|
Όπως κάθε χρόνο σας αποχαιρετούμε με ένα βιντεάκι για να μας θυμίζει όσα ζήσαμε όλη τη χρονιά! Θα ξεκουραστούμε και θα διαβάσουμε πολλά βιβλία και θα τα ξαναπούμε με το καλό τον Σεπτέμβρη!
Ως τότε μην αφήσετε μέρα που να μη γελάσετε, που να μην παίξετε, να μη διαβάσετε, να μην αγκαλιαστείτε!
0 Comments
Τελευταία δράση μας για φέτος κι από τις πιο όμορφες και συγκινητικές στιγμές της βιβλιοφαγικής μας χρονιάς! Το Βιβλιοδρόμιο πάντοτε δίνει βήμα, με μεγάλη χαρά, στους επίδοξους συγγραφείς και ποιητές, στους εικονογράφους κι όσους έχουν ένα έργο να μας παρουσιάσουν. Είναι γνωστές άλλωστε οι διαδικτυακές Εκδόσεις Βιβλιοδρόμιο! Η Στέλλα, βιβλιοφάγος και Βιβλιοθηκάριος από την Ε' Τάξη γράφει ποιήματα. Η Μαρίνα ζωγραφίζει. Παίρνει τις λέξεις και τις κάνει εικόνες. Η Μελίνα και η Κωνσταντίνα από τη Δ' Τάξη πλέκουν τις λέξεις και τις εικόνες και φτιάχνουν ήχους. Όπως καταλαβαίνετε περιμέναμε τη σημερινή βιβλιοπαρουσίαση πώς και πώς! Και καθόλου δε μας πείραξε που αναβλήθηκε κι ας δυσκολευτήκαμε λίγο στην επικοινωνία μας. Είναι τέλος της χρονιάς βλέπετε και η κούραση είναι μεγάλη για όλους. Όλα όμως ξεχάστηκαν χάρη στην υπέροχη δουλειά των παιδιών που μας είχαν ετοιμάσει μια απολαυστική παρουσίαση τόσο για τα μάτια όσο και για τ' αυτιά μας... κυρίως όμως για το μυαλό και την καρδιά μας! Γιατί όπως λέει και ο αγαπημένος σας Μικρός Πρίγκηπας "Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν".  Κι όμως οι λέξεις, οι εικόνες, η μουσική δεν ήταν τα μόνα που μας συγκίνησαν. Ήταν και το απίστευτο κοινό μας! Ήταν αληθινή μαγεία να βλέπουμε τόσους Βιβλιοφάγους, ακόμη και τους πιο μικρούς από εσάς, να παρακολουθείτε τόσο ήσυχοι και προσηλωμένοι και μάλιστα σε ώρα διαλείμματος! Ήταν μοναδικό να ακούμε τις τόσο όμορφες ερωτήσεις που κάνατε στη Στέλλα και στη Μαρίνα, που θέλατε να μάθετε τόσα για την ποίηση, για την έμπνευση, για τον τρόπο που δένονται και συνταιριάζονται οι τέχνες μεταξύ τους. Ήταν σπουδαίο να σας βλέπουμε να περιμένετε τη σειρά σας για να πάρετε τον λόγο και να απευθύνεστε με τόση ευγένεια ο ένας στον άλλον. Πραγματικά σήμερα μας προσφέρατε όλοι ένα υπέροχο δώρο! Μάθαμε λοιπόν πως...
Μπορείτε να δείτε ξανά τη σημερινή παρουσίαση πατώντας στην εικόνα.  Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Μαρία για τη συνεργασία και τη μουσική καθοδήγηση της ομάδας της, την κυρία Ειρήνη που ήταν στον ήχο και στην εικόνα, την κυρία Ελευθερία που ετοίμασε την παρουσίαση, τις κυρίες Αναστασία, Φανή και Ελένη που διάβασαν ποιήματα.
