|
Σήμερα οι Βιβλιοφάγοι της Δ΄Τάξης συγκεντρωθήκαμε σε μία τάξη, μαζί με τις δασκάλες μας. Θα κάναμε όλοι μαζί μάθημα, μας είπαν. Η κυρία Αναστασία και η κυρία Φανή μας ζήτησαν για λίγη ώρα να παρατηρήσουμε προσεχτικά την εικόνα που προβαλλλόταν στον προτζέκτορα. Μας είπαν να κοιτάξουμε προσεχτικά την εικόνα από πάνω, από κάτω, από αριστερά κι απο δεξιά. Να την παρατηρήσουμε στο κέντρο κι ύστερα να τη δούμε από απόσταση όλη μαζί. Έπειτα να εστιάσουμε σε μια λεπτομέρεια και να την παρατηρήσουμε ακόμη πιο προσεχτικά.  Ύστερα μας ζήτησαν να τους πούμε τι βλέπουμε,τι σκεφτόμαστε γι' αυτό που βλέπουμε και τι αναρωτιόμαστε. Μια πολυ ενδιαφέρουσα κουβέντα ξεκίνησε και όλοι μοιραστήκαμε τις γνώμες, τις απορίες και τα συναισθήματά μας. Όταν ολοκληρώθηκε η κουβέντα οι δασκάλες μας αποκάλυψαν πως σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Εβραίων από τους Ναζί. Κι όχι μόνο των Εβραίων αλλά και των Τσιγγάνων, των Νέγρων, των ανθρώπων με σωματική ή πνευματική αναπηρία, των πολιτικά αντιφρονούντων κι όλων εκείνων που οι Ναζί θεωρούσαν ως "άχρηστους ανθρώπους". Μιλήσαμε πολύ για τις λέξεις "γενοκτονία" και "ολοκαύτωμα". Είπαμε τι νιώθουμε ακούγοντάς τις, τι σκέψεις και τι εικόνες μας δημιουργούν, ψάξαμε την ετυμολογία τους και τις αποθηκεύσαμε στο ευρετήριό μας. Μας εξήγησαν ποια ήταν τα παιδιά που είχαν αποτυπωθεί στο γλυπτό, τα παιδιά του Lidice. Μπορείτε να πατήσετε πάνω στην εικόνα για να γνωρίσετε κι εσείς τη συγκλονιστική ιστορία τους.  Ύστερα μας ζητησαν να φανταστούμε κι εμείς ότι είμαστε ένα από τα παιδιά του Lidice και να σηκωνόμαστε ένας ένας για να φτιάξουμε μια παγωμένη εικόνα με το δικό μας ζωντανό γλυπτό. Όταν ήρθε η ώρα να διαβάσουμε "Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ", όλοι κρατούσαμε την ανάσα μας. Μπορεί η Άννα να μη βρισκόταν ανάμεσα στα παιδιά του Lidice μα όλοι πια μπορούσαμε να νιώσουμε τον φόβο κι την απελπισία της, την αίσθηση της αδικίας, την ελπίδα πως κάτι θα γίνει για να σωθεί, τη σιωπηλή κραυγή που άνθιζε μέσα της όσα χρόνια έμενε φυλακισμένη... Κι όταν οι δασκάλες μας μας ζήτησαν να γράψουμε ένα γράμμα στην Άννα κι ένα σε έναν Ναζί ξέραμε πολύ καλά τι θα θέλαμε να πούμε στον καθένα. 
0 Comments
Σήμερα στη Βιβλιοθήκη μας περίμενε μια έκπληξη! Το βιβλίο δε θα το διαβάζαμε μαζί με το βιβλιοφάγο δρακάκι, όπως πάντα αλλά μαζί με έναν ...αρκούδο!
