Περί... τεράτων και ραδιοφώνου;

11/1/2019

Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ξεκινήσει ο Νοέμβρης, μια μέρα μετά το Halloween που μας έφερε τα πάνω κάτω, παρά με... τέρατα;
Η αλήθεια είναι πως, ενώ έχουμε δει πολλούς μεγάλους να φοβούνται ή να αποφεύγουν τα τέρατα, τα παιδιά τα συμπαθούν. Δε φοβούνται να τα γνωρίσουν ούτε να κάνουν παρέα μαζί τους. Πόσο μάλλον όταν ένα τέρας έχει μια υπέροχη φωνή και κάνει εκπομπή για τα παιδιά στο ραδιόφωνο!
Κάπως έτσι γνωρίσαμε το τέρας της Μαίρης Τσόγκα και της Θέντας Μιμηλάκη. Πολύ μας συγκίνησε η ιστορία του! Το αγαπήσαμε από την πρώτη στιγμή και δε δυσκολευτήκαμε καθόλου να δούμε πίσω από την αποκρουστική του εμφάνιση τα μοναδικά του χαρίσματα με πρώτο και καλύτερο βέβαια την υπέροχη φωνή του!

Χαρήκαμε πολύ που τελικά βρήκε μια δουλειά που αγαπά και ταιριάζει στον χαρακτήρα και στα προσόντα του! Συζητήσαμε πολύ για το αν η εμφάνιση συνδέεται με τον χαρακτήρα και τα χαρίσματα κάποιου και καταλήξαμε πως καμία σχέση δεν έχει. Για δείτε που ο Πεντάμορφος, το τέρας της ιστορίας, κάτω από το τριχωτό του σώμα έκρυβε μια τρυφερή ψυχή! Μήπως ο Κουασιμόδος, το Τέρας της Πεντάμορφης ή η Ρόζα το τερατάκι πήγαιναν πίσω σε τρυφερότητα και καλοσύνη; Για να μην πούμε για τη βασίλισσα του χιονιού που, αν και είναι πανέμορφη, είναι ψυχρή κι αγέλαστη σαν ένα κομμάτι πάγου!
Α, όχι καμία σχέση δεν εχει η εφάνιση με τον χαρακτήρα! Και δε θα πρέπει να στέκεται εμπόδιο και να μη μας αφήνει να γνωρίσουμε καλύτερα έναν άνθρωπο.
Κι ύστερα ασχοληθήκαμε με το επάγγελμά του Πεντάμορφου: ραδιοφωνικός παραγωγός. Χμ, μιλάμε πολύ για το ραδιόφωνο τελευταία και μάλιστα στο μάθημα της Ιστορίας. Κάποτε το ραδιόφωνο ήταν το μόνο μέσο για να μαθαίνει κανείς τα νέα, να ψυχαγωγείται, να διακεδάζει, να επικοινωνεί. Καθώς δεν υπήρχε η τηλεόραση και το διαδίκτυο, όλη η οικογένεια μαζευόταν γύρω από το ραδιόφωνο όπως άλλοτε μαζευόταν γύρω από τη φωτιά κι έλεγε ιστορίες. Ισως γι' αυτό τελικά το μέσο αυτό να έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ή στη Χούντα και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ίσως γι' αυτό οι ισχυροί κι όσοι καταπίεζαν τον κόσμο ήθελαν να το ελέγχουν.
Πώς είναι όμως να είσαι ακροατής ειδικά σήμερα, την εποχή της εικόνας; Να ακούς δηλαδή μόνο μια ιστορία χωρίς να τη βλέπεις; Για να ζήσουμε την εμπειρία ακούσαμε μια ραδιοφωνική εκπομπή! Μας τη σύστησε το βιβλιοφάγο δρακάκι. Είναι η αγαπημένη του εκπομπή και την ακούει κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί από το Τρίτο Πρόγραμμα.

Κάπως έτσι γνωρίσαμε κι ένα άλλο αξιαγάπητο τέρας μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της Σταυρούλας Παγώνα και της Zafuko Yamamoto. Ένα τέρας κατακόκκινο με δυο κεφάλια και βιρτουόζο της φλογέρας. Μπορείτε να το γνωρίσετε κι εσείς, αν δεν φοβάστε βέβαια, κάνοντας κλικ στην εικόνα.

Στην αρχή μας φάνηκε παράξενο να ακούμε μόνο χωρίς να βλέπουμε ένα βίντεο ή έστω μια εικόνα! Αρχίσαμε να βαριόμαστε και να χασμουριόμαστε αλλά καθώς περνούσε η ώρα "άρχισε το μυαλό μας να φτιάχνει μόνο του τις εικόνες κι ήταν τόσες πολλές που δεν μπορούσαμε να το σταματήσουμε" όπως είπε ο Μερσίν. Σιγά σιγά καταφέραμε να συγκεντρωθούμε πιο εύκολα και να απολαύσουμε την υπέροχη αφήγηση και την εξαιρετική μουσική. Ο Μιχάλης βέβαια εξακολουθεί να προτιμά να του διαβάζει κάποιος που τον γνωρίζει, η μαμά κι ο μπαμπάς ή η δασκάλα του... αλλά "είναι ενδιαφέρον να είσαι και ακροατής του ραδιοφώνου" όπως μας είπε!
Ακολουθούσαμε τη φωνή που μας διάβαζε και φτιάχναμε τη δική μας εικόνα γι αυτήν.
Πώς μας φάνηκε η φωνή;

Και πώς φανταστήκαμε τη Βάσια Χατζηγιαννάκη, τον άνθρωπο πίσω από τη φωνή;

Άραγε να είναι αλήθεια όσα φανταστήκαμε;
Βρήκαμε κι άλλα βιβλία με τέρατα. Με "Τα τέρατα στο ψυγείο, φαντάσματα στη σοφίτα" της Κορνέλια Φούνκε είχαμε γελάσει πολύ πέρυσι και με τη "Ρόζα, το τερατάκι" θα θέλαμε πολύ να καθίσουμε στο ίδιο θρανίο κι ας μη βρήκαμε το βιβλίο της Olga de Dios γιατί κάποιος άλλος το είχε δανειστεί!

Είδαμε τα τέρατα των βιβλίων όπως τα εμπνεύστηκαν από το κείμενο οι εξαιρετικές εικονογράφοι, Θέντα Μιμηλάκη και Zafuko Yamamoto. Σε τι εμοιαζαν; Πού ήταν διαφορετικά; Πώς θα ήταν άραγε αν γνωρίζονταν μεταξύ τους; Αν μαζί με τη Ρόζα και τα τέρατα της Κορνέλια Φούνκε πήγαιναν στο ίδιο σχολείο;
Στο τέλος φτιάξαμε ο καθένας το δικό του τέρας και το παρουσιάσαμε στην τάξη. Τα περισσότερα τέρατα, διαπιστώσαμε πως ζουν στο δάσος. Άλλα ζουν σε άλλους πλανήτες και κάποια ζουν μέσα στο κεφάλι μας ή στο διπλανό σπίτι! Πάντως το καθένα έχει τη δική του εμφάνιση και τον δικό του ξεχωριστό και μοναδικό χαρακτήρα, τις δικές του παραξενιές και τα δικά του χαρίσματα!