Είμαστε σίγουροι πως η Στέλλα θα τηρήσει την υπόσχεσή της και θα αφιερώσει την επόμενη ποιητική συλλογή της στο Βιβλιοδρόμιο και όλους τους Βιβλιοφάγους! Πώς είπατε; ΄Ενας λύκος και μια πεταλούδα στη Βιβλιοθήκη του σχολείου μας; Και καλά μια πεταλούδα...Τώρα την άνοιξη μας έχει τύχει να τρυπώσει καμιά από τα ανοιχτά παράθυρα και να μας φέρει σε μια στιγμή τα πάνω κάτω! Αλλά ένας λύκος; Λύκος; Κι όμως με τον "Λύκο και την Πεταλούδα" της Χριστίνας Αποστολίδη από τις εκδόσεις Μίνωας, έκλεισαν οι απογευματινές συναντήσεις μας για τη φετινή χρονιά με τον ωραιότερο τρόπο!  Το βιβλίο το αγαπήσαμε από την πρώτη στιγμή! Δε λέει πολλά λόγια, μοιάζει σαν απόσταγμα, σαν ένα χαϊκού που κρύβει τη σοφία του κόσμου σε μερικές συλλαβές. Κάπως έτσι, μέσα σε λίγες, πολύ όμορφα εικονογραφημένες σελίδες από τον Σεραφείμ Στρουμπή, ο λύκος πείθεται από την πεταλούδα να σταματήσει το κυνήγι για λίγο και να κοιτάξει γύρω του. Τότε είναι που του αποκαλύπτονται μια σειρά από μικρά θαύματα που ποτέ δεν προλάβαινε να δει καθώς ήταν συνέχεια με τη μουσούδα χωμένη στο χώμα ψάχνοντας για ίχνη ζώων. Κάπως έτσι κι εμείς, παρασυρμένοι από την δίνη της καθημερινότητας, συχνά περνάμε μέρες ολόκληρες χωρίς να χαμογελάσουμε, να μοιραστούμε μια αγκαλιά, ένα αστείο, να παίξουμε, να απολαύσουμε ένα ηλιοβασίλεμα,να πούμε ένα τραγούδι... Μας άρεσε που ο λύκος δεν άλλαξε στο τέλος. Δεν σταμάτησε να κυνηγά, γιατί αυτή ήταν η φύση του. Ούτε κι εμείς θα αλλάξουμε. Θα συνεχίσουμε να τρέχουμε πίσω από τα άγχη της καθημερινότητας μα κάπου εκεί, σε μια στροφή, μια πεταλούδα με την εφήμερη ζωή της θα μας περιμένει για να μας θυμίζει πόσα χάνουμε, πόσα θαυμαστά μας περιμένουν να τα ανακαλύψουμε... Η Χριστίνα Αποστολίδη δε μας διάβασε το βιβλίο της, άλλωστε κάποιοι από εμάς το είχαν ξετρυπώσει ήδη από τα ράφια της Βιβλιοθήκης και το είχαν διαβάσει. Μας έκανε όμως με την παρέα της, τη Σοφία και τον Χρήστο, την πιο όμορφη διαδραστική παρουσίαση της συνάντησης του Λύκου και της Πεταλούδας! Εξαιρετικές στο ρόλο των δέντρων και του ανέμου η κυρία Ειρήνη, η κυρία Αγγελική και η κυρία Βάλια! Κι όσο για τους φοβερούς Βιβλιοφάγους της Α' Τάξης τώρα που έμαθαν να διαβάζουν ποιος τους πιάνει! Και τώρα, σαν καλοί λύκοι, πατήστε το κουμπί, κλείστε τα μάτια και σκεφτείτε εσείς τι θα θέλατε να ανακαλύψετε;
Στο πλαίσιο του προγράμματος Φιλαναγνωσίας, που υλοποίησαν φέτος οι Βιβλιοφάγοι της Δ' Τάξης, επισκέφτηκε το σχολείο μας η Ελένη Μπετεινάκη με υπέροχο παρεάκι! Αφού μελετήσαμε το έργο του Νικόλα Ανδρικόπουλου και του πήραμε συνέντευξη για τη δουλειά του ως εικονογράφου, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε με μια συγγραφέα. Επιλέξαμε την Ελένη Μπετεινάκη, όχι μόνο γιατί είναι αγαπημένη φίλη του Βιβλιοδρόμιου, αλλά και γιατί το τελευταίο της βιβλίο μας άρεσε πάρα μα πάρα πολύ! Πιο πολύ θέλαμε να τη γνωρίσουμε καλύτερα, να μάθουμε τι είναι εκείνο που κάνει έναν άνθρωπο να νιώθει την ανάγκη να γράψει, να ανακαλύψουμε πώς σκέφτεται, τι σχέση έχει με τους ήρωές του... Συζητήσαμε για τον τόπο της που σφράγισε τη ζωή και τα βιβλία της, τους αγαπημένους της ανθρώπους, τα όνειρά της, τις ελπίδες, τους φόβους της. Για να τη γνωρίσουμε ακόμη καλύτερα προτιμήσαμε, αντί για τη συνέντευξη, αυτή τη φορά να παίξουμε ένα παιχνίδι: το κινέζικο πορτραίτο. Μάθαμε πολλά κι ενδιαφέροντα! Αν ήταν χρώμα θα ήταν κόκκινο κι αν ήταν φως θα φώτιζε τα πρόσωπα των παιδιών. Αν ήταν λουλούδι θα ήταν ένα βαθυκόκκινο τριαντάφυλλο από τον κήπο της. Αν ήταν νερό θα κυλούσε πάντα προς τη θάλασσα χωρίς να ξεχνά ποτέ τα αγαπημένα βουνά που το γέννησαν. Αν ήταν μαγικό χαλί θα ταξίδευε στη χώρα των παραμυθιών κι αν βρισκόταν μπροστά της ένα τζίνι θα του ζητούσε να κάνει όλα τα παιδιά ευτυχισμένα. Ύστερα μιλήσαμε με τον Σιγανό. Αλήθεια πόσες φορές σου δίνεται η ευκαιρία να τα πεις με τον ήρωα ενός βιβλίου που αγαπάς; Τι να του πρωτοπείς; Πόσο σφιχτά να τον αγκαλιάσεις; Κάποιοι μάλιστα είχαν φέρει και τους δικούς τους φίλους για να του σφίξουν το χέρι, να του δώσουν ένα φιλί. Κι η παρέα όλο και μεγάλωνε γιατί γνωρίσαμε φυσικά όλα τα φιλαράκια του Σιγανού! Ο Νίκος που υποδύθηκε τον Ανέστη τον γνώρισε αυτοπροσώπως. Κι ο Γιώργος συνάντησε επιτέλους τον Σιγανό κι όλοι είπαν πως του φέρνει λιγάκι. Η Ιωάννα την ντομάτα κι η Ραφαέλα την κολοκυθιά! Το μπρόκολο μας ξάφνιασε λιγάκι αλλά ομολογουμένως είχε την ωραιότερη κόμμωση και δε θα τολμούσε κανείς να πει κακό λόγο, γιατί είναι το αγαπημένο της κυρίας Ελευθερίας! Με την ευκαιρία βέβαια ο Σιγανός συναντήθηκε και με παλιούς, καλούς φίλους... και η Νεράιδα της Βιβλιοθήκης έκανε το ντεμπούτο της με την πρώτη της δράση! Η μέρα τέλειωσε με δώρα! Ένα αλλιώτικο αλφαβητάρι από εμάς κι υπέροχα μολύβια Σιγανούς από την Ελένη!