Καθώς τον κοιτούσαμε για να τον παρατηρήσουμε και να συστηθούμε μαζί του, μας φάνηκε λίγο παράξενος. Δεν ήταν καινούριος. Έμοιαζε φθαρμένος, η κίτρινη κορδέλα του ήταν ξεθωριασμένη και το δεξί του παδαράκι ήταν σκισμένο. Σκεφτήκαμε τι θα θέλαμε να μάθουμε γι' αυτόν κι ένας ένας του κάναμε ερωτήσεις. Εκείνος μας τις απάντησε όλες... όχι μόνος όμως του αλλά μέσα από ένα βιβλίο. Τη συγγραφέα του, την Ελένη Γερουλάνου, την γνωρίζαμε από παλιά. Δεν την ξεχνάμε ποτέ ούτε εκείνη ούτε το Library4all που μας έκαναν πρόπερσι το πιο υπέροχο χριστουγεννιάτικο δώρο: μια κούτα γεμάτη υπέροχα βιβλία! Την Ίριδα Σαμαρτζή την γνωρίζουμε και την αγαπάμε κι από άλλα βιβλία αλλά αυτή τη φορά μας φάνηκε πολύ διαφορετική κι ενδιαφέρουσα η εικονογράφηση! "Σαν να ήταν ζωντανή"! Η Ελένη Γερουλάνου, μέσα από το βιβλίο της, μας σύστησε έναν αρκούδο, μια σπουδαία κυρία, τη Μαρία Αργυριάδη κι ένα υπέροχο μουσείο. Μέσα από αυτή την ιστορία μάθαμε μια καινούρια λέξη: "οραματίζομαι". Τι όμορφη λέξη! Όλοι μας μοιραστήκαμε τις σκέψεις μας. Τι οραματίζεται ο καθένας από εμάς άραγε;
Μιλήσαμε για τα δικά μας παλιά παιχνίδια που βαριόμαστε να παίξουμε πια μαζί τους ή για άλλα που συχνά βλέπουμε πεταμένα στα σκουπίδια. Ποιος ξέρει πού θα βρισκόταν ο αρκούδος της Βιβλιοθήκης μας και σίγουρα ο αρκούδος της ιστορίας δε θα βρισκόταν στην προθήκη ενός σπουδαίου μουσείου για να τον καμαρώνουν όλοι ούτε θα γινόταν ο ήρωας του βιβλίου αν η Μαρία Αργυριάδη δεν τον έσωζε και δε του έδινε μια δεύτερη ευκαιρία κι αν ο διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, Άγγελος Δεληβοριάς, δεν αναγνώριζε την αξία του. Μάθαμε πως η Μαρία Αργυριάδη και ο Άγγελος Δεληβοριάς έχουν πεθάνει αλλά είμαστε σίγουροι πως από κάπου παρακολουθούν τα παιδιά και τους μεγάλους που επισκέπτονται το μουσείο και θα κλείνουν, χαμογελαστοί, το μάτι στον αρκούδο!
Άλλωστε τα παλιά παιχνίδια μας για κάποιους μπορεί να είναι δώρα πολύτιμα. Θα μπορούσαμε λοιπόν να τα χαρίζουμε αντί να τα πετάμε. Αναρωτηθήκαμε από πότε τα παιδιά παίζουν με παιχνίδια; Πώς θα ήταν τα παιχνίδια των πρωτόγονων παιδιών ή των παιδιών στα αρχαία χρόνια; Από τι είναι φτιαγμένα σήμερα τα παιχνίδια μας κι από τι φτιάχνονταν παλιά; Υπάρχουν άραγε παλιά παιχνίδια που παίζονται και σήμερα; Τόσο πολύ μας άρεσαν όλα αυτά που συζητούσαμε που αποφασίσαμε να επισκεφτούμε και οι ίδιοι το μουσείο παιχνιδιών Μπενάκη στην Αθήνα, έστω και με τη βοήθεια του διαδικτύου. Φυσικά, όπως πάντα πριν από την επίσκεψή μας στο μουσείο, θυμηθήκαμε τους κανόνες που θα έπρεπε να ακολουθήσουμε. 
Με το που φτάσαμε στο μουσείο είδαμε το κτίριο στο οποίο στεγάζεται μείναμε με ανοιχτό το στόμα! Σαν πύργος έμοιαζε, σαν κάστρο των παραμυθιών! Μην βιάζεστε να μπείτε μέσα. Σταθείτε λίγο να το θαυμάσετε! Κάναμε κλικ με το μαγικό ραβδί και μπήκαμε στο μουσείο. Κάντε κι εσείς κλικ στην εικόνα κι ακολουθήστε μας!
