Κάθε χρόνο ο Φλεβάρης μπαίνει δυνατά! Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην το γιορτάσουμε! Από χθες πυρετώδεις ήταν οι ετοιμασίες ώστε να είναι τα πάντα έτοιμα στην ώρα τους! Για προθέρμανση διαβάσαμε στα ζωάκια της Βιβλιοθήκης. Οι Βιβλιοφάγοι της Δ' Τάξης είχαν ετοιμάσει μια "δυνατή" έκπληξη για τους Βιβλιοφάγους της Β' Τάξης! Τη δεύτερη ώρα τους φώναξαν στην τάξη τους. Κάθε μαθητής και μαθήτρια της Δ' Τάξης πήρε από το χέρι ένα μικρότερο παιδί και του διάβασε το βιβλίο που είχε προετοιμάσει! Πρώτα όμως μας αφιέρωσαν ένα πολύ όμορφο τραγούδι του Λουδοβίκου των Ανωγείων. Πατήστε το κουμπί για να το ακούσετε. Στο δεύτερο διάλειμμα, που το μεγαλώσαμε λιγάκι, οι Βιβλιοθηκάριοι είχαν ετοιμάσει για όλα τα παιδιά φοβερά σκηνικά ανάγνωσης! Οι ομάδες φέτος ήταν ακόμη πιο δημιουργικές και εμπνευσμένες. Είδαμε το βιβλίο να συνοδεύεται από το ανάλογο παζλ, κόλλες ζωγραφικής κόμη και κουκολοθέατρο και μια ολόκληρη θεατρική σκηνή! Υποδεχτήκαμε τον Φεβρουάριο με τον πιο όμορφο τρόπο! Και του χρόνου!
0 Comments
Σήμερα οι Βιβλιοφάγοι της Δ΄Τάξης συγκεντρωθήκαμε σε μία τάξη, μαζί με τις δασκάλες μας. Θα κάναμε όλοι μαζί μάθημα, μας είπαν. Η κυρία Αναστασία και η κυρία Φανή μας ζήτησαν για λίγη ώρα να παρατηρήσουμε προσεχτικά την εικόνα που προβαλλλόταν στον προτζέκτορα. Μας είπαν να κοιτάξουμε προσεχτικά την εικόνα από πάνω, από κάτω, από αριστερά κι απο δεξιά. Να την παρατηρήσουμε στο κέντρο κι ύστερα να τη δούμε από απόσταση όλη μαζί. Έπειτα να εστιάσουμε σε μια λεπτομέρεια και να την παρατηρήσουμε ακόμη πιο προσεχτικά. Ύστερα μας ζήτησαν να τους πούμε τι βλέπουμε,τι σκεφτόμαστε γι' αυτό που βλέπουμε και τι αναρωτιόμαστε. Μια πολυ ενδιαφέρουσα κουβέντα ξεκίνησε και όλοι μοιραστήκαμε τις γνώμες, τις απορίες και τα συναισθήματά μας. Όταν ολοκληρώθηκε η κουβέντα οι δασκάλες μας αποκάλυψαν πως σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Εβραίων από τους Ναζί. Κι όχι μόνο των Εβραίων αλλά και των Τσιγγάνων, των Νέγρων, των ανθρώπων με σωματική ή πνευματική αναπηρία, των πολιτικά αντιφρονούντων κι όλων εκείνων που οι Ναζί θεωρούσαν ως "άχρηστους ανθρώπους". Μιλήσαμε πολύ για τις λέξεις "γενοκτονία" και "ολοκαύτωμα". Είπαμε τι νιώθουμε ακούγοντάς τις, τι σκέψεις και τι εικόνες μας δημιουργούν, ψάξαμε την ετυμολογία τους και τις αποθηκεύσαμε στο ευρετήριό μας. Μας εξήγησαν ποια ήταν τα παιδιά που είχαν αποτυπωθεί στο γλυπτό, τα παιδιά του Lidice. Μπορείτε να πατήσετε πάνω στην εικόνα για να γνωρίσετε κι εσείς τη συγκλονιστική ιστορία τους. Ύστερα μας ζητησαν να φανταστούμε κι εμείς ότι είμαστε ένα από τα παιδιά του Lidice και να σηκωνόμαστε ένας ένας για να φτιάξουμε μια παγωμένη εικόνα με το δικό μας ζωντανό γλυπτό. Όταν ήρθε η ώρα να διαβάσουμε "Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ", όλοι κρατούσαμε την ανάσα μας. Μπορεί η Άννα να μη βρισκόταν ανάμεσα στα παιδιά του Lidice μα όλοι πια μπορούσαμε να νιώσουμε τον φόβο κι την απελπισία της, την αίσθηση της αδικίας, την ελπίδα πως κάτι θα γίνει για να σωθεί, τη σιωπηλή κραυγή που άνθιζε μέσα της όσα χρόνια έμενε φυλακισμένη... Κι όταν οι δασκάλες μας μας ζήτησαν να γράψουμε ένα γράμμα στην Άννα κι ένα σε έναν Ναζί ξέραμε πολύ καλά τι θα θέλαμε να πούμε στον καθένα.
