Κάναμε "μπου" στον Φον το Φοβερό!

Ένα μπουκέτο από παιδιά στη Βιβλιοθήκη! Είπαμε να ' μαστε πολλοί γιατί το θέμα ήταν δύσκολο. Να ' χει ο ένας τον άλλον να στηριχτεί βρε παιδί μου. Ο Φον ο Φοβερός μας συστήθηκε γεμάτος αυτοπεποίθηση. Όσο διαβάζαμε το βιβλίο της Γιώτας Αλεξάνδρου, και της Αιμιλίας Κονταίου φύτρωναν κεφάλια, χέρια, πόδια, κοιτάζαμε καλά καλά πίσω μας μην παραμόνευε κανένας  από αυτούς τους φον φοβερούς τύπους. Ακόμη και την κυρία Αναστασία και την κυρία Ελευθερία τις είδαμε λίγο χλωμές!
Κι εκεί που πηγαίναμε να φοβηθούμε... σκάγαμε στα γέλια. Τώρα, με το δίκιο σας θα αναρωτηθείτε αν υπάρχει  βιβλίο  που να μιλάει για το φόβο και να σου φαίνεται αστείο! Υπάρχει, θα σας πούμε, υπάρχει! Και το απολαύσαμε ως την τελευταία λεξούλα!

Μοιραστήκαμε τους φόβους μας. Τελικά υπάρχουν πράγματα που τα φοβόμαστε όλοι το ίδιο. Ο πόλεμος, ας πούμε, μας τρομάζει όλους. Συζητήσαμε πολύ γι' αυτόν γιατί η σκέψη μας ήταν στους καινούριους μας συμμαθητές, που ο πόλεμος από τη μια στιγμή στην άλλη τους στέρησε τη ζωή τους, την οικογένειά τους, τους φίλους, την πατρίδα τους. Και τώρα κάθονται εδώ ανάμεσά μας ήσυχα και δεν μπορούν να απολαύσουν το ωραίο αυτό βιβλίο μαζί μας, γιατί δε διαβάζουν  τη γλώσσα μας, και δεν μπορούν να μας μιλήσουν για τους δικούς τους φόβους γιατί δε μιλάνε τη γλώσσα μας...
Ευτυχώς οι δασκάλες μας μας εξήγησαν πως είμαστε τυχεροί που ζούμε σε μια χώρα που μπορεί να απολαμβάνει την ειρήνη, όσο κι αν είναι δύσκολα τα πράγματα, και πως υπάρχουν κανόνες και συμφωνίες που μας προστατεύουν από αυτόν τον φόβο.
Κι όσο για τους καινούριους φίλους μας μας εξήγησαν πως μπορούμε να μιλήσουμε μαζί τους μιαν άλλη γλώσσα που δε χρειάζεται λέξεις... και πως ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά μερικές φορές φτάνει για να απαλύνει και τον πιο μεγάλο πόνο!
​

- Εγώ φοβάμαι τις κατσαρίδες. Εσύ τι φοβάσαι;
_ Εγώ φοβάμαι τα πάντα!
​_ Μα υπάρχει κάποιος που φοβάται τα πάντα;

_ Όχι τα πάντα,καλέ! Τα πάντα!
_ Ε, αυτό λέω κι εγώ. Τι λέω;

Έπειτα, επειδή στ' αλήθεια δε χωράμε πια στη βιβλιοθήκη, βγήκαμε να ζωγραφίσουμε τους φόβους μας στην αυλή. 

Ο Μηνάς έβαλε τον Φον στη θέση του, όταν μας θύμισε τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη
"Κοίταξε τον φόβο σου κατάματα κι αυτός θα φοβηθεί και θα φύγει".
Τρέμε Φον Φοβερέ! Δε μας ξέρεις καλά!