|
Στη Βιβλιοθήκη με τους υπέροχους Βιβλιοφάγους της Ε', τον κύριο Κώστα και την κυρία Άσπα. Ξεχωριστή μέρα σήμερα! Ο κύριος Κώστας είχε υποσχεθεί μια έκπληξη και οι εικασίες έδιναν κι έπαιρναν. Τη Βιβλιοθήκη πάντως δεν την σκέφτηκαν. Βλέπετε μια μέρα στη Βιβλιοθήκη δεν είναι πια τόσο απλή όσο παλιά, αλλά είναι εξίσου περιπετειώδης κι ενδιαφέρουσα.
Το Βιβλιοφάγο Δρακάκι μας περίμενε όλους με ένα βιβλίο της Γιώτας Αλεξάνδρου, που δεν το είχε τύχει να το έχουμε διαβάσει μαζί. Ο τίτλος του "Μόνο αν θέλω". Προσπαθήσαμε, πριν το ανοίξουμε να σκεφτούμε πράγματα που μπορώ να κάνω μόνο αν θέλω. Χμ, δοκιμάστε κι εσείς να σκεφτείτε πράγματα που δεν μπορεί να σας αναγκάσει ή να σας πείσει κανείς να κάνετε παρά μόνο αν θέλετε. 
Διαβάσαμε το βιβλίο και το απολαύσαμε είναι η αλήθεια, τόσο το φρέσκο κείμενό του όσο και την όμορφη εικονογράφησή του. Πόσο την καταλαβαίναμε την Έλλη! Κουνούσαμε το κεφάλι συμφωνώντας μαζί της. Σε όλους μας έχουν συμβεί όσα με χιουμοριστικό τρόπο περιγράφει. Πόσο γελάσαμε με το τέχνασμά της! Μοιραστήκαμε τις δικές μας εμπειρίες από τις δικές μας οικογενειακές συγκεντρώσεις.
Αφήστε πια εκείνο με τις μαμάδες και τους μπαμπάδες στο τέλος της χρονιάς που έρχονται στο σχολείο να πάρουν το "ενδεικτικό". "Αγκάλιασε παιδί μου τον δάσκαλό σου!", "Δώσε ένα φιλί στη δασκάλα σου που θα κάνεις να τη δεις δυο μήνες!". Κι εσύ, που έχεις δώσει κι έχεις πάρει τόσες αγκαλιές όλο τον χρόνο, εκείνη την ώρα νιώθεις παράξενα και δε θέλεις αλλά η μαμά κι ο μπαμπάς εκεί. Κι εσύ, μαζί με τον δάσκαλο και τη δασκάλα να κάνετε μια αμήχανη αγκαλιά για να ξεμπερδεύετε. Α, μα οι αγκαλιές δεν είναι έτσι! Οι αληθινές αγκαλιές πρέπει να είναι αφράτες σαν σύννεφα, δροσερές σαν γιαούρτι, ζεστές σαν φωλιά πουλιού, μυρωδάτες σαν κήπος, γαργαλιστικές σαν τις φούσκες της γκαζόζας. Ε, λοιπόν στην επόμενη οικογενειακή συγκέντρωση θα παραστήσουμε όλοι τις Κόρες και τους Κούρους, να δούμε ποιος θα νιώσει αμήχανα τότε. Ουπς, μισό λεπτό...οι Κούροι ήταν γυμνοί, αν θυμάμαι καλά. Ε, αφήστε το καλύτερα, θα σκεφτούμε κάτι άλλο... Αλλά να που οι Κούροι και οι Κόρες μας οδήγησαν στο αγαπημένο μας θέμα: την τέχνη.
Από τους Κούρους και τις Κόρες πάμε πίσω, πολύ πίσω, στον Αδάμ και την Εύα που ζούσαν τρισευτυχισμένοι στον Κήπο της Εδέμ και τίποτα δεν τους έλειπε. Μέχρι που το φίδι μπήκε ανάμεσά τους κι έκανε τη ζωή τους άνω κάτω. Ξαφνικά είδαν το σώμα τους γυμνό και ντράπηκαν.