Σήμερα στη Βιβλιοθήκη μας περίμενε μια έκπληξη! Το βιβλίο δε θα το διαβάζαμε μαζί με το βιβλιοφάγο δρακάκι, όπως πάντα αλλά μαζί με έναν ...αρκούδο!
Καθώς τον κοιτούσαμε για να τον παρατηρήσουμε και να συστηθούμε μαζί του, μας φάνηκε λίγο παράξενος. Δεν ήταν καινούριος. Έμοιαζε φθαρμένος, η κίτρινη κορδέλα του ήταν ξεθωριασμένη και το δεξί του παδαράκι ήταν σκισμένο. Σκεφτήκαμε τι θα θέλαμε να μάθουμε γι' αυτόν κι ένας ένας του κάναμε ερωτήσεις. Εκείνος μας τις απάντησε όλες... όχι μόνος όμως του αλλά μέσα από ένα βιβλίο. Τη συγγραφέα του, την Ελένη Γερουλάνου, την γνωρίζαμε από παλιά. Δεν την ξεχνάμε ποτέ ούτε εκείνη ούτε το Library4all που μας έκαναν πρόπερσι το πιο υπέροχο χριστουγεννιάτικο δώρο: μια κούτα γεμάτη υπέροχα βιβλία! Την Ίριδα Σαμαρτζή την γνωρίζουμε και την αγαπάμε κι από άλλα βιβλία αλλά αυτή τη φορά μας φάνηκε πολύ διαφορετική κι ενδιαφέρουσα η εικονογράφηση! "Σαν να ήταν ζωντανή"! Η Ελένη Γερουλάνου, μέσα από το βιβλίο της, μας σύστησε έναν αρκούδο, μια σπουδαία κυρία, τη Μαρία Αργυριάδη κι ένα υπέροχο μουσείο. Μέσα από αυτή την ιστορία μάθαμε μια καινούρια λέξη: "οραματίζομαι". Τι όμορφη λέξη! Όλοι μας μοιραστήκαμε τις σκέψεις μας. Τι οραματίζεται ο καθένας από εμάς άραγε;
Μιλήσαμε για τα δικά μας παλιά παιχνίδια που βαριόμαστε να παίξουμε πια μαζί τους ή για άλλα που συχνά βλέπουμε πεταμένα στα σκουπίδια. Ποιος ξέρει πού θα βρισκόταν ο αρκούδος της Βιβλιοθήκης μας και σίγουρα ο αρκούδος της ιστορίας δε θα βρισκόταν στην προθήκη ενός σπουδαίου μουσείου για να τον καμαρώνουν όλοι ούτε θα γινόταν ο ήρωας του βιβλίου αν η Μαρία Αργυριάδη δεν τον έσωζε και δε του έδινε μια δεύτερη ευκαιρία κι αν ο διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, Άγγελος Δεληβοριάς, δεν αναγνώριζε την αξία του. Μάθαμε πως η Μαρία Αργυριάδη και ο Άγγελος Δεληβοριάς έχουν πεθάνει αλλά είμαστε σίγουροι πως από κάπου παρακολουθούν τα παιδιά και τους μεγάλους που επισκέπτονται το μουσείο και θα κλείνουν, χαμογελαστοί, το μάτι στον αρκούδο!
