Blog Archives

Πετάει πετάει...ο τζίτζικας;

11/22/2019

Αν πετάει λέει; Μέχρι την Αφρική έφτασε η χάρη του, Κι όπως ξέρετε πηγαίνοντας στην Αφρική ε, μια στάση στην Κρήτη την κάνεις, δεν την κάνεις;
Τον Παβ, τον φάλτσο τζίτζικα, τον γνωρίσαμε πέρυσι. Έγινε αμέσως ένα από τα αγαπημένα μας βιβλία τόσο για το έξυπνο χιούμορ του και την περιπετειώδη δράση του όσο και για την αλληγορία που κρυβόταν πίσω του, για τους ανθρώπους που γνωρίσαμε μέσα από αυτό, το ταξίδι που μας πρόσφερε τόσο σε διαφορετικούς τόπους όσο και μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό. Βλέπετε στο Βιβλιοδρόμιο έχουμε αδυναμία στα βιβλία που διαβάζονται με πολλούς, διαφορετικούς τρόπους από μικρούς και μεγάλους.
Γι' αυτό και καθόλου δεν εκπλαγήκαμε όταν συναντηθήκαμε με τον αγαπημένο μας τζίτζικα στο Μέγαρο Μουσικής όπου βρισκόταν ως υποψήφιος για το Βραβείο "Πηνελόπη Μαξίμου", που δίνεται σε συγγραφέα βιβλίου αφήγησης βραχείας φόρμας για παιδιά. Το βιβλιοφάγο δρακάκι ήταν εκεί για να παραλάβει το δικό του βραβείο.
Τι κι αν ο Παβ δεν το πήρε τελικά; Στην καρδιά μας ήταν νικητής! Άλλωστε είναι σπουδαίο και μόνο να φτάνεις στην τελική λίστα των βραβείων ΙΒΒΥ!

Φαντάζεστε λοιπόν τη χαρά μας όταν πέρυσι, στην καρδιά του χειμώνα, τον ακούσαμε να τερετίζει μέσα στην Βιβλιοθήκη μας! Ο Φώτης Δούσος, ο συγγραφέας που τον εμπνεύστηκε έκανε ένα υπέροχο βιωματικό σεμινάριο με τους Βιβλιοφάγους της Στ' Τάξης ακριβώς τη στιγμή που ήταν κι αυτοί έτοιμοι να ανοίξουν τα φτερά τους και να αναζητήσουν το δικό τους χρυσό σπυρί! Πατήστε πάνω στην εικόνα για να δείτε τη δράση μας.

Φέτος ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε το αγαπημένο μας βιβλίο από διαφορετική σκοπιά, καθώς ο Παβ ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι! Τι είναι εκείνο που συνδέει το θεατρικό σενάριο με το βιβλίο; Πού συναντιούνται και πού απομακρύνονται ο θεατρικός από τον συγγραφικό δρόμο; Αυτη τη φορά καλεσμένοι μας ήταν η διεθνής θεατρική ομάδα Hippo.

Φυσικά έπρεπε πρώτα να προετοιμαστούμε κατάλληλα για την άφιξη των καλεσμένων μας! Αυτή τη φορά στην ομάδα υποδοχής ήταν οι Βιβλιοφάγοι της Α' Τάξης που δεν γνώριζαν τον Παβ και της Γ' Τάξης που είχαν καταβροχθίσει στην κυριολεξία το βιβλίο!
Το διαβάσαμε, το απολαύσαμε, γελάσαμε, προβληματιστήκαμε, ψάξαμε για κρυμμένα νοήματα πίσω από τις γραμμές, αναζητήσαμε το χρυσό σπυρί. Γνωρίσαμε τον Λουτσιάνο Παβαρότι και τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, σας θυμίζουν κάποιους; Είδαμε βίντεο με τυφλά μυρμήγκια και σαρκοβόρα φυτά! Ωστε οι κίνδυνοι που αντιμετώπισε ο Παβ ήταν πέρα για πέρα αληθινοί!

