Καινούρια χρονιά με παλιούς και καινούριους φίλους! Στο τιμόνι του Βιβλιοδρόμιου, όπως πάντα, η Νεράιδα της Βιβλιοθήκης, το Βιβλιοφάγο Δρακάκι και η βοηθός τους, η κυρία Ελευθερία. Καλή βιβλιοχρονιά σας ευχόμαστε!
Τρίτη 31 Μαϊου 2016
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν δύο βιβλία...
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δύο βιβλία. Ζούσαν σε δυο πολύ κοντινά ράφια στη Βιβλιοθήκη του σχολείου μας. Από την αρχή είχαν προσέξει το ένα το άλλο. Είχαν νιώσει ένα σκίρτημα βαθιά στη χάρτινη καρδούλα τους κι ήθελαν τόσο πολύ να γνωριστούν! Μα τα παιδιά πότε δανείζονταν το ένα, πότε το άλλο κι η μοίρα τους δεν τα άφηνε να συναντηθούν. Μόνο μια δυο κλεφτές ματιές προλάβαιναν να ανταλλάξουν καθώς οι βιβλιοθηκάριοι τα έβαζαν στη θέση τους... Κι ο καιρός περνούσε και περνούσε ο καιρός...
Ώσπου μια νύχτα ξεφνικά έγινε το θαύμα! Γιατί, μεγάλα παιδιά είστε βέβαια και το γνωρίζετε ήδη. Δεν περιμένετε από εμένα να σας το πω πως η αγάπη κάνει θαύματα! Είχα ξεχάσει λοιπόν που λέτε ανοιχτά τα παράθυρα της Βιβλιοθήκης. Κι ήταν ένα ήσυχο βράδυ θυμάμαι...Είχε μια ξαστεριά φοβερή κι όλη τη νύχτα πέφταν απ' τον ουρανό αστέρια. Για μια στιγμή με θάμπωσε μια λάμψη κι όλα άστραψαν γύρω μου. Ευτυχώς τα βιβλία κοιμούνταν ήσυχα και τίποτα δε θα τα έβγαζε απ' τον γλυκό τους ύπνο...ή έτσι νόμιζα τουλάχιστον... Εσκυψα και τι να δώ λέτε; Ενα λαμπερό κίτρινο αστέρι είχε πέσει στο πάτωμα απ' το ανοιχτό παράθυρο. Το σήκωσα στα χέρια μου κι εκείνο έγινε μεμιάς άμμος και ξέφυγε ανάμεσα από τα δάχτυλά μου. Πολύ λυπήθηκα! Ήθελα τόσο να το δείξω στα παιδιά! Την επόμενη μέρα τα δυο βιβλία μου διηγήθηκαν πως είχαν δει ένα παράξενο όνειρο. Ακριβώς όπως το ακούσατε: δύο τα βιβλία μα ένα τ' όνειρο. Πετούσαν λέει ψηλά στον ουρανό παρέα μ' ένα γαλάζιο πουλί κι έναν πολύχρωμο χαρταετό...κι ένιωθαν τόσο όμορφα που επιτέλους είχαν συναντηθεί έστω και στ' όνειρό τους...
Εκεί που τα λέγαμε άνοιξε η πόρτα και γέμισε η Βιβλιοθήκη παιδιά. Δεν έψαχναν για βιβλία σε όλα τα ράφια όπως άλλες φορές. Αυτή τη φορά ήξεραν ακριβώς τι ήθελαν. Πήραν στα χέρια τους τρυφερά "Το άγαλμα που κρύωνε" του Χρήστου Μπουλιώτη κι έφυγαν χοροπηδώντας. Μέχρι να συνέλθω από την έκπληξη ανοίγει ξανά η πόρτα και γεμίζει πάλι η Βιβλιοθήκη παιδιά. Βλέπετε δεν είναι και τόσο συνηθισμένο να μας επισκέπτονται σε ώρα μαθήματος και δεν μπορούσα να κρύψω το ξάφνιασμά μου! Αυτή τη φορά πήραν μαζί τους "Το ταξίδι του Φερεϋντούν" του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου και χάθηκαν σαν κεραυνός. Τα δυο βιβλία δεν ξαναφάνηκαν και περνούσε ο καιρός κι ο καιρός περνούσε... Κι εκεί που είχα αρχίσει να ανησυχώ πως δε θα τα ξανα βλέπαμε ποτέ πια, μπήκαν στη Βιβλιοθήκη οι δασκάλες τους κι άρχιζαν να συνομωτούν: η Τετάρτη Τάξη , λέει, είχε διαβάσει "Το ταξίδι του Φερεϋντούν" και η Πέμπτη "Το άγαλμα που κρύωνε". Το ΄χαν κρατήσει επτασφράγιστο μυστικό έτσι που κανένα παιδί της Τετάρτης να μην γνωρίζει τίποτα για το άγαλμα που κρύωνε και κανένα παιδί της Πέμπτης να μην έχει ακούσει κάτι για τον Φερεϋντούν... μέχρι σήμερα το πρωί! Γιατί σήμερα το πρωί το θαύμα που ονειρεύονταν τα δυο βιβλία έγινε πραγματικότητα! Η δασκάλα της Τετάρτης ράντισε τα παιδιά της με βιβλιόσκονη και τα μετέτρεψε σε μικρούς Φερεϋντούν, ενώ η δασκάλα της Πέμπτης είχε μετατρέψει τα δικά της παιδιά σε αγάλματα...μόνο που δεν κρύωναν γιατί η βιβλιόσκονη δεν ήταν αρκετή... Καταλαβαίνετε...λόγω κρίσης οι προμήθειες ήταν ελάχιστες... Κι ύστερα άφησαν τα παιδιά - ή μήπως θα έπρεπε να πω τα βιβλία - να γνωριστούν... Ο Φερεϋντούν ρωτούσε και το άγαλμα που κρύωνε απαντούσε. Το άγαλμα που κρύωνε ρωτούσε κι ο Φερεϋντούν απαντούσε. Έτσι που σε λίγη ώρα είχαν μάθει σχεδόν τα πάντα ο ένας για τον άλλον: ποιος ήταν, από πού ερχόταν,τι ένιωθε, τι φοβόταν, τι ονειρευόταν....
