Δεν υπάρχει παιδί μα και μεγάλος που να μην ξέρει τον Ευγένιο Τριβιζά. Μέρες που είναι και η Φρικαντέλλα, η μάγισσα των Χριστουγέννων, έχει την τιμητική της. Άλλωστε τα βιβλία του φιλοξενούνται σε ένα ολόδικό του ράφι στη Βιβλιοθήκη μας για να τα βρίσκουμε εύκολα. Χθες μόλις έφτασε στο σχολείο μας το βιβλίο του για τον κορωνοϊό και περιμέναμε τις πρώτες εντυπώσεις από τους ειδικούς. Άργησε λίγο είναι η αλήθεια. Μετά από δύο καραντίνες και τρία χρόνια πολιορκίας, δεν υπάρχει παιδί ή ενήλικας που να μην γνωρίζει απ' έξω κι ανακατωτά τα μέτρα προστασίας από τον λιλιπούτειο εχθρό. Ωστόσο ένα βιβλίο είναι πάντα καλοδεχούμενο κι ας είναι για να μας θυμίζει κάποτε όλα όσα θα έχουμε ζήσει. "¨Οχι, δε θα μας μπείτε στη μύτη" λοιπόν. Του Ευγένιου Τριβιζά, σε εικονογράφηση του Παναγιώτη Ράππα που έγινε και μουσικοθεατρική παράσταση από την Εθνική Λυρική Σκηνή όπως θα διαβάσετε αν πατήσετε στην εικόνα. Νιώσαμε τουλάχιστον αμήχανα και δυσάρεστα όταν διαβάσαμε την είδηση πως γονείς έκαψαν το βιβλίο στη Χαλκίδα. Δεν είναι η πρώτη φορά, καθώς έχουμε δει στο μάθημα της Ιστορίας κι άλλες φορές να παραδίδονται βιβλία στην πυρά αλλά ποτέ σε καιρό ειρήνης και δημοκρατίας. Τι απορίες γεννά άραγε στο μυαλό μας η εικόνα ενός βιβλίου που καίγεται; Σε περίπτωση που δεν αφορούσε το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά κάποιο άλλο που δεν γνωρίζουμε, τι θα θέλαμε να μάθουμε γι' αυτό; Σε κάθε περίπτωση, επειδή μας αρέσει να σχηματίζουμε πάντα τη δική μας άποψη, μετά από την προσωπική μας έρευνα και, μια και εμείς δεν το είχαμε διαβάσει, επιστρατεύσαμε του έμπειρους βιβλιοκρητικούς της Στ' Τάξης. Τόσα χρόνια, βλέπετε, έχουν διαβάσει πολλά βιβλία γι'αυτό πάντα ακούμε με προσοχή την άποψή τους. Διαβάσαμε το βιβλίο λοιπόν και ιδού τα αποτελέσματα. Σε κάποιους άρεσε σε άλλους όχι. Κάποιους τους έπεισε, κάποιοι δεν πείστηκαν. Κάποιοι θα ήθελαν να το έχουν στη Βιβλιοθήκη τους και άλλοι όχι. Όλοι όμως συμφώνησαν πως δε θα έκαιγαν ποτέ ένα βιβλίο. Και τότε τι θα έκαναν; Κι αν σας λέγαμε πως υπάρχει ένα βιβλίο που μπορεί και να μπαίνατε στον πειρασμό να κάψετε, τι θα λέγατε; Θα λέγαμε αποκλείεται! Challenge accepted Θυμηθήκαμε το βιβλίο του Αδόλφου Χίτλερ που χάρισε το γερμανικό κράτος στους γονείς του μικρού Χανς στη ταινία μικρού μήκους του Disney "Education fore death-The making of a Nazi" του Disney. Πόσοι από εσάς θα καίγατε το βιβλίο του Αδόλφου Χίτλερ, αν σας δινόταν η ευκαιρία; Η απάντηση; Οι 14 στους 17 θα το έκαιγαν, οι 3 δε θα το έκαιγαν. Επομένως υπάρχουν βιβλία που θωρείτε πως είναι λογικό, πως πρέπει να καούν για κάποιον λόγο. Έτσι σκέφτονται όλοι όσοι το έχουν κάνει κατά καιρούς. "Μα, ο Χίτλερ είναι ο πιο μισητός άνθρωπος σε όλη την Ιστορία της Ανθρωπότητας!" "Ποιος