Είδαμε τα παιχνίδια, διαβάσαμε τις λεζάντες και συζητήσαμε πώς άλλαζαν τα παιχνίδια κάθε εποχή, Η Μαρία μας είπε πως ξέρει να παίζει πεντόβολα. Της τα έμαθε η γιαγιά της. Κάπου είδαμε και το τσέρκι που χρησιμοποιούσαν τα παιδιά στα αρχαία χρόνια για να παίξουν κρικηλασία, μόνο που στη λεζάντα του εγραφε κατρακύλι. Πολύ ταιριαστό όνομα!
Αν πηγαίνετε στην Α', τη Β' ή στη Γ' Δημοτικού, μέσα από την επίσκεψη το μουσείο θα σας δοθεί η ευκαιρία να κάνετε εξάσκηση στις λεζάντες αλλά και στην περιγραφή αντικειμένων. Έτσι το κάναμε κι εμείς και συνδυάσαμε το μάθημα με την ψυχαγωγία! Αν πάλι είστε μεγαλύτεροι, μην νομίζετε πως το βιβλίο αυτό δεν είναι για εσάς. Όσοι πηγαίνετε στη Δ' Τάξη μπορείτε να ψάξετε στη συλλογή του μουσείου για τα παιχνίδια που έπαιζαν τα παιδιά στα αρχαία χρόνια. Πώς ήταν; Ερευνήστε αν κάποια από αυτά τα παίζουμε και σήμερα. Αν πηγαίνετε στην Ε' και στη Στ΄το βιβλίο αυτό αποτελεί μια εξαιρετική αφορμή για να ασχοληθείτε με ένα σωρό θέματα: το δικαίωμα του παιδιού στο παιχνίδι, την αποτύπωση μιας εποχής στα παιχνίδια της, τα υλικά από τα οποία ήταν φτιαγμένα τα παιχνίδια παλιότερων εποχών αλλά και των ημερών μας, τα παιχνίδια του πολέμου, τα παιχνίδια σε διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς, τα παιχνίδια που έπαιζαν ή παίζουν τα παιδιά από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Ένας αρκούδος μια φορά by on Scribd
Όταν επιστρέψαμε από το μουσείο, πήραμε αγκαλιά τον αρκούδο και προσπαθήσαμε να μπούμε στη θέση του. Πώς να ένιωθε άραγε όταν τον πέταξαν στα σκουπίδια; Πώς να ένιωσε όταν είδε από μακριά το σπίτι του, όταν συνάντησε τη Μαρία; Πώς να νιώθει τώρα που έγινε διάσημος; Μαζί με τους διπλανούς μας προσπαθήσαμε "να μπούμε στα παπούτσια του" και να του δώσουμε φωνή για να μας πει όσα θέλει.
Φανταστείτε μια συνάντηση ανάμεσα στο βιβλιοφάγο δρακάκι και τον αρκούδο! Πόσα θα είχαν να διηγηθούν για τη ζωή τους ο ένας στον άλλον! Μπορείτε με έναν φίλο ή φίλη σας να αναλάβετε το καθένας από έναν ρόλο και να φτιάξετε ένα διάλογο για να μας παρουσιάσετε; Δεν είναι ωραία ιδέα;
Εμείς πάντως τη Δευτέρα θα φέρουμε στην τάξη τα παιχνίδια μας και θα φτιαξουμε ένα μουσείο παιχνιδιών!
Για να διαβάσετε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με το βιβλίο και την ιστορία που κρύβεται πίσω απ' αυτό, κάντε κλικ στην εικόνα! Και φυσικά μπορειτε πάντα να περιηγηθείτε στο μουσείο, μαζί με τους γονείς σας και τους φίλους σας μέσα από το διαδίκτυο. 
