Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος για να κλείσει η προηγούμενη αλλά και να ξεκινήσει η νέα βιβλιοφαγική χρονιά από το Συνέδριο της ΙΒΒΥ στην Αθήνα, που διήρκεσε από τις 30 Αυγούστου ως την 1η Σεπτεμβρίου.
Για τρεις μαγικές μέρες άνθρωποι από 65 χώρες, όμορφα διαφορετικοί αλλά ενωμένοι από ένα κοινό όραμα και με πίστη και αγάπη για τα παιδιά και τα βιβλία που γράφονται γι’ αυτά συναντήθηκαν, γνωρίστηκαν, αντάλλαξαν σκέψεις και ιδέες, προβληματισμούς και απόψεις.
Βρέθηκα κι εγώ εκεί, ανάμεσα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, ως ανταποκρίτρια της Βιβλιοθήκης του σχολείου μας, χάρη σε μια γενναιόδωρη χορηγία και στον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου ακριβώς στο σημείο που η Δύση συνάντησε την Ανατολή.
Μαγεύτηκα από τις ομιλίες ανθρώπων όπως ο Gregory Maguire που φώτισε με το παραμύθι της ζωής του τους σκοτεινούς καιρούς που διανύουμε. Δάκρυσα και, πιστέψτε με, δεν ήμουν η μόνη. Είδα πολλά διαμαντάκια να λάμπουν και να φωτίζουν τη σκοτεινή αίθουσα.
Εμπνεύστηκα από την ομιλία της Leila Maktabi Fard για τη ζωή δυο σπουδαίων γυναικών που αγωνίστηκαν με μόνο όπλο τα βιβλία και κατάφεραν να αλλάξουν τις ζωές πολλών παιδιών. Άλλωστε το ίδιο πιστεύει και μια άλλη γυναίκα που θαυμάζουμε εμείς στο Βιβλιοδρόμιο. Τη γνωρίσαμε παιδί κι είναι πια γυναίκα, η Malala Yousafzai.
Ο Wally de Doncker μου θύμισε πως η ζωή ενός παιδιού μπορεί να αλλάξει αν νιώσει πως είναι ορατό, πως η ζωή κι η γνώμη του μετράει, πως ο παλιός του δάσκαλος θυμάται το όνομά του και νοιάζεται για τη ζωή του.
Η Kathy Short με προβλημάτισε όταν μίλησε για τον κίνδυνο να αντιμετωπίζεται το ξένο ως εξωτικό και η αποδοχή να μη στηρίζεται στο πραγματικό ενδιαφέρον και τη γνώση της κουλτούρας του άλλου. 
Δεν έχω αμφιβολία πως όποιος επενδύει στα παιδιά επενδύει στο μέλλον. "Όμως ποιο μέλλον οραματιζόμαστε΄" με έκαναν να αναρωτηθώ τα λόγια της Λότης Πέτροβιτς για την κρίση της κουλτούρας και την κουλτούρα της κρίσης. 
Την απάντηση έδωσε η συγκλονιστική Deborah Ellis στην ομιλία της με θέμα «Before they give the order». «Θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν κόσμο που οι εγκληματίες θα σταματούν πριν σκοτώσουν, τα όπλα πριν εκπυρσοκροτήσουν, οι βόμβες πριν σπείρουν το θάνατο…». Για να γίνει αυτό τελικά πρέπει, σύμφωνα με τα λόγια του Βαγγέλη Ηλιόπουλου, να αντιληφθούμε, όλοι όσοι ασχολούμαστε με τα βιβλία την προσωπική μας ευθύνη, την ευθύνη μας για τα βιβλία που γράφουμε, μεταφράζουμε, εικονογραφούμε, εκδίδουμε, τα βιβλία που επιλέγουμε ως γονείς να διαβάσουμε με τα παιδιά μας ή εκείνα που επιλέγουμε να διαβάσουμε στην τάξη μας ως δάσκαλοι. 
Και μια κι όταν βλέπω τον Βαγγέλη Ηλιόπουλο, μου έρχεται αμέσως στο νου ο Τριγωνοψαρούλης, είμαι γοργόνα βλέπετε, δε θα μπορούσα να παραλείψω τον Perry Nodelman. Υποστηρίζοντας την ομιλία του με τίτλο «Fish is people» με ένα εκπληκτικό πουκάμισο γεμάτο ψάρια όλων των μεγεθών και των χρωμάτων έπεισε το κοινό κι εμένα μαζί πως μέσα από τα βιβλία με πρωταγωνιστές με πτερύγια, ουρές και λέπια «μπορούμε να διδάξουμε στα παιδιά πώς να είναι Άνθρωποι».
Όλα αυτά τα υπέροχα ζήσαμε αυτές τις τρεις μέρες χάρη στην εξαιρετική φιλοξενία των οικοδεποτών μας του Εληνικού ΙΒΒΥ και στην προσπάθεια όλων των εθελοντών!
Ευχαριστούμε πολύ τον Ελληνικό Κύκλο Παιδικού Βιβλίου και τους χορηγούς που ας έδωσαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε το υπέροχο αυτό Συνέδριο!
Ευχαριστούμε την IBBY Congress Athens 2018!
Θα τα ξαναπούμε στη Ρωσία σε δυο χρόνια!
Κοργιαλλένια
Επίσημη Ρεπόρτερ του Βιβλιοδρόμιου, της Βιβλιοθήκης του 43ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου Κρήτης, δεινή κολυμβήτρια και φανατική βιβλιοφάγος ακριβώς όπως εσείς.
There was no better way to start the new book year from the IBBY Congress in Athens, which lasted from August 30th to September 1st.
For three magical days people from 65 countries, nicely different but united by a common vision and guided by faith and love for children and the books written for them, met, exchanged thoughts and ideas, reflections and opinions.
I found myself there too, as a correspondent of our School Library, thanks to a generous sponsorship and the Hellenic Children's Book Cycle. It was a great honour for me to be among all these people, exactly to the point where the West met the East.
I was bewitched by the talk of people like Gregory Maguire who enlightened with the fairy-tale of his life the dark times we live in. It brought me tears and, believe me, I was not the only one crying. I saw many diamonds shining and illuminating the dark room.
I was inspired by Leila Maktabi Fard's speech on the life of two great women who struggled with books and managed to change the lives of many children. Besides, the same is believed by another woman we admire at the School Library. We met her when she was a determined child and she is a woman now, Malala Yousafzai!
Wally de Doncker reminded me that a child's life can change if he feels that he is visible, that his life and his opinion counts that his old teacher remembers his name and cares about his life.
Kathy Short has troubled me when she talked about the danger of foreignism being treated as an exotic one, and accepting that it is not based on the real interest and knowledge of each other's culture.
I have no doubt that whoever invests in children, invests in the future. «But what future do we envisage?» made me wonder about Loti Petrovic's words about the crisis of culture and the culture of the crisis.
The answer was given by Deborah Ellis in her great speech under the title "Before they give the order". "We want to create a world where criminals will stop before they kill, weapons before detonating, bombs before sowing death ...". To do this, we must, in Vangelis Eliopoulos's words, understand all of us who deal with books our personal responsibility for the books we write, translate, illustrate, publish, the books we choose as parents to read with our children or those we choose to read in our class as teachers.
And since when I see Vangelis Heliopoulos, the Trigonopsaroulis immediately comes to my mind, I'm a mermaid you see, I could not miss Perry Nodelman. Backing his speech entitled "Fish is people" with an amazing shirt full of fish of all sizes and colors, persuaded the audience and me together that through the books starring with fins, tails and scales "we can teach children how to be human ".
We have lived all these wonderful experiences through these three days thanks to the excellent hospitality of our hosts of the Greek IBBY and the effort of all volunteers!
Thank you very much Greek Ibby!
Thank you IBBY Congress Athens 2018!
We will meet again in Russia in two years!
Korgiallenia
Official Reporter of Bibliodromio, Library of the 43rd Primary School of Heraklion Crete, awesome swimmer and fanatic bookworm.