Φανταστήκαμε πως είμαστε ο Αδάμ και η Εύα τη στιγμή της φοβερής αποκάλυψης και προσπαθήσαμε να πάρουμε όλοι τη στάση του σώματος που θα πήραν εκείνοι. Όλοι σκύψαμε και προσπαθήσαμε να κρύψουμε συγκεκριμένα μέρη του σώματός μας από τους άλλους. Και κάπως έτσι ο Αδάμ και η Εύα επινόησαν το πρώτο εσώρουχο, "το φύλλο συκής". Είδαμε στη συνέχεια μια Μαντόνα να θηλάζει κι έναν πίνακα συγχρονης τέχνης με θέμα τον θηλασμό και συζητήσαμε πάνω σ' αυτόν. Όλοι συμφώνησαν πως είναι μια πολύ τρυφερή εικόνα και απόρησαν πώς κάποιοι άνθρωποι θεωρούν πως μια γυναίκα θα έπρεπε να ντρέπεται ή να κρύβεται για να θηλάσει το μωρό της. Κι άλλα έργα τέχνης. Οι "Λουόμενες" του Πικάσο θύμισαν σε κάποιον τις παραλίες των γυμνιστών, ενώ τα αγάλματα και οι παραστάσεις από τα αγγεία μας θύμισαν την ιδανική εικόνα του σώματος στην κλασική αρχαιότητα. Κι από εκεί ήρθε η κουβέντα στη σημερινή εποχή. Ποιος καθορίζει τα πρότυπα της ομορφιάς; Πώς παγιδευόμαστε σε εικόνες που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα και βάζουν σε κινδύνους τη σωματική και την ψυχική μας υγεία; Γιατί να νιώθουμε άσχημα για το σώμα μας ενώ το μόνο που πρέπει να νιώθουμε γ' αυτό είναι ευγνωμοσύνη; Κανείς δε συμφώνησε με τη λογοκρισία στα έργα τέχνης. Τα παιδιά το θεώρησαν αδιανόητο και υποκριτικό τη στιγμή που βομβαρδιζόμαστε από την τηλεόραση, τα ΜΜΕ ή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με εικόνες που προσβάλλουν το σώμα. Στη τελευταία εικόνα η Αφροδίτη σηκώνει το σανδάλι της να χτυπήσει τον επίμονο Πάνα, που την πολιορκεί αδιάκοπα. "Μόνο αν θέλω!" θα μπορούσε να του λέει... Κι η Δάφνη πολιορκημένη τον Απόλλωνα, στην απόγνωσή της, ζητά από τους γονείς της να την κάνουν φυτό για να γλιτώσει. Τι κι αν είναι Θεός; Τι κι αν είσαι άντρας ή γυναίκα. Ο έρωτας μπορεί να υπάρξει μόνο ανάμεσα σε δυο άτομα που το θέλουν. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αγγίξει το σώμα μας αν δεν το θέλουμε κι εμείς από τη μεριά μας δεν έχουμε το δικαίωμα να αγγίξουμε το σώμα κανενός αν δε μας το επιτρέψει.
Οι ερωτήσεις και οι απορίες των παιδιών καταιγιστικές, ώριμες και σοβαρές.
"Κι ο έρωτας; Πώς θα μάθουμε γι' αυτόν; Κάποιοι μαθαίνουν από τις τσόντες". "Ο έρωτας πρέπει να μας κάνει να ντρεπόμαστε"; "Πότε είναι η σωστή ηλικία για να ερωτευτούμε; Πώς θα το καταλάβουμε"; "Κι αν οι άλλοι μας κοροϊδεύουν που δεν είμαστε έτοιμοι"; "Οι άλλοι πρέπει να πάρουν τη συγκατάθεσή μας για να μας αγγίξουν. Το ίδιο κι εμείς για να τους αγγίξουμε. Εμείς όμως μπορούμε να αγγίζουμε το σώμα μας; Είναι κακό;" "Πώς προστατεύεσαι από κάποιον που δεν έχει καλές προθέσεις;" "Πώς μπορούμε να καταλάβουμε αν κάποιος λέει ψέματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή στα παιχνίδια πο παίζουμε online;"
Το Βιβλιοφάγο Δρακάκι τους έφερε τα βιβλία που έχει στο ράφι για την Αγωγή Υγείας. Αν ο έρωτας ήταν κάτι για το οποίο θα έπρεπε να ντρεπόμαστε πώς θα υπήρχαν βιβλία γι' αυτό στο ράφι μιας Σχολικής Βιβλιοθήκης; Σίγουρα το να ψάχνεις για να τον γνωρίσεις στο διαδίκτυο δε θα σε βοηθήσει να δεις το αληθινό του πρόσωπο.
