|
ένα ταξίδι στη μεταwebex εποχή αφιερωμένο στον Δημήτρη Γραμμένο και στα σκεψεδάκια του που μας βάζουν σε δημιουργικούς μπελάδες!
Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα βρεθεί ένα βιβλίο στον δρόμο σου! Άλλες φορές ξεκινάς με ένα βιβλίο και μένεις μ' αυτό ως το τέλος. Άλλες συναντάς κι άλλα βιβλία στη διαδρομή. Άλλες πάλι δεν έχεις καθόλου στον νου σου τα βιβλία αλλά στο τέλος του δρόμου σε περιμένει κάποιο από αυτά...έτσι γιατί απλά ήρθε η ώρα να συναντηθείτε!
Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησε η μέρα μας με ένα σκεψεδάκι για ζέσταμα. Λατρεύουμε τα σκεψεδάκια του Δημήτρη Γραμμένου και η αλήθεια είναι πως τσιμπολογάμε αρκετά συχνά! Είναι η καλύτερη γυμναστική για το μυαλό, για τη φαντασία μας, για να γίνεται η τάξη δημιουργικό εργαστήρι! Προσοχή! Ακολουθεί σκεψεδάκι!
«ΕΓΡΑΨΕΣ» (Πρωινό Σκεψεδάκι)
1. Σκεφτείτε και ζωγραφίστε ένα νέο γράμμα για το αλφάβητο όποιας γλώσσας προτιμάτε. 2. Γράψτε ή ηχογραφήστε πώς προφέρεται. 3. Δημιουργήστε μια νέα λέξη που να αρχίζει από αυτό το γράμμα και μια που να το έχει σε οποιοδήποτε άλλο σημείο εκτός από την αρχή. 4. Γράψτε (ή/και εικονογραφήστε) τι σημαίνει κάθε λέξη που δημιουργήσατε.
Σας περιμένουμε να σκεφτείτε και να ζωγραφίσετε το γράμμα σας! Ύστερα μπορείτε να το προφέρετε. Εντάξει, εμείς εδώ γελάσαμε πολύ! Ακούστηκαν απίστευτοι ήχοι και ακολούθησαν απίστευτες λέξεις! Είναι που συχνά οι δάσκαλοι μας λένε γλωσσοπλάστες! Έχουμε μεγάλο ταλέντο στο να επινοούμε λέξεις που δεν υπάρχουν και να επιμένουμε μέχρι να μας αποδείξουν πως δεν υπάρχει τίποτα γι' αυτές στο λεξικό! Μήπως τα λεξικά πρέπει να ξαναγραφτούν;
Είστε έτοιμοι να βουτήξετε στα μυστικά των γλωσσών του κόσμου; Κλικ στην εικόνα!
Γνωρίζετε άλλες γλώσσες; Δείτε τις εικόνες και συζητήστε!
Και τώρα είστε έτοιμοι να ανακαλύψετε, να ερευνήσετε ή να επινοήσετε μια νέα γλώσσα και να μας μιλήσετε γι' αυτήν. Ποιος/α είστε; Τι σχέση έχετε με τη γλώσσα; Πώς ονομάζεται και από ποιους μιλιέται; Πώς ακούγεται από κάποιον που δεν την γνωρίζει;
Και κάπως έτσι καταλήξαμε (πάλι!) σε ένα βιβλίο! "Παπούτσια με φτερά" της Μαρίας Παπαγιάννη.
"Όταν ονειρεύομαι, ονειρεύομαι στη γλώσσα μου. Δεν μπορώ όμως να διηγηθώ τα όνειρά μου σε κανέναν. Αυτό το βράδυ θα μείνω για πάντα στα όνειρά μου.
Δε θα επιστρέψω. Σας χαιρετώ φίλοι μου. Συνεχίστε τον όμορφο αγώνα σας."
0 Comments
Καλοκαιράκι έρχεται, θαλασσίτσα, ψαράκι σε ταβερνάκι πάνω στο κύμα, θαλασσια και υποθαλάσσια σπορ, διάβασμα στη σεζ λονγκ... Σε όλα τα παραπάνω προσθέστε το μυστήριο και το εκλεκτό χιούμορ όχι μόνο του κειμένου του Φίλιππου Μανδηλαρά αλλά και της εικονογράφησης της Ναταλίας Καπατσούλια κι είναι έτοιμη η συνταγή!