Μαζί με τον Φερεϋντούν και το άγαλμα που κρύωνε γνωρίστηκαν και τα βιβλία και μαζί με τα βιβλία γνωρίστηκαν και τα παιδιά κι αντάλλαξαν τα δώρα που είχαν ετοιμάσει με τόση αγάπη. Τα παιδιά της Πέμπτης έκαναν έναν μικρό αυτοσχεδιασμό με αφορμή το βιβλίο τους. Όλα ζωντάνεψαν απ΄την πνοή που τους έδωσαν: το προσφυγάκι,τα αγάλματα, η κυρία Σέμνη, η κυρία Γαλάτεια, ο Λάμπης και το γαλάζιο πουλί... Και γέμισε ο τόπος άρωμα από αγιόκλημα που είχαν κόψει από τον κήπο του σχολείου....
Τα παιδιά της Τετάρτης Τάξης μας διάβασαν αποσπάσματα από το έργο του ποιητή Φερεϊντούν Φαριάντ, που η ζωή και το έργο του ήταν η έμπνευση για τον συγγραφέα του βιβλίου. Ύστερα έφτιαξαν έναν χαρταετό με τα σώματά τους, έναν χαρταετό που μας συγκίνησε και μας σήκωσε ψηλά, πολύ ψηλά... Με την άκρη του ματιού μου είδα σε μια γωνιά δυο αγόρια αγκαλιασμένα να παρακολουθούν δακρυσμένα τα παιδιά. Το ένα, μικροκαμωμένο φορούσε μια κάπα στην πλατούλα του και κρατούσε στα χέρια του ένα σκυλάκι. Και τ΄άλλο...αχ τ' άλλο είχε δυο μάτια κάρβουνα που μου ΄καψαν την καρδιά.Τα έψαχνα μετά σε όλο το σχολείο να τα ρωτήσω ποια ήταν, μα δεν τα βρήκα πουθενά σαν ν' άνοιξε η γη και να τα κατάπιε...
Στο τέλος, συγκινημένα, όλα τα παιδιά μια παρέα έδωσαν τα χέρια κι έφτιαξαν έναν κύκλο, το αγαπημένο τους σχήμα. Έναν κύκλο που τους επέτρεπε να βλέπουν καθαρά τα πρόσωπά τους, που όλα τ΄άφηνε ν' απέχουν το ίδιο από το κέντρο του, έναν κύκλο δυνατό που δεν άφηνε χώρο σε κανέναν να μπει ανάμεσά τους και να τα χωρίσει. Γιατί όλη η ζωή μας είναι ένας μεγάλος κύκλος που κλείνει μέσα του άλλους μικρότερους, κύκλους αγάπης ή κύκλους μίσους. Στο χέρι μας είναι τι κύκλους θα χαράξουμε και ποιους θ' αφήσουμε να μπούνε μέσα... Κάθε παιδί χάρισε στο διπλανό του μια λέξη: "αγάπη, επικοινωνία, ζωή, συνεργασία, φτερά, φιλία, όνειρο, φαντασία"... Και κάπως έτσι πέρασε ο καιρός και ο καιρός περνάει... Η Νεράιδα της Βιβλιοθήκης
Παρασκευή 28 Μαϊου 2016
Η τάξη του κυρίου Στέλιου και η Βιβλιοθήκη μας ταξιδεύουν στην Κίνα
Σήμερα το δρακάκι είχε την τιμητική του! Από το πρωί κορδώνεται σαν τον διάνο! Βλέπετε τα παιδιά της τάξης ΖΕΠ και οι βιβλιοθηκάριοι είχαν αφιέρωμα στην Κίνα! Έπεσε τόση δουλειά που χρειαστήκαμε και επιπλέον εθελοντές! Τα μικρόφωνα δε συνεργάζονταν , τα παιχνίδια εξαφανίζονταν, η ζέστη μας χτυπούσε κατακούτελα αλλά εμείς εκεί: στις επάλξεις! Για άλλη μια φορά τα καταφέραμε θαυμάσια οπλισμένοι με καλή διάθεση και συνεργασία. Σας ευχαριστούμε όλους! Μπράβο παιδιά!
Τρίτη 24 Μαϊου 2016
Η μια βιβλιοθήκη φέρνει την άλλη...
Θα μπορούσε ίσως να ήταν κάπως έτσι...
...αν δεν ήταν έτσι! Μπράβο, παιδιά! Μας δώσατε μια καταπληκτική ιδέα: αντί να ανταλλάσσουμε μπούφλες, να ανταλλάσσουμε βιβλία!
Τρίτη 19 Απριλίου 2016
Πατριδογνωσία: Ρωσία, μια σπουδαία χώρα
Πατρίδα μας είναι η παιδική μας ηλικία, η γλώσσα που λέμε "σ' αγαπώ", οι μυρωδιές κι οι αναμνήσεις μας. Πατρίδα μας είναι οι άνθρωποι, τα λιμάνια κι οι ανηφοριές. Πατρίδα μας είναι η χώρα που μας γέννησε αλλά κι εκείνη που μας ανάθρεψε. Πατρίδα είναι η αγκαλιά που χάσαμε αλλά κι η αγκαλιά που βρήκαμε... Για όλα αυτά, όταν ο κύριος Στέλιος μας πρότεινε να συνεργαστούμε για να κάνουμε μια δράση γνωριμίας με τις χώρες από τις οποίες ήρθαν τα παιδιά της τάξης του, πετάξαμε τη σκούφια μας! Ο άλλος λόγος φυσικά είναι πως η Βιβλιοθήκη τρελαίνεται για συνεργασίες! Μια και δυο λοιπόν το γνωστό επιτελείο έβαλε μπρος τις μηχανές για τη Ρωσία! Εδώ και εβδομάδες δούλευαν όλοι αθόρυβα και με σπουδή για να φτάσουμε στη σημερινή, υπέροχη μέρα! Τα παιδιά του κυρίου Στέλιου έκαναν την έναρξη με ένα υπέροχο τραγούδι, τις "νύχτες της Μόσχας" που μας τραγούδησαν μαζί με τον κύριο Ερνέστο! Αν θέλετε να ακούσετε το τραγούδι κάντε κλικ στην εικόνα!
