|
Έφτασαν επιτέλους τα καινούρια βιβλία από το Δίκτυο Σχολικών Βιβλιοθηκών! Δεν βλέπουμε την ώρα να σας τα συστήσουμε. Μπορείτε να τα δείτε, να τα ξεφυλλίσετε, να ανταλλάξετε γνώμες ακι να σημειώσετε ποια σας ενδιαφέρει να δανειστείτε όταν θα ξεκινήσει ο δανεισμός τους την επόμενη εβδομάδα. Book Tasting και για τους Βιβλιοφάγους της Δ´ , της Ε' και της Στ'. Μας άρεσε πολύ που θέλατε να κάνετε "κρατήσεις" βιβλίων! Όμορφη στιγμή της μέρας όταν η Σαφά ανακάλυψε στην εικονογραφηση ενός βιβλίου την αφγανική αλφαβήτα και άρχισε να χοροπηδάει από χαρά και να μας τη δείχνει γεμάτη ενθουσιασμό! Στο Βιβλιοδρόμιο μας ενδιαφέρει πολύ η άποψή σας. Διαβάζουμε πως θέλετε βιβλία με "δράση, περιπέτεια, φαντασία, μαγεία, αγωνία, τρόμο, εξυπνάδα, χιούμορ, ιστορίες αγάπης, ιστορίες για τα συναισθήματα και τους ανθρώπινους χαρακτήρες, ιστορίες για την Ιστορία αλλά και για ανθρώπους που άλλαξαν τον κόσμο, ιστορίες για τη ζωή όπως ήταν παλιά αλλά και όπως θα είναι στο μέλλον". Σας ενδιαφέρουν τα "βιβλία γνώσεων κι επιστήμης με ευκατανόητο αλλά όχι και απλό λεξιλόγιο, βιβλία που αφορούν το διάστημα, που έχουν έντονη πλοκή και πολλούς ήρωες, που έχουν πολλές σελίδες, τα βιβλία που σας λύνουν απορίες". Μαθαίνουμε πως για να διαλέξετε ένα βιβλίο, πρώτα κοιτάτε το θέμα του και στη συνέχεια τη σύνοψή του. Λιγότερο σας ενδιαφέρει ο τίτλος αλλά σίγουρα το κάνει πιο ελκυστικό μια ωραία εικονογραφηση. Δεν επηρέαζεστε τόσο από τις προτάσεις των δασκάλων σας αλλά περισσότερο υπολογίζετε στις προτάσεις των συμμαθητών και των φίλων σας. Χμ, αγαπημένοι μας φαίνεται ότι ήδη αποτελείτε ένα ενδιαφέρον αναγνωστικό κοινό και πολύ σας καμαρώνουμε! ❤️📖 Κι ένα πιο διασκεδαστικό book tasting, βασισμένο σε μια πρωτότυπη ιδέα της Trapped Librarian, για τους μικρότερους Βιβλιοφάγους των πρώτων τάξεων που ετοίμασε με πολλή αγάπη και κέφι, η κυρία Ειρήνη! Καλοδιάβαστα τα καινούρια σας βιβλία!
0 Comments
Διαβάσαμε σήμερα ένα πολύ όμορφο βιβλίο! Ο ήρωας ήταν ο Ματίας, ένας γάτος και ξέρετε τι αδυναμία έχουμε εμείς στις γάτες. Το βιβλίο του Βασίλη Κουτσιαρή "Δε θα σε πειράξει κανείς" με την υπέροχη εικονογράφηση της Κατερίνας Βερούτσου μας παρέσυρε στην μαγεία του μέχρι την τελευταία του λέξη.
Τον Ματίας τον κατασυμπαθήσαμε από την πρώτη στιγμή! Αν δεν ήταν γάτος αλλά ήταν παιδί, θα καθόταν σίγουρα σο διπλανό μας θρανίο! Πρώτος στις σκανταλιές, ατίθασος και με ένα σωρό φοβερές ιδέες. Μας έκανε να γελάσουμε...κάποιες από αυτές τις έχουμε σκεφτεί κι εμείς. Μας έκανε να λυπηθούμε και να θυμώσουμε όταν οι άλλοι τον κορόιδευαν και τον έκαναν να νιώσει άσχημα. "Ήταν που έλειπε ο κολλητός του" είπαμε. "Αν ήταν εκεί τη μέρα που πήγε ξυρισμένος γουλί στο σχολείο, θα ήταν αλλιώς τα πράγματα". Όταν κλείσαμε το βιβλίο μια βαθιά σιωπή απλώθηκε στην τάξη. Μια όμορφη σιωπή, γεμάτη δύναμη, γεμάτη κατανόηση, αποδοχή, αγάπη, συγκίνηση! Γεμάτη θαυμασμό γι' αυτόν τον ζαβολιάρη γάτο με τη μεγάλη ψυχή! Γεμάτη ελπίδα κι αισιοδοξία πως δεν είναι όλοι οι δράκοι ανίκητοι και πως οι μάχες που δίνουμε εμείς οι ίδιοι πολλές φορές είναι πιο σπουδαίες από τον εχθρό που έχουμε απέναντί μας. Μια σιωπή δυναμική που προσπαθούσε να χωρέσει όσα νιώσαμε και όσα σκεφτήκαμε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. 