Ο έρωτας είναι ένα υπέροχο συναίσθημα χάρη στο οποίο είμαστε όλοι εδώ, αρκεί να γίνει τη σωστή στιγμή με τον σωστό σύντροφο. Μοιάζει, φανταστείτε, με ένα τριαντάφυλλο. Αν το κόψεις πριν την ώρα του δε θα χαρείς το χρώμα του ούτε το άρωμά του, ούτε το χάδι από τα βελούδινα πέταλά του. Αν το κάνεις χωρίς να το θέλεις ή χωρίς να το θέλει ο άλλος μιάζει σαν να το τσαλαπατάς και να το πετάς στα λασπόνερα. Ο καθένας και η καθεμιά από εμάς δεν είναι έτοιμοι να τον νιώσουν την ίδια στιγμή, αν όμως ακούν και σέβονται το σώμα τους, εκείνο θα τους το πει όταν έρθει η ώρα. Μπορείς να ρωτήσεις για τον έρωτα κάποιον μεγάλο που του έχεις εμπιστοσύνη, τους γονείς, τους δασκάλους, μπορείς να διαβάσεις γι' αυτόν στα βιβλία. Μπορείς να ρωτήσεις ό, τι θες χωρίς να ντρέπεσαι. 
Έρως και Ψυχή, Αγαλματίδια από τερακότα, αρχές 1ου αιώνα π.Χ., Αρχαιολογικό Μουσείο Πέλλας.
Κι ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τον κανόνα των εσωρούχων. Θυμάστε τα φύλλα συκής του Αδάμ και της Εύας; Ο διάλογος της Κίκο με το χέρι, από το Συμβούλιο της Ευρώπης μας βοήθησε να ξεδιαλύνουμε πολλά.
Gr1 Kiko Book.pdf by Ελευθερία Καλούδη on Scribd
Φεύγοντας το Δρακάκι μας έδωσε και δυο βιβλία για την τάξη για να συνεχίσουμε τη συζήτησή μας και την ταινία "Το μυστικό της Νίκης".
0 Comments
Βιβλία γνώσεων έχει το μενού για σήμερα!
Αλλά πρώτα ξεκινάμε, όπως πάντα με λίγο ζέσταμα! Είμαστε σίγουροι πως, αν σας ρωτούσαμε τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε τη λέξη "Γεωγραφία", η πρώτη σκέψη των περισσότερων θα ήταν "ένα βαρετό, κουραστικό μάθημα". Όλα καλά ως εδώ. Προσπαθήστε να προχωρήσετε περισσότερο και να σκεφτείτε κι άλλα πράγματα. Βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει και θα σας εκπλήξει καθώς η μια σκέψη θα φέρνει την άλλη! 
Κι αν σας ρωτούσαμε τι σχέση έχουν η Ιστορία με τη Γεωγραφία σίγουρα θα μας κοιτούσατε παραξενεμένοι και θα απαντούσατε "απολύτως καμία, πέρα από το ότι είναι και τα δύο μαθήματα".
Κάπως έτσι ξεκίνησε η μέρα μας σήμερα. Κι όμως είχαμε τη βεβαιότητα πως κάτι κρυβόταν πίσω από αυτά τα αλλόκοτα ερωτήματα. Και πάνω που αναρωτιόμαστε ήρθαν κι άλλα για να μας μπερδέψουν ή να μας ξεμπερδέψουν....