Υστερα μπορούσαμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε πέντε σταθμούς για να γνωρίσουμε καλύτερα τη Ρωσία. Στον πρώτο σταθμό οι Βιβλιοθηκάριοι μας βοηθούσαν να βρούμε τη Ρωσία στον παγκόσμιο χάρτη αλλά και στην υδρόγειο σφαίρα. Μας έκανε εντύπωση πόσο τεράστια χώρα είναι, ειδικά σε σχέση με την Ελλάδα. Επειτα είδαμε ένα μικρό ντοκιμαντέρ με εικόνες από τις πιο σπουδαίες πόλεις της Ρωσίας και τα αξιοθέατά της. Στον δεύτερο σταθμό μπορούσαμε να παίξουμε ένα πολύ ενδιαφέρον επιτραπέζιο παιχνίδι που είχε σχεδιάσει ο κύριος Στέλιος με τα παιδιά της τάξης του. Το παιχνίδι βασιζόταν σε ένα υπέροχο παραδοσιακό παραμύθι που είχαν διασκευάσει τα παιδιά και μας συγκίνησε. Ο τρίτος σταθμός ήταν ο σταθμός της ζωγραφικής. Δεν άδειασε καθόλου αυτός ο σταθμός αλλά άδειασαν οι μαρκαδόροι Επεσαν ο ένας μετά τον άλλον μέχρι τελευταίας ρανίδας! Φτιάξαμε ένα υπέροχο κολάζ με τις μπαμπούσκες που ζωγραφίσαμε. Ηταν όλες υπέροχες και όλες διαφορετικές, ακριβώς όπως εμείς δηλαδή! Στον τέταρτο και στον πέμπτο σταθμό παίξαμε παιχνίδια μνήμης και φτιάξαμε παζλ με εικόνες από τη Ρωσία που είχαν φτιάξει η κυρία Αναστασία και η κυρία Ελευθερία με τους βιβλιοθηκάριους. Στον τελευταίο σταθμό ο Ρουσλάν,η Αννα Μαρία και η Κατερίνα μας έμαθαν τις πρώτες μας λέξεις στα ρωσικά. Οποιος περνούσε με επιτυχία τις εξετάσεις του έπαιρνε και το πτυχίο του! Εννοείται πως το δρακάκι ήταν από τους πρώτους που πήραν το πολύτιμο χαρτί! Ολοι μαζί, παιδιά και δάσκαλοι, παίξαμε, ζωγραφίσαμε, μάθαμε καινούρια πράγματα και διασκεδάσαμε... Στο τέλος γράψαμε τις εντυπώσεις μας στο Βιβλίο Εντυπώσεων. Αχ να 'ταν το μάθημα πάντα έξω και το διάλειμμα μέσα στην τάξη!!!!!
Δευτέρα 4 Απριλίου 2016
Reading party!
Σήμερα γιορτάσαμε στο σχολείο μας την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, αφού το Σάββατο δεν είχαμε σχολείο! Όλα...ή σχεδόν όλα... ήταν έτοιμα από νωρίς. Η βιβλιομπουγάδα απλωμένη στα παράθυρα, τα πομ πομ κρεμασμένα από τα δέντρα να δίνουν χρώμα στη Δευτέρα μας! Μόνο το μικρόφωνο μας πρόδωσε την πιο καίρια στιγμή αλλά του τη φυλάμε... Ευχαριστούμε πολύ τις δασκάλες μας των Αγγλικών, την κυρία Μαρία και την κυρία Καρολίνα για το τραγούδι και τη χορογραφία κι ας κατέληξε σε δημιουργικό χάος. Εμείς περάσαμε υπέροχα! Οι βιβλιοθηκάριοι διάβασαν το μήνυμα του ΙΒΒΥ στους μικρότερους συμμαθητές τους και δήλωσαν ενθουσιασμένοι από την εμπειρία. Ανταλλάξαμε βιβλία, παίξαμε με τα μπαλόνια, διαβάσαμε ο ένας στον άλλο και μοιραστήκαμε τα αγαπημένα μας βιβλία... Το μόνο σίγουρο ήταν πως το διάβασμα ήταν στην αυλή είναι πολύ πιο διασκεδαστικό!
Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού
Ο Οδυσσέας Ελύτης λέέι πως "την άνοιξη, αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις μόνος σου"! Αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε σήμερα όλοι μαζί. Ψάξαμε να βρούμε την άνοιξη στις καρδιές μας και να την μοιραστούμε απλόχερα. Οι βιβλιοθηκάριοι μας είχαν μια υπέροχη έκπληξη. Μέρες τώρα την ετοίμαζαν χωρίς να νοιάζονται για τον κόπο ή για τα διαλείμματα που θυσίαζαν. Γι' αυτό τους αγαπάμε!!!!! Το πρωί μας περίμενε έξω από το σχολείο ένα καλάθι γεμάτο ποιήματα, ένα για τους γονείς κι ένα για καθέναν και καθεμία από εμάς και τους δασκάλους μας. Τυλιγμένα όμορφα και γεμάτα υποσχέσεις... Διαβάσαμε τα ποιήματα και δοκιμάσαμε να τα νιώσουμε ,να ακούσουμε τους ήχους και τη μουσική τους, να δούμε τα χρώματά τους. Δε χρειαζόταν να τα καταλάβουμε, έφτανε μόνο να τα δούμε με τα μάτια της ψυχής μας, όπως λέει κι ο Μικρός Πρίγκηπας. Το πάρκο έξω από το σχολείο ήταν κι αυτό στολισμένο με πολύχρωμες κορδέλες!!! Ολα φώναζαν "Ανοιξη"!