Άλλωστε τα παλιά παιχνίδια μας για κάποιους μπορεί να είναι δώρα πολύτιμα. Θα μπορούσαμε λοιπόν να τα χαρίζουμε αντί να τα πετάμε. Αναρωτηθήκαμε από πότε τα παιδιά παίζουν με παιχνίδια; Πώς θα ήταν τα παιχνίδια των πρωτόγονων παιδιών ή των παιδιών στα αρχαία χρόνια; Από τι είναι φτιαγμένα σήμερα τα παιχνίδια μας κι από τι φτιάχνονταν παλιά; Υπάρχουν άραγε παλιά παιχνίδια που παίζονται και σήμερα; Τόσο πολύ μας άρεσαν όλα αυτά που συζητούσαμε που αποφασίσαμε να επισκεφτούμε και οι ίδιοι το μουσείο παιχνιδιών Μπενάκη στην Αθήνα, έστω και με τη βοήθεια του διαδικτύου. Φυσικά, όπως πάντα πριν από την επίσκεψή μας στο μουσείο, θυμηθήκαμε τους κανόνες που θα έπρεπε να ακολουθήσουμε.
Με το που φτάσαμε στο μουσείο είδαμε το κτίριο στο οποίο στεγάζεται μείναμε με ανοιχτό το στόμα! Σαν πύργος έμοιαζε, σαν κάστρο των παραμυθιών! Μην βιάζεστε να μπείτε μέσα. Σταθείτε λίγο να το θαυμάσετε! Κάναμε κλικ με το μαγικό ραβδί και μπήκαμε στο μουσείο. Κάντε κι εσείς κλικ στην εικόνα κι ακολουθήστε μας!
Είδαμε τα παιχνίδια, διαβάσαμε τις λεζάντες και συζητήσαμε πώς άλλαζαν τα παιχνίδια κάθε εποχή, Η Μαρία μας είπε πως ξέρει να παίζει πεντόβολα. Της τα έμαθε η γιαγιά της. Κάπου είδαμε και το τσέρκι που χρησιμοποιούσαν τα παιδιά στα αρχαία χρόνια για να παίξουν κρικηλασία, μόνο που στη λεζάντα του εγραφε κατρακύλι. Πολύ ταιριαστό όνομα!
Αν πηγαίνετε στην Α', τη Β' ή στη Γ' Δημοτικού, μέσα από την επίσκεψη το μουσείο θα σας δοθεί η ευκαιρία να κάνετε εξάσκηση στις λεζάντες αλλά και στην περιγραφή αντικειμένων. Έτσι το κάναμε κι εμείς και συνδυάσαμε το μάθημα με την ψυχαγωγία! Αν πάλι είστε μεγαλύτεροι, μην νομίζετε πως το βιβλίο αυτό δεν είναι για εσάς. Όσοι πηγαίνετε στη Δ' Τάξη μπορείτε να ψάξετε στη συλλογή του μουσείου για τα παιχνίδια που έπαιζαν τα παιδιά στα αρχαία χρόνια. Πώς ήταν; Ερευνήστε αν κάποια από αυτά τα παίζουμε και σήμερα. Αν πηγαίνετε στην Ε' και στη Στ΄το βιβλίο αυτό αποτελεί μια εξαιρετική αφορμή για να ασχοληθείτε με ένα σωρό θέματα: το δικαίωμα του παιδιού στο παιχνίδι, την αποτύπωση μιας εποχής στα παιχνίδια της, τα υλικά από τα οποία ήταν φτιαγμένα τα παιχνίδια παλιότερων εποχών αλλά και των ημερών μας, τα παιχνίδια του πολέμου, τα παιχνίδια σε διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς, τα παιχνίδια που έπαιζαν ή παίζουν τα παιδιά από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Ένας αρκούδος μια φορά by on Scribd
Όταν επιστρέψαμε από το μουσείο, πήραμε αγκαλιά τον αρκούδο και προσπαθήσαμε να μπούμε στη θέση του. Πώς να ένιωθε άραγε όταν τον πέταξαν στα σκουπίδια; Πώς να ένιωσε όταν είδε από μακριά το σπίτι του, όταν συνάντησε τη Μαρία; Πώς να νιώθει τώρα που έγινε διάσημος; Μαζί με τους διπλανούς μας προσπαθήσαμε "να μπούμε στα παπούτσια του" και να του δώσουμε φωνή για να μας πει όσα θέλει.