Εμάς, κι ας είμαστε τόσο κοντά στη θάλασσα, μας ξεκούνησαν οι φίλοι μας από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Πτολεμαϊδας, ο Σοφοκλής και η Σοφία Καλμανίδου! Και μια και δυο πήραμε την σανίδα που μας δάνεισε ο Απόλλωνας, διασχίσαμε το Αιγαίο και φτάσαμε ως τη Βιβλιοθήκη για να συμμετάσχουμε στη ραδιοφωνική της εκπομπή "Ιστορίες στον αέρα". Πατήστε στην εικόνα για να την ακούσετε, αν θέλετε. Ο Φίλιππος Μανδηλαράς μιλά για το βιβλίο του, και όχι μόνο, κι εμείς για το ταξίδι που κάθε βιβλίο κάνει, αφού φύγει από το μυαλό και τα χέρια του συγγραφέα για να συναντήσει καθέναν και καθεμία από εμάς που το διαβάζουμε! Κι είναι συναρπαστικό αυτό το ταξίδι αφού συνεχίζεται και συνεχίζεται όσο υπάρχουν αναγνώστες... 
Στην αρχή του βιβλίου συναντήσαμε την Ορφώ που περιγράφει με εξαιρετικό τρόπο τον εαυτό της! Μόνο που προχωρώντας είδαμε πως τα πράγματα ίσως να μην ήταν όπως τα έβλεπε εκείνη αφού η Αμφιτρίτη μας την περιέγραψε τελείως διαφορετικά. Δεν έχει καμία σημασία που είναι ψάρι! Σας πληροφορούμε πως έχουμε νιώσει κι εμείς πολλές φορές όπως αυτή. Αφήστε που τώρα που πάμε στην Τετάρτη Τάξη έχουμε ήδη αρχίσει να παρατηρούμε αλλαγές στο σώμα μας, στα συναισθήματά μας, στις σχέσεις μας με τον εαυτό μας και τους άλλους οπότε την νιώσαμε απόλυτα την Ορφώ. Στ' αλήθεια μερικές φορές δεν αναγνωρίζεις τον ίδιο σου τον εαυτό κι αυτό μοιάζει τρομακτικό.
Συζητήσαμε για την αυτοεικόνα μας και όσα την επηρεάζουν, για τις εποχές στη ζωή μας που αλλάζουμε, για τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας εμείς και τον τρόπο που μας βλέπουν οι άλλοι. Στα αγαπημένα μας κίτρινα χαρτάκια γράψαμε ανώνυμα από τη μια μεριά ποιο φυσικό μας χαρακτηριστικό μας αρέσει και από την άλλη, ποιο είναι εκείνο που δε μας αρέσει και μας φέρνει σε αμηχανία κι ύστερα τα διαβάσαμε όλοι μαζί.
Το πιο ωραίο πράγμα πάνω μου είναι τα μαλλιά μου, το πιο άσχημο η μύτη μου.
Μου αρέσει το χαμόγελό μου αλλά δε μου αρέσουν καθόλου τα γόντατά μου που είναι γεμάτα χτυπήματα. Πάνω μου μου αρέσουν τα μάτια μου και τα μαλλιά μου αλλά δε μου αρέσουν τα αυτιά μου που πετάνε. Μου αρέσουν τα μαλλιά και τα μάτια μου. Δεν μπορώ να σκεφτώ τι δε μου αρέσει. Μου αρέσει που έχω μακριά και φουντωτά μαλλιά αλλά δε μου αρέσει αυτό το χαζομηχάνημα που έχω στο μπράτσο μου. Νομίζω ότι έχω ωραία μαλλιά αλλά δε μου αρέσει το στόμα μου. Το πιο ωραίο πράγμα επάνω μου είναι ο κότσος μου, το χειρότερο, όχι μόνο σε μένα αλλά σε όλους, είναι η μάσκα για τον κορωνοϊό. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο πάνω μου είναι τα μαλλιά μου, γιατί έχω ακούσει πολλούς να το λένε. Μου αρέσει η κοιλιά μου αλλά δε μου αρέσει το πρόσωπό μου. Το δυνατότερό μου σημείο είναι τα πόδια μου, το πιο αδύναμο είναι τα μαλλιά μου. Μου αρέσουν τα μάτια, τα μαλλιά και το σώμα μου αλλά δε μου αρέσουν τα δόντια και τα νύχια μου. Μου αρέσουν τα χέρια μου. Τα αυτιά μου δε μου αρέσουν. Μου αρέσουν τα μακριά μαλλιά μου αλλά όταν είναι ιδρωμένα και πετάνε δε μου αρέσουν καθόλου! ¨Όλα πάνω μου μου αρέσουν αλλά δεν νιώθω καθόλο όμορφα με το σώμα μου όταν έχω ιδρώσει. Μου αρέσει πολύ το χρώμα των μαλλιών μου αλλά δε μου αρέσει που πρέπει να φοράω συνέχεια γυαλιά. Μου αρέσει η κοιλιά μου γιατί τη μεγάλωσα εγώ. Δε μου αρέσουν τα πόδια μου, γιατί δεν μπορώ να τρέχω πάρα πολύ γρήγορα. Μου αρέσουν τα μάτια μου αλλά δε μου αρεσουν καθόλου τα δόντια μου. Μου αρέσει το χαμόγελό μου αλλά δε μου αρέσει η μάσκα μου!