Ένα βιβλίο διαφορετικό διαβάσαμε σήμερα με τους βιβλιοφάγους της Δ' Τάξης! Μα πολύ διαφορετικό σας λέμε! Δεν ήταν μόνο η ιστορία και ο τρόπος που ήταν γραμμένο αλλά ακόμη και ο τρόπος που ήταν φτιαγμένο δεν έμοιαζε με κανένα άλλο!
Αφήστε που δεν το διαβάσαμε πρώτα, όπως θα περίμενε κανείς από ένα βιβλίο αλλά ... το ακούσαμε. Αν θέλετε να ακολουθήστε τα ίχνη μας, πάρτε πρώτα μολύβι και χαρτί και έπειτα κλείστε τα μάτια. Ακούστε τη μουσική κι αφήστε τη να σας παρασύρει. Αν σας έρθει να γελάσετε στην αρχή, δεν πειράζει. Είναι που δεν ακούμε συχνά τέτοιου είδους μουσική και μας φαίνεται παράξενη.

Όταν τελειώσει η μουσική, ανοίξτε τα μάτια αργά αργά για να μη χαλάσει η μαγεία! Σκεφτείτε και γράψτε στο χαρτί σας έναν τίτλο για το μουσικό κομμάτι  που ακούσατε και μια λέξη που σας φέρνει στο μυαλό. Μοιραστείτε τα με όλη την ομάδα. Συζητήστε με αφορμή τις απαντήσεις σας, ρωτήστε τους συμμαθητές σας γιατί σκέφτηκαν έτσι κι αναρωτηθείτε τι σας έκανε εσάς να δώσετε αυτή την απάντηση.

