Θαύμα! Θαύμα!

Δε χρειάζεται να σας πούμε τη γνώμη μας για το δίλημμα "Βιβλίο ή ταινία;" Την ξέρετε ήδη! Βλέπετε εμεις είμαστε και της παλιάς σχολής. Δε μεγαλώσαμε με tablets και ebooks, δε είχαμε έξυπνα κινητά αλλά γίναμε έξυπνα παιδιά... Χαρήκαμε βέβαια άλλα που εσάς δε σας πάει ο νους. Ανταλλάσσαμε βιβλία με αφιερώσεις που τώρα τις διάβάζουμε και συγκινούμαστε. Το πρώτο που κάναμε όταν παίρναμε στα χέρια μας ένα βιβλίο ήταν να το μυρίσουμε, με κλειστά τα μάτια, και μετά να το ξεφυλλίσουμε με μια γλυκιά προσμονή! Ό, τι μας άρεσε το υπογραμμίζαμε με μαλακό μολύβι και το ξεσηκώναμε μετά στα ημερολόγια και τα λευκώματά μας. Κι ήταν πολύ δύσκολο να αποχωριστούμε βιβλίο μα αν ήταν για κάποιον πολύ αγαπημένο μας, το κάναμε κι αυτό!
Αχ, είδατε τώρα μια νοσταλγία που μας έπιασε; Η Άνοιξη θα φταίει!
​

Ε, ναι λοιπόν! Το βιβλίο είναι πάντα καλύτερο από την ταινία! Αυτή τη φορά όμως, η ταινία ήταν εξίσου καλή με το βιβλίο το οποίο το είχαμε λατρέψει από την πρώτη στιγμή. Γι΄ αυτό και, όταν διασκευάστηκε για μικρότερα παιδιά, σπεύσαμε να το βάλουμε στα ράφια μας.
​

Και βέβαια, όταν το "Θαύμα" του R.J. Palacio έγινε ταινία σπεύσαμε να το δούμε κι έπειτα να το μοιραστούμε! Και τελικά δεν ξέρουμε ποιο είναι το αληθινό θαύμα: το βιβλίο ή ότι για πρώτη φορά είδαμε την κυρία Κατερίνα και τα παιδιά της τόσο ήσυχους;
Θαύμα σας λέμε! Θαύμα!