Κι ύστερα ξαφνικά αρχίσαμε να μιλάμε όλοι μαζί, γιατί όλοι καταλάβαμε και θέλαμε να μοιραστούμε όσα ξέραμε. Ένα παιδί στο Kick Boxing του Βαγγέλη είχε αρρωστήσει από παιδικό καρκίνο και είχαν πέσει τα μαλλιά του από τη χημειοθεραπεία. Άλλοι είχαν ακούσει για παιδιά που υποβάλλονταν σε θεραπεία, άλλοι είχαν δει στην τηλεόραση ή σε κάποια βόλτα με τη μαμά και τον μπαμπά τους.
Η Έλενα πριν από λίγο καιρό και η Κωνσταντίνα πιο παλιά είχαν κόψει τα μαλλιά τους και τα είχαν δωρίσει για να φτιαχτούν περούκες ώστε να νιώθουν πιο όμορφα και να μην κρυώνουν τα παιδιά που υποβάλλονται σε θεραπείες. Είχαμε τόσα πολλά να πούμε, γιατί έμοιαζε στα μάτια μας σαν ο Καρκίνος να είναι ένας φοβερός και τρομερός δράκος που ξερνάει συνέχεια φωτιές και στο διάβα του σπέρνει τον θάνατο. Και σκοτώνει μικρούς και μεγάλους. Όμως τελικά δεν είναι έτσι. Γιατί υπάρχουν όπλα για να αντιμετωπίσουν και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Υπάρχουν θεραπείες που είναι δύσκολες αλλά για πείτε μου εσείς κάποιον κάπου κάποτε που έδωσε μια μάχη εύκολη! Και πέρα από τα φάρμακα και την επιστήμη υπάρχει η δύναμη που κρύβουμε μέσα μας και δεν το ξέρουμε μέχρι που ξυπνάμε έκπληκτοι ένα πρωί και βλέπουμε πως, αντί για τις πιτζάμες μας, φοράμε τη μπέρτα του υπερήρωα. Κι αυτή τη φοβερή δύναμη δεν τη χρησιμοποιούμε μόνο για τον εαυτό μας αλλά μπορούμε να την προσφέρουμε σ' εκείνους που την έχουν ανάγκη κάθε φορά. Σπουδαία συζήτηση κάναμε και είπαμε τα πράγματα με το όνομά τους κι όσο μιλούσαμε ο φόβος απομακρυνόταν κι ο δράκος μίκραινε και μίκραινε ώσπου έγινε μικρότερος κι από το βιβλιοφάγο δρακάκι! Έπειτα είδαμε βίντεο με ιστορίες που μας ενέπνευσαν. Συμμαθητές ενός παιδιού ξύρισαν το κεφάλι τους για να του συμπαρασταθούν στη μάχη που δίνει. Η δεκάχρονη Katelyn ξεκίνησε μια εκστρατεία για να συγκεντρώσει χρήματα για την έρευνα στη μάχη κατά του παιδικού καρκίνου. Η Holly Cristensen πρώην νοσοκόμα, βρήκε έναν άλλο ευφάνταστο τρόπο για να βοηθήσει τα παιδιά με καρκίνο να νιώσουν καλύτερα. Κι αν όλα αυτά φάινονται δύσκολα, υπάρχει πάντα ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, υπάρχει η κατανόηση, η αποδοχή, η συμπαράσταση. Τι λέτε;
Στο τέλος είδαμε την ταινία animation "Hair love" που πήρε το βραβείο Oscar φέτος. Και να που πάλι συναντήσαμε έναν γάτο!
Περισσότερα βιβλία για το θέμα, μπορείτε να βρείτε πατώντας το κουμπί.