Στη συνέχεια πάρτε μια λευκή κόλλα κι ένα μολύβι ή έναν μαρκαδόρο και ακούστε ξανά το κομμάτι που έχει τίτλο "Madame Butterfly" και είναι απόσπασμα από την ομώνυμη όπερα του Giacomo Puccini. Ακουμπήστε τη μύτη του μολυβιού απαλά πάνω στο χαρτί σε όποιο σημείο θέλετε κι αφήστε τη μουσική να οδηγήσει το χέρι σας όπου εκείνη θέλει. Μην της  αντιστέκεστε!

Κι ύστερα ακολουθήστε τη μουσική με ένα αόρατο μολύβι! Δεν είναι πολύ ενδιαφέρον; Δείτε πόσες περισσότερες επιλογές έχετε στον χώρο, πόσες διαφορετικές κινήσεις μπορεί να κάνει το αόρατο μολύβι σας!

Τι θα λέγατε τώρα να δοκιμάσετε να γίνετε εσείς το μολύβι; Σηκωθείτε κι αφήστε το σώμα σας να ακολουθήσει τη μουσική! Πώς σας φαίνεται;

Ποια είναι η Μαρία Κάλας που η φωνή της σας συντρόφεψε όλη αυτή την ώρα; Διαβάστε μια σύντομη βιογραφία από ένα άλλο βιβλίο της Βιβλιοθήκης, πριν συνεχίσετε.

Νομίζουμε πως είστε πια έτοιμοι για να ανοίξετε το βιβλίο που τόσο περιμένατε!

Ή μήπως θα έπρεπε να πούμε καλύτερα ... να ξετυλίξετε το βιβλίο που τόσο περιμένατε; Γιατί στ' αλήθεια αυτό το βιβλίο ξετυλίγεται όσο ξετυλίγεται και η υπέροχη ιστορία του.

Οι εκπλήξεις όμως δεν τελειώνουν εδώ! Το βιβλίο αυτό ξετυλίγεται από δύο πλευρές που είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Γιατί άραγε; Εμείς καθίσαμε και στο σκεφτήκαμε. Το συζητήσαμε πολλή ώρα...

Αποφασίσαμε πως η εικονογράφηση έχει δυο πλευρές γιατί θέλει να μας διηγηθεί την ιστορία από δυο πλευρές: από την πλευρά της Μαντάμ Μπατερφλάι αλλά και από τη μεριά του Πίκερτον, από τη μεριά της ιαπωνικής αλλά και της αμερικανικής κουλτούρας. Γι' αυτό και η μία πλευρά ήταν γεμάτη χρώματα και πλούσιες εικόνες όπως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε  κι εμείς στα βιβλία μας, ενώ η άλλη πλευρά είναι λιτή, υπάρχουν πολύ λίγα χρώματα και λεπτομέρειες που χρειάζεται να τις ψάξουμε, που δεν τις κατανοούμε πάντα με την πρώτη ματιά. Οι δυο πλευρές της εικονογράφησης μοιάζουν με τους δυο διαφορετικούς κόσμους που συναντήθηκαν μαζί με τον Πίκερτον και  τη Μαντάμ Μπατερφλάι. 
Σήμερα δε θα μας φαινόταν τόσο τρομερό να παντρευτεί μια Γιαπωνέζα έναν Αμερικανό. Τότε όμως ήταν αδιανόητο, αν σκεφτεί κανείς πως η θέση της γυναίκας στην Ιαπωνία ήταν εξίσου, αν όχι πιο δύσκολη από τη ζωή των γυναικών σε όλο τον κόσμο. Άλλωστε στο βιβλίο διαβάσαμε πως ακόμη και οι Αμερικανίδες τότε είχαν αρχίσει να διεκδικούν  το δικαίωμα ψήφου!
Μιλήσαμε πολύ για τις διαφορές του ανατολικού και του δυτικού πολιτισμού αλλά και για τη στάση των δυο πρωταγωνιστών.

Μπορείτε να μας ακολουθήστε και να βάλετε κι εσείς χρώμα στη γραμμή που φτιάξαμε νωρίτερα ακολουθώντας τη μουσική. 