θέλει να μάθει τη δική του εκδοχή;" "Θα το έκανα για να εξαφανίσω τα ίχνη του." Να λοιπόν τρεις καλοί λόγοι για να κάψει κανείς ένα βιβλίο. Ίσως αν ρωτούσαμε κάποιους από αυτούς που παρέδιδαν βιβλία στην πυρά εκείνη τη νύχτα του 1933 να είχαν τους δικούς τους λόγους να μας πουν. Τι λέτε; Συνεχίζουμε; Δείτε μια εικαστική εγκατάσταση της Marta Ninujin στο πλαίσιο της έκθεσης Documenta 14. Πατήστε στην εικόνα για να διαβάσετε για το έργο The Parthenon of Books. Εντυπωσιακό, ε; Αλήθεια τι είδους βιβλία πιστεύετε πως λογοκρίνονται, απαγορεύονται ή καίγονται;
Είδαμε πως η τάξη σας έχει ως θέμα τον "Μικρό Πρίγκηπα" του Σαιντ Εξυπερύ. Θα πιστεύατε ποτέ πως έχει συμπεριληφθεί κάποτε σε λίστα με απαγορευμένα βιβλία; "Ο Μικρός Πρίγκιπας"; Γιατί; Και ο "Μικρός Πρίγκιπας" και "Η Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων" και πιο πρόσφατα ο "Χάρυ Πότερ". Ο "Χάρυ Πότερ"; Γιατί; Στην πραγματικότητα αρκετά από τα βιβλία της Βιβλιοθήκης του Σχολείου κάποια στιγμή θεωρήθηκαν απαγορευμένα. Τι λέτε συνεχίζουμε; Γνωρίζετε άλλες φορές που τα βιβλία παραδόθηκαν στην πυρά; Δείτε μερικές από αυτές εδώ. Στην πραγματικότητα είναι πολύ περισσότερες. Μπορείτε να δείτε εδώ. Όλοι όσοι προσπάθησαν να κάψουν τα βιβλία ήταν γιατί θέλησαν να σβήσουν ένα κομμάτι της Ιστορίας έτσι ώστε τελικά σιγά σιγά να ξεχαστεί, να έρθει κάποτε μια γενιά που απλά δε θα γνωρίζει και δε θα μπορεί να μάθει από πουθενά. Ας επανέλθουμε στο βιβλίο του Χίτλερ. Αν εξαφανίζαμε όλα τα βιβλία του, που είναι κομμάτι της δικής του Ιστορίας αλλά και όλης της ανθρωπότητας, τι θα μπορούσε να συμβεί; Θα τον ξεχνούσαν όλοι...μα μήπως έτσι θα ξεχνούσαν κι όσους σκότωσε; Θα ξεχνούσαν τελικά και όλα όσα έκανε; Αν τον ξεχνούσαμε και δεν ξέραμε την Ιστορία, μπορεί κάποιοι να έκαναν ξανά τα ίδια εγκλήματα. Αν σβήναμε όλα όσα δε μας αρέσουν η μνήμη μας θα έμενε μισή. Μήπως τελικά θα πρέπει να θυμόμαστε; Και τα βιβλία υπάρχουν και για να μας θυμίζουν ακόμη και τα άσχημα. Αν ξέρουμε πώς σκεφτόταν ο Χίτλερ, θα μπορούμε να διδάξουμε στους ανθρώπους γι' αυτόν, να προσπαθήσουν να μην γίνουν σαν κι αυτό ποτέ. Κι αν κάποιοι προσπαθήσουν να τον μιμηθούν, οι άλλοι να τους σταματήσουν πριν γίνει κάποια μεγάλη καταστροφή ή ένας παγκόσμιος πόλεμος. Πριν κλείσουμε ας επαναλάβουμε την ερώτηση "Πόσοι από εσάς θα έκαιγαν το βιβλίο του Χίτλερ, αν τους δινόταν η ευκαιρία;" Κανένας! Προτεινόμενη ρουτίνα σκέψης, αν έχετε περισσότερο χρόνο I Used to Think...Now i Think Ευχαριστούμε πολύ τους Βιβλιοφάγους στης Στ' γι' αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση και για τις εξαιρετικές προτάσεις τους σχετικά με το τί να κάνουμε με ένα βιβλίο που δε μας αρέσει και χαρίστε ένα βιβλίο σε όποιον αγαπάτε... ή σε όποιον "δεν χωνεύετε"...