Ε λοιπόν μέχρι να φτάσουμε στη μέση, είχαμε ήδη βάλει τα γέλια και ο καθένας παραδεχόταν από μόνος του ποιο ήταν το δικό του. "Μα πώς είναι δυνατόν να μα μη σου αρέσουν τα δόντια σου;" "Μια χαρά είναι τα γόνατά σου!" "Σιγά, τί έχει η μύτη σου; Μια κονονική μύτη είναι!". Κάπως έτσι διαπιστώσαμε πως συχνά όσα δε μας αρέσουν ή μας κάνουν να νιώθουμε αμηχανία είναι εκείνα ακριβώς που οι άλλοι θεωρούν πως μας κάνουν ξεχωριστούς και μας ομορφαίνουν. Άλλες φορές πάλι κανείς δε δίνει τοση σημασία σ' αυτά όση εμείς. Συζητήσαμε για το πώς η γνώμη των άλλων, και ιδιαίτερα των φίλων μας, επηρεάζει την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας ή για το πώς αυτή αλλάζει σε διαφορετικές περιόδους της ζωής μας ή σε περιπτώσεις διαταραχών όπως η νευρική ανορεξία.
Έπειτα ασχοληθήκαμε με την Αμφιτρίτη. Η αλήθεια είναι πως ενώ γνωρίζαμε τον Ποσειδώνα απ' έξω κι ανακατωτά, δεν ξέραμε σχεδόν τίποτα για εκείνην, για τον τρόπο που γνωρίστηκαν, για την οικογένειά τους!Αναζητήσαμε πληροφορίες και ομολογούμε πως πολύ μας άρεσε αυτή ιστορία! Δεν μπορέσαμε να μην συγκρίνουμε τον τρόπο με τον οποίο ο Ποσειδώνας έδειξε στην Αμφιτρίτη το ερωτικό του ενδιαφέρον με εκείνον του Δία. Τι θα έκανε ο Δίας στη θέση του; Α, είμαστε βέβαιοι πως δε θα τη ρωτούσε καν, Αφήστε που πιστεύουμε πως θα μεταμορφωνόταν σίγουρα σε κάτι μα σε χρυσή βροχή, μα σε λευκό ταύρο, μα σε κύκνο... Τι να πεις! "Γιατί φοβόταν να δείξει τον πραγματικό του εαυτό και κατέφευγε πάντα σε τεχνάσματα; Στο κάτω κάτω Θεός ήταν!" Επισκεφτήκαμε και την επίσημη ιστοσελίδα του Πολεμικού Ναυτικού και μαντέψτε ποια μας περίμενε εκεί!
