Η Νεράιδα Σερπαντίνα, με μια κόκκινη κορδέλα στο χέρι, μας παρέσυρε στους στροβιβλισμούς της,στις φούρλες της κατά πως λέει κι εκείνη. Τι όμορφο που είναι να μπορείς να κάνεις εκείνο που λαχταράς και πόσο πονάει όταν σου στερούν το δικαίωμα της έκφρασης. Πόσο μαγικό είναι όταν η δύναμη της τέχνης μας ενώνει! Ακούγοντας μουσική και χορεύοντας μαζί επικοινωνούμε ακόμη κι όταν δε μιλάμε την ίδια γλώσσα. Η τέχνη από μόνη της είναι μια γλώσσα, παγκόσμια γλώσσα!
Κάπως έτσι ξεκινήσαμε διαβάζοντας ένα παραμύθι για τη δύναμη της μουσικής και του χορού. Κι ύστερα, όπως γίνεται συχνά, το ένα βιβλίο έφερε τ' άλλο, το κάθε μονοπάτι αποκάλυπτε κι άλλα θαύματα!
Βουτήξαμε στη μαγεία των ήχων. Τι θαυμαστό πράγμα η ακοή! Είναι η σιωπή ήχος; Πότε ένιωσαν οι άνθρωποι την ανάγκη να εκφραστούν μέσα από τη μουσική; Από τι υλικά να ήταν φτιαγμένα τα πρώτα μουσικά όργανα; Τι μπορεί να τους έδωσε την έμπνευση; Η φωνή μας είναι όργανο; Ακούμε όλοι με τον ίδιο τρόπο; Η πρώτη μουσική ήταν η μουσική της φύσης. Κλείστε τα μάτια και σκεφτείτε κι εσείς.
ο αέρας που φυσούσε κι έκανε τα φύλλα να θροϊζουν
τα κύματα της θάλασσας το κελάηδισμα των πουλιών οι βροντές και η βροχή που έπεφτε η ψιχάλα οι φωνές των ανθρώπων και των ζώων η σιωπή του χιονιού ο δυνατός άνεμος το ρυθμικό χτύπημα πάνω σε ένα ξύλο, μια πέτρα ή στο χώμα τα παλαμάκια τα βήματα οι καρποί που έπεφταν από τα δέντρα...
Πώς έχουν αλλάξει τα πράγματα σήμερα; Τι μπορούμε να ακούσουμε αν κλείσουμε τα μάτια στο κέντρο της πόλης; Πώς όλοι αυτοί οι διαφορετικοί ήχοι συνθέτουν το ηχοτοπίο της; Είναι όλοι οι ήχοι μουσική; Τι είναι η ηχορύπανση;
Η μουσική είναι μία ή πολλές; Κι αν είναι πολλές ποια είναι η πιο σημαντική κατα τη γνώμη σας; Ποια είναι η γνώμη σας για την κλασική μουσική; Γιατί τη λένε έτσι; Έχετε ακούσει ποτέ κλασική μουσική; Σκεφτείτε τρεις λέξεις που σας έρχονται στο μυαλό όταν ακούτε τη φράση "κλασική μουσική".
βαρετή, δύσκολη, κουραστική, χαλαρωτική, απαλή, έντονη, σοβαρή, μόνο για μεγάλους, ορχήστρα, όπερα, θέατρο, Μπετόβεν, πιάνο, βιολί, νότες, ωδείο, παλιά μουσική, το αντίθετο της ροκ,
μαέστρος, μουσικό ραβδί, σοβαρότητα, ησυχία, ηρεμία, είναι μια μουσική χωρίς τραγούδια, σκέτη μουσικη δηλαδή, σε βοηθάει να συγκεντρώνεσαι, είναι η πρώτη μουσική που φτιάχτηκε, μια μουσική που σε κάνει να ονειρεύεσαι, την ακούμε στο ραδιόφωνο, είναι το ίδιο με την όπερα, μια μουσική που σε κάνει να ονειρεύεσαι...