Η Νεράιδα της Βιλιοθήκης ήταν και είναι η πιο παλιά και σταθερή αξία του Βιβλιοδρόμιου. Ήταν εκείνη που με μια χούφτα Βιβλιοθηκάριους οργάνωσαν πριν εννιά χρόνια μια ολόκληρη φιλαναγνωστική φυλή, τη φυλή των Βιβλιοφάγων. Με τα μαγικά της μας έπεισε πως οι Βιβλιοθήκες είναι γεμάτες νεράιδες και δράκους και ξωτικά και περιπέτειες τρανές!
Ψηλή, πιο ψηλή απ' όλους μας, ήταν πάντα δίπλα μας και μας καμάρωνε. Σχεδίαζε και υλοποιούσε τις δράσεις της Βιβλιοθήκης αθόρυβα κι ακούραστα χωρίς να νοιάζεται για τη φήμη της καθώς στην πραγματικότητα ήταν πάντα μια από τις πιο ντροπαλές Νεράιδες που έχουμε γνωρίσει... Αν μας ρωτάτε αν έχασε κάποια στιγμή την παροιμιώδη ψυχραμία της, θα σας πούμε πως ήταν κάθε φορά που το βιβλιοφάγο δρακάκι έκανε τις σκανταλιές του. Η μόνη που μπορούσε να αντισταθεί στο φωτογενές ζιζάνιο και να επιβάλει την τάξη ήταν η Νεράιδα και χάρη σ΄αυτήν δεν πήραν τα μυαλά του αέρα. Μικρό ήταν ολοκούζουλο το άτιμο! Μην το βλέπετε τώρα που μεγάλωσε και σοβάρεψε.Η αλήθεια είναι πως την αγάπη που μας έδινε της την ανταποδίδαμε με το παραπάνω! Γι'αυτό κι όταν σας ρωτήσαμε, τρία χρόνια πριν, τι είναι για εσάς η Βιβλιοθήκη του σχολείου μας απαντήσατε πως είναι... 
Η Νεράιδα μας τον τελευταίο καιρό έμοιαζε κουρασμένη. Όλο και περισσότερο δυσκολευόταν να μετακινηθεί από τάξη σε τάξη για να είναι κοντά μας. Διαμαρτυρόταν πως την πονούσαν τα πόδια της. Δεν έβλεπε και καλά κι ευτυχώς που της διάβαζε το δρακάκι και τα παιδιά τα αγαπημένα της βιβλία! Φανταστείτε ότι δεν τα κατάφερε να πάει ούτε στην Αθήνα για να παραλάβει το βραβείο μας από τον Ελληνικό Κύκλο Παιδικού Βιβλίου για την ιστοσελίδα μας. Όμως δεν την πείραξε και δεν μπόρεσε να κρύψει τη συγκίνησή της όταν είδε το δρακάκι, τόσο σοβαρό και ώριμο,να την εκπροσωπεί επάξια.
Ένα πρωί ακούσαμε ένα κρακ και την είδαμε να λυγίζει κάτω από τα εννιά νεραϊδένια της χρόνια. Στενοχωρηθήκαμε όλοι πολύ, γιατί δεν γνωρίζαμε το μυστικό της. Και πριν στεγνώσουν τα δάκρυά μας έκανε την εμφάνισή της στο Βιβλιοδρόμιο κάποια που της έμοιαζε τόσο πολύ. Σαν να ήταν η Νεράιδα και να μην ήταν! 
Μας διηγήθηκε την ιστορία της και μας άφησε με το στόμα ανοιχτό! Αν θέλετε κι εσείς να τη γνωρίσετε ή να την ξαναγνωρίσετε και να μυηθείτε στα μυστικά των Νεράιδων των Βιβλιοθηκών, διαβάστε την ιστορία τους που, το ξέρουμε, μοιάζει με παραμύθι, ένα παραμύθι μόνο για εμάς... κι εσάς!
Θα έλεγε κανείς πως ένα σκιάχτρο είναι απλά ...ένα σκιάχτρο! Υπάρχει στο αμπέλι και στο χωράφι κανείς δεν ξέρει από πότε, ακίνητο με τα παλιά και τριμμένα του ρούχα, τόσο αδιάφορο που σχεδόν ξεχνάμε την παρουσία του. Πράγματικά έτσι είναι, τουλάχιστον μέχρι να στερηθούμε τις πολύτιμες υπηρεσίες του. Τότε αποκτά όνομα, εκφράζει συναισθήματα, επιθυμίες, ονειρεύεται, κατακτά.