, Σε όλους μας αρέσει να ζωγραφίζουμε. Σε όλους μας αρέσει να ακούμε μουσική. Και δεν το σύζητάμε πως όλοι προτιμούμε να περνάμε τη μέρα μας στην αυλή! Ε λοιπόν σήμερα η ¨ανοιξη μας έκανε όλες τις χάρες. Βγήκαμε στην αυλή και ζωγραφίσαμε ο καθένας το ποίημά του, κάτω από τα δέντρα, ακούγοντας μια υπέροχη μουσική! Το δρακάκι φυσικά πρώτο και καλύτερο. Πάτησε και μια πινέζα αλλά τον φρόντισε ο Σπύρος και συνήλθε στο πι και φι!
Γεμίσαμε το σχολείο ποιήματα και ζωγραφιές. Χρώματα και στίχους. Τι άλλο να ζητήσει η άνοιξη για ν'ανθίσει; Κι είχε κι έναν ουρανό... "Πόσο μπλε ξόδεψε σήμερα ο Θεός για να μην τον βλέπουμε"...
Κι ύστερα τα παιδιά της Ε' Τάξης μ' ένα κουβάρι κόκκινη κλωστή μας ταξίδεψαν από τη Σμύρνη της Καταστροφής, στο Νησί Ελλις στην Αμερική. Κι από το κουρελόβαρκο που ταξίδευε τους παππούδες μας στη γη της επαγγελίας...στο μαύρο κύμα του Αιγαίου που καταπίνει παιδιά και όνειρα. Οι στίχοι της βραβευμένης Κενυάτισσας ποιήτριας Ουαρσάν Σάιρ, κοφτεροί σα λεπίδα... Γιατί κανένας δε θέλει αν αφήνει την πατρίδα του...εκτός αν η πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία ή ή κάνη ενός όπλου... Κόκκινη κλωστή δεμένη...
Από τη Σμύρνη στην Αμερική κι από κει στη Μυτιλήνη... το καράβι είναι το.ίδιο. Μόνο οι άνθρωποι αλλάζουν...
Στο τέλος της μέρας μας γράψαμε τι σημαίνει για εμάς ποίηση...
Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016
Ακολουθώντας τους δρόμους του νερού στην Ενετική Κάντια
Για μια ακόμη φορά η κυρία Αθηνά Σφακάκη μας πήρε από το χέρι για να μας ταξιδέψει στο χρόνο. Αυτή τη φορά επισκεφθήκαμε την Ενετική Κάντια κι ακολουθήσαμε τους δρόμους του νερού, τις φλέβες της ζωής που ξεδιψούσαν την πόλη μας. Γεμίσαμε τις χούφτες μας με δροσερό νερό από την κρήνη Μπέμπο και κατηφορίσαμε. Περάσαμε την Πύλη Voltone και ξαποστασαμε στην κρήνη Morozini. Σηκώσαμε το βλέμμα να θαυμάσουμε το άγαλμα του Ποσειδώνα και καλημερίσαμε τις κυράδες που γέμιζαν τις στάμνες τους. Λυπηθήκαμε πολύ όταν ο Οθωμανοί σφράγισαν την κρήνη. ..Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Σφακάκη και δε βλέπουμε την ώρα να μας δείξει όλα, όσα έχουν απομείνει, από κοντά!
Συνοδοιπόροι στην πορεία των υδάτινων δρόμων ήταν οι Βιβλιοφάγοι της Ε' Τάξης που μελετούν τη συγκεκριμένη εποχή στο μάθημα της Ιστορίας τους. Μπορείτε να ακολουθήσετε όμως και όλοι εσείς που ενδιαφέρεστε για την Ενετοκρατία. Στη Βιβλιοθήκη σας περιμένει το βιβλίο της συγγραφέα Μαίρη Μαυρογιαννάκη "Ενετική Κρήτη". Σας περιμένουμε με χαρά!
Αν πάλι θέλετε να πάρετε μια πρώτη γεύση από την Ενετική Κάντια χωρίς να μπείτε στον κόπο να κρατήσετε θέση στη χρονομηχανή, υπάρχει κι άλλη λύση! Δέστε τις ζώνες σας και κάντε κλικ στην εικόνα!
Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2016
Τα ζώα της Βιβλιοθήκης διεκδικούν τα δικαιώματά τους! Στο πλευρό τους οι βιβλιοφάγοι με τα δικά τους ζωάκια...
Τα ζώα της Βιβλιοθήκης αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, ή μάλλον στα πόδια τους και να διεκδικήσουν ειρηνικά τα δικαιώματα τους. Πολλά από αυτά μάλιστα, όπως σοφά παρατήρησαν οι βιβλιοφάγοι είναι και δικαιώματα των ανθρώπων. Το δρακάκι μάζεψε όλους τους φίλους του κι εσείς τους δικούς σας και ενώσατε όλοι τις δυνάμεις σας σε έναν δίκαιο αγώνα! Τα ζώα πια, χάρη σε όλους εσάς, έχουν φωνή: τη δική σας!
Κι ευχαριστούν όλους εσάς που σταθήκατε στο πλάι τους. Γιατί όπως έλεγε και ο Γκάντι, ένας σπουδαίος άνδρας, "το επίπεδο του πολιτισμού ενός λαού φαίνεται από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα"!
Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016
Μαθαίνουμε να συμβιώνουμε με τα ζώα!