Δεν είναι τέλεια τα έργα μουσικοζωγραφικής τέχνης μας; 

Σκεφτείτε για λίγο τους λόγους για τους οποίους η μαντάμ Μπατερφλάϊ έδωσε τέλος στη ζωή της. Έπειτα συζητήστε τους με τον διπλανό σας και τέλος μοιραστείτε τους με όλη την ομάδα. Παρατηρήστε  πόσους λόγους βρήκε ο καθένας από εσάς. Πόσοι έγιναν όταν τους μοιραστήκατε με τον διπλανό σας και πόσοι όταν τους μοιραστήκατε με την ομάδα;

Γράψτε ένα γράμμα για να πείτε όσα έχετε μέσα σας, όσα δε λέει στο βιβλίο. Αποφασίστε μόνοι σας ποιος το γράφει και σε ποιον απευθύνεται.

Πώς θα χαρακτηρίζατε τον Πίκερτον; Σκεφτείτε επίθετα που πιστεύετε πως θα του ταίριαζαν και συζητήστε στην τάξη με αφορμή αυτά το χαρακτήρα και τις πράξεις του. Δοκιμάστε να δείτε τον Αβραάμ Λίνκολν Πίκερτον, όχι με τα δικά σας μάτια αλλά με ενσυναίσθηση, προσπαθώντας να κατανοήσετε τα κίνητρά του, την εποχή του, τη θέση του, την καταγωγή του, το φύλο του. Πρώτα σκεφτείτε για λίγα λεπτά μόνοι σας, έπειτα μοιραστείτε τις σκέψεις σας με τον διπλανό ή τη διπλανή σας και τέλος με όλη την ομάδα.

Ένας απο εσάς μπορεί να σταθεί και να υποδυθεί τον Πίκερτον. Οι υπόλοιποι μπορείτε να γίνετε η συνείδησή του. Τι θέλετε να του πείτε;

Αν μπορούσατε να γράψετε κάτι στη Μαντάμ Μπάτερφλαϊ, τι θα της γράφατε;

Η Κέιτ έχει τον μικρότερο ρόλο στο έργο. Ωστόσο μας δίνονται αρκετά στοιχεία για τον χαρακτήρα της. Τι λέτε;

Προσπαθήστε να δείτε την ιστορία από την πλευρά της Κέιτ. Πώς θα τη διηγούσαστε; Μπορείτε να φτιάξετε ένα δικό σας περιβάλλον, ένα φόντο για την αφήγησή σας. Φανταστείτε πως γράφετε ένα θεατρικό έργο. Εστιάστε στην Κέιτ. Φωτίστε την! Πρίν ξεκινήσετε να γράφετε, φανταστείτε την. Πώς είναι; Σε ποια φάση της ζωής της βρίσκεται; Σε ποιον αφηγείται την ιστορία της; Μπορείτε να την παρουσιάσετε με όποιον τρόπο θέλετε.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την Ιαπωνία, τον πολιτισμό, την ιστορία και την κουλτούρα της, μπορείτε να πατήστετε στην εικόνα και να μεταφερθείτε στην ιστοσελίδα του προγράμματος της Δ' Τάξης "Ταξιδεύοντας στην Ιαπωνία με τον Νίκο Καζαντζάκη".

Δείτε το διαφημιστικό από το ανέβασμα της όπερας από την Εθνική Λυρική Σκηνή και θυμηθείτε σκηνές από το έργο.

Κι αν σας ζητούσαν να ανεβάσετε μόνοι σας τη "Μαντάμ Μπατερφλαϊ"; ​

Αν σας άρεσε η όπερα και θέλετε να την παρακολουθήσετε ολόκληρη, πατήστε το κουμπί.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τη Μαρία Κάλλας, στη Βιβλιοθήκη σας περιμένει ένα ακόμη βιβλίο με τη ζωή της εκπληκτικής αυτής ερμηνεύτριας της όπερας.

Είχαμε επισκέψεις σήμερα. Η Έρικα Αθανασίου, η συγγραφέας της "καταραμένης βρύσης" ήρθε για να μας μιλήσει για το βιβλίο της. Δεν είχαμε προλάβει να το διαβάσουμε ολόκληρο κι αυτό το έκανε ακόμη πιο ενδιαφέρον και μυστηριώδες!
Η καταραμένη βρύση του βιβλίου μας έφερε βέβαια στο μυαλό την Κρήνη του Μοροζίνι και τα λιοντάρια της. Τι θα γινόταν άραγε αν κάποια μέρα η κρήνη στέρευε ή αν μια φοβερή ιστορία πλεκόταν πίσω από το τρεχούμενο νερό της; 

"Γίνεται να κλέψεις το νερό; Είναι δυνατόν το νερό να ανήκει σε κάποιον; Μπορείς να στερήσεις το νερό από ένα χωριό; Να αφήσεις να διψάσει ένα δάσος;" μας ρώτησε η συγγραφέας; Αμέσως σκεφτήκαμε πως ναι, γίνεται! Το μυαλό μας πήγε τη γιαγια Grillo στη Βολιβία και στις ιδιωτικοποιήσεις του  νερού. Μήπως κι αυτή είναι μια κατάρα;

