|
Έστω κι αργοπορημένο έφτασε και το καλοκαίρι του 2020! Γεμάτη χρονιά! Εικόνες, βιβλία, άνθρωποι, ιοί, συναισθήματα...πόσα συναισθήματα! Πρώτη φορά που η πραγματικότητα μοιάζει σαν βιβλίο κι εμείς είμαστε οι ήρωες και οι ηρωίδες του. Και, σαν τέτοιοι, μπορούμε με τις σκέψεις και κυρίως με τις πράξεις μας να αλλάξουμε την ιστορία! Δεν είναι συναρπαστικό; Και πού να χωρέσουν όλα τούτα που μαζέψαμε μια ολόκληρη χρονιά που ήταν ταυτόχρονα μεγάλη και μικρή; Χρειαζόμαστε οπωσδήποτε μια βαλίτσα. Μια βαλίτσα γερή κι ανθεκτική να τα χωράει όλα και να μη φρακάρει ποτέ. Αφήνουμε πίσω τη βαλίτσα της Γιαγόι Κουσάμα και της εικονογράφου Ελεν Γουάινστάιν κι ανοίγουμε τη "Βαλίτσα της Νίνας" της Λίνας Μουσιώνη και της Σάντρας Ελευθερίου.   Κι αφού διαβάσαμε την ιστορία και πολύ μας άρεσε, σκεφτήκαμε με πόσα πολύτιμα γεμίσαμε εμείς τη βαλίτσα μας φέτος! Και δεν ήταν λίγα! Δυο πίνακες γεμίσαμε κι αυτό ξέρετε τι σημαίνει, ε; Πώς η βαλίτσα μας ανάλαφρη, σαν το πουλί ψηλά πετά!  
0 Comments
Διαβάσαμε τον "Χνούδη" της Χριστίνας Ντούμα. Απολαύσαμε την ανάγνωση του βιβλίου πρώτα και συζητήσαμε για τα διλήμματα του Χνούδη. Κάποιοι από εμάς είχε τύχει να βρεθούν στη θέση που βρέθηκε ο Χνούδης κι έπρεπε να επιλέξουν τι θα κάνουν. Ο Βαγγέλης, για παράδειγμα, όταν η μαμά του τον βοήθησε να βρει τη λύση σε μια αποστολή που τους είχε αναθέσει η δασκάλα του και αρνήθηκε να πάρει τους πόντους που του αναλογούσαν. Τελικά τους πόντους τους πήρε η μαμά του Βαγγέλη και ο ίδιος κέρδισε ένα "μπράβο" για την ειλικρίνεια και την γενναιότητά του. Τι είναι όμως γενναιότητα για τον καθένα από εμάς; Κάνει φασαρία η γενναιότητα; Φωνάζει δυνατά; Κομπάζει ή σιωπά; Τι χρειάζεται για να είναι κανείς γενναίος; Από την άλλη πάλι ο Χνούδης βρεθηκε ξαφνικά να απολαμβάνει τις τιμές και τον θαυμασμό όλων των ζώων του δάσους. Δεν είναι και μικρό πράγμα αυτό! Ξέρετε εσείς κανέναν που να μην χαίρεται με τον θαυμασμό και την εκτίμηση των γύρω του; Γιατί όμως μας νοιάζει τόσο πολύ η γνώμη των άλλων για εμάς; Μπορεί να αλλάξει τη γνώμη που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας; Μπορούμε να διεκδικούμε την αποδοχή των άλλων όταν οι ίδιοι δεν αποδεχόμαστε τον εαυτό μας; Αχ βρε Χνούδη, σε μεγάλη κουβέντα μας έβαλες! Ποιος να το περίμενε από σένα,έναν μικρό φοβητσιάρη λαγό!  Κι ύστερα γνωρίσαμε τους ανθρώπους πίσω από τον Χνούδη. Τον γενναίο Θοδωρή που παλεύει με ένα μεγάλο θεριό και το νικάει σκορπίζοντας δύναμη και ελπίδα. Τον Θοδωρή που ονειρεύεται να γίνει γιατρός των λουλουδιών, των δέντρων και των φυτών. Τη μαμά του, τη Χριστίνα Ντούμα, που τόλμησε να γράψει ιστορίες και να τις μοιραστεί όχι μόνο από έμπνευση αλλά και από ανάγκη. Γνωρίσαμε τον μπαμπά του Θοδωρή και μια δεμένη και αφοσιωμένη οικογένεια που πιστεύει στα θαύματα. Μα η αγάπη κάνει θαύματα, έτσι δεν είναι; Εμείς πάντως το πιστεύουμε αυτό! Αν θέλετε κι εσείς να γνωρίσετε καλύτερα τον Θοδωρή και την ιστορία του, αν θέλετε να τον βοηθήσετε να πραγματοποιήσει τα όνειρά του, μπορείτε να επισκεφτείτε τις σελίδες.