Πρώτη μέρα στο σχολείο για τη νέα χρονιά, πρώτο χιόνι, πρώτος μήνας ο Γενάρης... με τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε ποδαρικό στη νέα βιβλιοχρονιά;
"Το μικρό 1" εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1962. Εικονογραφήθηκε και σχεδιάστηκε από τον Paul Rand, έναν από τους σημαντικότερους γραφίστες του εικοστού αιώνα ενώ το κείμενο της Αnn Rand, απλό και έξυπνο περιγράφει τις προσπάθειες του μικρού 1 να βρει φίλους. Από πού ξεκινά κανείς να διαβάζει ένα βιβλίο; Από το εξώφυλλο φυσικά! Παρατηρήσαμε πρώτα τη ζωγραφιά. Μας φάνηκε απλή, αστεία, χρωματιστή, κάποιοι είπαν πως μοιάζει με έργο ζωγράφου κι άλλοι με ζωγραφιά παιδιού. Χμ, σαν να μας έβαλαν σε σκέψεις... Ο εικονογράφος του βιβλίου ήταν ένας σπουδαίος γραφίστας. Τι νομίζετε πως κάνει ένας γραφίστας; Τι είναι το λογότυπο; Γνωρίζετε κάποια λογότυπα;
Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στους μικρούς αυτού του κόσμου; Τι εννοεί άραγε; Ποιοι πιστεύετε πως είναι οι μικροί αυτού του κόσμου; Γιατί;
Δεν είναι πάντα εύκολο να βρεις φίλους κι ίσως να απογοητευτείς πολλές φορές. Τίποτα όμως δε συγκρίνεται με τη χαρά σου όταν βρεις εκείνον τον σωστό, τον τέλειο κολλητό!
Δεν ταιριάζουμε πάντα με όλους κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Όταν όμως βρούμε κάποιον να μας συμπληρώνει και να τον συμπληρώνουμε, κάποιον που σκέφτεται όπως εμείς ....ή και τελείως διαφορετικά, κάποιον που θέλει να πιαστούμε από το χέρι και να περπατήσουμε μαζί, ε τότε γίνονται και θαύματα! Δε μας πιστεύετε;
Θυμηθήκαμε ένα άλλο βιβλίο που είχαμε διαβάσει: "Το άπειρο κι εγώ" της Kate Hosford. Αλήθεια, δεν είχαμε πει τότε πως χάρη στο 1 οι αριθμοί δεν τελειώνουν ποτέ και εκτείνονται στο άπειρο; Μα βέβαια, αφού πάντα μπορείς να προσθέσεις το 1 σε έναν αριθμό και να συνεχίζεις για πάντα! Ίσως τελικά το 1 να μην είναι τόσο μικρό όσο φαίνεται ή όσο νομίζουμε!
Σκεφτήκαμε με τι μοιάζει το 1 και σταματήσαμε μόνο και μόνο επειδή γεμίσαμε τον πίνακα κι όχι επειδή μας τελείωσαν οι ιδέες!
Μιλήσαμε και το τσέρκι και την κρικηλασία, ένα παιχνίδι που έπαιζαν τα παιδιά στην αρχαία Ελλάδα, και όχι μόνο, και χρειάζεται ένα 1 κι ένα 0 για να παιχτεί.
Τι μπορεί να γίνει άραγε το 1;
"Το μικρό 1" κυκλοφορεί φρέσκο απο τις εκδόσεις Μικρή Σελήνη για τους μικρούς του κόσμου τούτου! Κι αν είναι αφιερωμένο στους μικρούς του κόσμου τούτου, δε σημαίνει ότι δε διαβάζεται με το ίδιο ενδιαφέρον αλλά με διαφορετικό τρόπο και από του μεγάλους!
|
Βιβλιοχρονιά 2018-2019Μια νέα χρονιά ξεκινά και μας υπόσχεται πολλά! Επίσημα πια μέλος του Δικτύου Σχολικών Βιβλιοθηκών, ενός δικτύου που χρόνια πριν αποτελούσε το όνειρο της Νεράιδας της Βιβλιοθήκης και του βιβλιοφάγου δράκου. Με παλιά και νέα μέλη στην ομάδα μας ελπίζουμε πως η χρονιά μας θα είναι γεμάτη υπέροχες βιβλιοπεριπέτειες. Μαζί με την Νεράιδα και το δρακάκι φέτος θα είναι η γοργόνα Κοργιαλλένια, η κυρία Ελευθερία Καλούδη (Υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης), η κυρία Ειρήνη Τσάιμα, η κυρία Ελένη Μπαλταδάκη και ο κύριος Κώστας Χαλκιαδάκης. Archives
June 2019
Categories |
RSS Feed