0 Comments
Στην αρχή νομίζαμε ότι μιλούσε για τον σεισμό, γιατί η αλήθεια είναι πως όλα τα σχολεία στο Ηράκλειο είναι λίγο έως πολύ ταρακουνημένα φέτος. Διαβάζοντάς το όμως καταλάβαμε πως άλλο ταρακούνημα είναι αυτό... ένα ταρακούνημα που ονειρευόμαστε όλοι! Πατήστε πάνω στην εικόνα για να διαβάσετε περισσότερα για το βιβλίο της Άλκηστης Χαλικιά και της ΄Ιριδας Σαμαρτζή από τις εκδόσεις Ίκαρος. Ξεκινήσαμε με δύο βίντεο για ορεκτικό. Ένα με σχολεία από όλον τον κόσμο. Είδαμε ομοιότητες και διαφορές. Παρατηρήσαμε και σχολιάσαμε τα κτίρια, τις σχολικές αίθουσες, τα έπιπλα, τα ρούχα, τα παιδιά, τους δασκάλους, το ύφος των ανθρώπων, τη στάση του σώματός τους, τις εκφράσεις τους. "Τώρα με τον κορωνοϊό όλα τα σχολεία μοιάζουν, ακόμα περισσότερο από πριν. Όλοι έχουμε τα θρανία το ένα πίσω από το άλλο, όπως τα παλιά χρόνια". Ενδιαφέρον! Αλήθεια, εσείς πώς πιστεύετε ότι η πανδημία έχει επηρεάσει την εκπαίδευση σε όλον τον κόσμο; Ωστόσο ενώ στο βίντεο είδαμε σχολεία από την Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία, παρατηρήσαμε πως δεν έχει σχεδόν καθόλου σχολεία από τις χώρες της Σκανδιναβικής Χερσονήσου. Πόλύ θα θέλαμε να δούμε κι ένα σχολείο από τη Φινλανδία, για την οποία έχουμε ακούσει και διαβάσει τόσα πολλά. Φύγαμε για Φινλανδία λοιπόν! Σε τι μοιάζει και σε τι διαφέρει το δικό μας σχολείο από το σχολείο στη Φινλανδία; Σε τι μοιάζουν και σε τι διαφέρουν οι μαθητές; Πώς θα νιώθαμε αν πηγαίναμε σε ένα τέτοιο σχολείο; Πώς θα ένιωθε ένα παιδί από τη Φινλανδία αν ερχόταν στο δικό μας σχολείο; ΄Ωρα για το κύριο πιάτο! Πώς νιώθει άραγε ο ήρωας σε ένα σχολείο κουτί; Πώς νιώθουμε εμείς σε ένα σχολείο κουτί; "Κυρία, η τηλεκπαίδευση είναι κουτί! Πολλά κουτιά μαζί το ένα πάνω στο άλλο μέσα σε ένα πιο μεγάλο κουτί!". Τι θα κάνει άραγε ο ήρωας για να βγει από το αδιέξοδό του; Πριν γυρίσουμε σελίδα τον βοηθήσαμε λίγο να πάρει φόρα! Απλά κρατήσαμε ρυθμό! We will, we will rock you! Πάμε όλοι μαζί! Κι αν μπορούσαμε στ' αλήθεια να ταρακουνήσουμε το σχολείο μας τι θα θέλαμε να πέσει κάτω; Οι μάσκες Τα self tests Η webex Τα άσχημα κτίρια Τα επικίδυνα κτίρια Τα βαρετά σχολικά βιβλία Τα βαρετά μαθήματα Οι καρέκλες και τα θρανία Οι καρέκλες και τα θρανία που δε με χωράνε Οι βαθμοί Τα διαγωνίσματα Το άγχος Τα σκουπίδια Ό,τι δε μας χρειάζεται Η Ιστορία Οι δάσκαλοι Το ότι δεν έχουμε καθόλου ελεύθερο χρόνο Το ότι κανένας μεγάλος δε μας ρωτάει τι θελουμε