Ναι, ναι πάλι από το βιβλίο της Γλώσσας ξεκινήσαμε αλλά σιγά που θα μέναμε εκεί!  Έχετε ακούσει την γνωστή σε όλους παροιμία "το 'να βιβλίο φέρνει τ' άλλο και τα δυο τη Βιβλιοθήκη ολόκληρη"; Ε, λοιπόν αυτό μας συμβαίνει πολύ συχνά! Ξεκινάμε που λέτε με ένα βιβλίο και για πότε βρισκόμαστε να ταξιδεύουμε στην άλλη άκρη της γης ούτε που το παίρνουμε χαμπάρι! Η αφετηρία μας αυτή τη φορά ήταν το βιβλίο της Μαριάννας Κουμαριανού και της Ράνιας Ηλιάδου από την Ελληνοεκδοτική "Ένα δέντρο για μένα". Το διαβάσαμε και μιλήσαμε για την οικογένειά μας και το δικό μας γενεαλογικό δέντρο.  Συζητήσαμε για το ποιοι ανήκουν στο γενεαλογικό δέντρο μας και ποιοι όχι και μιλήσαμε για τις ηλικίες και τους σταθμούς στη ζωή ενός ανθρώπου, πώς δηλαδή κάποιος από έμβρυο γίνεται βρέφος και νήπιο κι ύστερα παιδί και έφηβος. Κι έπειτα γίνεται ενήλικος κι από κει μεσήλικος και υπερήλικος. Έπειτα ειδαμε πως δύο άνθρωποι που ενώνουν τις ζωές τους είναι σαν δυο γενεαλογικά δέντρα που μπλέκονται τα κλαδιά τους. Είδαμε πολλά γενεαλογικά δέντρα μα εκείνο που μας άρεσε περισσότερο ήταν εκείνο που μας έδειξε ο Μάνος από το βιβλίο που διαβάζει αυτόν τον καιρό, τα "Δέντρα" του του Πιοτρ Σόχα. Το λατρεύουμε αυτό το βιβλίο!  Απλώσαμε μια κόκκινη κορδέλα και φτιάξαμε την πορεία της ζωής των δικών μας: της μαμάς, του παππού, της γιαγιάς ακριβώς όπως έκανε και η γιαγιά στο βιβλίο που διαβάσαμε. Φτιάξαμε το γενεαλογικό μας δέντρο όπως εκείνο που είδαμε στην εικονογράφηση του βιβλίου, άλλοι με ονόματα και άλλοι με εικόνες. Είδαμε πως ο χρόνος δε μετριέται μόνο με το ρολόι κι ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να τον μετρήσει κανείς. Άλλωστε σε διαφορετικές εποχές και πολιτισμούς ο χρόνος μετρούσε και μετρα διαφορετικά για τους ανθρώπους. Απλώσαμε μια κόκκινη κορδέλα και φτιάξαμε την πορεία της ζωής των δικών μας: της μαμάς, του παππού, της γιαγιάς. Φτιάξαμε το γενεαλογικό μας δέντρο όπως εκείνο που είδαμε στην εικονογράφηση του βιβλίου, άλλοι με ονόματα και άλλοι με εικόνες. Και καθώς η κόκκινη κορδέλα ξετυλιγόταν, ουπς! Βρεθήκαμε στο Μεξικό να παρατηρούμε τον πίνακα της Frida Kahlo με τίτλο "Εγώ και το οικογενειακό δέντρο της οικογένειάς μου". Παράξενος πίνακας! Έμοιαζε να μας μαγνητίζει. Όπως πάντα τον παρατηρήσαμε για λίγα λεπτά σιωπηλοί κι ύστερα τον περιγράψαμε με όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορούσαμε, τόσες που αν κάποιος ας άκουγε χωρίς να τον βλέπει να μπορεί να τον φανταστεί. Παρατηρήσαμε τόσα πολλά υπέροχα κι ενδιαφέροντα πράγματα! Παρατηρήσαμε τον πίνακα από πάνω προς τα κάτω κι από αριστερά προς τα δεξιά. Πω πω πόσα μας αποκάλυψε! Πόσα ανακαλύψαμε και πόσα σκεφτήκαμε!  