Ο Σιγανός της Ελένης Μπετεινάκη και της Αιμιλίας Κονταίου είναι ένα από αυτά τα σκιάχτρα... ένα σκιάχτρο με ψυχή. Το πιο μεγάλο του όνειρο ήταν να δει τη θάλασσα. Και το κατάφερε να φτάσει ως εκεί κι ακόμη παραπέρα. Γιατί βλέπετε ο Σιγανός έκανε ένα μεγάλο διπλό ταξίδι: ένα για να γνωρίσει τον κόσμο κι όλα όσα υπήρχαν γύρω του κι ένα για να γνωρίσει τον εαυτό του κι όσα υπήρχαν μέσα του. Κι αλήθεια κανείς δεν ξέρει να πει ποιο είναι το δυσκολότερο και το μεγαλύτερο. Το σίγουρο πάντως είναι πως κανένα από τα δύο δεν τελειώνει ποτέ. Η κυρία Αναστασία μαζί με τους βιβλιοφάγους της Δ' Τάξης ταξίδεψαν μαζί με τον Σιγανό. Ένιωσαν τις ανησυχίες, τους φόβους του, κατάλαβαν τον θυμό και την απογοήτευσή του, γεύτηκαν την πικρή μοναξιά του. Τον ενθάρρυναν να πιστέψει στον εαυτό του, να τολμήσει να κάνει πράξη όσα ονειρευόταν, να αγαπήσει και να εκτιμήσει πρώτα ο ίδιος τον εαυτό του για να μπορέσουν να τον εκτιμήσουν κι οι άλλοι.
Μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους. Πότε νιώθουν μοναξιά και τι κάνουν γι΄αυτό;
Πότε έχουν νιώσει πως δεν τους εκτιμούν; Πότε έχετε νιώσει εσείς να μη σας εκτιμούν και τι έχετε κάνει γι' αυτό; Σκεφτείτε πώς είναι να είσαι παιδί, να έχεις διαβάσει όσο περισσότερο μπορούσες κι όμως κανείς να μη σε πιστεύει γιατί δεν έγραψες καλά στο τεστ... Σκεφτείτε πώς είναι να είσαι μαμά, να έχεις ετοιμάσει με φροντίδα το φαγητό για την οικογένειά σου και τα παιδιά σου να πετούν το πιάτο θυμωμένα επειδή δεν τους αρέσει... Σκεφτείτε πως είναι να κάνεις τα πάντα για τον κολλητό σου κι εκείνος να μη σου δείχνει ποτέ πόσο σημαντικός είσαι στη ζωή του... Σκεφτείτε πώς είναι να είσαι δασκάλα και να έχεις ετοιμάσει ένα ωραίο μάθημα για τα παιδιά σου κι εκείνα να μην κάνουν τον κόπο να σ΄ακούσουν...
Κι από την άλλη για σκεφτείτε λιγάκι παραπάνω αν εσείς έχει τύχει να μην εκτιμήσετε τον κόπο και την προσπάθεια κάποιου. Και το πιο σημαντικό απ' όλα: πόσο εκτιμάτε εσείς τον εαυτό σας; Πού χρωστάμε άραγε μια "συγγνώμη", ένα "ευχαριστώ", ένα "σ΄αγαπώ";
Τι θα λέγαμε εμείς στον Σιγανό; Να φύγει ή να μη φύγει; Να μιλήσει ή να μη μιλήσει;, Να γυρίσει ή να μη γυρίσει; Τι θα κάνουμε την επόμενη φορά που θα νιώσουμε... Σιγανοί;
Ο Σιγανός αγαπούσε τα βιβλία και τις βόλτες με το ποδήλατό του. Γιατί εμάς κάποια μας θυμίζει; Με αφορμή τις φωτογραφίες της Ελένης Μπετεινάκη και το ποίημα του αγαπημένου μας ποιητή, Οδυσσέα Ελύτη, ζωγραφίσαμε μια ποδηλάτισσα που ταξιδεύει παρέα ...με ένα σκιάχτρο!
Δεν ξέρουμε αν είστε απο εκείνους που επιμένουν πως η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Εμείς πάντως αλλάξαμε γνώμη, γιατί η σημερινή μέρα ξεκίνησε με αναποδιές, πολλές αναποδιές! Τι καλώδια μας καίγονταν, τι υπολογιστές λιποθυμούσαν μπροστά στα μάτια μας, τι μπαλαντέζες τραγουδούσαν με θλιμμένα μάτια το κύκνειο άσμα τους...κι όλα αυτά ενώ ετοιμαζόμαστε πυρετωδώς για την παρουσίαση του πολυαισθητηριακού βιβλίου της Νίκης Δεληκανάκη. Όπως καταλαβαίνετε η κατάσταση ήταν δύσκολη. Να σε προδίδει η τεχνολογία τη στιγμή ακριβώς που τη χρειάζεσαι περισσότερο δεν είναι και λίγο! Η κυρία Ελευθερία χρειάστηκε να κάνει δυο φορές restart για να συνέλθει. Η κυρία Ελένη με την κυρία Ειρήνη της έκαναν αέρα ενώ ο κύριος Γιώργος και η κυρία Αναστασία είχαν επιστρατευτεί κι έτρεχαν πάνω κάτω για να σώσουν την κατάσταση. Τελικά εκεί που όλα χάλαγαν το ένα πίσω απ' τ' άλλο με κάποιον εξίσου μαγικό τρόπο άρχισαν να φτιάχνουν και από εκεί που ξεκινήσαμε με τους χειρότερους