Η αλήθεια είναι πως έχουμε μια ιδιαίτερη αδυναμία στο θέμα του νερού καθώς το Ηράκλειο είναι μια πόλη που διψούσε πάντα. Της μιλήσαμε για το φράγμα του Αποσελέμη που σχεδόν έχει στερέψει, για την πολυπόθητη βροχή που δε λέει να φανεί. 
Κι εκείνη μας μίλησε για τις δικές της εμπειρίες, για την έμπνευση που έρχεται τις πιο απρόσμενες στιγμές, για τη συγγραφή ενός βιβλίου. Εντυπωσιαστήκαμε όταν μας είπε πως έχει συγγράψει ένα βιβλίο μαζί με την Κίρα Σίνου! Μας φάνηκε πολύ ενδιαφέρον το να συγγράψεις ένα βιβλίο, πόσο μάλλον με την Κίρα Σίνου... 
Γυρίσαμε πίσω στα παλιά χρόνια, τότε που η ζωή ήταν διαφορετική κι οι άνθρωποι δεν παντρεύονταν πάντα από αγάπη, όταν τα κορίτσια δεν είχαν λόγο απέναντι στις επιθυμίες του πατέρα τους.
Είπαμε, είπαμε και τι δεν είπαμε! Και για τον Πέπε τον παπαγάλο είπαμε και ξετρελαθήκαμε. Ένας παπαγάλος που ξέρει τι λέει και δεν παπαγαλίζει μόνο! Αχ και να το 'ξερες, αγαπημένε Ζαχαρία Παπαντωνίου... ίσως και να μην το 'γραφες το ποίημά σου!
Το βιβλιοφάγο δρακάκι , τι ήταν να το ακούσει; Έχει αρχίσει τη γκρίνια και προσπαθεί να πείσει την καημένη τη Νεράιδα της Βιβλιοθήκης και την κυρία Χρύσα, τη Διευθύντρια, να του βρουν έναν παπαγάλο σαν τον Πέπε για να έχει παρέα το καλοκαίρι που θα λείπουμε εμείς. Και τον ξέρετε δα πώς είναι όταν του κολλήσει κάτι στο μυαλό.
Εννοείται βέβαια πως το βιβλίο ήδη το δανείστηκε η πρώτη βιβλιοφάγος και περιμένουμε με αγωνία τις εντυπώσεις της.
​

Ευχαριστούμε τη συγγραφέα, την κυρία Έρικα Αθανασίου, για την ευγένεια και την υπομονή με την οποία μας απάντησε στις ερωτήσεις μας και της ευχόμαστε να γράψει πολλά βιβλία ακόμη. Ελπίζουμε μάλιστα κάποιο από αυτά να διαδραματίζεται στο Ηράκλειο!
Ευχαριστούμε τους Βιβλιοφάγους της Ε' και της Στ' Τάξης και τους δασκάλους τους, τον κύριο Κώστα και την κυρία Κατερίνα, τον κύριο Γιώργο και την κυρία Βάλια για την παρουσία τους, τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις και τις παρατηρήσεις τους.
Ευχαριστούμε για μια ακόμη φορά  τις εκδόσεις Κέδρος και την κυρία Αγγελική Πορτοκάλογλου, όχι μόνο για την όμορφη συνάντηση που μας κανόνισαν αλλά και επειδή ήταν οι πρώτοι που απάντησαν στο αίτημα της Νεράιδας ακι  αγκάλιασαν την προσπάθειά μας να ανανεώσουμε τους τίτλους της Βιβλιοθήκης μας!
Εννοείται πως η επίσκεψη ολοκληρώθηκε με μια ξενάγηση στη Βιβλιοθήκη από το βιβλιοφάγο δρακάκι!

Τις περισσότερες φορές επιλέγουμε εμείς το βιβλίο με το οποίο θα ασχοληθούμε την ώρα της Φιλαναγνωσίας. Είναι κάτι φορές όμως που έρχεται και μας επιλέγει εκείνο. Να κάπως έτσι!

Με αφορμή μια μέλισσα που βρέθηκε μέσα στην τάξη συζητήσαμε γι' αυτά τα σπουδαία έντομα. Την παρατηρήσαμε στον μεγεθυντικό φακό και θυμηθήκαμε το υπέροχο κόσμημα από τα Μάλια που θαυμάσαμε πέρυσι στις προθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου του Ηρακλείου. Δυο μέλισσες κουβαλούσαν μια σταγόνα μέλι στην κηρήρθρα. 