να μάθουμε και πώς! Το ότι έχουμε μόνο μια ώρα εικαστικά τη βδομάδα και φέτος δεν έχουμε θεατρολόγο Τι θα θέλαμε να μείνει ή να προστεθεί όταν θα πάψει το ταρακούνημα; Σύγχρονα και αντισεισμικά κτίρια Δωρεάν φαγητό για όλα τα παιδιά ή τουλάχιστον για τα πιο φτωχά Να παίρνουμε όλοι μαζί νόστιμο, ζεστό πρωινόσ το σχολείο Να μείνουν οι φίλοι μας Challenges με ανταμοιβές Να μην είναι υποχρεωτικό το μάθημα Να ξεκινάμε αργότερα το σχολείο Ο κάθε μαθητής να μαθαίνει ό,τι τον ενδιαφέρει Να έχει χαρά και καλές σχέσεις με τους δασκάλους Να υπάρχει περισσότερη βοήθεια για τα παιδιά που έρχονται από άλλες χώρες Να υπαρχουν παιχνίδια για να παίζουμε στα διαλείμματα Να επιτρέπονται τα κατοικίδια Να υπάρχουν υπολογιστές αλλά καινούριοι, όχι παμπάλαιοι Να υπάρχουν θρανία για την Ε' και στην Στ' που να χωράνε τα πιο ψηλά παιδιά. Ξέρουμε πως είναι τα κίτρινα για τους μεγαλύτερους αλλα εμείς δεν έχουμε στο σχολείο μας Να υπάρχουν γήπεδα για όλα τα αθλήματα και μπάλες Να αντικατασταθούν τα βιβλία από τάμπλετ και να μη χρειάζεται να κουβαλάμε τόσο βάρος. Να μπορούμε να ψάχνουμε μόνοι μας ό,τι θέλουμε να μάθουμε. Να μαθαίνουμε την Ιστορία με παραμύθια ή με ιστορίες των ανθρώπων που την έζησαν Καινούρια σχολικά βιβλία αλλα και στη Βιβλιοθήκη βιβλία για όλα τα ενδιαφέροντα Μεγάλες αυλές και χώροι για να φτιάχνουν τα παιδιά τους δικύς τους κήπους Δέντρα για να καθόμαστε στη σκιά τους Αιώρες και δεντρόσπιτα για να διαβάζουμε στα διαλείμματα Χώροι για επιτραπέζια παιχνίδια Να μαθαίνουμε κολύμπι στη θάλασσα που είναι κάτω από το σχολείο μας ή να έχουμε μια πισίνα στην ταράτσα Να μείνουν οι δάσκαλοι και οι δασκάλες Να έχουμε δική μας "τράπεζα" για να μαζεύουμε χρήματα για τις ανάγκες μας Να υπάρχει γήπεδο, πισίνα, γυμναστήριο, αποδυτήρια και χοροπηδοαίθουσα Να κάνουμε ταξίδια στον κόσμο με εικονική πραγματικότητα Να μαθαίνουμε μουσικά όργανα και να έχουμε ορχήστρα Να γίνονται τα μαθήματα στο σχολείο και να έχουμε ελεύθερο χρόνο Να έχουμε σχολικό λεωφορείο Χωριστήκαμε σε ομάδες και σκεφτήκαμε πώς είναι το δικό μας ταρακουνημένο σχολείο. Ύστερα, η κάθε ομάδα με τον δικό της τρόπο, παρουσίασε τη δουλειά της. Άλλη με ζωγραφική, άλλη με θέατρο και παιχνίδι ρόλων, άλλη με ποίημα ή ζωγραφιά. Ξαφνιαστήκαμε που οι δάσκαλοι και οι δασκάλες είναι και στα υπέρ και στα κατά του σχολείου. Σταθήκαμε στη σελίδα του βιβλίου που ρωτάει τι κάνει έναν δάσκαλο ή μια δασκάλα ετυχισμένους και μετά από μια μεγάλη συζήτηση συνειδητοποιήσαμε πως πάντα σκεφτόμαστε τι θέλουν τα παιδιά, όμως ξέρουμε ελάχιστα για το τι κάνει έναν δάσκαλο ευτυχισμένο. Τι πιο απλό λοιπόν από το να τους ρωτήσουμε; Οι Βιβλιοθηκάριοι της Στ' οργάνωσαν ένα "στρογγυλό τραπέζι". Έφτιαξαν μια πρόσκληση με ένα ορθογραφικό λαθάκι...