οιωνούς όλα πήγαιναν από το κακό στο καλύτερο, γιατί όπως και να το κάνουμε... ακόμη και η τεχνολογία υποκλίνεται μπροστά στην καλή διάθεση της ομάδας! Η κυρία Νίκη Δεληκανάκη εκτός από πρώην Νηπιαγωγός και Σύμβουλος των Νηπιαγωγών είναι και συγγραφέας αλλά και δεινή πεζοπόρος. Δε θα μπορούσε λοιπόν να μη μας παρασύρει με το βιβλίο της σε μια υπέροχη πεζοπορία μέσα στον χώρο αλλά ... και στον χρόνο. Τυχεροί συνταξιδιώτες στο υπέροχο αυτό ταξίδι ήταν οι Βιβλιοφάγοι της Γ Τάξης με τις δασκάλες τους, την κυρία Ιωάννα και την κυρία Γεωργία και οι Βιβλιοφάγοι της Στ Τάξης με την κυρία Ελένη, τη δασκάλα μας των Αγγλικών που δάνεισε στο βιβλίο και την εξαιρετική ανάγνωσή της.  Χωρίς να σηκωθούμε καν από τη θέση μας αφουγκραστήκαμε τον αχό της θάλασσας, νιώσαμε στο πρόσωπό μας το ελαφρύ αεράκι, το ίδιο που ανέμιζε τα μαλλιά των γυναικών της Κνωσού και θρόιζε ανάμεσα στα φύλλα των ασημοπράσινων ελιών. Περιπλανηθήκαμε στον λαβύρινθο των διαμερισμάτων του παλατιού, παρακολουθήσαμε τα ταυροκαθάψια, είδαμε τα καράβια στο λιμάνι φορτωμένα με λογής λογής εμπορεύματα. Ακούσαμε όλες τις γλώσσες του κόσμου να λαλούν γύρω μας και γευτήκαμε τους καρπούς της γης των Μινωιτών. Στο πλάι μας, καινούριος φίλος ο Μάικ, γιος Ελλήνων από τη Νέα Υόρκη που βρέθηκε στον τόπο μας για να ερευνήσει το παρελθόν καθώς είναι αρχαιολόγος. Μαζί του υψώσαμε τα μάτια στον ουρανό κι είδαμε τους γυπαετούς να πετούν πάνω από τον Γιούχτα δροσιστήκαμε στα διάφανα νερά του ποταμού Καίρατου... Και μη θαρρείτε πως απλά καθόμαστε κι ακούγαμε την αφήγηση! Πώς θα μπορούσαμε αφού το ίδιο το βιβλίο αλλά και η συγγραφέας του μας ξεσήκωναν για δράση! Και δεν ήταν μόνο το βιβλίο και η Νίκη Δεληκανάκη... Ένας φοβερός σεισμός μας ταρακούνησε και σκόρπισε παντού τα τέχνεργα των Μινωιτών! Σώσαμε ό, τι προλάβαμε από την καταστροφική του μανία! Κλείσαμε τα μάτια όσο κράτησε κι όταν τα ανοίξαμε, γίναμε αρχαιολόγοι κι εμείς και ψάξαμε κάτω από το χώμα και τις πέτρες για να κομμάτια και τα σπαράγματα του παρελθόντος. Γίναμε συντηρητές και προσπαθήσαμε με σεβασμό να τους δώσουμε την αλλοτινή μορφή τους και στο τέλος ζωγραφίσαμε ο καθένας το δικό του. Οι Βιβλιοφάγοι της Στ Τάξης προχώρησαν ακόμη παραπέρα. Μετά από μια απολαυστική, παράλληλη αφήγηση στα ελληνικά από την κυρία Δεληκανάκη και στα αγγλικά από την κυρία Μπαλταδάκη, έβαλαν στη σειρά τις εικόνες ενός αγγείου από τη στιγμή που βρέθηκαν τα κομμάτια του μέχρι τη στιγμή που αποκαταστάθηκε από τους συντηρητές. Έφτιαξαν ομάδες για να νιώσουν τους ανθρώπους που ενώνουν τα αγγεία με έναν αόρατο νήμα καθώς περνούν από τον έναν στον άλλον κι από χέρι σε χέρι. Από τα χέρια του αγγειοπλάστη που τα έφτιαξε, στα χέρια εκείνου που το αγόρασε και κοσμούσε το σπίτι του ή φύλαγε τη σοδειά του. Από τα χέρια του αρχαιολόγου που πρώτος τα έφερε ξανά στο φως, στα χέρια του συντηρητή που με σεβασμό προσπαθεί να ενώσει τα κομμάτια τους και να τους δώσει την πρώτη τους μορφή. Κι από τα χέρια όλων αυτών που τα χάιδεψαν, στα μάτια και στην καρδιά, στο μυαλό του σημερινού επισκέπτη του μουσείου που μέσα τους βρίσκει όχι μόνο το παρελθόν αλλά και τον εαυτό του. Ευχαριστούμε πολύ, κυρία Δεληκανάκη! Περάσαμε υπέροχα!
Την ιδέα μας την έδωσε η κυρία Αναστασία, πριν μια εβδομάδα, όταν μας μίλησε για μια φάλαινα που βρέθηκε νεκρή στις ιταλικές ακτές με 22 κιλά πλαστικών στο στομάχι της. Ψάξαμε στη Βιβλιοθήκη μας και βρήκαμε βιβλία για τις φάλαινες. Κάπως έτσι ξεκίνησε σχέση μας με τον Μόμπυ Ντικ.