Η  επόμενη μέρα, ημέρα Βιβλιοθήκης, ξεκίνησε μετά μουσικής. Αν θέλετε να κάνετε ό,τι κι εμείς, κλείστε τα μάτια κι ακούστε προσεχτικά ένα μουσικό κομμάτι. Σκεφτείτε γι' αυτό έναν τίτλο και μοιραστείτε με τους φίλους σας  τα συναισθήματα που σας προκάλεσε. Έτοιμοι; Πάμε!

Τι σκεφτήκατε; Δείτε τι σκεφτήκαμε εμείς! Κάποιοι το πετύχαμε ακριβώς, άλλοι το πλησιάσαμε. 'Ολοι όμως νιώσαμε την ένταση, τη διαρκή κίνηση, τους έντονους ρυθμούς, τη σχέση με τη φύση, τη βουή ενός μελισσιού... ή μιας τάξης με παιδιά!

Η ώρα της αποκάλυψης ήρθε κι ακούσαμε ξανά το κομμάτι γνωρίζοντας πια πως είναι "Το πέταγμα της μέλισσας" του Rimsky Korsakov.

Διαβάσαμε ένα άρθρο και συζητήσαμε πάνω σ' αυτό. Γιατί οι μέλισσες είναι τόσο σημαντικές; Γιατί η ΕΕ χρειάζεται να δεσμευτεί για την προστασία τους; Τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο; Τι θα γινόταν αν οι μέλισσες εξαφανίζονταν από τον πλανήτη; Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να τις βοηθήσουμε;

Κι εκεί που μας λύθηκαν κάποιες απορίες μας γεννήθηκαν άλλες! Από πότε υπάρχουν οι μέλισσες; Πόσο ζουν; Γιατί φτιάχνουν έτσι τις κηρήθρες; Μιλώντας για την οργάνωση της ζωής στην κυψέλη ο Γιώργος παρατήρησε πως αν ήταν έτσι οργανωμένη και η ζωή των ανθρώπων τότε δε θα είχαμε πολέμους, θα είχαν όλοι δουλειά και φαγητό, θα υπήρχε καταμερισμός εργασίας και θα πρόσφεραν όλοι ό,τι μπορούσαν στην ομάδα. Χμ πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Είναι έτσι; Για να δούμε!

Εννοείται πως το βιβλιοφάγο δρακάκι μας σύστησε το πλέον κατάλληλο βιβλίο για να μάθουμε όσο γίνεται περισσότερα για τις μέλισσες!

Το έχουμε λατρέψει  το βιβλίο των Πολωνών Πιοτρ Σόχα και Βόιτσεκ Γραικόφσκι από την αρχή! Είναι χορταστικό κι όχι μονάχα για το μέγεθός του ή το γλυκό του θέμα... Το βιβλίο γνώσεων από τη Μικρή Σελήνη μπορεί να απεθύνεται σε μικρούς και μεγάλους καθώς διαβάζεται εξίσου το κείμενο αλλά και η εικόνα που από μόνη της δίνει πολλές πληροφορίες. Όσοι το έχουν δανειστεί ήδη το έχουν ξεχωρίσει. Αφήστε που λόγω μεγέθους δεν υπάρχει περίπτωση να το χάσουμε ποτέ! Θα σας προτείναμε να μην το δαβάσετε μονομιάς (όχι πως δε διαβάζεται κι έτσι) αλλά να το ρουφήξετε αργά και απολαυστικά σαν να είναι νέκταρ για να μπορείτε να ανακαλύπτετε κάθε φορά και καινούρια πράγματα! Μπορείτε ακόμη να δραματοποιήσετε τον κύκλο της ζωής των μελισσών ή να φτιάξετε ανθρώπινα γλυπτά με τα στάδια της όπως εμείς. 

Οι μέλισσες εμπνέουν... από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Δείτε πώς αποτυπώνονατι στην τέχνη.

Εκτός από την παραγωγή μελιού οι μέλισσες έχουν ταλέντο και στα Μαθηματικά και στην Αρχιτεκτονική. Δείτε και σχολιάστε το βίντεο.

Και μια και μας έβγαλε ο δρόμος ας κάνουμε μια στάση και στο βιβλίο των Μαθηματικών και ας ασχοληθούμε με το κανονικό εξάγωνο Πατήστε το κουμπί για να δείτε πώς μπορείτε να φτιάξετε ένα.

Αφού ανακαλύψετε όλα τα μυστικά ενός κανονικού εξαγώνου είστε έτοιμοι για την επόμενη αποστολή που δεν είναι άλλη από την κατασκευή μιας κυψέλης!

