Ψίθυροι στην αμμουδιά

Αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε φέτος τις δράσεις φιλαναγνωσίας με ένα βιβλίο που διαβάσαμε και αγαπήσαμε το καλοκαίρι.  Οι "Ψίθυροι στην αμμουδιά" της Εύης Τσιτιρίδου και της Έφης Κοκκινάκη από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο μίλησαν στην καρδιά μας για πολλούς λόγους. 
Το κρινάκι της θάλασσας είναι συνεδεμένο με τον τόπο μας από τα αρχαία χρόνια. Το έχουμε συναντήσει στις τοιχογραφίες της  Κνωσσού, στο Αρχαιολογικό Μουσείο, το βλέπουμε καθημερινά τέτοια εποχή να ανθίζει αυτάρκες και ταπεινό στο αφιλόξενο περιβάλλον της άμμου.
 

Διαβάσαμε με τους βιβλιοφάγους της Ε' Τάξης  το βιβλίο και συζητήσαμε  γι' αυτό. Τους ρωτήσαμε τι σκέφτόταν άραγε  το κρινάκι την ώρα που τα παιδιά ετοιμάζονταν να το κόψουν και μας απάντησαν:

"Θεέ μου, θα πεθάνω! Αχ, ας γινόταν κάτι να σωθώ την τελευταία στιγμή!"
"Σας παρακαλώ, μη με κόψετε! Αφήστε να μείνω εδώ κοντά στη θάλασσα που αγαπώ!"
"Γιατί μου το κάνουν αυτό; Δεν είναι φίλοι μου; Αφού εγώ δεν τους πείραξα."
"Αν με κόψετε δε θα είμαι τόσο όμορφο, γιατί θα μαραθώ"
"Θέλω να ζήσω!"
"Σας παρακαλώ, μη με κόψετε. Θέλω να ζήσω!"
"Σας παρακαλώ, μη με κόψετε. Είμαι είδος υπό εξαφάνιση!"
"Αν ήσαστε μικροί θα σας άρεσε να έρθει ένας γίγαντας και να σας σκοτώσει;"
"Μη με πάρετε μακριά από το σπίτι μου!"
¨"Μη με κόψετε"
"Μη με πάρετε μακριά από τη θάλασσά μου!"
"Μη με κόψετε. Είμαι μικρό αλλά η ζωή μου αξίζει όσο η δική σας"
"Μη με κόψετε! Είμαι σπάνιο, σας λέω την αλήθεια!"
"Σας παρακαλώ, μη με κόψετε. Είμαι καλό!"
"Μη μου κάνετε κακό!"
"Να φύγετε! Δε θέλω να πεθάνω!"
"Θέλω να ζήσω!"
"Σταματήστε! Αν με κόψετε θα πεθάνω"
"Αχ να μπορούσα να φύγω κι εγώ όπως ο αστερίας και η χελώνα. Να μπορούσα να πετάξω όπως ο γλάρος!"
​"Εγώ δεν έχω φωνή! Σας παρακαλώ, θα γίνετε εσείς η φωνή μου;"

Έπειτα πρόσφεραν στο κρινάκι θησαυρούς που είχαν μαζέψει από τη θάλασσα το καλοκαίρι κι έφτιαξαν ένα μικρό μουσείο που το μοιράστηκαν με όλους μας. Κοχύλια αχιβάδες μπουρούδες, πίνες, αλιώτιδες, αχινούς... απ' όλα είχε το μουσείο μας!

Ανακάλυψαν μάλιστα κι ένα μικρό θαύμα στον κήπο του σχολείου: ένα κρινάκι είχε βρει τον δρόμο του από τη θάλασσα κι είχε ριζώσει και μεγάλωνε καλά κρυμμένο από τα ξένα μάτια... Από εκεί ξεκινησαν το δικό τους ταξίδι  οι Βιβλιοφάγοι της Γ΄ Τάξης.
​

Μα δε μας έφτανε αυτό! Έπρεπε να συγκεντρώσουμε  κι άλλες πληροφορίες, να ψάξουμε, να ερευνήσουμε. Γι' αυτό συμμετείχαμε  στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Λαογραφικού Μουσείου "Λυχνοστάτης". Μάθαμε πώς μεγαλώνει το φυτό, τι χρειάζεται, από τι κινδυνεύει. Είδαμε τα λευκά σποράκια του προφυλαγμένα από ένα μαύρο σωσίβιο ελαφρύ σαν φελλό. Έτσι λοιπόν ταξιδεύει στις θάλασσες και βρίσκει και ριζώνει στις ακτές της Μεσογείου! Το εντοπίσαμε στην παραλία, καθαρίσαμε τον χώρο γύρω του από τα φυτά που απειλούν να το πνίξουν, τον οριοθετήσαμε με πέτρες για να μην το πατήσουν οι λουόμενοι και μάθαμε πώς να το προστατεύουμε.
Φτιάξαμε μαντινάδες, είδαμε φωτογραφίες, παίξαμε και φυτέψαμε τα σποράκια σε κεσεδάκια. Η υπεύθυνη του μουσείου, η κυρία Μαίρη Μπαριτάκη,  μας υποσχέθηκε  πως, αν πιάσουν, θα τα μεταφυτέψουμε εμείς όταν θα πάμε στην Ε' Τάξη. 

Όταν επιστρέψαμε στο σχολείο ενημερώσαμε και τους υπόλοιπους Βιβλιοφάγους για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να προστατέψουν το κρινάκι της θάλασσας, ή θαλασσόκρινο ή κρινάκι της Παναγίας. Είμαστε και επίσημα πλέον πρεσβευτές υπέρ της προστασίας του.