Ύστερα είδαμε έναν άλλον πίνακα της ίδιας ζωγράφου και παρατηρήσαμε ομοιότητες και διαφορές. Ποιος είναι ο άντρας στ' αριστερά της και γιατί δεν κάθεται κι αυτός στο δέντρο; Και τι μας λένε για τη ζωγράφο τα αντικείμενα που υπάρχουν σκορπισμένα γύρω της;  Η κόκκινη κορδέλα κι εδώ, η ίδια κόκκινη κορδέλα που ο Βαγγέλης είπε πως συμβολίζει το αίμα και η Μαρία την αγάπη και τον έρωτα. Μα μήπως δεν έχουν δίκιο και οι δυο; Λέμε για κάποιον συγγενή μας πως έχουμε το ίδιο αίμα αλλά και για να φυτρώσει και να καρπίσει και να μεγαλώσει ένα γενεαλογικό δέντρο δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο από το να αγαπηθούν και να ερωτευτούν δυο άνθρωποι! Για να γίνουν πάλι δυο άνθρωποι αδελφοποιτοί πρέπει ο καθένας να ενώσει το αίμα του με του άλλου. Λέμε "το αίμα νερό δε γίνεται" για να δείξουμε τη δύναμη των συγγενικών δεσμών. Ζωντανέψαμε τον πίνακα ζωγραφικής. Μας αρέσει πολύ να το κάνουμε αυτό!  Πώς ήταν άραγε οι παλιές φωτογραφικές μηχανές; Πόσο εύκολο ήταν να βγάλει μια οικογενειακή φωτογραφία; Πόσο κοστιζε; Μπορούσαν όλοι να το κάνουν; Γιατί οι άνθρωποι φαίνονται πάντα βλοσυροί στις οικογενειακές φωτογραφίες; Δύσκολο να το φανταστούμε εμείς στον καιρό των selfies, ε; Γιατί η Frida Kahlo είχε τόσες πολλες φωτογραφίες από την παιδική της ηλικία; Είδαμε φωτογραφίες από τη ζωή της ζωγράφου, διαλέξαμε μερικές από διαφορετικές ηλικίες και τις τοποθετήσαμε στη σειρά, όπως έκανε η γιαγιά στο βιβλίο που διαβάσαμε. Βέβαια η Frida δεν κατάφερε να γεράσει καθώς το νήμα της ζωής της κόπηκε νωρίς. Δεν προστέθηκαν για χάρη της καινούρια κλαδιά στο γενεαλογικό της δέντρο αφού δεν έγινε ποτέ μητέρα κι ας το επιθυμούσε με όλη τη δύναμη της ψυχής της. Δεν έζησε στη μνήμη χάρη στους απογόνους της αλλά χάρη στην τέχνη της.  Μέσα σε όλα αυτά σκεφτήκαμε πως, καλά εμείς ξέρουμε, αλλά του βιβλιοφάγου δράκου από πού κρατάει η σκούφια του; Το μόνο που ξέρουμε είναι πως ο δίδυμος αδερφός του, ο Σοφήλιος, ζει στην Αθήνα. Τον γνωρίσαμε όταν μας επισκέφτηκε πριν λίγους μήνες με τη Γιώτα Αλεξάνδρου. Αλλά οι γονείς τους; Οι παππούδες τους; Ψάξαμε όλα τα βιβλία της βιβλιοθήκης μας να βρούμε στοιχεία και καταφέραμε να ξετρυπώσουμε το γενεαλογικό του δέντρο. Α μα τελικά είναι από μεγάλο σόι! Χρειάζεται ενδελεχής έρευνα και μελέτη. Θα σας ενημερώσουμε μόλις θα έχουμε όλα τα στοιχεία στη διάθεσή μας! Ήδη οι ομάδες εργάζονται πρετωδώς όπως βλέπετε: άλλοι φτιάχνουν το γενεαλογιό του δέντρο, άλλοι καταγράφουν τις ιστορίες των προγόνων που αγνοούσαμε, άλλοι μας μιλούν για τους προγόνους που εκείνοι γνωρίζουν από τα βιβλία που έχουν διαβάσει. Άλλοι πάλι ετοιμάζουν ένα κολλάζ εμπνευσμένο από τον πίνακα της Frida Kahlo! Κυρίες και κύριοι, ώρα για δημιουργική γραφή! Αγαπημένη ώρα! Δέστε τις ζώνες σας γιατί η φαντασία απογειώνεται! Πολύ υλικό μαζεύτηκε! Γραπτές πηγές όμως άμεσες δεν είχαμε μετά από τόσα χρόνια. Πολλά μεταφέρθηκαν από αφηγήσεις των παππούδων στα εγγόνια τους. Πάντως μάθαμε ένα σωρό πράγματα για τους παππούδες του Βιβλιοφάγου Δράκου, τον Δράκο Μπερν και τη Δράκαινα Λουίζα Μπερνίζα. Απορούμε πώς τόσα χρόνια δεν είχαμε αναρωτηθεί από πού κρατάει η σκούφια του! Είναι πολύ όμορφο τελικά να ψάχνει και να μαθαίνει την ιστορία της οικογένειάς του!  