Οι μεγαλύτεροι συζήτησαν για την αλληγορία. Τι είναι και ποια αλληγορία κρύβεται πίσω από την ιστορία του Παβ; Είχε ενδιαφέρον μια και πρόσφατα μιλήσαμε για τη λογοκρισία της Δικτατορίας που επέβαλε στους καλλιτέχνες να "ντύνουν" τα έργα τους με ένα πιο ανάλαφρο ένδυμα. Ακόμη και οι παραβολές του Χριστού ή άλλων θρησκευτικών κειμένων χρησιμοποιούν την αλληγορία για να κάνουν στους ανθρώπους πιο κατανοητό ένα δύσκολο θέμα. Η κουβέντα άναψε όπως καταλαβαίνετε!

Είδαμε ένα μικρό ντοκιμαντέρ για τη ζωή των παρεξηγημένων τζιτζικιών και νιώσαμε δέος μπροστά στην δύναμη και τη σοφία της φύσης αλλά και σεβασμό απέναντι σ΄αυτούς τους λιλιπούτειους τραγουδιστάδες και αγωνιστές της ζωής!

Κι έφτασε η ώρα της παράστασης! Ο συγγραφέας Φώτης Δούσος και οι ηθοποιοί Κωνσταντίνος Παράσης και Κωνσταντίνα Καραχρήστου μας πρόσφεραν ένα εξαιρετικό θέαμα! Λένε πως τα παιδιά παγιδεύονται από την εικόνα όπως τα έντομα από το φως.
Κι όμως εμείς απολαύσαμε μια υπέροχη παράσταση που κατάφερε, χωρίς εντυπωσιακά και φανταχτερά σκηνικά και κοστούμια, να μας κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος.
Ο Παβ, με όπλα το πηγαίο χιούμορ και την αισιοδοξία του μας έδειξε τον δρόμο ως το χρυσό σπυρί. Μας ξεσήκωσε να χορέψουμε μαζί του, μας πρόσφερε ένα μοναδικό μάθημα σολφέζ όταν μεταμορφωθήκαμε σε ένα σμήνος από μύγες τσε τσε!

Πώς είπατε; Μα εννοείται πως ζωγραφίσαμε κιόλας!

Ποιος είπε πως η περιπέτεια ενός βιβλίου τελειώνει όταν φτάνεις στην τελευταία σελίδα;
Παβ, Φώτη, Κωνσταντίνε και Κωνσταντίνα, σας ευχαριστούμε πολύ και σας ευχόμαστε καλά ταξίδια!

0 Comments

Πόλεμος και ειρήνη

11/9/2019

0 Comments

Σήμερα στη Βιβλιοθήκη απολαύσαμε ένα εξαιρετικό εργαστήρι Ιστορίας και Κοινωνιολογίας από τον κύριο Αυγουστίνο Μπαϊραχτάρη, Καθηγητή της Πατριαρχικής Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Ηρακλείου Κρήτης, και την κυρία Στέλλα Τσακλίδου, καθηγήτρια Αγγλικών.
Στον απόηχο της 28ης Οκτωβρίου μιλήσαμε για τη Μάχη των Αρδεννών, "το τελευταίο στοίχημα" του Αδόλφου Χίτλερ. Μελετήσαμε φωτογραφίες της εποχής και, μέσα από αυτές, τις συνθήκες του πολέμου, την ενδυμασία των στρατιωτών, τις συνήθειες, τα όπλα. Πόσο έμοιαζαν με τις συνθήκες που επικρατούσαν στον ελληνοϊταλικό πόλεμο; Πόσο μοιάζουν με τους σημερινούς πολέμους; Πώς οι καιρικές συνθήκες επηρέαζαν τις εξελίξεις των πολεμικών συγκρούσεων και πώς αυτό έχει αλλάξει σήμερα;
Τι γινόταν στις πόλεις και στα χωριά την περίοδο του Β' Παγκόσμιου Πολέμου; Πώς ζούσαν οι άνθρωποι; Τι σκέφτονταν; Πώς ένιωθαν; Τι ονειρεύονταν; Μέσα από το βιβλίο "Just like Anne" μεταφερθήκαμε από το μέτωπο του πολέμου στο κρησφύγετο της Άννας Φρανκ και πήραμε κουράγιο και δύναμη από τα λόγια της. Διαπιστώσαμε πως και στις πιο ζοφερές συνθήκες μπορούμε να διατηρούμε την αισιοδοξία μας.
http://www.goudenboekjes.nl/product/just-like-anne/
Κι από το "Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ" στο ταξιδιωτικό ημερολόγιο της κυρίας Στέλλας. Αναμνήσεις(γραμμένες στο χέρι!) , εικόνες, ζωγραφιές που κρατάνε ζωντανό το ταξίδι.
Βιβλία, φωτογραφίες, περιοδικά, ομοιώματα στρατιωτών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κι ένα ταξιδιωτικό ημερολόγιο μας βοήθησαν να ταξιδέψουμε στον χώρο και στον χρόνο.
Σας ευχαριστούμε πολύ πολύ! Ήταν ένα υπέροχο, δημιουργικό Σάββατο! ❤️
Ευχαριστούμε, υπέροχοι Βιβλιοφάγοι μας , κυρία Αναστασία και κυρία Ιωάννα! ❤️