https://www.facebook.com/watch/?v=591768754807054 https://www.theodoresmiracle.org/ "Οι μεγαλύτεροι ευεργέτες στη ζωή μου στάθηκαν τα ταξίδια και τα ονείρατα" έλεγε ο Νίκος Καζαντζάκης. Τι εννοούσε άραγε; Τι καινούριο μπορεί να γνωρίσει κανείς ταξιδεύοντας σε μια άλλη χώρα; Σκεφτείτε και πάντα, σε κάθε ταξίδι μας θα ψάχνουμε και θα παρατηρούμε. Θα προσπαθούμε να κατανοούμε κι όχι να κρίνουμε όσα βλέπουμε όσο διαφορετικά ή αλλόκοτα κι αν μας φαίνονται μερικές φορές. Μόνο έτσι θα είμαστε αληθινοί ταξιδιώτες και θα γνωρίσουμε πραγματικά έναν τόπο και τους ανθρώπους του. Μόνο έτσι θα κατανοήσουμε στ' αλήθεια τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη.  Ε! Πού πάτε χωρίς χάρτη; Αυτό το ταξίδι μας θα ξεκινήσει με μία τελεία. Ναι, ναι πολύ καλά ακούσατε: μία τελεία. Για την ακρίβεια μια κόκκινη τελεία. Δείτε την και πείτε μας τι σκέφτεστε γι' αυτήν. Τι σας θυμίζει; Τι μπορεί να είναι; Τι μπορεί να ξεκινά με μια μικρή κόκκινη τελεία ή τι μπορεί να τελειώνει μ΄αυτήν;  Κι αν σας λέγαμε πως αυτή είναι η σημαία της Ιαπωνίας, της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου; Μάλλον ήρθε η ώρα να σας συστήσουμε στην ξεναγό μας. Η Γιαγόι Κουσάμα είναι μια σπουδαία 91χρονη Γιαπωνέζα εικαστικός. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα καλλιτέχνης, που ακόμη και σήμερα δουλεύει στο εργαστήριό της ενώ ζει από το 1977 σε ψυχιατρική κλινική καθώς, όπως αναφέρει σε όλη της τη ζωή ζούσε ακουστικές και οπτικές ψευδαισθήσεις. Δεν άφησε όμως όσα τη δυσκόλευαν να την αποτρέψουν από το να κυνηγήσει τα όνειρά της. Αντίθετα έκανε τη δυσκολία της τέχνη και μας καλεί να τη συνατήσουμε στο υπέροχο σύμπαν της. «H γη μας είναι μόνο μια τελεία ανάμεσα σε ένα εκατομμύριο αστέρια στο σύμπαν. Η τελεία είναι ένας δρόμος προς το άπειρο.» -Yayoi Kusama  Ας γνωρίσουμε λοιπόν την Ιαπωνία της Γιαγόι Κουσάμα μέσα από ένα βιβλίο. Σκεφτείτε βέβαια πως η χώρα που γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά της χρόνια έχει αλλάξει πολύ. Ωστόσο ενώ έχει διατηρήσει και μένει πιστή στη σπουδαία παράδοσή της, από την άλλη έχει κάνει μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, μια τεράστια οικονομική και τεχνολογική πρόοδο! Άλλωστε οι Ιάπωνες, μαθημένοι όπως είναι στις συχνές φυσικές καταστροφές εξαιτίας των σεισμών, ξέρουν να γιατρεύουν γρήγορα τις πληγές τους και να προχωρούν μπροστά.  