Η ομάδα των εικαστικών ακολουθώντας όσα είχαμε συζητήσει για τον πίνακα της Frida Kahlo, έφτιαξαν το γενεαλογικό δέντρο του Βιβλιοφάγου Δράκου. Από τη μεριά του πατέρα οι πρόγονοι, όπως βλέπετε, γεννήθηκαν και έζησαν σε ορεινό περιβάλλον ενώ ο πρόγονοι από τη μεριά του πατέρα έζησαν στα πεδινά, κοντά στη θάλασσα. Ισως εκεί να οφείλεται ο πρόσχαρος χαρακτήρας τους και η αγάπη τους για το ωραίο και την τέχνη... Τι λέτε κι εσείς;   Εννοείται πως το ταξίδι μας ανάμεσα στα δέντρα δεν τελειώνει εδώ! Γιατί όποιος βλέπει το δέντρο χάνει το δάσος κι όποιος βλέπει το δάσος χάνει το δέντρο!  Μια υπέροχη καλεσμένη είχαμε σήμερα στο Βιβλιοδρόμιο. Για πότε μας ξεσήκωσε και στήσαμε ολόκληρη γιορτή ούτε που το καταλάβαμε! Σας ευχαριστούμε πολύ κυρία Φραντζέσκα Αλεξοπούλου Πετράκη! Μπορούμε να γίνουμε φίλοι χωρίς να μιλάμε την ίδια γλώσσα...ή και χωρίς να μιλάμε καθόλου; Τι λέτε; Μπορούν άραγε να μιλούν τα χέρια; Κι αν ναι πώς μπορούν να μιλήσουν τα δικά μας χέρια; πώς θα μάθω τα χέρια μου να σου πουν "σ΄αγαπώ", "σ'ευχαριστώ", "θέλω να γίνουμε φίλοι;" "Φίλοι, φως, φανάρι" της Φραντζέσκας Αλεξοπούλου Πετράκη και της Μαρίας Τζαμπούρα με τους Βιβλιοφάγους της Α', την κυρία Χρύσα και την κυρία Άννα που πρόσφατα πρόσθεσαν το "φ" στις κατακτήσεις τους!  "Θέλω να γίνω ήρωας" της Φραντζέσκας Αλεξοπούλου Πετράκη και της Ναταλίας Καπατσούλια. Καλά νέα για όσους θέλουν να γίνουν ήρωες. Δεν είναι και τόσο δύσκολο τελικά. Δείτε τι λέει το Βιβλιοφάγο δρακάκι που έχει πια και τη δική του ηρωική μπέρτα!  "Οι ήρωές μου είναι και οι ίδιοι με τους δικούς σας. Οι μπέρτες τους ανεμίζουν περήφανα στα κόμικς,στα βιβλία, στις ταινίες, στα παιχνίδια...ακόμα και στις κούπες, στα σουπλά ή στις χαρτοπετσέτες. Η αλήθεια είναι βέβαια πως κανείς από εμάς δεν είχε την τυχη να συναντήσει τον Σούπερμαν προσωπικά. Διαπιστώσαμε όμως πως έχουμε συναντήσει πολλούς σούπερ ήρωες στην καθημερινότητά μας. Με κάποιους από αυτούς μάλιστα πηγαίνουμε στο ίδιο σχολεί ή καθόμαστε ακόμη και στο ίδιο θρανίο! Απίστευτο, ε; Γνωρίσαμε τον ήρωα της Σφουγγαρίστρας που βοηθά τη μαμα του στο σφουγγάρισμα, τις ηρωίδες της Καθαριότητας που μας ενθαρρύνουν να μαζέψουμε τα σκουπίδια όπως αυτές κι έχουν φτιάξει αφίσες για να μας το θυμίζουν κι ένα σωρό άλλους. Ο ήρωας της καρδιάς μας, ο Ο., που μας έφερε δάκρυα στα μάτια, είναι ο Ήρωας της Προσπάθειας, γιατί προσπαθεί κάθε μέρα να γίνεται καλύτερος" και τα καταφέρνει θαυμάσια ακόμη κι αν οι περιπέτειες τον ταλαιπώρησαν, γι΄αυτό και ολοι τον καμαρώνουμε κρυφά και φανερά! Ο καθένας από εμάς μπορεί να γίνει σούπερ ήρωας ακόμη κι αν η μπέρτα του είναι φτιαγμένη από μια ταπεινή σκουπιδοσακούλα!" Ευχαριστούμε κυρία Αγγελική, κυρία Βάλια, κυρία Ειρήνη, κυρία Αθηνά και Βιβλιοφάγοι της Β'! Περάσαμε πολύ όμορφα! Ελπίζουμε να μας ξανάρθετε!