0 Comments

Περί... τεράτων και ραδιοφώνου;

11/1/2019

0 Comments

Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ξεκινήσει ο Νοέμβρης, μια μέρα μετά το Halloween που μας έφερε τα πάνω κάτω, παρά με... τέρατα;
Η αλήθεια είναι πως, ενώ έχουμε δει πολλούς μεγάλους να φοβούνται ή να αποφεύγουν τα τέρατα, τα παιδιά τα συμπαθούν. Δε φοβούνται να τα γνωρίσουν ούτε να κάνουν παρέα μαζί τους. Πόσο μάλλον όταν ένα τέρας έχει μια υπέροχη φωνή και κάνει εκπομπή για τα παιδιά στο ραδιόφωνο!
Κάπως έτσι γνωρίσαμε το τέρας της Μαίρης Τσόγκα και της Θέντας Μιμηλάκη. Πολύ μας συγκίνησε η ιστορία του! Το αγαπήσαμε από την πρώτη στιγμή και δε δυσκολευτήκαμε καθόλου να δούμε πίσω από την αποκρουστική του εμφάνιση τα μοναδικά του χαρίσματα με πρώτο και καλύτερο βέβαια την υπέροχη φωνή του!

Χαρήκαμε πολύ που τελικά βρήκε μια δουλειά που αγαπά και ταιριάζει στον χαρακτήρα και στα προσόντα του! Συζητήσαμε πολύ για το αν η εμφάνιση συνδέεται με τον χαρακτήρα και τα χαρίσματα κάποιου και καταλήξαμε πως καμία σχέση δεν έχει. Για δείτε που ο Πεντάμορφος, το τέρας της ιστορίας, κάτω από το τριχωτό του σώμα έκρυβε μια τρυφερή ψυχή! Μήπως ο Κουασιμόδος, το Τέρας της Πεντάμορφης ή η Ρόζα το τερατάκι πήγαιναν πίσω σε τρυφερότητα και καλοσύνη; Για να μην πούμε για τη βασίλισσα του χιονιού που, αν και είναι πανέμορφη, είναι ψυχρή κι αγέλαστη σαν ένα κομμάτι πάγου!
Α, όχι καμία σχέση δεν εχει η εφάνιση με τον χαρακτήρα! Και δε θα πρέπει να στέκεται εμπόδιο και να μη μας αφήνει να γνωρίσουμε καλύτερα έναν άνθρωπο.
Κι ύστερα ασχοληθήκαμε με το επάγγελμά του Πεντάμορφου: ραδιοφωνικός παραγωγός. Χμ, μιλάμε πολύ για το ραδιόφωνο τελευταία και μάλιστα στο μάθημα της Ιστορίας. Κάποτε το ραδιόφωνο ήταν το μόνο μέσο για να μαθαίνει κανείς τα νέα, να ψυχαγωγείται, να διακεδάζει, να επικοινωνεί. Καθώς δεν υπήρχε η τηλεόραση και το διαδίκτυο, όλη η οικογένεια μαζευόταν γύρω από το ραδιόφωνο όπως άλλοτε μαζευόταν γύρω από τη φωτιά κι έλεγε ιστορίες. Ισως γι' αυτό τελικά το μέσο αυτό να έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ή στη Χούντα και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ίσως γι' αυτό οι ισχυροί κι όσοι καταπίεζαν τον κόσμο ήθελαν να το ελέγχουν.
Πώς είναι όμως να είσαι ακροατής ειδικά σήμερα, την εποχή της εικόνας; Να ακούς δηλαδή μόνο μια ιστορία χωρίς να τη βλέπεις; Για να ζήσουμε την εμπειρία ακούσαμε μια ραδιοφωνική εκπομπή! Μας τη σύστησε το βιβλιοφάγο δρακάκι. Είναι η αγαπημένη του εκπομπή και την ακούει κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί από το Τρίτο Πρόγραμμα.