Κι ύστερα ήρθαμε στο σήμερα
Τελικά μετά από μια μεγάλη συζήτηση καταλήξαμε πως η Γεωγραφία και η Ιστορία έχουν πολύ μεγαλύτερη σχέση απ΄ όση νομίζαμε! Μάλιστα στο τέλος είχαν πειστεί και οι πιο δύσπιστοι που δήλωσαν πως από εδώ και πέρα πάντα "θα ψάχνουν να εντοπίσουν την Ιστορία μέσα στη Γεωγραφία και τη Γεωγραφία μέσα στην Ιστορία". Στη συνέχεια εστιάσαμε στο παράδειγμα της Ευρώπης μέσα από ένα υπέροχο βιβλίο που κατάφερε να μας αιχμαλωτίσει κι εμάς. Μπορείτε να το ξεφυλλίσετε εδώ και να μάθετε περισσότερα πατώντας στην εικόνα. 
Συζήτήσαμε για το πώς η γεωγραφία και το κλίμα της Ευρώπης τη βοήθησαν να γίνει η δεύτερη οικονομική δύναμη στον κόσμο, για τις διαφορές που έχουν τα κράτη του Βορρά από τα κράτη του νότου, για τις συμμαχίες αλλά και τις συγκρούσεις, για τον τρόπο που όλα τα παραπάνω έχουν διαμορφώσει το παρόν μέσα στο οποίο ζούμε. Και μη φανταστείτε μόνο δύσκολα και περίπλοκα πράγματα. Αρκεί να δει κανείς τον τρόπο που ψηφίζει η κάθε χώρα στη Γιουροβίζιον!
Και φυσικά Γεωγραφία σημαίνει χάρτες!
Κι αφού είδαμε αληθινούς χάρτες και μιλήσαμε για το πώς από τους πρώτους χάρτες φτάσαμε στο Google earth και το GPS, μιλήσαμε για χάρτες φανταστικών τόπων στη λογοτεχνία. Από τον χάρτη του νησιού των θηασυρών και τον χάρτη της Μέσης Γης του Τόλκιν στον χάρτη του Χόγκουαρτς που εντοπίζει όσους περνούν ή πέρασαν από το κάστρο, ζωντανούς ή νεκρούς. Πατήστε πάνω στην εικόνα για να διαβάσετε ένα εξαιρετικό άρθρο της Μαρίας Αγγελίδου για τους χάρτες στο bookbook. gr
Ύστερα είδαμε την Κατερίνα Κρις, αγαπημένη συγγραφέα και εικονογράφο, να μας μιλά για τους δικούς της χάρτες και ακολουθήσαμε τις οδηγίες της για να φτιάξουμε τους δικούς μας χάρτες, τους χάρτες των φανταστικών τόπων μας! Ακολουθήστε κι εσείς το κανάλι της στο youtube κι ετοιμαστείτε για πολύχρωμες, φανταστικές περιπέτειες! Η καλύτερη παρέα για την καραντίνα και όχι μόνο!
Στο τέλος φτιάξαμε τους δικούς μας χάρτες και παρουσιάσαμε τους φανταστικούς τόπους μας. Ακολουθήστε μας στο Χαλβαδιστάν, το Νησί των Green και το Νησί των Χρωμάτων, το Ειρηνονήσι κι ένα σωρό άλλα μαγικά κι ενδιαφέροντα μέρη, Τώρα που το σκεφτόμαστε ίσως είναι οι πιο ιδανικοί προορισμοί για την περίοδο της Καραντίνας!
Καλά ταξίδια!
Κι επειδή τα ταξίδια, που τόσο μας έχουν λείψει, δεν τα βαριέται κανείς ποτέ δείτε δύο ακόμα πολύ όμορφα βιβλία με θέμα τους χάρτες, τι άλλο; "Χάρτες" και "Παιχνίδια αντιβαρεμάρας με χάρτες" από τις εκδόσεις Πατάκη! Κάντε κλικ στις εικόνες για να τα γνωρίσετε καλύτερα...κι απο εμάς...