From here to infinity, Sarah Suzuki, Ellen Weinstein, MOMA NY "Ξεκίνησα για την Ιαπωνία ξέροντας μοναχά δυο γιαπωνέζικες λέξεις για να συννενοηθώ μαζί της: σακουρά που θα πει άνθος της κερασιάς και κοκορό που θα πει καρδιά. Ποιος ξέρει! έλεγα με τον νου μου, μπορεί αυτές οι δύο απλότατες λέξεις να φτάνουν". Νίκος Καζαντζάκης, Ταξιδεύοντας Ιαπωνία Κίνα  Η πιο ιδανική εποχή για να ταξιδέψουμε στην Ιαπωνία είναι την Άνοιξη την εποχή που ανθίζουν οι κερασιές. Τότε σύμφωνα με ένα πανάρχαιο έθιμο το Χανάμι, οι Ιάπωνες συναντιούνται κάτω από τα ανθισμένα δέντρα και απολαμβάνουν την ομορφιά γιατί ξέρουν πως είναι εφήμερη και γρήγορα θα χαθεί. Απολαύστε τις ανθισμένες κερασιές του Κατσουσίκα Χοκουσάι, ενός από τους πιο σπουδαίους και γνωστούς ζωγράφους της Ιαπωνίας. Το βουνό που βλέπετε να δεσπόζει στα έργα του Χοκουσάι είναι το όσος Φούτζι, το ιερό βουνό των Ιαπώνων. "Τινάχτηκε όλο λάμψη και πλούτος, παρθενικά καμαρώνοντας, νιοφούντωτη, χαρούμενη, σιντριβάνι τριανταφυλλένιο φως, η πρώτη ανθισμένη κερασιά, η σακουρά!" (Νίκος Καζαντζάκης) Επόμενος σταθμός Χιροσίμα. Κάτι σας θυμίζει το όνομα; Έχετε δίκο. Το συνατάμε κάθε χρόνο στο μάθημα της Ιστορίας. Στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι έπεσαν οι ατομικές βόμβες που οδήγησαν στο τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Όπως θυμάστε, η Ιαπωνία πολεμούσε στο πλευρό του Άξονα. Στις 6 Αυγούστου του 1945 οιΑμερικανοί με την έγκριση των Βρετανών, που ήταν στην πλευρά των Συμμάχων έριξαν την πρώτη ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και λίγες μέρς αργότερα βομβάρδισαν το Ναγκασάκι. Η μέρα αυτή γράφτηκε με μαύρο χρώμα στην Ιστορία, όχι μόνο της Ιαπωνίας αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας. ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε τη Σαντάκο Σασάκι, που θα μας διηγηθεί τη δική της ιστορία.  Στο ταξίδι μας στην Ιαπωνία θα περπατήσουμε διαφορετικούς δρόμους. Από την τέχνη των εικόνων της Γιαγόι Κουσάμα και του Κατσουσίκα Χοκουσάι θα πάρουμε τον δρόμο των λέξεων και της λογοτεχνίας και θα διαβάσουμε και θα ξεφυλλίσουμε βιβλία για την τόσο μακρινή αυτή χώρα. Ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Λευκάδιος Χερν, η Αγγελική Δαρλάση και όχι μόνο θα μας συντροφέψουν. Ο Λευκάδιος Χερν και ο Ν΄κος Καζαντζάκης θα μας ταξιδέψουν ως εκεί ενώ η Αγγελική Δαρλάση θα μας γνωρίσει τον άγνωστο καπετάνιο του Τόκεϊ Μαρού που έσωσε εκατοντάδες Έλληνες στη Μικρασιατική καταστροφή. Κι από τη λέξη που μας έμαθε ο Καζαντζάκης, την πρώτη μας λέξη στα ιαπωνικά θα μάθουμε κι άλλη μια. Κοκορό, κοκορό ιτάι...
Κι από την ποίηση θα πάρουμε τον δρόμο της μουσικής. Θα ακούσουμε γιαπωνέζικη μουσική, θα γνωρίσουμε γιαπωνέζικα όργανα και θα ακούσουμε τη "Μαντάμ Μπατερφλάι" του Τζιάκομο Πουτσίνι. Πατήστε τα κουμπιά για να ταξιδέψετε στην Ιαπωνία. Μάθετε κι άλλα για την Ιαπωνία από το προηγούμενο ταξίδι μας.