έτσι για να τους ταρακουνήσουν λιγάκι (έχετε δει δάσκαλο όταν βλέπει ορθογραφικό; μοιάζει σαν να τον χτυπάει το ρεύμα!) Μια αντιπροσωπεία δασκάλων και η κυρία Χρύσα, η Διευθύντρια του σχολείου, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά τους και είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα και γονιμη συνάντηση. Τελικά δε μας χωρίζουν τόσα πολλά όσα νομίζαμε. Ακούστηκαν εξαιρετικές ιδέες που θα προσπαθήσουμε να υλοποιήσουμε και εξομολογήσεις που δεν περιμέναμε. Ε, λοιπόν δε θα το πιστέψετε αλλά ούτε στους δασκάλους αρέσουν οι βαθμοί. Δεν τρελαίνονται για τα σχολικά βιβλία αλλά λατρεύουν τα βιβλία της Βιβλιοθήκης. Θέλουν κι εκείνοι ανοιχτή Βιβλιοθήκη όλες τις ώρες αλλά είναι δύσκολο αυτό χωρίς μόνιμο Βιβλιοθηκονόμο. Θέλουν ανοιχτά σχολεία στην κοινότητα, καλύτερη συνεργασία με τους γονείς, θέλουν να βλέπουν τα παιδιά χαρούμενα, να πετυχαίνουν τους στόχους τους. Θέλουν κι εκείνοι χώρο και χρόνο όπως κι εμείς! Μακάρι να μπορούσαν να έρθουν περισσότερα παιδιά και περισσότεροι δάσκαλοι και δασκάλες αλλά δυστυχώς οι περιορισμοί λόγω covid δεν το επέτρεπαν. Μιλήσαμε αρκετά για τη Φινλανδία, το εκπαιδευτικό της σύστημα και τα σχολεία της. Στην Ελλάδα υπάρχουν λέτε τέτοια σχολεία; "Όχι, δεν υπάρχουν. Μπορεί να υπάρχουν ταρακουνημένες τάξεις, ταρακουνημένοι δάσκαλοι αλλά ολόκληρα ταρακουνημένα σχολεία όχι". Όχι, ε; Κι αν σας έλεγαν ότι υπάρχουν και μπορείτε να γνωρίσετε κάποια από αυτά; Είδαμε με πολλή προσοχή τα συγκεκριμένα σχολεία. Συζητήσαμε για τα χαρακτηριστικά τους, τη φιλοσοφία τους. Τι ρόλο παίζουν οι γονείς, οι δάσκαλοι, η κοινότητα; Παρατηρήσαμε πως δεν υπάρχουν ταρακουνημένα Γυμνάσια ή Λύκεια. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί "εκεί τα πράγματα είναι πιο σοβαρά;" Σίγουρα πάντως "κάποιοι γονείς θα αγχώνονταν αν το παιδί τους έκανε παρκούρ στο σχολείο. Θα φοβούνταν μη χτυπήσει". Κάποιοι άλλοι πάλι "δε θα άφηναν με τίποτα τα παιδιά τους να παίξουν με τις λάσπες μην τυχόν και αρρωστήσουν και θα τα έβαζαν με τους δασκάλους αν τα άφηναν". Από την άλλη σε ένα μικρό σχολείο όπως αυτό