Μια μεγάλη κουβέντα ξεκίνησε. Ποιον τρόπο θα επέλεγαν τα αγόρια για να προσεγγίσουν ένα κορίτσι; Γιατί; Με ποιον τρόπο θα προτιμούσαν τα κορίτσια να τα πλησιάσει ένα αγόρι; Τι κάνουμε όταν κάποιος δεν ανταποκρίνεται στα αισθήματά μας; Ποιος ήταν ο Αντέρως, ο δίδυμος αδερφός του Έρωτα, που συμβόλιζε τον έρωτα δίχως ανταπόκριση; Μπορεί κάποιος/α να πιέσει κάποιον/α να αποδεχτεί τον έρωτά του; Πώς μοιάζει ο έρωτας όταν θέλουν κι οι δυο ("It takes two to tango") και πώς όταν ο ένας από τους δυο δε θέλει ("σαν να σε αναγκάζουν να φας ένα φαγητό που δε σου αρέσει, μπλιαχ");
Αγόρια
Δε θα επέλγα ποτέ τον τρόπο του Δία. Δε θα μου άρεσε να πιέζω μια γυναίκα για να είναι μαζί μου. Δεν το θεωρώ σωστό. Δεν μπορεί να καμαρώνει κανείς αν μια γυναίκα είναι μαζί του από φόβο. Δεν είναι αληθινή αγάπη αυτό. Ο Δίας μάλλον δεν ήταν τόσο σίγουρος για τον εαυτό του κι ας ήταν και Θεός. Αλλιώς θα παρουσιαζόταν στις γυναίκες όπως ήταν και δε θα μεταμορφωνόταν σε ό,τι του κατέβαινε για να τις εντυπωσιάσει. Ο Δίας είχε χαμηλή αυτοεκτίμηση κι ας ήταν αρχηγός των Θεών. Θα τον συμβούλευα να μη φοβάται να είναι ο εαυτός του και θα του έλεγα "Δία, με το ζόρι παντρειά δε γίνεται!" Δεν τις ρωτούσε καν.Τις πίεζε και τις ξεγελούσε με διάφορα κόλπα και ύστερα τις παρατούσε. Δεν κάνουν έτσι οι άντρες! Εγώ θα ήθελα να είμαι σαν τον Ποσειδώνα που ήθελε η γυναίκα του να τον αγαπά στ' αλήθεια και να τον εκτιμά. Δεν την πίεσε αλλά της έδωσε ελεύθερο χρόνο για να σκεφτεί αν τον θέλει και για να τον γνωρίσει καλύτερα. Μάγκας δεν είναι εκείνος που καταπιέζει τη γυναίκα του και τα παιδιά του αλλά εκείνος που τους αγαπά, τους προστατεύει και φτιάχνει μια όμορφη οικογένεια. Κάποτε στη γειτονιά μου ήρθε η αστυνομία γιατί ένας άντρας χτυπούσε τη γυναίκα του. Τρόμαξα και φοβήθηκα και το βράδυ είδα έναν εφιάλτη. Αυτός νόμιζε πως ήταν μάγκας; Δεν ήταν! Η οικογένειά σου και η γυναίκα σου πρέπει να σε αγαπά και να σε σέβεται. Αυτό είναι το σωστό. Γι' αυτο πρέπει να την αγαπάς κι εσύ και να τη σέβεσαι. Εγώ ένα πράγμα έχω να πω στον Δία: με το ζόρι παντρειά δε γίνεται! Τ' ακούς;
Κορίτσια
Δε θα επέλεγα ποτέ έναν άντρα που θα φερόταν με τον τρόπο του Δία. Δε μου αρέσει να με πιέζουν ούτε να μην ακούνε τη γνώμη μου. Αν δεν αγαπάω κάποιον, τότε εκείνος πρέπει να το σεβαστεί και να μη με ενοχλεί. Αν ένας άντρας αγαπάει αληθινά μια γυναίκα δε θα την καταπιέζει ούτε θα την αναγκάζει να κάνει πράγματα που δε θέλει. Αλλιώς δεν είναι αγάπη, είναι φυλακή. Η Αμφιτρίτη σκέφτηκε πολύ σωστά και διάλεξε για άντρα της τον Ποσειδώνα που της έδειξε πως την εκτιμά και τη σέβεται. Ήταν δικαίωμά της να θέλει να είναι ανεξάρτητη αλλά και να ερωτευτεί όποιον ήθελε. Δεν μπορείς να πιέσεις κάποιον να σε αγαπήσει με το ζόρι. Μπορεί να στενοχωρηθείς αν σου πουν "όχι" αλλά θα το ξεπεράσεις και θα βρεις κάποιον άλλον. Παλιά τις γυναίκες δεν τις ρωτούσαν για τίποτα. Ούτε για το αν θέλουν να πανε σχολειο ούτε για το πιον θέλουν να παντρευτούν. Γι' αυτό και ξέρουμε τόσους άντρες ήρωες αλλά οι γυναίκες που πολέμησαν ξεχάστηκαν γιατί δε γράφτηκαν πουθενά τα ονόματά τους. Αυτό είναι άδικο. Μου άρεσε ο τρόπος του Ποσειδώνα. Ηταν ευγενικός, ήρεμος και ήταν σίγουρος για τον εαυτό του. Δε μου άρεσε πολύ που έστειλε τον Δελφίνο στην Αμφιτρίτη και δεν πηγε μόνος του. Μετά που το συζητήσαμε όμως και σκέφτηκα πως μερικές φορές αν ντρέπεσαι να πεις κάτι, στέλνεις τον φίλο σου, είπα εντάξει. Οπως ο Μ. που αγαπούσε τη Φ. αλλά επειδή ντρεπόταν να της το πει, έστειλε τον Γ. να της το πει εκείνος. Ο Ποσειδώνας είχε πολύ καλή συμπεριφορά. Δεν είπε ψέματα και δεν πίεσε την Αμφιτρίτη. Την άφησε να αποφασίσει μόνη της αν θέλει να τον παντρευτεί. Αυτό είναι αγάπη. Αν ήμουν η Αμφιτρίτη κι εγώ αυτόν θα διάλεγα.