Και μια και ήρθε στην κουβέντα ο Μπετόβεν, τι θα λέγατε να τον γνωρίσουμε καλύτερα; Γιατί άραγε είναι ο πρώτος που σκεφτόμαστε όταν ακούμε τη φράση "κλασική μουσική"; Γνωρίζουμε κάποιο κομμάτι του για να το σιγοτραγουδήσουμε; Πολλοί μπορούμε να τον αναγνωρίσουμε από την εικόνα αυτή, με τη σοβαρή όψη και τα ανακατεμένα μαλλιά...όμως πώς ήταν άραγε ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν ως παιδί; Τι του άρεσε; Τι τον πλήγωνε; Τι φοβόταν; Ερωτεύτηκε ποτέ; Είχε δικά του παιδιά για να τους μάθει όσα ήξερε;
Κι αν δε σας έφτασε, μάθετε περισσότερα για τον Μπετόβεν εδώ
Αν η ζωή του και το έργο του σας φάνηκαν ενδιαφέροντα μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα γι' αυτόν τον σπουδαίο συνθέτη.
Μπαίνουμε στη θέση του Μπετόβεν. Πώς θα ένιωθε άραγε όσο έχανε την ακοή του; Ίσως να ένιωθε, σαν τη Νεράιδα Σερπαντίνα, απελπισμένος καθώς δε θα μπορούσε να κάνει εκείνο που λαχταρούσε η ψυχή του...
Πόση θα ήταν η χαρά του όταν τελικά διαπίστωσε πως η μουσική δεν τον είχε εγκαταλείψει. Ζούσε ακόμη μέσα του, όσα είχε ακούσει ήταν ήδη αποθηκευμένα στο μυαλό και στην καρδιά του, μπορούσε να σκέφτεται με νότες, να γράφει μουσική, να τη νιώθει από τις δονήσεις της. Σκεφτείτε τώρα τη σκηνή όπου μόλις έχει ολοκληρωθεί η 9η συμφωνία του, ο κόσμος τον καλεί στη σκηνή μα εκείνος δεν μπορεί να ακούσει τα θερμά του χειροκροτήματα και τον ενθουσιασμό του. Αναρωτιέται αν άρεσε η μουσική του και πώς θα τους φάνηκε που για πρώτη φορά σε μια συμφωνική μουσική ορχήστρα έβαλε χορωδία! Νιώστε τη χαρά που τον πλημμύρισε όταν βγήκε ξανά στη σκηνή και είδε το πλήθος να τον επευφημεί. Νιώστε την "ωδή στη χαρά"! Ήρθε η ώρα να μπούμε στα άδυτα της κλασικής μουσικής και της συμφωνικήε ορχήστρας! Η κόκκινη κορδέλα της Σερπαντίνας, με μια φούρλα, μας οδήγησε στα επόμενα βιβλία.
Γνωρίζουμε τα όργανα μιας ορχήστρας, μαθαίνουμε τη θέση τους και τα μυστικά τους. Ακούμε τους ήχους τους και μαθαίνουμε να τα ξεχωρίζουμε. Ακούσαμε κομμάτια που κάτι μας θύμιζαν... Α, μα τελικά γνωρίζουμε πολλά περισσότερα έργα κλασικής μουσικής απ΄όσα πιστεύαμε! Απίστευτο πως μπορούν και συντονίζονται τόσα όργανα και τόσοι μουσικοί! Η ώρα του πρωταγωνιστή...avanti maestro!
Τι νομίζετε πως κάνει ο μαέστρος; Ποια είναι η θέση του στην ορχήστρα; Τι πρέπει να γνωρίζει; Πώς επικοινωνεί με τους μουσικούς;
Υπάρχουν γυναίκες διευθύντριες ορχήστρας; ρωτά η Αγάπη. Βεβαίως και υπάρχουν!
Ο διευθυντής ορχήστρας που γνωρίσαμε μοιάζει πιο πολύ με "μουσικό της ροκ"! Εσείς τι λέτε; Κυρίες και κύριοι, ο Θεόδωρος Κουρεντζής!