Φανταστείτε μια συνάντηση ανάμεσα στο βιβλιοφάγο δρακάκι και τον αρκούδο! Πόσα θα είχαν να διηγηθούν για τη ζωή τους ο ένας στον άλλον! Μπορείτε με έναν φίλο ή φίλη σας να αναλάβετε το καθένας από έναν ρόλο και να φτιάξετε ένα διάλογο για να μας παρουσιάσετε; Δεν είναι ωραία ιδέα;
Εμείς πάντως τη Δευτέρα θα φέρουμε στην τάξη τα παιχνίδια μας και θα φτιαξουμε ένα μουσείο παιχνιδιών!
Για να διαβάσετε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με το βιβλίο και την ιστορία που κρύβεται πίσω απ' αυτό, κάντε κλικ στην εικόνα! Και φυσικά μπορειτε πάντα να περιηγηθείτε στο μουσείο, μαζί με τους γονείς σας και τους φίλους σας μέσα από το διαδίκτυο.
Πρώτη μέρα στο σχολείο για τη νέα χρονιά, πρώτο χιόνι, πρώτος μήνας ο Γενάρης... με τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε ποδαρικό στη νέα βιβλιοχρονιά;
"Το μικρό 1" εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1962. Εικονογραφήθηκε και σχεδιάστηκε από τον Paul Rand, έναν από τους σημαντικότερους γραφίστες του εικοστού αιώνα ενώ το κείμενο της Αnn Rand, απλό και έξυπνο περιγράφει τις προσπάθειες του μικρού 1 να βρει φίλους. Από πού ξεκινά κανείς να διαβάζει ένα βιβλίο; Από το εξώφυλλο φυσικά! Παρατηρήσαμε πρώτα τη ζωγραφιά. Μας φάνηκε απλή, αστεία, χρωματιστή, κάποιοι είπαν πως μοιάζει με έργο ζωγράφου κι άλλοι με ζωγραφιά παιδιού. Χμ, σαν να μας έβαλαν σε σκέψεις... Ο εικονογράφος του βιβλίου ήταν ένας σπουδαίος γραφίστας. Τι νομίζετε πως κάνει ένας γραφίστας; Τι είναι το λογότυπο; Γνωρίζετε κάποια λογότυπα;
Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στους μικρούς αυτού του κόσμου; Τι εννοεί άραγε; Ποιοι πιστεύετε πως είναι οι μικροί αυτού του κόσμου; Γιατί;
Δεν είναι πάντα εύκολο να βρεις φίλους κι ίσως να απογοητευτείς πολλές φορές. Τίποτα όμως δε συγκρίνεται με τη χαρά σου όταν βρεις εκείνον τον σωστό, τον τέλειο κολλητό!
Δεν ταιριάζουμε πάντα με όλους κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Όταν όμως βρούμε κάποιον να μας συμπληρώνει και να τον συμπληρώνουμε, κάποιον που σκέφτεται όπως εμείς ....ή και τελείως διαφορετικά, κάποιον που θέλει να πιαστούμε από το χέρι και να περπατήσουμε μαζί, ε τότε γίνονται και θαύματα! Δε μας πιστεύετε;
Θυμηθήκαμε ένα άλλο βιβλίο που είχαμε διαβάσει: "Το άπειρο κι εγώ" της Kate Hosford. Αλήθεια, δεν είχαμε πει τότε πως χάρη στο 1 οι αριθμοί δεν τελειώνουν ποτέ και εκτείνονται στο άπειρο; Μα βέβαια, αφού πάντα μπορείς να προσθέσεις το 1 σε έναν αριθμό και να συνεχίζεις για πάντα! Ίσως τελικά το 1 να μην είναι τόσο μικρό όσο φαίνεται ή όσο νομίζουμε!
Σκεφτήκαμε με τι μοιάζει το 1 και σταματήσαμε μόνο και μόνο επειδή γεμίσαμε τον πίνακα κι όχι επειδή μας τελείωσαν οι ιδέες!
Μιλήσαμε και το τσέρκι και την κρικηλασία, ένα παιχνίδι που έπαιζαν τα παιδιά στην αρχαία Ελλάδα, και όχι μόνο, και χρειάζεται ένα 1 κι ένα 0 για να παιχτεί.
Τι μπορεί να γίνει άραγε το 1;
"Το μικρό 1" κυκλοφορεί φρέσκο απο τις εκδόσεις Μικρή Σελήνη για τους μικρούς του κόσμου τούτου! Κι αν είναι αφιερωμένο στους μικρούς του κόσμου τούτου, δε σημαίνει ότι δε διαβάζεται με το ίδιο ενδιαφέρον αλλά με διαφορετικό τρόπο και από του μεγάλους!