Καλά ταξίδια, σε αληθινούς
ή φανταστικούς τόπους! Υπάρχει ένα ερώτημα που αναζωπυρώνεται κάθε χρόνο... Ύστερα για πολύ καιρό ξεχνιέται αλλά παραμονεύει εκεί έτοιμο να ξαναπεταχτεί ολοζώντανο και βασανιστικό μπροστά μας λίγο καιρό πριν τα Χριστούγεννα. Κάθε τέτοια εποχή στο Βιβλιοδρόμιο τα πηγαδάκια δίνουν και παίρνουν. Το ένα debate διαδέχεται το άλλο, υπάρχουν ένθερμοι υποστηριχτές και της μιας και της άλλης άποψης που αρνούνται πεισματικά να προσχωρήσουν στο ένα ή στο άλλο στρατόπεδο. Οι μεγάλοι μοιάζουν συχνά εξίσου μπερδεμένοι με τους μικρούς και τελικά περνούν τα Χριστούγεννα και ακνείς δεν μπορεί να απαντήσει με σαφήνεια αν ... Υπάρχει ο Άγιος Βασίλης; Από μια έρευνα που κάναμε με τους Βιβλιοφάγους της Δ' και της Στ' Τάξης διαπιστώσαμε πως όσο μεγαλώνουμε χάνουμε την πίστη μας στον Άγιο Βασίλη ή τη διατηρούμε αλλά με διαφορετικό τρόπο.   Οι μαρτυρίες και τα επιχειρήματα των βιβλιοφάγων της Δ' Τάξης μας έβαλαν σε σκέψεις και ανέβασαν πάλι το θερμόμετρο του προβληματισμού στο κόκκινο, κάτι σπάνιο γι' αυτή την εποχή του χρόνου. Στη Στ' Τάξη πάλι τα πράγματα ήταν πιο ήρεμα. Στο στρατόπεδο της Στ' αντιμετώπισαν την κατάσταση με μεγαλύτερη ψυχραιμία. Κατέγραψαν και συζήτησαν τις απόψεις τους. Για να ξεδιαλύνουμε τα πράγματα αποφασίσαμε να ζητήσουμε τη βοήθεια της επιστήμης ...και της λογοτεχνίας. Δεν ταιριάζουν αυτά τα δύο λέτε; Θα σας διαψεύσουμε με τη βοήθεια των ειδικών του Ιδρύματος Ευγενίδου. Μπορείτε να πάρετε μια ιδέα εδώ και να ενημερωθείτε για το πρόγραμμα εδώ. Ξεκινήσαμε με το βιβλίο το Βασίλη Παπαθεοδώρου και τον ίδιο τον συγγραφέα να μας περιγράφει την αληθινή ιστορία της Βιρτζίνια Ο' Χάνλον, που είχε την ίδια απορία μ' εμάς αλλά πολλά πολλά χρόνια πριν.  Στη συνέχεια ο Δημήτρης Σταθόπουλος μας έκανε πειράματα με τον ήχο και το φως για να μας αποδείξει πως "υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας αλλά ισχύουν και αποδεικνύονται επιστημονικά". Φυσικά υπάρχουν και άλλα που δεν τα αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας ούτε αποδεικνύονται επιστημονικά κι όμως εμείς διατηρούμε την πίστη μας σ' αυτά. Μάθαμε ενδιαφέροντα πράγματα για τον ήχο και το φως. Το γνωρίζατε εσείς πως το λευκό φως κάθε άλλο παρά λευκό είναι; Και πως ο ήχος δεν μπορεί να ακουστεί στο κενό αλλά μπορεί να διαδοθεί μέσα από τα υγρά, τα στερεά και τα αέρια; Ωστε έτσι εξηγείται που στις ταινίες οι Ινδιάνοι ακουμπούν το αυτί τους στο χώμα για να ακούσουν τις οπλές των αλόγων που πλησιάζουν, ή οι καουμπόηδες ακομπούν το αυτί τους στις ράγες για να ακούσουν αν έρχεται τρένο. Κια πίσω από όλα αυτά δεν κρύβεται μαγεία αλλά Φυσική! Το σίγουρο είναι πως άνοιξε η όρεξη των Βιβλιοφάγων της Δ' Τάξης για το μάθημα της Φυσικής και περιμένουν πώς και πώς να ξεκινήσουν στην Επόμενη τάξη. Παρατήρησαν μάλιστα πως και οι ταχυδακτυλουργοί θα πρέπει να έχουν μελετήσει πολύ καλά τη Φυσική. Οι Βιβλιοφάγοι της Στ΄ που έχουν ήδη την τύχη