ή πώς ένας τζίτζικας φέρνει την άνοιξη...Η ωραία μέρα από το πρωί φαίνεται, δε λένε; Ε, λοιπόν σήμερα ξημέρωσε μετά από καιρό ένα υπέροχο, διαυγές, ανοιξιάτικο πρωινό χωρίς βροχές και καταιγίδες, χωρίς σκόνη από την Αφρική. Τώρα βέβαια που το σκεφτόμαστε ίσως κάτι να μας έφερε τελικά από την Αφρική... Στο Βιβλιοδρόμιο έχουμε δηλώσει εδώ και χρόνια την αδυναμία μας στους παρεξηγημένους τζίτζικες. Ωστόσο τον Παβ τον ερωτευτήκαμε από την πρώτη σελίδα. Μας κέρδισε με το χιούμορ του, την αμεσότητά του, τις ενδιαφέρουσες λέξεις που μας έμαθε, τη διαφορετική εικονογράφησή του και το μυστήριο που κρυβόταν πίσω από το χρυσό σπυρί που έψαχνε. Ίσως και γιατί όλοι νιώθουμε λίγο σαν τον Παβ, αν όχι όλες τις ώρες σίγουρα κάποιες στιγμές. Ο Φώτης Δούσος που τον εμπνεύστηκε και η Μαριάννα Ψύχαλου από τις εκδόσεις "Μικρή Σελήνη" ανέλαβαν την αποστολή να μας φέρουν τον Παβ στη Βιβλιοθήκη. Και να που ήρθε η μέρα! Οι Βιβλιοφάγοι της Στ' μας ήρθαν καλά διαβασμένοι. Ο κύριος Κώστας και η κυρία Πηγή τους είχαν συστήσει τον Παβ αλλά και τον Παβαρότι, τις μύγες τσε τσε αλλά και τον Τσε Γκεβάρα, τα σαρκοφάγα λουλούδια και τον γερόλυκο Λυκάωνα, τις ταξιδιάρες χήνες αλλά και τα τυφλά μυρμήγκια. Μάλιστα φήμες λένε πως εκείνοι το ευχαριστήθηκαν περισσότερο κι από τα παιδιά... Και στο Βιβλιοδρόμιο, ως γνωστόν, έχουμε αδυναμία στα βιβλία εκείνα που μπορούν να διαβάσουν με την ίδια άνεση οι γονείς στα παιδιά αλλά και τα παιδιά στους γονείς τους. Αφού θυμηθήκαμε τις περιπέτειες του Παβ η κυρία Πηγή ανέλαβε το ρόλο του πρωταγωνιστή της ιστορίας. Κινούνταν ανάμεσά μας ενώ εμείς, μοιρασμένοι σε παρέες, μιλούσαμε για εκείνον άλλοι με κάποια συμπάθεια κι άλλοι με περιφρόνηση ή απορία. Έπειτα αναρωτηθήκαμε πώς άραγε να βλέπει ο ίδιος ο Παβ τον εαυτό του και πώς επηρεάζει την αυτοεκτίμησή του η γνώμη των άλλων. Ο Παβ τα κατάφερε. Κόντρα σ' όλα τα προγνωστικά πάλεψε κι έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Βρήκε όχι μόνο εκείνα που αναζητούσε αλλά κι άλλα τόσα. Πόσο άλλαξε η επιτυχία του τη γνώμη που είχε για τον εαυτό του αλλά και τη γνώμη των άλλων γι' αυτόν; Τι θα γινόταν αν τα παρατούσε; Στη συνέχεια αναλάβαμε, χωρισμένοι σε τρεις ομάδες, από μια μυστική αποστολή: να παρουσιάσουμε μια σκηνή από το βιβλίο χρησιμοποιώντας μόνο το σώμα μας, χωρίς λόγια. Κι ύστερα γράψαμε σε ενα χαρτάκι τι είναι το χρυσό σπυρί. Ήταν πολύ όμορφο που διαπιστώσαμε πως για τον καθένα από μας ήταν κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό. Άλλωστε το χρυσό σπυρί καταλήξαμε πως ήταν ένας μύθος αλλά και δεν ήταν... Ο καθένας πάντως ψάχνει το δικό του κι όσο δύσκολο κι αν είναι να το βρει κανείς τόσο δύσκολο είναι να το κάνει δικό του...γιατί το χρυσό σπυρί είναι από τα λίγα, μα πολύτιμα, που δεν αγοράζονται. Στο τέλος μιλήσαμε με τον συγγραφέα, του είπαμε τις σκέψεις μας, τον ρώτήσαμε όσα θα θέλαμε να μάθουμε για τον ίδιο, για τον Παβ και για το ταξίδι της συγγραφής. Ήταν μια πολύ όμορφη, γεμάτη μέρα! Είμαστε σίγουροι πως δε θα χαθούμε, Φώτη Δούσο!
Σ΄ευχαριστούμε πολύ!
0 Comments
Leave a Reply. |
Βιβλιοχρονιά 2018-2019Μια νέα χρονιά ξεκινά και μας υπόσχεται πολλά! Επίσημα πια μέλος του Δικτύου Σχολικών Βιβλιοθηκών, ενός δικτύου που χρόνια πριν αποτελούσε το όνειρο της Νεράιδας της Βιβλιοθήκης και του βιβλιοφάγου δράκου. Με παλιά και νέα μέλη στην ομάδα μας ελπίζουμε πως η χρονιά μας θα είναι γεμάτη υπέροχες βιβλιοπεριπέτειες. Μαζί με την Νεράιδα και το δρακάκι φέτος θα είναι η γοργόνα Κοργιαλλένια, η κυρία Ελευθερία Καλούδη (Υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης), η κυρία Ειρήνη Τσάιμα, η κυρία Ελένη Μπαλταδάκη και ο κύριος Κώστας Χαλκιαδάκης. Archives
June 2019
Categories |