O "Μόμπυ Ντικ" είναι ένα από τα κορυφαία έργα της αμερικανικής λογοτεχνίας. Γράφτηκε από τον Χέρμαν Μέλβιλ το 1851 σε μια ταραγμένη περίοδο της ιστορίας της Αμερικής, λίγο πριν τον εμφύλιο, αλλά πολύ δημιουργική όσον αφορά τα γράμματα. Δεν είναι τυχαίο ότι έναν χρόνο μετά κυκλοφόρησε το βιβλίο της Χάριετ Μπήτσερ Στόου "Η καλύβα του μπαρμπα-Θωμά" ένα ακόμη εμβληματικό έργο της αμερικανικής λογοτεχνίας. Πατώντας στην εικόνα θα δείτε περισσότερες πληροφορίες.
Στα πρώτα κεφάλαια γνωρίσαμε τους ήρωες, τον Ισμαήλ, τον Κουίκουεγκ και τον κάπτεν Έιχαμπ. Δεν είχαμε δει ακόμη τη φάλαινα και όλοι ήμαστε με το μέρος του καπετάνιου που εξαιτίας του κήτους έχασε το πόδι του. Σιγά σιγά όμως αρχίσαμε να αλλάζουμε γνώμη, Κάποιοι συμφώνησαν με τον λοστρόμο που είπε πως δε φταίει η φάλαινα που του επιτέθηκε. Τι φταίει το ζώο που αμύνεται όταν του επιτίθενται;
Προσπαθήσαμε να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση του Μόμπυ Ντικ. Τι θα κάναμε αν κάποιος μας χτυπούσε με καμάκια και προσπαθούσε να μας δέσει με σκοινιά; Όλοι είπαμε πως θα χτυπιόμαστε, θα σπρώχναμε, θα κλωτσούσαμε, θα κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να ελευθερωθούμε από τα δεσμά μας και τον διώκτη μας. Κάποιοι είπαν πως μόλις ελευθερώνονταν θα γύριζαν πίσω και θα προσπαθούσαν να εκδικηθούν αυτόν που τους έβλαψε. Στη συνέχεια κάναμε ερωτήσεις για να ξεκινήσουμε την έρευνά μας. Τι θέλουμε να μάθουμε για τις φάλαινες; 
Ψάξαμε στο λεξικό την οικογένεια λέξεων της φάλαινας. Κι από το λεξικό φτιάξαμε το δικό μας εικονολεξικό της οικογένειας.
Πήραμε αρκετές πληροφορίες από τα ντοκιμαντέρ και τις συζητήσαμε.
Κλείσαμε τα μάτια και φανταστήκαμε πως ήμαστε στο βυθό του ωκεανού. Ακούσαμε τους ήχους των φαλαινών και κολυπήσαμε μαζί τους. Διαλέξαμε αν θέλαμε να είμαστε μικρές ή ενήλικες φάλαινες, αν ήμαστε μόνοι ή με τους δικούς μας.
Αφού πατήσετε το κουμπί κλείστε τα μάτια κι ακολουθήστε μας σ' ένα ταξίδι στα βαθιά.
Ύστερα ανοίξαμε τα μάτια αλλά συνεχίσαμε να κολυμπάμε στο βυθό και να ακούμε μουσική για να μη χάσουμε αυτή την ωραία αίσθηση της χαλάρωσης. Γράψαμε σε ένα χαρτάκι ποιοι είμαστε, τι κάνουμε και τι νιώθουμε.
Είδαμε το trailer της ταινίας και συζητήσαμε για τους ήρωες αλλά και για τους συμβολισμούς του βιβλίου, για τον Άνθρωπο-Έιχαμπ και τη Φύση-Φαλαινα. Προβληματιστήκαμε και επιχειρηματολογήσαμε. Ποια είναι η θέση του ανθρώπου απέναντι στη φύση; Μπορεί να υπάρξει η φύση χωρίς τον άνθρωπο ή ο άνθρωπος χωρίς τη φύση; Ποιες επιλογές έχει η φύση και ποιες ο άνθρωπος; Ένα ζώο που σκοτώνει έναν άνθρωπο ενώ αμύνεται θεωρείται "κακο"; Πού μπορεί να μας οδηγήσει ο θυμός και η μανία για εκδίκηση; Πώς θα μπορούσαμε να αλλάξουμε το τέλος του βιβλίου;
Καταλήξαμε πως ο άνθρωπος έχει επιλογές: να σέβεται ή να μη σέβεται τη φύση, να την προστατεύει ή να την καταστρέφει. Η φύση από την άλλη δεν έχει. Επίσης όλοι συμφωνήσαμε πως η φύση δεν έχει ανάγκη τον άνθρωπο ενώ εκείνος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τη φύση.
Αλήθεια μπορείτε να φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν ξαφνικά εξαφανιζόταν το ανθρώπινο είδος; Διαβάστε ένα ενδιαφέρον άρθρο και δείτε ένα βίντεο που επιχειρεί να δώσει απάντηση σ' αυτό το ερώτημα και συζητήστε.
Τι θα έλεγε άραγε ο Μόμπι Ντικ στον κάπτεν Έιχαμπ, αν μπορούσε;
Υστερα απο όσα ζήσαμε μαζί με τον Μόμπι Ντικ και τον κάπτεν Έιχαμπ ας δούμε τη σχέση της φάλαινας με τον άνθρωπο από άλλη οπτική γωνία!