να κάνουν Φυσική στο σχολείο έψαχναν να βρουν τις επιστημονικές απαντήσεις στα πειράματα που σε κάποιον άλλον θα έμοιαζαν με κόλπα μάγου. Στο τέλος μιλήσαμε για τον Άγιο Βασίλη, τη ζωή και το έργο του. Μας άρεσαν τόσο πολύ τα πειράματα που συνεχίσαμε να κάνουμε και στο διάλειμμα. Και ψάξαμε και στη Βιβλιοθήκη για Βιβλία με Πειράματα. Η Έλενα μάλιστα ανακάλυψε πως η ιστορία της Βιρτζίνια αναφερόταν και σ' ένα βιβλίο που είχε στο σπίτι της και το έφερε να μα ς το δείξει την επόμενη μέρα.  Οι Βιβλιοφάγοι της Στ' Τάξης συνέχισαν την κουβέντα τους. Είναι πολλά εκείνα που υπάρχουν κι ας μην τα αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Ωστόσο τα δεχόμαστε από τη στιγμή που αποδεικνύονται επιστημονικά. Από την άλλη υπάρχουν και πράγματα που δεν αποδεικνύονται μέσα από τις επιστήμες αλλά εμείς έχουμε πίστη σ' αυτά. Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά. Πώς είπατε; Αν άλλαξαν γνώμη; Όχι, καθώς οι περισσότεροι θεωρούσαν ήδη πως ο Άγιος Βασίλης δεν είναι ένας καλοκάγαθος παππούλης ντυμένος στα κόκκινα αλλά το πνεύμα της αγάπης, της αλληλεγγύης και της καλοσύνης που κάνει θαύματα. Ο καθένας από εμάς μπορεί να γίνει Άγιος Βασίλης για τους άλλους αλλά και να δεχτεί δώρα ανέλπιστα από κάποιον άλλον...Άγιο...  Η Βιρτζίνια Ο' Χάνλον, για να επιστρέψουμε εκεί απ΄όπου ξεκινήσαμε, έζησε δυο παγκόσμιους πολέμους και μια οικονομική κρίση. Ομως δεν έχασε ποτέ την πίστη της στη ζωή και στη δύναμη της αγάπης. Έγινε δασκάλα και κάθε χρόνο μάζευε γύρω της τα παιδιά της και τους μιλούσε για τον Άγιο Βασίλη προσπαθώντας να διαλύσει τις αμφιβολίες τους γι' αυτόν. το άρθρο της "Sun" έγινε το πιο πολυδιαβασμένο άρθρο όλων των εποχών! Μετά τη συνάντησή μας με τον συγγραφέα και τους ανθρώπους του Ιδρύματος Ευγενίδου, που τους ευχαριστούμε πολύ, διαβάσαμε και συζητήσαμε αποσπάσματα από το βιβλίο. Μπορείτε να το βρείτε εδώ και να το κατεβάσετε για να το διαβάσετε κι εσείς. Βρήκαμε λοιπόν πολλά πράγματα που έχουν αλλάξει από τα χρόνια που ζούσε η Βιρτζίνια και άλλα που παραμένουν ίδια.
Για παράδειγμα η εμπιστοσύνη των ανθρώπων στους δημοσιογράφους και τα ΜΜΕ δεν είναι τόσο ακλόνητη όσο ήταν τότε. Ο μπαμπάς της Βιρτζίνια, αν ζούσε σήμερα, θα την προέτρεπε να ψάξει σε πολλές πηγές, σε βιβλία, στο διαδίκτυο μέχρι να σιγουρευτεί για την αλήθεια όσων διάβασε. Κι όλοι ξέρουμε πόσ εύκολο είναι να μπερδέψουμε την αλήθεια με το ψέμα στον αχανή του διαδικτύου. Από την άλλη η πίστη στη δύναμη της καλοσύνης, της αλληλεγγύης και της αγάπης παραμένει ίδια κι αναλλοίωτη παρά τα χρόνια που έχουν περάσει και τις συνθήκες που έχουν αλλάξει. Στο τέλος οι Βιβλιοφάγοι της Δ' έγιναν δημοσιογράφοι και έγραψαν άρθρα για τη μέρα που έζησαν κοντά στα παιδιά του 43ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου. Ευχαριστούμε πολύ το Ίδρυμα Ευγενίδου και την κυρία Ιωάννα που οργάνωσε, μαζί με την κυρία Χαρά Μπρίντεζη, την διαδικτυακή μας συνάντηση.