Όταν η Μαρία μας έφερε να διαβάσουμε στην τάξη "Το μαγικό δαχτυλο" του Ρόαλντ Νταλ χαρήκαμε πολύ όπως κάθε φορά που μοιράζεστε μαζί μας τα αγαπημένα σας βιβλία. Είναι που περνάμε κι αυτή τη ροαλνατλίτιδα στην μετά το lockdown εποχή και η χαρά μας ήταν διπλή...μέχρι που αποκαλύφθηκε η συνομωσία! Η αλήθεια είναι πως είχαμε παρατηρήσει κάτι ύποπτες κινήσεις αλλά δεν πονηρευτήκαμε ώσπου είδαμε την κυρία Ελευθερία με μουστάκια στο Γραφείο των Δασκάλων να συζητά σαν να μην τρέχει τίποτα! Στη συνέχεια παραδέχτηκε πως όσο το διάβαζε ένιωθε μια έντονη φαγούρα στη μύτη αλλά που να το φανταστεί; Εσείς πώς πιστεύετε πως διαβάζεται ένα βιβλίο;  Εσείς πώς πιστεύετε πως διαβάζεται ένα βιβλίο; Σκεφτείτε, σκεφτείτε! Εμείς, με αφορμή τον τίτλο του βιβλίου που θα διαβάζαμε, σκεφτήκαμε ένα σωρό τρόπους. Και, ναι, το "ανάποδα" ήταν μέσα σ' αυτούς!  Φανταστείτε τώρα την έκπληξή μας όταν ανοίξαμε τις σελίδες του και είδαμε πως τίποτα μέσα σ' αυτές δεν έμενε ακίνητο! Το στριφογυρίσαμε στα χέρια μας, το κουνήσαμε μέχρι που ανακατεύτηκαν οι ζωγραφιές και τα γράμματα, πετάξαμε ψηλά και το είδαμε με τα μάτια του αετού, αναγνωρίσαμε τα πρόσωπα των παραμυθιών (μμμ όχι όλα, ένα μας ξέφυγε αλλά είναι ευκαιρία να το ψάξουμε), διαβάσαμε τις εικόνες του με πολλή προσοχή! Πραγματικά ένα βιβλίο που φέρνει τα πάνω κάτω! Ό, τι πρέπει για την περίεργη εποχή που μας ετυχε δηλαδή! Το καταδιασκεδάσαμε! Σιγά που θα σας αφήναμε να τη γλιτώσετε έτσι εύκολα! Λες και δε μας ξέρετε! Σας προ(σ)καλούμε να πάρετε σατα χέρια σας ένα φανταστικό βιβλίο, αφού τα αληθινά δεν μπορούμε να τα ανταλλάσουμε, και διαβάστε το με τον δικό σας διαφορετικό τρόπο!  Αυτόν τον καιρό,με τους Βιβλιοφάγους της Γ' Τάξης διαβάζουμε το "Αγόρι" του Ρόαλντ Νταλ. Γελάμε πολύ με τις ιστορίες του αλλά προβληαμτιζόμαστε κιόλας. Μαθαίνουμε πώς ήταν ο κόσμος στην εποχή του και πώς ζούσαν τα παιδιά στην Αγγλία, πώς ήταν τα σχολεία, οι δάσκαλοι, τα οικοτροφεία. Μαθαίνουμε πολλά και για τον ίδιο τον συγγραφέα που, είτε το πιστεύετε είτε όχι, πολέμησε τους Γερμανούς πετώντας με ένα μαχητικό αεροσκάφος πάνω από τον ουρανό της Ελλάδας, της Συρίας και της Αθήνας. Μάλιστα το αεροπλάνο του μια φορά καταρρίφθηκε αλλά ο ίδιος κατάφερε να συρθεί έξω από αυτό και να σωθεί! Ακόμη κι αν δεν εχετε διαβάσει τα βιβλία του, σίγουρα θα έχετε δει ταινίες βασισμένες σ' αυτά όπως είναι "Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας" και η φοβερή "Ματίλντα". Διαβάστε για το "Αγόρι" πατώντας πάνω στην εικόνα.  