Η Κυρία Χρύσα είναι η διευθύντρια του σχολείου μας. Γι' αυτήν της την ιδιότητα της πήραμε συνέντευξη αρκετό καιρό πριν μαζί με τους οι Βιβλιοφάγους του Β1. Όπως καταλήξαμε, δια στόματος του Μάνου, η δουλειά του διευθυντή είναι πολύ βαρετή και κουραστική. "Σημαίνει όλη την ώρα έγγραφα, έγγραφα, έγγραφα. Χαρτιά, χαρτιά, χαρτιά. Μηνύματα, μηνύματα, μηνύματα!" Κι όμως δεν είναι μόνο αυτό αλλά και πολλά άλλα δημιουργικά κι ενδιαφέροντα! Αλλωστε δεν είναι μόνο διεθύντρια αλλά και δασκάλα μας.
Πάνω στο γραφείο της είχε κι ένα βιβλίο που, όπως μας αποκάλυψε, ήταν από τα αγαπημένα της όταν ήταν κι εκείνη μικρή αλλά και τώρα που μεγάλωσε. Ο "Ερωτόκριτος" του Βιτσέντζου Κορνάρου. Όλοι κάπου τον είχαμε δει, όλοι κάπου είχαμε ακούσει τ' όνομά του, αρκετοί τον είχαμε σιγοτραγουδήσει... 
Η κυρία Χρύσα, μια και μας άρεσε πολύ το βιβλίο, τις ώρες της Ευέλικτης Ζώνης αποφάσισε να μας μυήσει στα μυστικά του Ερωτόκριτου! Κι από τότε ταξιδεύουμε μαζί στον τόσο μακρινό αλλά και τόσο κοντινό μας κόσμο του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας. Και το λέμε αυτό γιατί η πόλη μας είναι γεμάτη από τις εικόνες και τους στίχους του ποιητή Κορνάρου. Δε θέλει και πολύ να φανταστεί κανείς τις κονταρομαχίες στη γκιόστρα έξω από τη Λότζια, το σημερινό δημαρχείο ή να φανταστεί σε κάποιο μπαλκόνι παλιό με τα στολίδια του που ξεθώριασε ο χρόνος την κόρη να αγνατεύει πέρα κατά τη θάλασσα προσμένοντας το σκοτάδι που θα φέρει κοντά της τον αγαπημένο της!
Το ξέρετε πως στην πόλη μας υπάρχει μια πλατεία με το όνομα του συγγραφέα Βιτσέντζου Κορνάρου και πως το το 2019 είναι και επίσημα έτος αφιερωμένο στον Ερωτόκριτο με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού; 
Το ξέρετε πως πριν λίγο καιρό εγκαινιάστηκε η νέα αίθουσα του Πολιτιστικού Συνεδριακού Κέντρου του Ηρακλείου με την παρουσίαση, από την Εθνική Λυρική Σκηνή, μιας διαφορετικής, πιο σύγχρονης εκδοχής του Ερωτόκριτου από τον Δημήτρη Μαραμή;
Πώς θα σας φαινόταν αν ακούγατε ένα τόσο παλιό και διαχρονικό κείμενο ντυμένο με μια έναν σύγχρονο τρόπο; Καθόλου δεν έμοιαζε μ' εκείνο που ξέραμε αλλά πολύ μας άρεσε!
Ακούσαμε μουσική...πολλή μουσική!
Μαζί με τη μουσική που φτιάχνουν οι νότες ανακαλύψαμε και τη μουσική της υπέροχης γλώσσας του Κορνάρου. Γιατί η κυρία Χρύσα μπήκε στην τάξη κρατώντας δυο βιβλία, το ένα με το αυθεντικό κείμενο και το άλλο σε διασκευή για τα παιδιά. Στην αρχή γράψαμε στον πινακα τις σημαντικότερες λέξεις: Ερωτόκριτος, Αρετούσα, Β. Κορνάρος και σιγά σιγά προσθέταμε έναν έναν από τους βασικούς ήρωες. Ηρακλης, Πεζόστρατος, νόνα, Πολύδωρος, Κυπρίδημος, ρηγόπουλο του Βυζαντίου. Λίγο λίγο τους γνωρίζαμε καλύτερα, καταλαβαίναμε τις σκέψεις και τις πράξεις τους. Μπάιναμε στη θέση τους κι αναρωτιόμαστε εμείς άραγε τι θα κάναμε;
Σε κάθε συνάντηση διαβάζαμε και μια καινούρια σκηνή πρώτα από τη διασκευή κι ύστερα από το πρωτότυπο. Τι όμορφη γλώσσα! Πόσο διαφορετική και πόσο ίδια με τη δική μας! Ο Δημήτρης μάλιστα, που είναι κινητό λεξικό της κρητικής γλώσσας, μας βοηθούσε πολύ να καταλάβουμε και μας εξηγούσε λέξεις που δεν γνωρίζαμε. Πόσο πλούσια είναι η γλώσσα μας! Κι είναι καθήκον μας να την κρατήσουμε ζωντανή και να την προσφέρουμε δώρο στα παιδιά και στα εγγόνια μας.
Ζωγραφίσαμε όλες τις σκηνές κι όλους τους ήρωες. Τις ζωγραφιές μας μάλιστα τις δέσαμε σε βιβλιαράκια για να θυμόμαστε πάντα την υπέροχη ιστορία του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας.
Στη συνέχεια χωριστήκαμε σε ομάδες για να ζωντανέψουμε τις σκηνές που διαβάσαμε και ζωγραφίσαμε. Βρισκόμαστε υπ' ατμόν καθώς κάθε ομάδα τώρα ετοιμάζει τη δική της παρουσίαση της με παντομίμα.
