Βιβλιοδράση Καραντίνας: Συλλέκτες λέξεων

Μπορεί να μην μπορείτε πια να πηγαίνετε εσείς στη Βιβλιοθήκη του σχολείου, αλλά μπορεί να έρθει εκείνη στην τάξη σας! Αλλόκοτο ακούγεται αλλά,  αν το καλοσκεφτείτε, τι δεν μοιάζει αλλόκοτο στις μέρες μας;
Θα το πιστεύουν λέτε τα παιδιά που  γεννιούνται σήμερα και θα τους λέμε σε δέκα χρόνια από τώρα, πως κάνουμε μάθημα από το σπίτι μας, με τις πιτζάμες και τις παντόφλες; Πως ένας αόρατος κοντορεβιθούλης μας έχει βάλει τα δυο πόδια σ' ένα παπούτσι και μας έχει κλείσει στα σπίτια μας; Πως για να βγούνε έξω οι μεγάλοι θα ζητάνε την άδεια από έναν αριθμό στο κινητό τους; Γι΄αυτό σας λέω...παράξενοι καιροί!
Σήμερα λοιπόν με τους Βιβλιοφάγους της Δ' Τάξης διαβάσαμε το βιβλίο του Peter Reynolds "Συλλέκτης λέξεων". Καθόλου τυχαία δε διαλέξαμε αυτό το βιβλίο. Είχαμε δυο πολύ σοβαρούς λόγους: ο ένας είναι πως αγαπούν πολύ τον συγγραφέα (η "Τελεία" του είναι από τα αγαπημένα τους),  ο άλλος είναι πως σ' αυτό το τμήμα είναι όλοι πραγματικοί συλλέκτες λέξεων! Θέλετε να μάθετε λέξεις που υπάρχουν στη συλλογή τους; Χαρμολύπη, χλευάζω, ασκαρδαμυκτί ...κι άλλες πολλές. Πολλές φορές φτιάχνουν και τις δικές τους πρωτότυπες λέξεις που δεν υπάρχουν σε κανένα λεξικό. Φανατικοί συλλέκτες σας λέμε!

​Αρχικά συζητήσαμε για τις λέξεις.
Τι είναι οι λέξεις;
Υπήρχαν πάντα, ακόμη και στο μυαλό των πρωτόγωνων ανθρώπων;
Πώς μας βοηθούν στην επικοινωνία;
Πού υπάρχουν οι λέξεις και πώς μπορούμε να βούμε όσο γίνεται περισσότερες;
Τι σχέση έχουν οι σκέψεις μας με τις λέξεις;
Μπορούν οι λέξεις να μας βοηθήσουν ή να μας εμποδίσουν να επικοινωνήσουμε με τους άλλους;
Πώς φτιάχνεται η ποίηση και η λογοτεχνία από λέξεις απλές, καθημερινές που τις ξέρουμε όλοι;
Οι λέξεις σε διάφορες γλώσσες τι σχέση έχουν μεταξύ τους;
Αφού μπορούν οι σκέψεις να γίνουν λέξεις, τότε μπορούν και οι λέξεις να γίνουν σκέψεις; Υπάρχουν καλές και κακές λέξεις; 
Οι λέξεις γεννούν τις εικόνες ή οι εικόνες τις λέξεις;
Τα συναισθήματα γεννούν τις λέξεις ή οι λέξεις τα  συναισθήματα;
Κι όταν δεν υπάρχουν λέξεις τι γίνεται;
Μπορεί κάποιος να χάσει τις λέξεις του;
Πω πω! Ατελείωτη συζήτηση! Τεράστιο θέμα!

Αν μας άφηναν ακόμη θα συζητούσαμε. Γι' αυτό αφήσαμε την κουβέντα και διαβάσαμε το βιβλίο. 
​

Στη συνέχεια είδαμε ένα βίντεο με ένα απόσπασμα από την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου "Μια αιωνιότητα και μια μέρα". Σ' αυτό ο σκηνοθέτης  ζωντανεύει το λαϊκό θρύλο της Ζακύνθου που ήθελε το Σολωμό να «αγοράζει λέξεις»πληρώνοντας τους Έλληνες για κάθε λέξη που του έλεγαν.
​Λένε πως, επειδή ο Σολωμός δεν ήξερε καλά ελληνικά, συνήθιζε να ''αγοράζει'' λέξεις, πληρώνοντας τους Έλληνες για κάθε νέα λέξη που του έλεγαν. Έτσι συγκέντρωνε τις λέξεις που του έλειπαν για να μπορέσει να γράψει για την ελληνική επανάσταση, να εκφράσει τον θαυμασμό του και την πίστη του σ΄αυτήν.

Ύστερα σκεφτήκαμε λέξεις φωτεινές. 

Λέξεις σκοτεινές.

Λέξεις δυνατές.

Η δασκάλα μας είπε να πάρουμε μαζί τις λέξεις μας και να φτιάξουμε χαϊκού για να δούμε πώς μπορούν οι σκόρπιες λέξεις, όταν συνταιραστούν με μαεστρία να φτιάξουν ποιήματα.
Το φοβερό όμως είναι πως σήκωσε το ραβδί του Χαρυ Πότερ, είπε ένα ξόρκι μαγικό "Μπρέικ άουτ σέσσιονς" μου φαίνεται είπε ή κάτι τέτοιο (το είπε μέσα από τα δόντια της) και όλοι μεταφερθήκαμε στη στιγμή σε διαφορετικά δωμάτια μαζί με άλλους τρεις συμμαθητές μας. Μέχρι να συνέλθουμε από το ξάφνιασμα, κι ενώ αναρωτιόμαστε τι έγινε, να 'σου και η κυρία από το πουθενά μέσα στο δωμάτιό μας να μας ρωτάει αν χρειαζόμαστε τη βοήθειά της. Ο Βαγγέλης ρώτησε "και πώς μπορούμε να βγούμε από εδώ;" "Θα σας βγάλω εγώ όταν θα είμαστε έτοιμοι" μας είπε. Και πραγματικά δέκα λεπτά μετά βλέπουμε κάτι αριθμούς στην οθόνη να μετράνε αντίστορφα και τσουπ, ώσπου να πεις κίμινο (καυτερή λέξη) επιστρέψαμε στην τάξη μαζί με όλους τους συμμαθητές μας. Ουάου! Εντυπωσιακό!
Κι ήρθε η ώρα να μοιραστούμε να χαϊκού μας.

Λάμπεις σαν ήλιος
είσαι όμορφη πολύ
όταν σε βλέπω

Όνειρα κάνω
μη με ξυπνάς άλλο πια'
γεια σου χαρά μου

Δεν καταλαβαίνω 
το νόημα της ζωής
κι αυτόν τον κόσμο

Δεν μπορώ να πω
το μυστικό σου αυτό
κρυφό το κρατώ

Εδώ, εκεί και παντού
παντοδύναμος
ο κόσμος όλος

Δεν κατάλαβα
τίποτα μα τίποτα
δύσκολο είναι

Εγώ και η γη
είμαστε καλοί φίλοι
αγαπιόμαστε

Σκοτεινός  καιρός
φοβιστικός είναι
​με τρομάζει

Ε, λοιπόν περάσαμε τόσο καλά που τέλειωσε η ώρα κι εμείς δε θέλαμε να βγούμε διάλειμμα! Μείναμε μέσα στο κουτί και συνεχίσαμε να γράφουμε χαϊκού...