Λαλούν οι κόκορες τη νύχτα; Τι σχέση έχει η Πρώτη Παγκόσμια Κοκορομαχία με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο; Τι χρώμα έχει η αγάπη; Πώς μυρίζει; Πώς τη νιώθεις όταν την αγγίζεις; Κι αν είχε ήχο πώς θα ακουγόταν;
Πότε μεγαλώνει η αγάπη; Τελειώνει ποτέ; Υπάρχει μία αγάπη ή πολλές; Όλοι οι άνθρωποι νιώθουμε την αγάπη με τον ίδιο τρόπο; Υπάρχουν άνθρωποι που κρατούν άσβεστο στο φως σε σκοτεινούς καιρούς κι αν ναι γιατί κανείς δεν τους ακούει; Αν ψάχνετε απάντηση στα καίρια αυτά ερωτήματα μην χάσετε το βιβλίο της Σοφίας Μαντουβάλου "Τη νύχτα που γεννήθηκε η αγάπη". Εμείς δεν μπορούμε χωρίς αυτό! Κάθε χρόνο το έχουμε στη λίστα μας. Το αγαπάμε όχι μόνο για την όμορφη ιστορία της Σοφίας Μαντουβάλου και την εξαιρετική εικονογράφηση της Θέντας Μιμηλάκη αλλά και γιατί μας δίνει την ευκαιρία να μιλήσουμε για ένα σωρό πράγματα με μικρούς αλλά και μεγάλους Βιβλιοφάγους!
Φέτος το διαβάσαμε με τους Βιβλιοφάγους της Β' Τάξης. Μεγάλη κουβέντα άναψε η αγάπη... Καταλήξαμε πως οι αγάπες δεν είναι πολλές αλλά μία... απλά τη νιώθει ο καθένας με διαφορετικό τρόπο...
Κλείσαμε τα μάτια και σκεφτήκαμε τι χρώμα θα είχε η αγάπη, αν είχε χρώμα; Αν μπορούσε κανείς να την αγγίξει πώς θα την ένιωθε; Τι ήχο θα είχε; Πώς θα μύριζε αγάπη αν είχε μυρωδιά; Αν θέλετε, σκεφτείτε κι εσείς με κλειστά μάτια... γιατί με κλειστά μάτια μερικές φορές βλέπει κανείς περισσότερα απ' ότι με ανοιχτά...
Είστε έτοιμοι να μοιραστούμε τις σκέψεις μας;
Αν ή αγάπη είχε χρώμα θα ήταν σίγουρα κόκκινο. Αυτό απαντήσαμε στην συντριπτική πλειοψηφία... με λίγο γαλάζιο ίσως σαν τη θάλασσα και λίγο χρυσό... Αν μπορούσαμε να την αγγίξουμε θα ήταν μαλακιά, ζεστή, απαλή, βελούδινη, χνουδωτή σαν ζωάκι, δροσερή σαν γρασίδι, Θα ήταν τέλεια! Αν είχε ήχο η αγάπη θα ήταν ο ήχος που κάνει το απαλό αεράκι, θα ήταν ο χτύπος της καρδιάς, θα ήταν τραγούδι ή η μουσική της ασκομαντούρας. Θα έκανε θόρυβο όπως ο ελέφαντας, θα ήταν τα κύματα της θάλασσας ή το κελάηδισμα ενός πουλιού. Η αγάπη θα ήταν μια όμορφη μελωδία και γλυκά λόγια... Αν η αγάπη είχε μυρωδιά θα ήταν η μυρωδιά του μανταρινιού ή της αγκαλιάς της μαμάς. Θα μύριζε τσίχλα φράουλα, τριαντάφυλλο, ή μαλακτικό. Θα μύριζε καραμέλα ή παστίτσιο που είναι το αγαπημένο μας φαγητό. Θα μύριζε λουλούδια και βιβλία...
Ακούσαμε το τραγούδι του Λουδοβίκου των Ανωγείων και το τραγουδήσαμε όλοι μαζί.
Ποιο το χρώμα της αγάπης; Ποιος θα μας το βρει;
Κι ύστερα ζωγραφίσαμε... κι ακόμη ζωγραφίζουμε τη νύχτα που γεννήθηκε η αγάπη!
