|
Τα βιβλία της Γιολάντας Τσορώνη Γεωργιάδου μας αρέσουν πολύ. Όταν η κυρία Εμμανουέλα μας είπε πως την έχει καλέσει στο σχολείο μας, ποτέ δε φανταζόμαστε όμως πως η συγγραφέας θα μας ξεσήκωνε έτσι! Όχι βέβαια πως θέλουμε και πολύ για να ξεσηκωθούμε εμείς οι Βιβλιοφάγοι της Πρώτης και της Δευτέρας! Είμαστε πάντα σε ετοιμότητα! Με αφορμή το βιβλίο «Δως σου το χέρι σου» είπαμε όλοι μαζί την Πέμπτη 26/4 μαζί με την εκπαιδευτικό – συγγραφέα κ. Γιολάντα Τσορώνη – Γεωργιαδη κάναμε μια τόσο απλή κίνηση: απλώσαμε το χέρι και βοηθήσαμε τον διπλανό μας. Μέσα από το βιωματικό παιχνίδι, αντιμετωπίσαμε διάφορες καταστάσεις και μπήκαμε στο δίλημμα. Πώς μπορώ να βοηθήσω; Πώς θα μπορούσα να τον «σώσω»; Εγώ τα κατάφερα, αλλά βλέπω πως κάποιος άλλος δυσκολεύεται, όπως κι εγώ πριν. Απλώνω το χέρι μου, προσφέρω τη βοήθειά μου πριν καν μου τη ζητήσει, γιατί τον νιώθω, τον καταλαβαίνω, ξέρω πως είναι και δε χάνω την ευκαιρία να δράσω. Κι όταν ακόμα φαίνεται πως δεν υπάρχει χώρος για κάποιον άλλο, αγκαλιαζόμαστε σφιχτά και δημιουργούμε χώρο για έναν ακόμα. Πόσο μαγικό! Μπορεί να είναι παραμύθια, αλλά καμιά φορά, όπως μας θύμισε και η κ. Γιολάντα, είναι και η αλήθεια. Ήταν τέλεια!
0 Comments
Μετά τη Φένια και τον Φάρις, που τους γνωρίσαμε εμείς, η Ζαχρά και ο Νικόλας! Ένα βιβλίο διαφορετικό... με ελάχιστα λόγια που γέννησε πολλές σκέψεις κι ακόμη περισσότερα συναισθήματα. Η συγγραφέας Σοφία Πανίδου και η εικονογράφος Mariona Cabassa κατάφεραν να μας συγκινήσουν, να μας προβληματίσουν, να μας γεμίσουν ελπίδα κι αισιοδοξία.
Αφού διαβάσαμε το βιβλίο, συζητήσαμε για τις σκέψεις μας και μοιραστήκαμε τα συναισθήματά μας, φανταστήκαμε πως επιμελούμαστε την έκδοση του βιβλίου και γράψαμε μια σύνοψη γι' αυτό.
Έπειτα διαβάσαμε την πραγματική σύνοψη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Στη συνέχεια είδαμε μια ταινία μικρού μήκους και συζητήσαμε γι' αυτήν. Σκεφτήκαμε τι σχέση μπορεί να έχει με το βιβλίο που διαβάσαμε. Κάποιος έγραψε πως η Ζαχρά θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το κοριτσάκι της ταινίας.
Γράψαμε τις σκέψεις μας. Η πρόκληση της κυρά- Γραμματικής ήταν να ξεκινήσουμε τις προτάσεις μας με ενεργητικές μετοχές.
Τελικά μπορεί κανείς να πει πολλά χρησιμοποιώντας ελάχιστα λόγια...
Μας φαίνεται πολύ ενδιαφέρον το πώς γεννιέται ένας ήρωας στο κεφάλι του συγγραφέα. Μοιάζει κάπως με τη γέννηση της Αθηνάς που ξεπήδησε από το κεφάλι του Δία; Κι έπειτα, όταν γεννηθεί, όλα τελειώνουν ή κάνει κι αυτός του κεφαλιού του και γίνεται τέτοιο το μπέρδεμα που σε πιάνει πονοκέφαλος; Αυτά σκεφτόμαστε πάλι με το που άνοιξε το σχολείο, όταν μας ήρθε ένα γράμμα από έναν γνωστό μας χάρτινο ήρωα: τον Φάρις από το βιβλίο της Γιώτας Αλεξάνδρου και της Κατερίνας Χαδουλού "Χάρις και Φάρις"... που σημαίνει πως ο ήρωας τελικά κάνει ό, τι θέλει! Μέχρι και γράμματα γράφει και στέλνει.  Η αλήθεια είναι πως πολύ τον είχαμε αγαπήσει τον Φάρις πέρυσι κι ας είχαμε αδυναμία στη Φένια τη Φεγγαρένια... άλλη ιστορία αυτή... Μας είχε αγγίξει την καρδιά με την περιπέτειά του, μας είχε συγκινήσει και μας είχε κάνει να σκεφτούμε τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας και μάλιστα ασυνόδευτος. Εμείς, που δε θα πηγαίναμε πουθενά χωρίς τους γονείς μας, δεν μπορούμε να φανταστούμε τη μοναξιά του. Χάρη στον Φάρις μάθαμε για το Κέντρο Ασυνόδευτων Προσφύγων που λειτουργεί εδώ και χρόνια στα Ανώγεια όπου οι ασυνόδευτοι ανήλικοι πρόσφυγες έχουν βρει μια ζεστή αγκαλιά κι ένα χέρι βοήθειας από εκείνους που θυμούνται πώς φέρονταν οι αρχαίοι Έλληνες στους ικέτες και σε όσους ζητούσαν άσυλο. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά τα πράγματα στη γη που ανάθρεψε τον Δία, τον Θεό της φιλοξενίας! Η Ισμήνη και η Σέβη, Βιβλιοθηκάριοι της Ε' Τάξης, διάβασαν το γράμμα σε όλους μας μετά την πρωινή προσευχή.  Με αφορμή το γράμμα, ξαναδιαβάσαμε το βιβλίο, όσοι το είχαμε διαβάσει κι όσοι πάλι δεν είχε τύχει, το διαβάσαμε για πρώτη φορά. Ε λοιπόν, φέτος τον καταλάβαμε καλύτερα τον Φάρις! Βλέπετε φέτος έχουμε κι εμείς παιδιά στο σχολείο που η ζωή τους έκλεψε το χαμόγελό τους. Όλο και κάποιον Φάρις έχουμε στην τάξη μας, με κάποια Φατμέ καθόμαστε στο ίδιο θρανίο, με κάποιον Χασάν παίζουμε στο διάλειμμα. Ξέρουμε πια πόσο δύσκολο είναι να σε ξεριζώνουν από τον τόπο σου, ξέρουμε τι χρώμα έχει η νοσταλγία γιατί τη βλέπουμε όταν καθρεφτίζεται στα μάτια των φίλων μας. Είναι τότε που σκοτεινιάζουν τα μεγάλα τους μάτια και τους παίρνουμε γρήγορα από το χέρι για να παίξουμε "πέτρα, ψαλίδι, χαρτί", που δεν χρειάζεται λέξεις γιατί το παίζουν τα παιδιά όλου του κόσμου. Δεν είναι μόνο αυτό όμως. Φέτος καταλάβαμε καλύτερα την αρχική αμηχανία του μπαμπά του Χάρη, γιατί ήταν και δική μας. Καταλάβαμε πως η μαμά του ξεπέρασε πιο γρήγορα τους ενδοιασμούς της, ίσως γιατί μια μάνα νιώθει τον πόνο μιας άλλης και στα μάτια ενός ξένου παιδιού βλέπει το δικό της παιδί και του φέρεται όπως θα ήθελε να φερθούν και στο δικό της, αν η ζωή το πέταγε μόνο του στην άκρη του δρόμου. Πάνω απ' όλα όμως νιώσαμε την πρόκληση να ξεπεράσουμε τα στερεότυπά μας, να "σκεφτούμε έξω από το κουτί", να δώσουμε μια ευκαιρία στους άλλους και τελικά να γίνουμε εμείς οι ίδιοι οι "Χάρηδες" για τους νέους μας φίλους. Μάθαμε την ιστορία του Χαμαγιούν και του Βακάρ, δυο Πακιστανών 18 και 30 χρόνων, που στην προσπάθειά τους να σώσουν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι Ελλήνων που ειχε παγιδευτεί μέσα στο αυτοκίνητό του σε μια αφύλαχτη διάβαση, έχασαν και τη δική τους ζωή το 2012. Ο Χαμαγιούν και ο Βακάρ βραβεύτηκαν από την Ακαδημία Αθηνών, μετά το θάνατό τους, για τον ηρωισμό και την αυτοθυσία τους. Ακούσαμε το τραγούδι που έγραψε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου εμπνεόμενος από την τραγική ιστορία τους και συζητήσαμε για τους στίχους του.  Ύστερα διαβάσαμε το βιβλίο ξεκινώντας από το εξώφυλλο της Κατερίνας Χαδουλού, γιατί ναι, εμείς διαβάζουμε και τα εξώφυλλα!  Και ζωγραφίσαμε!  Με αφορμή μια εικόνα από το βιβλίο, χωριστήκαμε σε ομάδες και φτιάξαμε τα χαϊκού του Χάρη και του Φάρις.  Στείλαμε τα μηνύματά μας στη Γιώτα Αλεξάνδρου. Άραγε το ξέρει πως ο Φάρις μας έστειλε γράμμα; Μήπως τον βοήθησε κι εκείνη λίγο; Φτιάξαμε σε δυάδες ένα διάλογο ανάμεσα στη Φένια και τον Φάρις. Ο μόνος κανόνας που έπρεπε να ακολουθήσουμε ήταν ο κανόνας της σιωπής: μπορούσαμε να επικοινωνούμε μόνο γραπτά!  Δεν είμαστε των μικρών αποστάσεων εμείς... Ολοκληρώθηκε η συμμετοχή των Βιβλιοφάγων των Β', Γ' και Δ' Τάξεων στον 7ο Μαραθώνιο Ανάγνωσης των εκδόσεων Μεταίχμιο!
Κι μη νομίζετε πως εδώ σταματά το τρέξιμο... |
Η Νεράιδα της ΒιβλιοθήκηςΓια όγδοη χρονιά είμαστε μαζί σας για να ταξιδέψουμε στον υπέροχο κόσμο των βιβλίων. Ανανεωμένοι, με νέα μέλη και πολύ κέφι! Archives
September 2018
Categories |
RSS Feed