Κι ύστερα από όλα αυτά έρχεται η ώρα να απολαύσουμε μια μαγική συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής της Αθήνας με την ορχήστρα και τη χορωδία MusicAeterna υπό τη διεύθυνση του Θεόδωρου Κουρεντζή.
Παίρνουμε τα εισιτήριά μας, βρίσκουμε τις θέσεις μας, κρατάμε σημειώσεις για όσα νιώθουμε, όσα παρατηρούμε ή αναρωτιόμαστε καθώς δεν επιτρέπεται να μιλάμε ή να χειροκροτάμε κατά τη διάρκεια της συναυλίας. Στο τέλος όμως μπορούμε να δείξουμε τον ενθουσιασμό μας με το ανκόρ ή αλλιώς μπιζάρισμα! Δοκιμάζουμε να αφεθούμε στον ρυθμό και τη μελωδία και να νιώσουμε κι εμείς λίγο σαν μαέστροι.
Φτάνοντας στο τέλος ψάχνουμε να βρούμε ποιος βρίσκεται πίσω απ' όλα αυτά τα θαυμαστά! Εκείνον που δίχως του δεν υπάρχουν ήχοι ούτε μουσική. Τον αέρα! Διαβάζουμε το τελευταίο βιβλίο, παρακολουθούμε και κάνουμε πειράματα με τον ήχο*. Χτυπάμε το θρανίο για να δούμε πώς μεταδίδεται ο ήχος στα στερεά, ακουμπάμε το αυτί μας στο πάτωμα για να αφουγκραστούμε τους ήχους όπως οι Ινδιάνοι, βλέπουμε τις παλμικές κινήσεις των χορδών χρησιμοποιώντας έναν χάρακα στην άκρη του θρανίου, βλέπουμε τα μπαλάκια του χαρτιού να πετάγονται από το ηχείο. Παρακολουθουμε ένα πείραμα που μας δείχνει πως χωρίς τον αέρα δεν υπάρχει ήχος.
Κι επειδή με όσα βλέπουμε τον τελευταίο καιρό τα λόγια έχουν στερέψει κλείνουμε με τη μαγική στιγμή όπου 94 βιολιστές από όλον τον κόσμο, σε ένα πρωτότυπο κονσέρτο ενός λεπτού, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να ζητήσουν ειρήνη. Ο πόλεμος αυτός δεν είναι ο μόνος που μαίνεται στη γη αλλά η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία μας έκανε να δούμε με άλλα μάτια. Βλέπουμε τις ιστορίες των καθημερινών ανθρώπων να γράφονται μπροστά στα μάτια μας, Βλέπουμε τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τις απρόσμενες συμφορές. Ακούμε πια στη γειτονιά μας τους ήχους των όπλων και των βομβαρδισμών. Ακούμε όμως και τις φωνές των ανθρώπων που ενώνονται παντού για να διαμαρτυρηθούν για όσα γίνονται, ακούμε τη μουσική, τον χορό και την τέχνη νια γίνεται φωνή του κόσμου.
* http://9dim-rethymn.reth.sch.gr/contents_gr/scilab/experiments/Sound_experiments.pdf
* https://tinanantsou.blogspot.com/2013/03/blog-post_6710.html * https://tinanantsou.wordpress.com/category/%CE%AE%CF%87%CE%BF%CF%82/ * https://www.youtube.com/watch?v=khhzp23Ac38&ab_channel=TeacherlandEducation * https://tinanantsou.blogspot.com/2012/03/blog-post_9634.html * https://www.youtube.com/watch?v=ZYQdviphIEY&ab_channel=GeorgePapadopoulos * https://www.youtube.com/watch?v=YHE4wNGFkJU&ab_channel=Hristospapadimitriou * https://www.youtube.com/watch?v=rYrdiQckGhw&ab_channel=GoExperimental * https://www.youtube.com/watch?v=ivSS0Q8J5LY&ab_channel=BabbleDabbleDo
0 Comments
Leave a Reply. |
2021-2022'Αλλη μια αλλόκοτη βιβλιοχρονιά με covid. Εμείς θα είματε εδώ να πασπαλίζουμε με αγάπη και βιβλία τις μέρες μας. Archives
May 2022
Categories |