Την Κυριακή που μας πέρασε η Νεράιδα της Βιβλιοθήκης μας είχε προσκαλέσει σε μια αλλιώτικη δράση που θα συνδύαζε δύο αγαπημένες μας συνήθειες: το διάβασμα και τη γυμναστική. Η κυρία Ειρήνη μαζί με το βιβλιοφάγο δρακάκι διάλεξαν να μας γυμνάσουν με yoga, ένα είδος άσκησης ιδανικό για όλες τις ηλικίες, που όχι μόνο δυναμώνει και κάνει ευλύγιστο το σώμα μας αλλά μας βοηθά στη συγκέντρωση και στη χαλάρωση επίσης! Πιο συγκεκριμένα: Με τη yoga • Βελτιώνουμε σημαντικά την αναπνοή. • Ησυχάζουμε το μυαλό και μειώνουμε το άγχος. • Μειώνουμε τις εκρήξεις θυμού και νευρικών κρίσεων. • Βοηθάμε στην απαλλαγή από ανεπιθύμητες συνήθειες. • Βελτιώνουμε την φυσική μας κατάσταση. Οι ασκήσεις προσφέρουν ενδυνάμωση, ευλυγισία και θεραπεία από διάφορους πόνους • Διορθώνουμε ή θεραπεύουμε διάφορα προβλήματα όπως κακή στάση, πόνους στη μέση, στον αυχένα δισκοπάθειες, πιασίματα, αρθρίτιδες. • Βελτιώνουμε την κατάσταση του ορμονικού, κυκλοφορικού, λυμφατικού και νευρικού συστήματος. • Μειώνεται το σάκχαρο και η κακή χοληστερίνη LDS Το πώς περάσαμε μπορείτε να το δείτε και μόνοι σας! Την επόμενη φορά σας περιμένουμε!
Παρατηρήστε καλά το άγαλμα της φωτογραφίας. Ποιος πιστεύετε πως είναι αυτός ο σκύλος και γιατί του έφτιαξαν άγαλμα;
Το όνομά του είναι Μπάλτο και την απίστευτη, κι όμως αληθινή ιστορία, του ίδιου και των συντρόφων του μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο του Βασίλη Παπαθεοδώρου με τίτλο "Τόγκο, το σκυλί των πάγων" από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Κουκουλωθείτε γερά και βρείτε στον χάρτη και στην υδρόγειο σφαίρα την Αλάσκα, γιατί η ιστορία μας από εκεί ξεκινά κι εκεί τελειώνει!
Γνωρίζετε άλλα ζώα που έχουν σώσει ανθρώπους;
Συζητήστε με τους φίλους σας για τη σχέση των ανθρώπων με τα ζώα. Θεωρείτε πως τα ζώα έχουν δικαιώματα; Τι πιστεύετε για εκείνους που τα κακοποιούν; Ο Μαχάτμα Γκάντι, ένας σοφός άνθρωπος από την Ινδία έλεγε πως "ο πολιτισμός ενός έθνους φαίνεται από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα". Πώς καταλαβαίνετε αυτά τα λόγια; Το Diwali είναι μεγάλη γιορτή στο Νεπάλ: επί πέντε μέρες, κάπου στα μέσα του φθινοπώρου, οι Νεπαλέζοι ινδουιστές γιορτάζουν τη νίκη του φωτός επί του σκότους, του καλού επί του κακού, της γνώσης επί της άγνοιας, αλλά και τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση και τα πλάσματά της. Και ιδιαίτερα με ορισμένα πλάσματα: συγκεκριμένα, τα κοράκια, τις αγελάδες και τα σκυλιά. Στα σκυλιά είναι αφιερωμένη η δεύτερη μέρα των εορτασμών, και συμμετέχουν όλα, κατοικίδια και αδέσποτα. Τη μέρα εκείνη, στολίζονται με γιρλάντες από λουλούδια, σημάδι σεβασμού προς το ζώο, που αναγνωρίζεται σαν πλάσμα σημαντικό, άξιο των προσευχών των πιστών. Ταυτόχρονα, αποκτούν στο μέτωπό τους και το χαρακτηριστικό κόκκινο σημάδι των ινδουιστών, σύμβολο ιερότητας. Φυσικά, τα τιμώμενα πρόσωπα (ή μάλλον, τα τιμώμενα μουσούδια) της