Μια και στη Γλώσσα έτυχε να μιλάμε γα τα ταξίδια και για τα καινούρια πράγματα που συναντάμε σε ένα ταξίδι, είπαμε να πάμε κάπου δροσερά αφού εδώ έχουν ήδη πιάσει οι ζέστες... Οδηγός μας ο Ρόαλντ Νταλ και δυο κεφάλαια από το βιβλίο του. Ο συγγραφέας, που γεννήθηκε στο Κάρτντιφ, κάθε χρόνο επέστρεφε με την οικογένειά του στη Νορβηγία στον τόπο της καταγωγής του. Το πιστεύετε πως όταν ο Νταλ ήταν παιδί έπαιρνε τέσσερις μέρες για να πάει κανείς από την Αγγλία στη Νορβηγία; Σκεφτήκαμε τι καινούριο μαθαίνουμε, τι συναντάμε όταν πάμε ταξίδι σε μια ξένη χώρα: γνωρίζουμε διαφορετικά τοπία, κτίρια, μνημεία, γλώσσες, πολιτισμούς, θρησκείες, την Ιστορία και τη Μυθολογία της, τις ιστορίες της, φαγητά, συνήθειες, μέσα μεταφοράς κι ένα σωρό άλλα. Εννοείται βέβαια πως πήραμε τους χαρτες μας! Ταξίδι χωρίς χάρτη γίνεται; Χάρτης της Αγγλίας για να βρούμε τα μέρη που αναφέρονται στο βιβλίο κια να ακολουθήσουμε τη διαδρομή ώς το λιμάνι του Νιουκασλ για να πάρουμε το καράβι. Χάρτης της Νορβηγίας για να χαράξουμε τη διαδρομή που θα ακολουθήσουμε. Έτοιμες οι βαλίτσες! Η κυρία Ελευθερία γκρίνιαζε γιατί δεν είχαμε πάρει ζακέτες αλλά ξέρετε τώρα... Ψάξαμε για όλα αυτά στο βίβλίο κι έπειτα δέσαμε τις ζώνες μας και ταξιδέψαμε στη Σκανδιναβική Χερσόνησο. Μπήκαμε στο αεροπλάνο, δέσαμε τις ζώνες μας και η κυρία Βιβή μας σέρβιρε πορτοκαλάδες και σάντουιτς. Σε τρεις ώρες προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο του Όσλο και το ταξίδι μας στη Νορβηγία ξεκίνησε! Περάσαμε τέλεια κι ας είχε αναταράξεις η πτήση της επιστροφής! Αν θέλετε μπορείτε να ταξιδέψετε κι εσείς! Φύγαμε! Δέστε τις ζώνες και πατήστε στην εικόνα.  Διαβάστε ένα άρθρο για τη Νορβηγία. Δείτε και το Βόρειο Σέλας αλλά από τη Φινλανδία. Δεν πειράζει. Δίπλα είναι! Κι ένα απόσπασμα από το βιβλίο...
...Το υπέροχο πλοιαράκι με το ένα και μοναδικό ψηλό φουγάρο του σάλπαρε στα ήρεμα νερά του φιορδ και έπλεε νωχελικά παράλληλα με την ακτή, σταματώντας σε μικρές ξύλινες προβλήτες, όπου χωρικοί και παραθεριστές περίμεναν για να καλωσορίσουν φίλους ή να παραλάβουν γράμματα και δέματα. Αν δεν έχετε αρμενίσει στο φιορδ του Όσλο μια ήρεμη καλοκαιρινή μέρα, είναι αδύνατο να φανταστείτε πώς είναι. Η απόλυτη γαλήνη και η τριγύρω ομορφιά δεν περιγράφονται. Το καράβι υφαίνει τον δρόμο του μέσα κι έξωω από αμέτρητα νησάκια, ορισμένα με μικρά ξύλινα σπιτάκια βαμμένα σε έντονα χρώματα, μα μερικά χωρίς ούτε ένα σπίτι ή δέντρο πάνω στους γυμνούς βράχους. Αυτοί οι γρανιτένιοι βράχοι είναι τόσο λείοι, που μπορείς να ξαπλώσεις και να λιαστείς με το μαγιώ σου χωρίς να απλώσεις πετσέτα από κάτω σου. Βλέπαμε μακρυπόδαρα κορίτσια και ψηλά αγόρια που έκαναν ηλιοθεραπεία στα βράχιατων νησιών. Στο φιορδ δεν υπάρχουν αμμώδεις παραλίες. Τα βράχια βουτάνε κατακόρυφα στη θάλασσα και το νερό είναι αμέσως βαθύ. Ως αποτέλεσμα όλα τα νορβηγόπουλα, μαθαίνουν να κολυμπάνε από πολύ μικρά επειδή, αν δεν ξέρεις να κολυμπάς, είναι δύσκολο να βρεις μέρος να κάνεις μπάνιο...