Καθώς συνεχίζαμε την ανάγνωση του βιβλίου, το μυστήριο κορυφωνόταν. Αποφασίσαμε να το γκουγκλάρουμε, όπως θα έκανε και η Θεά Αθηνά δηλαδή! Και να που βγάλαμε λαυράκι ή μήπως θα έπρεπε να πούμε ροφό; Τον Αριστοτέλη φυσικά τον γνωρίζαμε αφού ήταν δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου αλλά ότι έλεγε τον ροφό ορφώ δεν το γνωρίζαμε. Η αλήθεια είναι πως τελικά αυτό το στοιχείο δε μας βοήθησε και πολύ αλλά το βάλαμε στην άκρη μήπως το χρειαζόμαστε αργότερα.Έτσι κάνουν οι αληθινοί ντετέκτιβ! Και μια και πήραμε φόρα ερευνήσαμε περισσότερα πράγματα για τα πετρόψαρα αλλά και για την παράνομη αλιεία. Τι θα πει ερασιτέχνης και τι επαγγελματίας ψαράς; Γιατί υπάρχουν νόμοι που προστατεύουν τα θηράματα, τα ζώα και τα ψάρια; Τι προβλέπει ο νόμος για όσους ψαρεύουν παράνομα; Διαβάσαμε ένα άρθρο και συζητήσαμε γιατί η παράνομη αλιεία βλάπτει και το θαλάσσιο περιβάλλον και της οικονομία. Τι σημαίνει υπεραλίευση, άδηλη αλιεία και παρεμπίπτοντα αλιεύματα; Εμείς, που ζούμε σε παραθαλάσσια περιοχή, είχαμε ακούσει για παράνομο ψάρεμα τη νύχτα αλλά και για το ψάρεμα με δυναμίτη. Αρκετοί ψαρεύουμε με καλάμι κι έτσι είχαμε πολλά να πούμε.
Κι εκεί που το βιβλίο έφτανε στο τέλος του και το νήμα ξεμπερδευόταν ουπς! Ανατροπή! Πώς έγινε αυτό; Η Ορφώ έγινε Ροφός; "Μα γίνεται αυτό, κυρία, ή το σκέφτηκε ο συγγραφέας;" Και φτου κι απ' την αρχή η έρευνα! Κι έτσι ανακαλύψαμε πως στη φύση υπάρχουν ερμαφρόδιτα πλάσματα. Η τσιπούρα μάλιστα, και ποιος δεν λιγουρεύεται τώρα μια τσιπούρα στα κάρβουνα, ακολουθεί μεγαλώνοντας την αντίστροφη πορεία από τον ροφό. Γεννιέται αρσενικό ψάρι και στα τρία της χρόνια γινεται θηλυκό. Να λοιπόν που μάθαμε και μια καινούρια λέξη. Ερμαφρόδιτος ήταν ο γιος του Ερμή και της Αφροδίτης που είχε χαρακτηριστικά και των δύο φύλων.