Πολλή τρεχάλα στη Βιβλιοθήκη αυτή την εβδομάδα! Η Νεράιδα και το δρακάκι μας έχουν φέρει όλα τα βιβλία της Βιβλιοθήκης που είναι γραμμένα για τα ζώα ή από τα ζώα... και τα διαβάζουμε στα διαλείμματα. Για τα μεγαλύτερα παιδιά υπάρχουν άρθρα εφημερίδων , περιοδικών ή από το διαδίκτυο, που μπορούν να δανείζονται να προβληματίζονται πάνω σ' αυτά. Ζωγραφίζουμε ή φωτογραφίζουμε τα κατοικίδιά μας, ετοιμάζουμε τη ραδιοφωνική μας εκπομπή μια και χθες ήταν και η Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου κα συνεχίζουμε να ξεφουρνίζουμε "ιστορίες του Χειμώνα". Τελικά ο Φλεβάρης έχει τις λιγότερες μέρες αλλά δεν είναι καθόλου τεμπέλης!
Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016
Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Εβραίων
Γενοκτονία, ολοκαύτωμα... Δύσκολες λέξεις... Δύσκολο να κατανοήσει κανείς πώς οι άνθρωποι γίνονται σκληρότεροι κι από τα πιο άγρια ζώα. Συζητήσαμε από χθες τι σημαίνουν. Μιλήσαμε για πολλά: γενοκτονία, των Αρμενίων, των Ποντίων, γενοκτονία της Ρουάντα. Ολοκαύτωμα του Αρκαδίου, των Καλαβρύτων... Σταθήκαμε στο πιο φρικτό απ' όλα: το Ολοκαύτωμα των Εβραίων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου, το καμίνι που χώνεψε έξι εκατομμύρια ψυχές... Κάποιος είχε την ιδέα να ευαισθητοποιήσουμε τους συμμαθητές μας φορώντας σήμερα ένα κίτρινο αστέρι. Ψάξαμε στο διαδίκτυο και βρήκαμε εβραϊκά ονόματα και τα γράψαμε στα αστέρια που σχεδιάσαμε. Πολλά από αυτά τα γνωρίζαμε ήδη καθώς είναι συνηθισμένα στην Κρήτη: Εμμανουήλ, Ιωσήφ, Ραφαήλ, Ηλίας... Προβληματιστήκαμε για τον ρόλο των στερεότυπων και πώς επηρεάζουν τη σκέψη μας και τη στάση μας απέναντι στους άλλους. Αλήθεια, δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πως κι ο Χριστός ήταν Εβραίος! Σκεφτήκαμε πως σε άλλες εποχές στη θέση των Εβραίων μπορούν να μπουν κάποιοι άλλοι, ακόμη κι εμείς. Και πως οι Ναζί δεν ήταν γέννημα μόνο εκείνης της εποχής, πως κάθε φορά που κοροϊδεύουμε κάποιον, που τον περιθωριοποιούμε, που αισθανόμαστε ανώτεροι απέναντί του, πλησιάζουμε τον τρόπο που σκέφτονταν εκείνοι. Οι μεγάλες τάξεις "έζησαν" τη θηριωδία των στρατοπέδων συγκέντρωσης μέσα από την ταινία "Η ζωή είναι ωραία" του Ρομπέρτο Μπενίνι. Τελικά γενναίος δεν είναι μόνο όποιος πολεμά με τα όπλα στην πρώτη γραμμή της μάχης. Γενναίος είναι όποιος αντιστέκεται, όποιος κρατά την αξιοπρέπειά του, όποιος φοβάται αλλά αντιμετωπίζει κατάματα το φόβο του, όποιος προστατεύει την οικογένειά του και παραμένει άνθρωπος ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες.
Μπορείτε, πατώντας το κουμπί να παρακολουθήσετε μια παλιότερη ραδιοφωνική μας εκπομπή για το "Αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα", ένα βιβλίο που "μας έκανε να μεγαλώσουμε..."
Η πρώτη δράση για το 2016 ξεκίνησε δυναμικά! Οι ομάδες έχουν φτιαχτεί, τα έργα τέχνης έχουν αναρτηθεί, η φαντασία και η δημιουργικότητα έχουν επιστρατευτεί... Καλή μας αρχή! Οι ιστορίες μας θα δημοσιευθούν όλες μαζί στο τέλος της δράσης. Για την ώρα δουλεύουμε με άκρα μυστικότητα... Μπορείτε να μας απολαύσετε εν ώρα εργασίας,,, Επιτροπή ξωτικών
Υ.Γ Ενθουσιώδης ατάκα μέλους ομάδας που μόλις παρουσίασε την ιστορία που έφτιαξε: "Δηλαδή τώρα αυτή η ιστορία είναι αληθινή;' Βεβαίως και είναι! Όλες οι ιστορίες είναι αληθινές! Δίνουμε πνοή στους ήρωές μας και τους αφήνουμε να ξετυλίξουν το δικό τους κουβάρι... Κάπως έτσι δε γίνεται άλλωστε και στην αληθινή ζωή;
Αλήθεια, τι είναι για εσένα η Βιβλιοθήκη του σχολείου σου;
Η Βιβλιοθήκη, τώρα που ο χρόνος φτάνει στο τέλος του, αναρωτιέται "τι είναι για εσάς'... Γράψατε τις απαντήσεις σας σε πολύχρωμα φύλλα και οι εθελοντές έφτιαξαν μ' αυτά ένα χαρούμενο βιβλιόδεντρο.
Σας ευχαριστούμε πολύ, αγαπημένοι μας βιβλιοφάγοι! Ευχόμαστε τη χρονιά που μας έρχεται να φάτε όσο περισσότερα βιβλία μπορείτε! Σας ευχαριστούμε ... από καρδιάς!
Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015
Τα ζωάκια γράφουν γράμματα στον Άγιο Βασίλη
Μύρισαν Χριστούγεννα στη Βιβλιοθήκη μας και τα δώρα συνεχίζουν να έρχονται! Σήμερα το πρωί παρέλαβα έναν φάκελο που περιείχε... ένα βιβλίο (τι άλλο;) με μια υπέροχη αφιέρωση: "Γράμματα στον Άγιο Βασίλη" από τη φίλη της Βιβλιοθήκης μας, εκπαιδευτικό και συγγραφέα Σοφία Νικολιδάκη. Τώρα θα μου πείτε πως δεν είναι και τίποτα πρωτότυπο. Ε , πρωτοχρονιά έρχεται, όλοι γράφουν γράμματα στον Αγιο Βασίλη. Κι εγώ έγραψα ένα, δεν το κρύβω... Ωστόσο αυτά τα γράμματα είναι αλλιώτικα. Δεν τα έγραψαν παιδιά ούτε νεράιδες. Τα έγραψαν ζώα! Μάλιστα, ζώα! Κι αν αναρωτιέστε τι θα μπορούσε να ζητήσει ένας γάιδαρος ή ένα γουρούνι από τον Άγιο Βασίλη δεν έχετε παρά να ακούσετε τη ραδιοφωνική μας εκπομπή! Το διαβάσαμε και το καταδιασκεδάσαμε! Με την Ε' Τάξη γίναμε κι εμείς ζωάκια και γράψαμε τα δικά μας γράμματα στον Αγιο Βασίλη. Με την Β' και τη Γ' Τάξη, αφού λύσαμε τους γρίφους με τα ζώα, διαβάσαμε τα γράμματα. Μάλιστα το γράμμα της αράχνης μας ενέπνευσε και φτιάξαμε έναν μοναδικό ιστό , χορέψαμε μαζί του και γελάσαμε. Αύριο ένα παιχνίδι μνήμης θα μας περιμένει στα διαλείμματα να παίξουμε και να διαβάσουμε τα υπόλοιπα γράμματα! Να είστε όλοι εκεί!
Με αφορμή το βιβλίο που διαβάσαμε σήμερα προβληματιστήκαμε και συζητήσαμε για τα δικαιώματα των ζώων. Αναρωτηθήκαμε αν είναι ο άνθρωπος ο κυρίαρχος του κόσμου, αν τα ζώα 'εχουν δικαιώματα, αν "κακοποιώ' ένα ζώο σημαίνει πως το χτυπάω ή το βασανίζω και αν η παραμέληση ή η εγκατάλειψη θεωρείται κακοποίηση. Συζητήσαμε για πολλά και δύσκολα θέματα και καταλήξαμε τελικά στα λόγια του Μαχάτμα Γκάντι που θεωρούσε πως "το επίπεδο του πολιτισμού ενός λαού φαίνεται από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα".
Είμαστε τυχερά παιδιά. Ο Αγιος Βασίλης θα επισκεφτεί το σπίτι μας και φέτος. Κάποια άλλα παιδιά δεν έχουν την τύχη μας. Κάποια παιδιά χάνονται στο δρόμο. Για κάποια παιδιά η θάλασσα δεν είναι χαρά, παιχνίδι, κουβαδάκια και φτυαράκια. Είναι παγωνιά κι αγριεμένα κύματα που απειλούν να τα καταπιούν, είναι φόβος και αγωνία... Γι' αυτά τα παιδιά αποφασίσαμε να γίνουμε εμείς οι Άγιοι Βασίληδες. Ετοιμάζουμε τα δικά μας σακίδια για τα προσφυγάκια για να στηρίξουμε την προσπάθεια του Συλλόγου Δασκάλων "Δομήνικος Θεοτοκόπουλος", ζωγραφίζουμε τις ευχές μας γιατί η ζωγραφική είναι μια γλώσσα που τη διαβάζουν όλα τα παιδιά του κόσμου σε όποια φυλή κι αν ανήκουν και σ' όποιον Θεό κι αν πιστεύουν. Μαζί με τους δασκάλους μας διαβάζουμε βιβλία για τους πρόσφυγες. Ταξιδεύουμε μαζί τους στα σκοτεινά νερά και νιώθουμε τη φλόγα της ελπίδας να ζεσταίνει την ψυχή μας. Ο Αγιος Βασίλης, ο καλός παππούλης που τόσο αγαπούσε το διάβασμα, ήρθε στο σχολείο μας νωρίτερα γιατί είχε να μας φέρει τόσο όμορφα βιβλία και να μας μάθει τόσο σπουδαία πράγματα!
Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015
Τα καταφέραμε! Γεμίσαμε τη Βιβλιοθήκη μας βιβλία!
Εκατόν σαράντα βιβλία δεν το λες κι άσχημα! Συγχαρητήρια σε όλους τους βιβλιοφάγους! Η "ημέρα ανοιχτής βιβλιοθήκης" έφερε στα ράφια μας ένα σωρό καινούρια βιβλία για μικρούς και για μεγάλους! Η ομάδα καταγραφής των νέων τίτλων χάθηκε κάτω από στοίβες βιβλίων και την ψάχναμε! Λίγο πριν ανακοινώσουμε την εξαφάνισή τους επίσημα ξεμύτισαν σιγά σιγά και πήγε η καρδιά μας στη θέση της. Βασικά δεν ξεμύτισαν τα μέλη της ομάδας ακριβώς αλλά τα χριστουγεννιάτικα καπέλα τους. Σας ευχαριστούμε όλους για την πολύτιμη βοήθειά σας!