Μάλιστα με τη βοήθεια του μουσικού μας, του κυρίου Γιώργου, ετοιμάζουμε τη μουσική επένδυση των σκηνών μας με τα τραγούδια και τα δίστιχα που επιλέξαμε! Μείνετε συντονισμένοι για ν΄ακούσετε τα μαντάτα μας! Πάλι κοντά σας θα 'μαστε με του κύκλου τα γυρίσματα που ανεβοκατεβαίνουν και του τροχού που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν... Με αφορμή τη συμμετοχή μας στη δράση Let's do it Greece έχουμε αφιερώσει όλη την εβδομάδα στην ευαισθητοποίησή μας για το περιβάλλον, την κλιματική αλλαγή, την "πλαστική" απειλή και τον εθελοντισμό. Με όλους τους δασκάλους βλέπουμε ταινίες και συζητάμε, διαβάζουμε άρθρα, μαθαίνουμε τραγούδια, ανακυκλώνουμε και δημιουργούμε έργα τέχνης από ανακυκλωμένα υλικά. Η Νεράιδα της Βιβλιοθήκης έχει στήσει στην είσοδο του σχολειου μια έκθεση βιβλίου με θέμα το περιβάλλον απ΄ όπου δανειζόμαστε και διαβάζουμε μαζί με τους δασκάλους και τους φίλους μας. Ένα πρωί η κυρία Ειρήνη που, εκτός από γυμνάστρια του σχολείου μας και Βιβλιοθηκάριος, είναι και ειδική σε θέματα περιβάλλοντος και οικολογικών λύσεων, βρήκε στην είσοδο του σχολείου ένα γράμμα. Το άνοιξε και τι είδε, λέτε;  Η Γοργόνα Κοργιαλλένια χρειάζεται τη βοήθειά μας! Χωρίς δεύτερη κουβέντα τρέξαμε στη Βιβλιοθήκη. Εκεί μαζί με την κυρία Ειρήνη είχαν ετοιμασει μια έκθεση εναλλακτικών μη πλαστικών προϊόντων που χρησιμοποιούμε καθημερινά στα σπίτια μας και στη ζωή μας, στήθηκε στην τραπεζαρία της βιβλιοθήκης. Μεταλλικά καλαμάκια, ξύλινα σκεύη κουζίνας, υφασμάτινες τσάντες, πετσέτες, μάλλινες ροδέλες καθαρισμού προσώπου , επικαλυμμένα κομμάτια υφάσματος με κερί αντί για αλουμινόχαρτο και πολλά άλλα. Πιάσαμε φυσική λούφα που είναι το σφουγγάρι της φύσης , μυρίσαμε το κερί και το φυσικό σαπούνι και καταλάβαμε πόσο ωραία πράγματα μας προσφέρει η φύση, χωρίς να την μολύνουμε μετά τη χρήση τους. Δώσαμε και μια υπόσχεση, που θα κάνουμε θεσμό… Πρόκληση των 2 λεπτών την ονομάσαμε. Κάθε μέρα θα αφιερώνουμε 2 λεπτά από τον χρόνο μας για μια καλή, οικολογική πράξη π.χ να μαζέψουμε τα σκουπίδια από τη γειτονιά μας, να βοηθήσουμε στο σπίτι μας στο διαχωρισμό των σκουπιδιών σε ανακυκλώσιμα και μη, να πάμε εμείς τα σκουπίδια στον κάδο και να ξεκουράσουμε τη μαμά, να ράψουμε εκείνο το κουκλάκι που ξηλώθηκε αντί να το πετάξουμε και να πάρουμε ένα καινούριο, να φτιάξουμε δικιά μας οικολογική οδοντόκρεμα με λάδι καρύδας και σόδα, να μαζεύουμε κάθε καλοκαίρι στην παραλία με το κουβαδάκι μου τις γόπες των τσιγάρων και να παρακινούμε και τα άλλα παιδιά γι αυτό και πολλά άλλα. Μα το κυριότερο είναι να μιλάμε συχνά γι αυτό στους μεγάλους. Να τους πείσουμε πως είναι δική τους υποχρέωση να μας αφήσουν έναν κόσμο καθαρό και υγιή κι εμείς με τη σειρά μας να τον προσφέρουμε σα δικά μας παιδιά, στα εγγόνια τους.
Μπορεί να είμαστε μικροί αλλά έχουμε μεγάλη δύναμη. Γινόμαστε η αλλαγή που περιμένουμε! |
Βιβλιοχρονιά 2018-2019Μια νέα χρονιά ξεκινά και μας υπόσχεται πολλά! Επίσημα πια μέλος του Δικτύου Σχολικών Βιβλιοθηκών, ενός δικτύου που χρόνια πριν αποτελούσε το όνειρο της Νεράιδας της Βιβλιοθήκης και του βιβλιοφάγου δράκου. Με παλιά και νέα μέλη στην ομάδα μας ελπίζουμε πως η χρονιά μας θα είναι γεμάτη υπέροχες βιβλιοπεριπέτειες. Μαζί με την Νεράιδα και το δρακάκι φέτος θα είναι η γοργόνα Κοργιαλλένια, η κυρία Ελευθερία Καλούδη (Υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης), η κυρία Ειρήνη Τσάιμα, η κυρία Ελένη Μπαλταδάκη και ο κύριος Κώστας Χαλκιαδάκης. Archives
June 2019
Categories |
RSS Feed