Στη Μυθολογία που κάναμε την περασμένη χρονιά είχαμε πει πως πίσω από κάθε μύθο κρύβεται και μια αλήθεια την οποία οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να εξηγήσουν διαφορετικά. Φαίνεται πως οι άνθρωποι στην αρχαιότητα, που ζούσαν πιο κοντά στη φύση, είχαν παρατηρήσει πως υπήρχαν πλάσματα που μπορούσαν να αλλάζουν φύλο αλλά δεν καταλάβαιναν ούτε πώς ούτε γιατί γίνεται αυτό. Δεν είχαν ακουστά την επιστήμη της Βιολογίας! Έτσι σκάρωσαν τον μύθο του Ερμαφρόδιτου που μπορείτε να τον διαβάσετε κάνοντας κλικ στην εικόνα του. 
Ωραίος μύθος! Όμως εμείς ξέρουμε πως και ο άνθρωπος είναι κομμάτι της φύσης. Δε θα μπορούσαμε να μην αναρωτηθούμε αν υπάρχουν και ερμαφρόδιτοι άνθρωποι όπως υπάρχουν ερμαφρόδιτα ζώα. Ναι, υπάρχουν και λέγονται διεμφυλικοί ή διαφυλικοί ή non binary στα αγγλικά. Η ζωή τους κάποιες φορές είναι πολύ δύσκολη καθώς οι άλλοι άνθρωποι δεν τους καταλαβαίνουν δεν τους αναγνωρίζουν το δικαίωμα να είναι ο εαυτός τους, τους κοροϊδεύουν ή τους εκφοβίζουν. Σε κάποιες χώρες τα πράγματα είναι πιο εύκολα γι' αυτούς αλλά σε άλλες μπορεί να κινδυνέψει ακόμη και η ζωή τους. Όταν το περιβάλλον τους (οι γονείς, οι φίλοι, οι δάσκαλοί τους) είναι υποστηρικτικό και κατανοεί και αναγνωρίζει το δικαίωμά τους στη διαφορετικότητα και η ζωή τους είναι όπως όλων των υπόλοιπων ανθρώπων. Διεμφυλικοί άνθρωποι υπήρχαν πάντα. Άλλοτε λατρεύονταν σαν Θεοί κι άλλοτε καταδικάζονταν από τους άλλους.
Ωστόσο στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια επιλογή της φύσης. Δείτε, αν θέλετε, ένα βίντεο για αν το καταλάβετε καλύτερα.
Με την ευκαιρία μιλήσαμε για το φύλο που δεν είναι μόνο αυτό που θεωρούσαμε ώς τωρα. Τι είναι όμως το βιολογικό και τι είναι το κοινωνικό φύλο; Μπορεί κάποιος/α να γεννηθεί με χαρακτηριστικά του ενός φύλου αλλά μέσα του/της να νιώθει τόσο διαφορετικός που να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που έχουν οι άλλοι γι' αυτόν/αυτήν;
Διαβάσαμε την ιστορία ενός ελέφαντα που πίστευε πως ήταν φλαμίνγκο και την έγραψε η Μελίνα, ένα κορίτσι συνομήλικό μας (!) και συζητήσαμε. πάνω σ' αυτήν. Κάντε κλικ στην εικόνα του Κώστα Δρακούλη και διαβάστε την!* 
Η αλήθεια είναι πως στην κουβέντα πάνω όλοι και όλες παραδεχτήκαμε πως υπάρξαν φορές που νιώσαμε εγκλωβισμένοι σε έναν ρόλο: καναμε τα καλά παιδιά σε μια οικογενειακή συγκέντρωση ενώ στην πραγματικότητα βαριόμαστε και θέλαμε να πάμε για παιχνίδι με τα υπόλοιπα παιδιά και διάφορα άλλα. Πώς είναι όμως να νιώθει κάποιος φυλακισμένος σε ένα σώμα που πιστεύει πως δεν του ταιριάζει; Πρέπει να είναι πολύ πολύ δύσκολο! Είναι σπουδαίο να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας και το σώμα μας και είναι εξίσου σπουδαίο να αναγνωρίζουμε και στους άλλους το δικαίωμα και τα χαρά να νιώθουν έτσι!
* Φλαμίνγκο ή ελέφαντας, Μελίνα και Φώτης Δούσος, Κόκκινη Αλεπού.
|
Βιβλιοδράσεις 2020-2021Τι να πει κανείς γι' αυτή την παράξενη χρονιά; Σίγουρα αλλιώτικη, πιο εσωστρεφής ίσως, με λιγότερες αγκαλιές μα περισσευούμενη αγάπη. Archives
June 2021
Categories |
RSS Feed