ή Read Aloud Day 2020 Τι κι αν φέτος τη γιορτάσαμε μια μέρα μετά; Η Παγκόσμια Ημέρα Μεγαλόφωνης Ανάγνωσης είναι από τις αγαπημένες μας, τόσο που στο Βιβλιοδρόμιο τη γιορτάζουμε κάθε μέρα! Φανταστείτε τι έγινε τώρα που ήταν κι η επίσημη μέρα! Όλο το σχολείο μια γιορτή! Εδώ και καιρό οι ΒΙβλιοθηκάριοι προετοιμάζονται, φτιάχνουν ομάδες, ψάχνουν και επιλέγουν βιβλία, κάνουν πρόβα τις αναγνώσεις τους. Αλλά και μέσα στις τάξεις ο καθένας προετοιμάζει το δικό του βιβλίο. Μόλις δόθηκε το σύνθημα σήμερα ξεκίνησε το μελίσσι! Πόρτες χτυπούσαν και παιδιά ρωτούσαν "Να σας διαβάσουμε;" Κι αυτή τη φορά δε διάβαζαν οι δάσκαλοι, αλλά απόλαυσαν κι αυτοί τη χαρά να τους διαβάζουν οι άλλοι. Οι Βιβλιοφαγοι της Δ´ με τον κύριο Νίκο και την κυρία Ιωάννα αντάλλαξαν τάξεις και διάβασαν ό ένας στον άλλον. Η κυρία Ειρήνη και η κυρία Αγγελική, με Βιβλιοφάγους από τη Β' και τη Γ' βρέθηκαν στα παλιά τους λημέρια, στο Νηπιαγωγείο, και διάβασαν στους αυριανούς Βιβλιοφάγους. Η κυρία Αναστασία με την κυρία Ελευθερία έτρεχαν από δω κι από κεί αλλά πού να τους προλάβουν όλους! Και του χρόνου! ❤️
Ξεκινήσαμε, όπως συνήθως, διαβάζοντας το εξώφυλλο και τις εικόνες. Τι μας λένε για την ιστορία;Τι μας αποκαλύπτουν για τους πρωταγωνιστές, για τον τόπο και τον χρόνο; Τις παρατηρούμε και τις περιγράφουμε με όσο περισσότερες λεπτομέρειες μπορούμε. Οι υπέροχες εικόνες της Ελίζας Βαβούρη μας βοήθησαν πάρα πολύ και άνοιξαν μια μεγάλη συζήτηση. "Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος με το ποδήλατο; Πού πηγαίνει;", "Τα βιβλία μοιάζουν να πετάνε προς το χωριό κι αυτό ίσως να συμβολίζει κάτι", "Μοιάζει να είναι ένα μέρος φτωχό και άγονο", "Θα πρέπει να είναι Φθινόπωρο γιατί έχουν πέσει όλα τα φύλλα από το δέντρο", "Γιατί στις πρώτες εικόνες δε βλέπουμε σχεδόν καθόλου γυναίκες;" Όσο περισσότερο ασκούμαστε στην παρατήρηση και στην περιγραφή, τόσο περισσότερα μας λένε οι εικόνες. Δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε πως "μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις"!
Κι από τις εικόνες στις λέξεις και στο κείμενο της Μαρίας Ανδρικοπούλου. Πατήστε, αν θέλετε, πάνω στην εικόνα για να διαβάσετε για το βιβλίο. 
Τι όμορφη ιστορία! Τόσο θλιβερή και τόσο αισιόδοξη μαζί! Άραγε να είναι αληθινή; Εσείς τι λέτε; Εμείς δεν μπορούσαμε να αποφασίσουμε. Κάποιοι είπαν ναι, κάποιοι όχι αλλά οι περισσότεροι είπαμε πως θα θέλαμε να το ψάξουμε και να αναζητήσουμε κι άλλα στοιχεία. Κι αυτό κάναμε. Και τι ανακαλύψαμε από την έρευνά μας λέτε; Πως η ιστορία που ενέπνευσε τη συγγραφέα Μαρία Ανδρικοπούλου είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Διαβάστε κι εσείς το άρθρο που ακολουθεί και θα δείτε ποιος κρύβεται πίσω από τον δάσκαλο Μπεσάρ. Με την ευκαιρία συζητήστε όπως κάναμε κι εμείς τις διαφορές ανάμεσα στο λογοτεχνικό και το δημοσιογραφικό κείμενο. (πηγή :protothema, kontranews) Κι αν φοβάστε πως ο χρόνος κυλά εις βάρος της ύλης της αδίστακτης, οργανώστε το μάθημά σας με βάση τα ενδιαφέροντά σας! Δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο!