Τις μέλισσες μπορείτε να τις πετύχετε σε όλα τα Μαθήματα! Τυχαία νομίζετε πως έχουν τη φήμη των πιο εργατικών εντόμων; Μετά την Ιστορία, τη Μελέτη Περιβάλλοντος και τα Μαθηματικά... τώρα μέλισσες και στη Γλώσσα!

Η Φατμά μας έδειξε πώς γράφεται η μέλισσα στα αραβικά. Μπορείτε να δοκιμάσετε να την γράψετε κι εσείς, Μην ξεχάσετε μόνο να ξεκινήσετε από τα δεξιά προς τα αριστερά. Πώς σας φαίνεται;

Τι είναι ο βιομιμητισμός; Είναι μια καινούρια έννοια ή υπάρχει από παλιά; Διαβάστε ένα άρθρο και συζητήστε με τους συμμαθητές σας. Κάντε κλικ στην εικόνα! Σκεφτείτε δικά σας παραδείγματα βιομημιτισμού. 

Η Χρυσούλα και η Μαρίζα έψαξαν και βρήκαν πληροφορίες για τις μέλισσες. Μάλιστα μας έφεραν κι ένα ολοκληρο βιβλίο με τίτλο "Οι ασθένειες των μελισσών"! Το φαντάζεσετε; Ένα ολόκληρο βιβλίο! Η Αλκίντα, οι Ειρήνες και η Ευαγγελία έγραψαν χαϊκού και μας τα απήγγειλαν. 

Στην κυριακάτικη βόλτα τους στη θάλασσα η Σοφία και η Ευαγγελία φωτογράφισαν μια φωλιά και μας έστειλαν τις φωτογραφίες για να τους πούμε αν είναι μέλισσες. Αμέσως κινητοποιηθήκαμε εμείς, πήραμε και τη βοήθεια του μπαμπά μελισσοκόμου και μπορούμε να σας πούμε με βεβαιότητα και επιστημονική σιγουριά πως τα έντομα της φωτογραφίας είναι σφήκες και όχι μέλισσες. Καλό θα είναι να μην τις πλησιάζετε καθώς έχουν επιθετική συμπεριφορά. Για να μάθετε να τις ξεχωρίζετε κάντε πατήστε πάνω στην εικόνα και μελετήστε τις διαφορές των σφηκών από τις μέλισσες.
​

Κοτάξτε τώρα μία σύμπτωση: στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου φιλοξενείται αυτή την περίοδο μια έκθεση με θέμα τις μέλισσες στον Κρητομυκηναϊκό πολιτισμό. Εμείς πήγαμε ήδη και σας μεταφέρουμε μια πρώτη αίσθηση. Μην τη χάσετε!

Αν νομίζετε πως δε σας έφτασαν όσα μάθατε για τις μέλισσες και θα θέλατε να μάθετε κι άλλα, σας προτείνουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα σελίδα!

Μια υπέροχη δράση φιλαναγνωσίας μας χάρισαν σήμερα οι Βιβλιοφάγοι της Β' Τάξης μαζί με τις super γιαγιάδες τους και τη δασκάλα τους, την κυρία Αναστασία Παπαδάκη!
Αφορμή στάθηκε το βιβλίο "Η τέχνη του να είσαι γιαγιά" της Χαράς Μαραντίδου που διάβασαν τα παιδιά, ένα  από τα πολλά "Βιβλία σε ρόδες"  που ταξίδεψαν μέχρι το σχολείο μας.

Οι γλυκύτατες γιαγιάδες μας άρχισαν να καταφθάνουν από νωρίς φορτωμένες με καλούδια! Στην επιτροπή υποδοχής τα τρομερά εγγόνια και πρώτο πρώτο το βιβλιοφάγο δρακάκι που ανέλαβε να φυλάει τα φαγητά και τα γλυκά για να μην τα πειράξει κανείς!
Η κυρία Αναστασία είχε ήδη στρώσει τραπέζι με τα κεράσματα των παιδιών.

Ξεκινήσαμε διαβάζοντας αποσπάσματα από το βιβλίο, μοιραστήκαμε αναμνήσεις που ξεπήδησαν από τις παλιές φωτογραφίες που είχαν φέρει μαζί τους οι γιαγιάδες και  μιλήσαμε για τη ζωή τα παλιά χρόνια, για τα παιχνίδια, για τα παιδιά... Πόσο αλλιώτικα ήταν όλα! Απίστευτο μας φάνηκε που και οι γιαγιάδες ήταν κάποτε μωρά και μπουσουλούσαν! Κι ύστερα έγιναν παιδιά κι έπαιζαν στους δρόμους με παιχνίδια που έφτιαχναν μόνες τους γιατι δεν υπήρχαν ούτε τα tabletούτε τα κινητά. Και πήγαν σχολείο και μεγάλωσαν κι έγιναν μαμάδες. Πώς πέρασε έτσι ο καιρός και να σου τις στον πιο γλυκό, τον πιο τρυφερό τους ρόλο!