Να ΄μαστε πάλι στο αληθινό σχολείο. Από κοντά αυτή τη φορά έστω και με μάσκες. Φαίνεται πως κι αυτή η χρονιά ξεκινάει με ανατροπές, όπως και η προηγούμενη. Δεν προλαβαίνουμε να χαρούμε και απογοητευόμαστε. Πάνω που απελπιζόμαστε κάτι γίνεται κι ένα ελαφρύ αεράκι αισιοδοξίας μας ξεσηκώνει. Ο χρόνος μοιάζει να στροβιλίζεται στον ρυθμό των γεγονότων. Άλλοτε περνάει γρήγορα κι άλλοτε αργά. Κι εμείς μαζί του άλλοτε σαν φυλλαράκια τρέχουμε με το ρεύμα του ποταμού κι άλλοτε σκαλώνουμε στα βράχια.
Με ένα αραβικό παραμύθι διάλεξε να υποδεχτεί η κυρία Αναστασία και οι Βιβλιοφάγοι της Ε' Τάξης τη νέα χρονιά. Καθόλου τυχαίο αφού μιλούν για τους Άραβες στην τάξη αυτόν τον καιρό με αφορμή το μάθημα της Ιστορίας. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για την πολυσύνθετη αυτή σχέση μέσα από ένα άρθρο στο περιοδικό "Αρχαιολογία".
Από την άλλη ποιος είναι εκείνος που δεν ξέρει πως στα παραμύθια φωλιάζουν οι μεγαλύτερες αλήθειες, αυτές που συχνά δεν τολμούμε να παραδεχτούμε ούτε στον εαυτό μας.
Αρχή του παραμυθιού λοιπόν κι αυτή τη φορά θα σας κεντήσουμε τον τίτλο του. Τι να σκεφτόταν άραγε η κεντήστρα που με υπομονή ανέβαζε και κατέβαζε τη βελόνα της στον καμβά της χαράζοντας δρόμους και μονοπάτια; Τι ένιωθε όσο το κεντούσε; Για ποιον το προόριζε; Ήξερε πως η φράση που κεντούσε ήταν παρμένη από ένα παραμύθι; Πώς ένιωσε όταν τέλειωσε το έργο της και το στόλισε στον τοίχο του σπιτιού και πόσο συχνά το κοίταζε κουνώντας αργά το κεφάλι; 
Αρχή του παραμυθιού...καλημέρα σας!
Ποιο μήνυμα μπορεί να ήταν γραμμένο στο δαχτυλίδι; Κι όμως οι περισσότεροι το βρήκαν. Βλέπετε αυτή είναι η μαγεία των παραμυθιών: η σοφία τους δεν υπάρχει κάπου έξω αλλά είναι κρυμμένη μέσα μας.
Γιατί ο γερο-υπηρέτης ζήτησε από τον βασιλιά να ξαναδιαβάσει το μήνυμα;
Σκεφτείτε δύσκολες στιγμές που θέλουμε να περάσουν γρήγορα.
Σκεφτείτε όμορφες στιγμές που θα θέλαμε να κρατήσουν για πάντα
Και τώρα μπορείτε να δανειστείτε το παραμύθι για να το διαβάσετε ή μπορείτε να το ακούσετε από τον Χόρχε Μπουκάι, ψυχοθεραπευτή και συγγραφέα. Μόνο να θυμάστε πως ... κι αυτό θα περάσει...
|
Βιβλιοδράσεις 2020-2021Τι να πει κανείς γι' αυτή την παράξενη χρονιά; Σίγουρα αλλιώτικη, πιο εσωστρεφής ίσως, με λιγότερες αγκαλιές μα περισσευούμενη αγάπη. Archives
June 2021
Categories |
RSS Feed