Πρώτη μέρα στο σχολείο μετά την καραντίνα! Η χαρά μας είναι μεγάλη!
Δεν μπορούμε να πάμε στη Βιβλιοθήκη για να διαβάσουμε βιβλία αλλά οι δάσκαλοί μας μπορούν να μας διαβάζουν ό, τι θέλουμε. Το Βιβλιοφάγο Δρακάκι μαζί μας αλλά υπεύθυνα και κρατώντας τις αποστάσεις. Η κυρία Μαρία του έφτιαξε και μια πολύ όμορφη μάσκα! Και να που είχαμε τόσα πολλά να μοιραστούμε και να συζητήσουμε για όλον αυτόν τον καιρό που λείπαμε. Υπάρχει όμως κάτι που μας συγκλόνισε: η δολοφονία του Τζωρτζ Φλόυντ απο λευκό αστυνομικό στην Αμερική και οι κινητοποιήσεις σε όλον τον κόσμο, και στη χώρα μας, έφεραν στην επιφάνεια τις φυλετικές διακρίσεις εξαιτίας του χρώματος. Η κυρία Ελευθερία μας είπε πως θα το συζητήσουμε αλλά όχι αφού, δούμε πρώτα τονπίνακα ζωγραφικής του Νόρμαν Ρόκγουελ. Τον παρατηρήσαμε για λίγα λεπτά και μετά συμπληρώσαμε τον πίνακα όπως κάνουμε πάντα. Τι βλέπουμε; Τι ερωτήσεις μας γεννιούνται στο μυαλό; Τι υποθέτουμε; Δείτε τον κι εσείς και σκεφτείτε. 
Κι έτσι γνωρίσαμε τη Ρούμπι Μπρίτζις και την ιστορία της που ενέπνευσε τον ζωγράφο.
1960: Η Ρούμπι Μπρίτζις ξεκίνησε έναν πόλεμο, όταν τόλμησε να γίνει το πρώτο μαύρο παιδί που πέρασε την πύλη ενός σχολείου λευκών στις ΗΠΑ. Οι γονείς, οι μαθητές και οι δάσκαλοι την υποδέχτηκαν με ένα φέρετρο, ενώ την απειλούσαν πως θα τη σκοτώσουν. Η Ρούμπι συνοδευόταν από δύο αστυνομικούς που τη θαύμαζαν για το κουράγιο της και ένιωθαν υπερήφανοι γι' αυτήν. Την πρώτη μέρα δεν βγήκε καν από το γραφείο της διευθύντριας. Αλλωστε τα μαθήματα δεν έγιναν καθώς δεν το επέτρεπαν οι γονείς αλλά ούτε και οι δάσκαλοι ήταν διατεθειμένοι να διδάξουν ένα μαύρο παιδί. Τη δεύτερη μέρα μια λευκή μαθήτρια έσπασε τον αποκλεισμό των ρατσιστών, όταν ο ιερέας πατέρας της πέρασε από το οργισμένο πλήθος και μπήκε στο σχολείο λέγοντας τους ότι υπερασπίζεται το δικαίωμα του να πάει το παιδί του στο σχολείο. Μια γενναία δασκάλα, η Μπάρμπαρα Χένρι, για έναν ολόκληρο χρόνο ήταν η μόνη που έκανε μάθημα στη Ρουμπι, ουσιαστικά στην απομόνωση. Πατήστε πάνω στην εικόνα για να γνωρίσετε την ιστορία της. 