Μα πού βρίσκεται τελικά το Αφγανιστάν; σε ποια ήπειρο; Πώς είναι η φύση εκεί, οι πόλεις, ο καιρός; Πώς είναι οι άνθρωποι; Ευκαιρία για ένα μακρινό ταξίδι! Για την ακρίβεια ένα μακρινό κι επικίνδυνο ταξίδι. Δείτε τον χάρτη με τις πιο επικίνδυνες χώρες του κόσμου και θα διαπιστώσετε πως το Αφγανιστάν κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις. Όσο κι αν ψάξετε στο διαδίκτυο για ένα οδοιπορικό στη χώρα αυτή δε θα βρείτε, γιατί την έχει ρημάξει ο πόλεμος και οι Ταλιμπάν, που με πρόσχημα τη θρησκεία τρομοκρατούν και σκοτώνουν τον κόσμο. Μοιάζουν τρομεροί και πανίσχυροι κι όμως φοβούνται τα βιβλία! Γιατί λέτε πως φοβούνται τόσο πολύ τη γνώση και την πολεμούν με λύσσα;
Νομίζετε πως η κινητή, τροχήλατη Βιβλιοθήκη του Σαμπέρ Χοσσεϊνί είναι η πιο περίεργη Βιβλιοθήκη στον κόσμο; Α, μα μη βιαστείτε να απαντήσετε πριν δείτε κι αυτές που ακολουθούν!
Όπως βλέπετε δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ως τα βιβλία μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο! Ο Ναντίρ Νούρι, ένας νέος άνθρωπος από το Αφγανιστάν, είναι ένας από αυτούς. Αναγκάστηκε να φύγει από τη χωρα του στα δώδεκά του χρόνια και εδώ και δεκαπέντε χρόνια ζει στην Ελλάδα. Μαζί με την Ιωάννα Νισυρίου ίδρυσαν στην Κυψέλη, στο κέντρο της Αθήνας, μια πολυγλωσσική, πολυπολιτισμική Βιβλιοθήκη. Εκεί μπορούν να συναντηθούν, να γνωριστούν , να διαβάσουν και να αποκτήσουν νέες γνώσεις άνθρωποι από όλον τον κόσμο. Ο Ναντίρ και η Ιωάννα,και η οργάνωσή τους We need Books από το 2016 έχουν δημιουργήσει δύο Βιβλιοθήκες και εχουν στείλει βιβλία σε αρκετές προσφυγικές δομές στην Ελλάδα, εκεί που οι άνθρωποι τα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Φανταστείτε πως έχουν βιβλία γραμμένα σε 14 γλώσσες ενώ εμείς στο Βιβλιοδρόμιο έχουμε μόνο ελληνικά, αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά και αραβικά! Δεν είναι εντυπωσιακό;
Και βέβαια όλοι γνωρίζουμε τη Νεράιδα των Βιβλίων, την αγαπημένη μας Ελένη Γερουλάνου, που με το Library4all συγκεντρώνουν και στέλνουν βιβλία σε όλα τα σχολεία, και τα πιο απομακρυσμένα που έχουν ανάγκη. Κάποτε μάλιστα που χρειαστήκαμε τη βοήθειά τους μας έκαναν το πιο όμορφο χριστουγεννιάτικο δώρο!
Mήπως κι εμείς δε μαζεύουμε βιβλία στο σχολείο μας για να βοηθήσουμε τους δασκάλους της ακριτικής Καλύμνου να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους κια να φτιάξουν μια μεγάλη Βιβλιοθήκη Ενηλίκων;
Μας άρεσαν πολύ όσα μάθαμε! Πραγματικά το δικαίωμα στη γνώση και στην εκπαίδευση δεν είναι αυτονόητο. Υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν γι΄αυτό, που διακινδυνεύουν και τη ζωή τους ακόμη. Προσπαθήσαμε να μπούμε στη θεση ενός δημοσιογράφου που θέλει να πάρει συνέντευξη από τον Δάσκαλο Σαμπέρ Χοσεϊνί. Πρώτα ψάξαμε στις πηγές και διασταυρώσαμε όσα διαβάσαμε γι' αυτόν. Είναι μεγάλη ευθύνη για έναν δημοσιογράφο να ψάχνει και να βρίσκει την αλήθεια και να τη δημοσιεύει, Κι αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο στην εποχή του διαδικτύου.