Τα παιδιά τους είχαν ετοιμάσει κι ένα παιχνίδι για να ακονίσουν τη μνήμη τους:  έκρυψαν κάτω από μία πετσέτα 10 αντικείμενα αφού πρώτα άφησαν τις γιαγιάδες να τα παρατηρήσουν προσεχτικά. Τους έκλεισαν τα μάτια και η κυρία Αναστασία τράβηξε κρυφά το ένα από αυτά. Ε λοιπόν οι γιαγιάδες μας έβαλαν τα γυαλιά! Όχι μόνο δε χρειάστηκαν καμία βοήθεια αλλά αμέσως σήκωναν το χέρι για να μας πουν ποιο αντικείμενο έλειπε. Μάλλον εμείς θα χρειαστούμε περισσότερες ασκήσεις μνήμης τελικά. 
Μπράβο γιαγιάδες!

Τραγουδήσαμε όλοι μαζί μετά το παιχνίδι ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι των Χαϊνηδων. Τι όμορφα που ήταν! Η Νεράιδα της Βιβλιοθήκης δάκρυσε από τη συγκίνηση και το δρακάκι από την πείνα. Περνούσε η ώρα βλέπετε και δεν άντεχε να βλέπει και να μυρίζει τόσα υπέροχα φαγητά και γλυκά να περιμένουν να γίνουν μια χαψιά! Τα παιδιά με το ζόρι το κρατούσαν να μην ορμήξει στο τραπέζι! 

Για το τέλος οι γιαγιάδες απόλαυσαν μια μοναδική περιποίηση χεριών και προσώπου από τα πιο αγαπημένα χέρια. Εγγονάκια σε δράση! Γιαγιάδες αυτή τη φορά δε χρειάζεται να κάνετε τίποτα εσείς. Καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε το!

Κι έφτασε επιτέλους η πολυπόθητη ώρα! Το δρακάκι βοήθησε με μεγάλη προθυμία τις γιαγιάδες να ξετυλίξουν τα αγαπημένα φαγητά και γλυκά των εγγονιών τους, ξέρετε αυτά που τους ετοιμάζουν κρυφά όταν δεν τους αρέσει το φαγητό που φτιάχνει η μαμά...γιατί οι super γιαγιάδες είναι και ζαβολιάρες!

Νομίζουμε πως θα τη θυμόμαστε για πάντα αυτή τη μέρα! Περάσαμε τέλεια! Είμαστε σίγουροι πως και οι γιαγιάδες την απόλαυσαν όπως εμείς. Και μη νομίζετε πως πάντα  και παντού οι γιαγιάδες ήταν όπως οι δικές μας. Για δείτε εδώ!

Πόσο διαφορετικές οι γιαγιάδες κι όμως η ίδια ανοιχτή αγκαλιά! Γιαγιάδες της καρδιάς μας σας αγαπάμε! Παππούδες, μη ζηλεύετε! Δευσμευόμαστε πως θα ετοιμάσουμε μια έκπληξη και για εσάς!

Μετά τη Φένια και τον Φάρις, που τους γνωρίσαμε εμείς, η Ζαχρά και ο Νικόλας! Ένα βιβλίο διαφορετικό... με ελάχιστα λόγια που γέννησε πολλές σκέψεις κι ακόμη περισσότερα συναισθήματα. Η συγγραφέας Σοφία Πανίδου και η εικονογράφος  Mariona Cabassa κατάφεραν να μας συγκινήσουν, να μας προβληματίσουν, να μας γεμίσουν ελπίδα κι αισιοδοξία.

Αφού διαβάσαμε το βιβλίο, συζητήσαμε για τις σκέψεις μας και μοιραστήκαμε τα συναισθήματά μας, φανταστήκαμε πως επιμελούμαστε την έκδοση του βιβλίου και γράψαμε μια σύνοψη γι' αυτό.

Έπειτα διαβάσαμε την πραγματική σύνοψη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. 

Στη συνέχεια είδαμε μια ταινία μικρού μήκους και συζητήσαμε γι' αυτήν. Σκεφτήκαμε τι σχέση μπορεί να έχει με το βιβλίο που διαβάσαμε. Κάποιος έγραψε πως η Ζαχρά θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το κοριτσάκι της ταινίας. 

Γράψαμε τις σκέψεις μας. Η πρόκληση της κυρά- Γραμματικής ήταν να ξεκινήσουμε τις προτάσεις μας με ενεργητικές μετοχές.

Τελικά μπορεί κανείς να πει πολλά χρησιμοποιώντας ελάχιστα λόγια...