1967: Ο Ρίτσαρντ και η Μίλντρεντ Λάβινγκ δικαιώθηκαν στα αμερικανικά δικαστήρια και οι νόμοι για τους διαφυλετικούς γάμους άλλαξαν. Η Μίλντρνετ και ο Ρίτσαρντ ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν στο 1958 αλλά στην πολιτεία που ζούσαν απαγορεύονταν οι γαμοι μεταξύ λευκών και μαύρων. Κυνηγήθηκαν τόσο που αναγκάστηκαν να αλλάξουν πολιτεία. Η ιστορία στους σήμερα έχει γίνει ταινία.
1969: Μια φωτογραφία που δείχνει πως στην πραγματικότητα δεν είχαν αλλάξει πολλά μέσα σε εννιά χρόνια. Η είσοδος των μαύρων στις δημόσιες πισίνες απαγορευόταν ακόμη κι αν είχε επιτραπεί η είσοδός τους στο σχολείο ή στην αστυνομία.
2011: Η γενέθλια χρονιά των Βιβλιοφάγων της Γ' Τάξης. Ο Μπάρακ Ομπάμα, ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Αμερικής, συζητά με την Ρούμπι Μπρίτζις μπροστά από τον πίνακα που ζωγραφισε ο Νόρμαν Ρόκγουελ προς τιμήν της. «Αν δεν ήσουν εσύ, δεν θα ήμουν εδώ και δεν θα βλέπαμε μαζί αυτόν τον πίνακα» είπε στην Ρούμπι ο Αμερικανός Πρόεδρος.
2020: Ο Τζωρτζ Φλόυντ δολοφονείται από λευκό αστυνομικό και η Αμερική παίρνει φωτιά.
"Η ιστορία του νέγρου στην Αμερική είναι η ιστορία της ίδιας της Αμερικής.
Και δεν είναι μια ωραία ιστορία." James Baldwin, Δεν είμαι ο νέγρος σου Κι έτσι γυρίσαμε πίσω στον χρόνο για να βρούμε την αρχή του νήματος σε ένα βιβλίο και να δούμε πώς ξεκίνησαν όλα. 1852: εκδόθηκε στην Αμερική το βιβλίο της Χάριετ Μπίτσερ Στόου "Η καλύβα του μπαρμπα-Θωμά" Για πολλούς το βιβλίο επηρέασε χιλιάδες Αμερικανούς που πολέμησαν στον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο κατά της δουλείας. Οι νότιοι που ήταν φανατικά υπέρ της δουλείας κυκλοφόρησαν μια σειρά από βιβλία που περνούσαν το δικό τους μήνυμα υπερασπιζόμενοι το δουλεμπόριο. Αυτό το είδος λογοτεχνίας έμεινε γνωστό ως «Αντι-Τομ νουβέλες». Μάλιστα λέγεται πως όταν ο Αβραάμ Λίνκολν συνάντησε τη συγγραφέα τον Νοέμβριο του 1862 της είπε: «Ώστε αυτή είναι η μικρή κυρία που έκανε αυτόν τον μεγάλο πόλεμο». Ο Μάνος που έχει διαβάσει το βίβλίο μας μίλησε γι΄αυτό και μας συγκίνησε. H Κωνσταντίνα , που το δανείστηκε από τη βιβλιοθήκη της γιαγιάς της, το διαβάζει αυτόν τον καιρό. Το έχει διαβάσει μάλιστα και η μαμά της. 
Ο ρατσισμός όμως αφορά μόνο τους μαύρους ή το χρώμα τους δέρματος; Είναι πρόβλημα μονάχα της Αμερικής; Υπάρχει άραγε γύρω μας, ανάμεσά μας και με ποιον τρόπο εκδηλώνεται. Με μια μεγάλη συζήτηση ξεκινήσαμε σήμερα τη μέρα μας με αφορμή ένα σπουδαίο βιβλίο.
|
2019-2020
Πώς περνούν τα χρόνια , ε; Για μια ακόμη χρονιά μαζί! Οι κυρίες Ελευθερία, Αναστασία και Ειρήνη, το βιβλιοφάγο δρακάκι, η Νεράιδα της Βιβλιοθήκης και η δαιμόνια ρεπόρτερ γοργόνα Κοργιαλλένια αποτελούν την ομάδα μας τη φετινή χρονιά. Μαζί μας φυσικά όλοι οι δάσκαλοι και όλοι οι Βιβλιοφάγοι του σχολείου! Σαλπάραμε! Archives
July 2020
|
RSS Feed