του Φρε "Η κοινότητα έχει μεγάλη δύναμη, γιατί όλοι γνωρίζονται με όλους και τα παιδιά και οι γονείς κι όταν ζητούν βοήθεια από το σχολείο οι γονείς τρέχουν. Εμείς όσες φορές προσπαθήσαμε να κάνουμε κάτι όλοι μαζί, ήρθαν ελάχιστοι". Χμ στο ταρακουνημένο σχολείο πάλι όλοι έβαλαν ένα χεράκι. Κι οι γονείς κι οι φίλοι κι οι φίλοι των φίλων. Και παιδιά ταρακουνημένα υπάρχουν; Τι λέτε; Κι αν υπάρχουν ταρακουνημενα παιδιά μήπως υπάρχουν και ταρακουνημενοι γονείς; Μοιάζει σαν το σχολείο να είναι ένα σύστημα που αποτελείται από μικρόμετρα συστήματα. Τι θα συμβεί άραγε αν ένα από αυτά ταρακουνηθεί; Τα ταρακουνημένα παιδιά είναι δημιουργικά. Εκεί που ο άλλοι γκρεμίζουν και καταστρέφουν εκείνα φτιάχνουν, βάφουν, καθαρίζουν, στολίζουν...όπως εμείς που ζωγραφίσαμε πάνω στις άσχημες λέξεις που είχαν γράψει στους εξωτερικούς τοίχους του σχολείου. Τα ταρακουνημένα παιδιά χρησιμοποιούν τις σούπερ δυνάμεις τους για να βοηθήσουν όσους έχουν ανάγκη. Έχουν τη δική τους άποψη και δεν παρασύρονται από άλλους. Βοηθούν τους δασκάλους να κάνουν μάθημα και διεκδικούν καλύτερο μάθημα και καλύτερο σχολείο. Τα ταρακουνημένα παιδιά βρίσκονται συνεχώς μπροστά από επιλογές. Κι επιλέγουν εκείνο που θεωρούν σωστό. Επιλέγουν ποιον λύκο θα ταϊσουν κάθε φορά. Αν δουν κάποιον που του κάνουν bullying δεν παιρνουν το μέρος του δυνατού αλλά και δε σιωπούν. Μιλούν αμέσως στους μεγάλους για να τους βοηθήσουν. Η αλήθεια είναι πως αυτό το βιβλίο θα θέλαμε να μας ταρακουνήσει για καιρό. Θα μπορούσαμε να συζητάμε για βδομάδες ακόμη. Χαρήκαμε , όχι μόνο την ανάγνωση του κειμένου της Άλκηστης Χαλικιά αλλά «διαβάσαμε» όπως πάντα και την εικονογράφηση της Ίριδας Σαμαρτζή. Γραμμή, γραμμή, χρώμα το χρώμα, μοτίβο το μοτίβο. Η τελευταία εικόνα μας θύμισε πολύ την πρώτη, ίσως γιατί όσο καλό και επιτυχημένο κι αν είναι ένα ταρακούνημα έρχεται η στιγμή που χρειάζεται ένα καινούριο, γιατί το σχολείο πρέπει να αλλάζει μαζί με τις εποχές, με τα παιδιά, με τον κόσμο ολόκληρο. Ευχαριστούμε πολύ τους Βιβλιοθηκάριους της Στ' και τους Βιβλιοφάγυς της Ε' και της Στ' Τάξης, την κυρία Μαρία και την κυρία Ελευθερία για το ταρακούνημα... Και για επιδόρπιο...μια ταινία για έναν δάσκαλο που ταρακούνησε το σχολείο γερά...μη σας πούμε πως το ταρακουνάει ακόμη!
|
2021-2022'Αλλη μια αλλόκοτη βιβλιοχρονιά με covid. Εμείς θα είματε εδώ να πασπαλίζουμε με αγάπη και βιβλία τις μέρες μας. Archives
May 2022
Categories |