Αν μάθουμε τα παιδιά μας να αγαπούν τα βιβλία τότε δε θα νιώσουν ποτέ μοναξιά. Θα ταξιδέψουν παντού, θα γνωρίσουν διαφορετικούς κόσμους, αλλιώτικους ανθρώπους. Αν μάθουμε τα παιδιά μας να αγαπούν τα βιβλία τότε θα μάθουν να σκέφτονται,να κρίνουν, να αποφασίζουν, να εκφράζονται, να γράφουν. Η Νεράιδα της Βιβλιοθήκης του σχολείου μας πιστεύει πολύ στη δύναμη που κρύβουν τα βιβλία και προσπαθεί, χρόνια τώρα, να μοιραστεί μαζί μας το αγαπημένο της μυστικό. Ωστόσο η κρίση άπλωσε τα δίχτυα της και στα ράφια μας, και μας είναι πια πολύ δύσκολο να τα ανανεώνουμε με νέα βιβλία. Γι΄ αυτό η Νεράιδα μας «επιστράτευσε» όλους για ιερό σκοπό: ξωτικά, βιβλιοφάγους, γονείς, δασκάλους… Όλοι μαζί σήμερα περάσαμε ένα όμορφο κυριακάτικο απόγευμα και γιορτάσαμε τη «μέρα της ανοιχτής βιβλιοθήκης». Απολαύσαμε ένα σχολείο ανοιχτό αλλά χωρίς μαθήματα, δανειστήκαμε βιβλία, μικροί και μεγάλοι, παίξαμε, είδαμε ταινία και φάγαμε νοστιμότατα ποπ κορν που μας ετοίμασαν οι μαμάδες του συλλόγου γονέων. Για δώρο και για να την ευχαριστήσουμε που μας κάλεσε, φέραμε στη Νεράιδα της Βιβλιοθήκης από ένα βιβλίο. Μαζέψαμε τόσα πολλά βιβλία που το δρακάκι έτριβε τα μάτια του, γιατί νόμιζε πως δεν έβλεπε καλά. Μάθαμε σήμερα πως ο καθένας μόνος του μπορεί να πετύχει πολλά, οι ομάδες όμως μπορούν να πετύχουν τα πάντα! Ευχαριστούμε όλους εσάς που μας βοηθήσατε να κάνουμε ένα όνειρο πραγματικότητα!
Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2015
Παγκόσμια ημέρα των δικαιωμάτων των παιδιών
Η σημερινή μέρα ήταν αφιερωμένη στα δικαιώματα των παιδιών. Η Νεράιδα κατέβηκε πάλι στην αυλή μαζί με τα αγαπημένα της βιβλία, εκείνα που μιλούν με όμορφα λόγια για τα δικαιώματα των παιδιών. Δεν ήταν τόσο χαρούμενη και γελαστή, όπως συνήθως... έμοιαζε λυπημένη. Αναρωτιόταν πόσα παιδιά, σήμερα που μιλάμε για τα δικαιώματά τους, δεν πηγαίνουν στο σχολείο εξαιτίας της φτώχιας ή φυλετικών και άλλων διακρίσεων. Συλλογιζόταν πόσα παιδιά, αντί να παίζουν, δουλεύουν ή αναγκάζονται να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς. Πόσα παιδιά άραγε πεθαίνουν από μια απλή διάρροια επειδή δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό ή σε ιατρική περίθαλψη, πόσα τρώνε από τα σκουπίδια... Πόσα παιδιά δίπλα μας δεν έχουν λεφτά για κολατσιό ή για να πάνε εκδρομή με το σχολείο τους γιατί οι γονείς τους είναι άνεργοι... Πόσα παιδιά δραπετεύουν στα όνειρά τους σε έναν πολύχρωμο κόσμο όπου οι μεγάλοι έχουν φροντίσει να τα προστατεύουν, να τα αγαπούν , να τα μορφώνουν, να γιατρεύουν το σώμα τους και την ψυχή τους... Ευχαριστούμε καλή μας Νεράιδα που μας θύμισες τα δικαιώματά μας, ευχαριστούμε και τη φοβερή σου ομάδα που ενημέρωνε και διάβαζε στα διαλείμματα στα άλλα παιδιά . Δυστυχώς από μια παραξενιά της τεχνολογίας σώθηκε μία μόνο φωτογραφία από τη σημερινή γιορτή αλλά είναι η καλύτερη!
Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2015
Εργαστήρι χιονονιφάδας
Αν ήμαστε Ινδιάνοι θα χορεύαμε το χορό της βροχής... ή μάλλον του χιονιού! Μια και δεν είμαστε όμως αποφασίσαμε να "καλέσουμε" το χιόνι φτιάχνοντας χιονονιφάδες. Το εργαστήρι "χιονοστιφάδας", όπως το αποκάλεσε μια αγαπημένη μας βιβλιοφάγος και μας άνοιξε την όρεξη, ξεκίνησε χθες με την εκπαίδευση των εθελοντών. Ολοκληρώθηκε σήμερα και στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Δεν μπορέσαμε να μην παρατηρήσουμε πως χθες άρχισαν να μαζεύονται τα σύννεφα και σήμερα είδαμε επιτέλους και την πρώτη βροχή! Τυχαίο; Δε νομίζω! Φτιάξαμε πανέμορφες χιονινιφάδες, ο καθένας διαφορετική, γιατί οι χιονονιφάδες, ακριβώς όπως και οι άνθρωποι, όσο κι αν μοιάζουν μεταξύ τους στην πραγματικότητα καμιά δεν είναι ίδια με την άλλη.
Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2015
Ολοκληρώθηκε η εκλογική διαδικασία
Το Β1 επικέφθηκε σήμερα τη Βιβλιοθήκη! Μάλιστα έφερε ένα σωρό βιβλία δώρο για τη Νεράιδα και το δρακάκι καθώς κι ένα υπέροχο γράμμα. Η Νεράιδα δεν κατάφερε να κρύψει ένα δάκρυ συγκίνησης που κύλησε από τα μάτια της... Οι βιβλιοφάγοι είδαν μια παρουσίαση με κινητές βιβλιοθήκες απ' όλο τον κόσμο και στη συνέχεια απόλαυσαν το μύθο του Τιθωνού και της Ηώς, το μύθο του Αισώπου ενώ είδαν και το ντοκιμαντέρ για τον κύκλο της ζωής του τζίτζικα. Προσήλθαν στην κάλπη αρκετά προβληματισμένοι και κάποιοι ομολόγησαν πως δυσκολεύτηκαν πολύ να αποφασίσουν. Μια ψηφοφόρος μάλιστα ζήτησε να αλλάξει την ψήφο της αλλά η εφορευτική επιτροπή της εξήγησε πως δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο από την εκλογική διαδικασία και πως, μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Η μάχη έληξε, με συντριπτική πλειοψηφία, υπέρ του τζίτζικα που έστω κι αργά είδε τη χαμένη τιμή του να αποκαθίσταται!
Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2015
Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με αναπηρία
Η Νεράιδα της Βιβλιοθήκης κατέβηκε σήμερα στην αυλή του σχολείου ... όχι μόνο επειδή είχε ωραίο καιρό αλλά επειδή ήταν μια σπουδαία μέρα και ήθελε να τη μοιραστεί μαζί μας: η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με αναπηρία! Διαβάσαμε βιβλία με ήρωες ανθρώπους ή και ζώα με αναπηρία, συζητήσαμε, επμπνευστήκαμε, παίξαμε... Οι Βιβλιοθηκάριοι είχαν φτιάξει τρεις σταθμούς: έναν για να γνωρίσουμε τους ανθρώπους με προβλήματα όρασης, έναν για να γνωρίσουμε ανθρώπους με προβλήματα ακοής και έναν για να γνωρίσουμε σπουδαίους ανθρώπους με κινητικά ή άλλα προβλήματα. Στον πρώτο σταθμό είδαμε και αγγίξαμε με κλειστά τα μάτια ένα περιοδικό γραμμένο σε γραφή Μπράιγ, είδαμε τις κουκκίδες που συμβολίζουν τα γράμματα και τους αριθμούς και ψάξαμε να βρούμε τη γραφή Μπράιγ σε άδεια κουτιά από φάρμακα, γράψαμε το όνομά μας και χριστουγεννιάτικες ευχές με τη γραφή Μπράιγ. Επειτα παίξαμε ένα παιχνίδι, το παιχνίδι της αφής: Με κλειστά τα μάτια βγάζαμε από ένα κουτί διάφορα αντικείμενα και προσπαθούσαμε να τα περιγράψουμε και να καταλάβουμε τι ήταν. Στον επόμενο σταθμό μάθαμε να σχηματίζουμε το όνομά μας στη Νοηματική Γλώσσα και φτιάξαμε ένα σωρό λέξεις με τα χέρια μας. Πόσα όμορφα πράγματα αλήθεια μπορούμε να κάνουμε και να πούμε με τα χέρια! Στον τελευταίο σταθμό εμπνευστήκαμε από τις αληθνές ιστορίες ανθρώπων που, είτε γεννήθηκαν με αναπηρία είτε την απέκτησαν κάποια στιγμή στη ζωή τους. Από τον Steven Hawking στον Αντώνη Τσαπατάκη κι από τη Frida Kahlo στην Helen Keller... Ο Nick Vuijic μας έδωσε ένα μεγάλο μάθημα σήμερα: ¨ η πιο μεγάλη αναπηρία είναι ο φόβος, γιατί αυτός μπορεί μόνο να μας καθηλώσει περισσότερο απ' όσο θα μπορούσε ένα αναπηρικό αμαξίδιο". Υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας πως όσο δύσκολα κι αν τα φέρει η ζωή εμείς πάντα θα προσπαθούμε "να φτάσουμε όπου δεν μπορούμε".
Οι μεγαλύτεροι βιβλιοφάγοι του Νοεμβρίου είναι....
Πάει ο Νοέμβριος... Η αγωνία για τα αποτελέσματα της βιβλιοφαγίας έλαβε τέλος! Οι μεγαλύτεροι βιβλιοφάγοι του μήνα ανακηρύχθηκαν τα παιδιά του Γ2. Κατάφεραν όλοι μαζί να φάνε... ε, συγνώμη, να διαβάσουν εννοώ 45 ολόκληρα βιβλία! Το βραβείο τους ήταν να φιλoξενήσουν το δρακάκι για την επόμενη εβδομάδα. Μπράβο παιδιά! Τυχερό το δρακάκι με τέτοιους φίλους!
Η Νεράιδα της Βιβλιοθήκης δέχτηκε σήμερα την επίσκεψη των πρώτων βιβλιοφάγων του σχολείου μας. Η Β Τάξη έχει αδυναμία στους μύθους του Αισώπου, γι' αυτό η Νεράιδα αποφάσισε να τους ετοιμάσει τον μύθο του τζίτζικα και του μέρμηγκα. Αλήθεια το ξέρατε πως στην αρχαιότητα ο τζίτζικας ήταν ένας όμορφος νέος που η Ηώ , η θεά που φέρνει το φως της αυγής, τον ερωτεύτηκε και τον έκλεψε; Τον αγαπούσε τόσο πολύ που ζήτησε από τον Δία να τον κάνει αθάνατο. Ο Θεός της έκανε τη χάρη αλλά δε σκέφτηκε πως ο Τιθωνός θα γερνούσε ολοένα και περισσότερο, τόσο που στο τέλος δεν θα είχε πια το κουράγιο και τη δύναμη να της τραγουδήσει. Η Ηώ τον λυπήθηκε τόσο πολύ που τον μεταμόρφωσε σε τζίτζικα κι από τότε ο Τιθωνός μας τρελαίνει με το τραγούδι του κάθε καλοκαίρι! Είδαμε ένα βίντεο για τη ζωή των τζιτζικιών και διαπιστώσαμε πως δε μας τα έλεγε καλά ο μέρμηγκας: ο καημένος ο τζίτζκας κάθε άλλο παρά τεμπέλης είναι. Αφού ψηφίσαμε (τζίτζικας, μέρμηγκας ή λευκό;) και ριξαμε την ψήφο μας στην κάλπη, φτιάξαμε όμορφους σελιδοδείχτες με τα χεράκια μας για να μην ξεχνάμε μέχρι πού έχουμε διαβάσει το βιβλίο που δανειζόμαστε. Περάσαμε τέλεια. Στο τέλος μάλιστα η κυρία Ειρήνη πρότεινε να πάρουμε και το Βιβλιοφάγο δρακάκι στην τάξη μας για να κάνει παρέα με τον Ποντικοβατραχούλη το σαββατοκύριακο!
Υ.Γ Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας θα ανακοινωθούν όταν θα έχουν ψηφίσει όλοι οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι της Β' Τάξης.