Κάπως έτσι γνωρίσαμε κι ένα άλλο αξιαγάπητο τέρας μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της Σταυρούλας Παγώνα και της Zafuko Yamamoto. Ένα τέρας κατακόκκινο με δυο κεφάλια και βιρτουόζο της φλογέρας. Μπορείτε να το γνωρίσετε κι εσείς, αν δεν φοβάστε βέβαια, κάνοντας κλικ στην εικόνα.

Στην αρχή μας φάνηκε παράξενο να ακούμε μόνο χωρίς να βλέπουμε ένα βίντεο ή έστω μια εικόνα! Αρχίσαμε να βαριόμαστε και να χασμουριόμαστε αλλά καθώς περνούσε η ώρα "άρχισε το μυαλό μας να φτιάχνει μόνο του τις εικόνες κι ήταν τόσες πολλές που δεν μπορούσαμε να το σταματήσουμε" όπως είπε ο Μερσίν. Σιγά σιγά καταφέραμε να συγκεντρωθούμε πιο εύκολα και να απολαύσουμε την υπέροχη αφήγηση και την εξαιρετική μουσική. Ο Μιχάλης βέβαια εξακολουθεί να προτιμά να του διαβάζει κάποιος που τον γνωρίζει, η μαμά κι ο μπαμπάς ή η δασκάλα του... αλλά "είναι ενδιαφέρον να είσαι και ακροατής του ραδιοφώνου" όπως μας είπε!
Ακολουθούσαμε τη φωνή που μας διάβαζε και φτιάχναμε τη δική μας εικόνα γι αυτήν.
Πώς μας φάνηκε η φωνή;

Και πώς φανταστήκαμε τη Βάσια Χατζηγιαννάκη, τον άνθρωπο πίσω από τη φωνή;

Άραγε να είναι αλήθεια όσα φανταστήκαμε;
Βρήκαμε κι άλλα βιβλία με τέρατα. Με "Τα τέρατα στο ψυγείο, φαντάσματα στη σοφίτα" της Κορνέλια Φούνκε είχαμε γελάσει πολύ πέρυσι και με τη "Ρόζα, το τερατάκι" θα θέλαμε πολύ να καθίσουμε στο ίδιο θρανίο κι ας μη βρήκαμε το βιβλίο της Olga de Dios γιατί κάποιος άλλος το είχε δανειστεί!

Είδαμε τα τέρατα των βιβλίων όπως τα εμπνεύστηκαν από το κείμενο οι εξαιρετικές εικονογράφοι, Θέντα Μιμηλάκη και Zafuko Yamamoto. Σε τι εμοιαζαν; Πού ήταν διαφορετικά; Πώς θα ήταν άραγε αν γνωρίζονταν μεταξύ τους; Αν μαζί με τη Ρόζα και τα τέρατα της Κορνέλια Φούνκε πήγαιναν στο ίδιο σχολείο;
Στο τέλος φτιάξαμε ο καθένας το δικό του τέρας και το παρουσιάσαμε στην τάξη. Τα περισσότερα τέρατα, διαπιστώσαμε πως ζουν στο δάσος. Άλλα ζουν σε άλλους πλανήτες και κάποια ζουν μέσα στο κεφάλι μας ή στο διπλανό σπίτι! Πάντως το καθένα έχει τη δική του εμφάνιση και τον δικό του ξεχωριστό και μοναδικό χαρακτήρα, τις δικές του παραξενιές και τα δικά του χαρίσματα!