Έπειτα συζητήσαμε με τον διπλανό μας και φτιάξαμε με ερωτήσεις που θεωρούσαμε ενδιαφέρουσες για τον αναγνώστη της συνέντευξής μας. Είχαμε αποφασίσει από πριν πως δε θα ρωτούσαμε πράγματα συνηθισμένα ή βαρετά. Στη συνέχεια διαβάσαμε τις ερωτήσεις μας στην ομάδα και όλοι μαζί καταλήξαμε σε κάποιες από αυτές. Δύσκολο έργο πραγματικά αφού η μία ήταν καλύτερη από την άλλη. Μετά δοκιμάσαμε να μπούμε στη θέση του Σαμπέρ Χοσεϊνί και απαντήσαμε στις ερωτήσεις του δημοσιογράφου με φαντασία, προσθέτοντας πολύτιμες πληροφορίες στην ιστορία μας. Ήταν πολύ ενδιαφέρον όλο αυτό και νομίζουμε πως γίναμε ειδικοι στο να παίρνουμε αλλά και να δίνουμε συνεντεύξεις.
Και μια και είματε στη γειτονιά της Ασίας λέμε να περάσουμε κι από το Πακιστάν και να γνωρίσουμε τη Μαλάλα Γιουσαφζάι. Τι λέτε; Το βιβλιοφάγο δρακάκι πετάει τη σκούφια του πάντως! Μη βιαστείτε να κατέβετε από το κίτρινο ποδήλατο, το ταξίδι συνεχίζεται!
Η Μαλάλα Γιουσαφζάι ήταν μόλις 17 ετών όταν πήρε το βραβείο Νόμπελ. Ίσως να πιστεύετε πως ήταν πολύ μικρή, όμως στην πραγματικότητα ήταν ήδη αρκετά μεγάλη. Είχε ήδη ζήσει πολλά, είχε βρεθεί μπροστά σε ένα τεράστιο δίλημμα και είχε κληθεί να πάρει μία γενναία απόφαση που ίσως να της στοίχιζε τη ζωή. Κι αλήθεια έφτασε πολύ κοντά στον θάνατο μόνο και μόνο γιατί διεκδίκησε το δικαίωμά της στην εκπαίδευση, κάτι που για εμάς θεωρείται αυτονόητο.
Για σκεφτείτε πώς θα νιώθατε αν δεν μπορουσατε να πάτε στο σχολείο; Αν δεν επιτρεπόταν στις αδερφές και στις φίλες σας να καθίσουν δίπλα σας σε μια σχολική τάξη; Αν οι μαμάδες σας δεν είχαν καμία ευκαιρία στη ζωή τους και καταδικάζονταν σε μια ζωή από την οποία δε θα μπορούσαν να δραπετεύσουν; Δείτε και συζητήστε τι σας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση από τον λόγο της Μαλάλα την ημέρα της βράβευσής της.
Παρακολουθήστε την ιστορία της για να μάθετε πώς έφτασε τελικά ως το Νόμπελ.
Ύστερα από όλα αυτά σκεφτείτε και συζητήστε. Αρκεί ένας άνθρωπος για να μπορέσει να αλλάξει τον κόσμο; Πόσο μπορούν οι δικές μας αποφάσεις να επηρεάσουν τη ζωή των ανθρώπων γύρω μας; Γιατί η γνώση έχει τόση σημασία; Γιατί όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα και πρόσβαση σε ποιοτική εκπαίδευση; Αν είχατε κι εσείς ένα μαγικό μολύβι τί θα κάνατε;
|
2019-2020
Πώς περνούν τα χρόνια , ε; Για μια ακόμη χρονιά μαζί! Οι κυρίες Ελευθερία, Αναστασία και Ειρήνη, το βιβλιοφάγο δρακάκι, η Νεράιδα της Βιβλιοθήκης και η δαιμόνια ρεπόρτερ γοργόνα Κοργιαλλένια αποτελούν την ομάδα μας τη φετινή χρονιά. Μαζί μας φυσικά όλοι οι δάσκαλοι και όλοι οι Βιβλιοφάγοι του σχολείου! Σαλπάραμε! Archives
July 2020
|
RSS Feed