ημέρας απολαμβάνουν και εξαιρετικές έξτρα λιχουδιές, είτε στα σπίτια τους είτε στον δρόμο. Ο ινδουισμός (όπως και ο βουδισμός) έχει παράδοση σεβασμού στα σκυλιά, αφού θεωρούνται κατεξοχήν φορείς της αρετής και της δικαιοσύνης. Είναι χαρακτηριστικός ο μύθος στο ιερό βιβλίο Mahabharata, όπου ο βασιλιάς της αρετής Yudhishthira αρνείται να μπει στον παράδεισο χωρίς το πιστό του σκυλί. Έτσι γιορτάζουν οι ινδουιστές την κοινή ζωή τους με τα σκυλιά: ως φύλακες, συντρόφους και φίλους. Ωραία δεν θα ήταν να καθιερώναμε κι εμείς, καθένας ξεχωριστά ή και όλοι μαζί, μια μέρα για να γιορτάζουμε αυτή τη μεγάλη αγάπη; Πηγή: https://dimartblog.com/2015/06/27/dog-party/ Ένα μήνα τώρα χάρη στην κυρία Ελένη, τη δασκάλα μας των Αγγλικών, πνέει λονδρέζικος αέρας στο σχολείο μας. Μια βαλίτσα γεμάτη βιβλία στα αγγλικα ήταν η αιτία να ταξιδέψουμε έστω και νοερά στη Μεγάλη Βρετανία και να αγαπήσουμε τη χώρα μέσα από τις ιστορίες της. Ξεφυλλίσαμε βιβλία, διαβάσαμε, συζητήσαμε, παίξαμε κι ετοιμάσαμε το δικό μας δώρο για να ευχαριστήσουμε τα "Βιβλία σε ρόδες" πριν συνεχίσουν το ταξίδι τους. Καλή συνέχεια τους ευχόμαστε και να συναντήσουν όσο περισσότερα παιδιά μπορούν! Η κυρία Ειρήνη θέλει να μας φέρει τα Χριστούγεννα από τον Αύγουστο, αν είναι δυνατόν! Όχι πως κι οι άλλοι της φέρνουμε αντίρρηση δηλαδή, ¨Τραβάτε με κι ας κλαίω" που λένε. Μας έχει στρώσει λοιπόν όλους καταμεσής του Νοέμβρη να φτιάχνουμε χριστουγεννιάτικους σελιδοδείκτες! Κι είναι τόσο καλή δασκάλα που ακόμη και η κυρία Ελευθερία που δεν τα πιάνει κι εύκολα, τα κατάφερε! Παγκόσμια Ημέρα για τα διαιώματα των παιδιών σήμερα. Ποια είναι όμως αυτά τα δικαιώματα και γιατί χρειάζεται κάποιος να τα προστατέψει; Ποιος είναι αυτός; Τα καταφέρνει πιστεύετε; Συζητήσαμε για όλα αυτά στην τάξη, στη Βιβλιοθήκη, στην αυλή μια και βοήθησε κι ο καιρός. Με τους Βιβλιοφάγους του Δ1 είδαμε αναλυτικά τα δικαιώματα των παιδιών και παρουσιάσαμε με την ομάδα μας κάποιο από αυτά με όποιον τρόπο θέλαμε: ζωγραφική, παντομίμα, χορό, ποίημα, κείμενο, θεατρικό, κατασκευή... Φυσικά διαλέξαμε οι περισσότεροι το θέατρο και την παντομίμα. Σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνεργασία παιδιά, κυρία Φανή και κυρία Ευτυχία! Τα βιβλία έμειναν στην αυλή τα διαλείμματα για να μπορούν να τα ξφυλλίσουν, να τα διαβάσουν και να ενημερωθουν για τη σημερινή μέρα από τους Βιβλιοθηκάριους όλα τα παιδιά. Για να πάτε ακόμα παραπέρα την κουβέντα σας διαβάστε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο.
|
Βιβλιοχρονιά 2018-2019Μια νέα χρονιά ξεκινά και μας υπόσχεται πολλά! Επίσημα πια μέλος του Δικτύου Σχολικών Βιβλιοθηκών, ενός δικτύου που χρόνια πριν αποτελούσε το όνειρο της Νεράιδας της Βιβλιοθήκης και του βιβλιοφάγου δράκου. Με παλιά και νέα μέλη στην ομάδα μας ελπίζουμε πως η χρονιά μας θα είναι γεμάτη υπέροχες βιβλιοπεριπέτειες. Μαζί με την Νεράιδα και το δρακάκι φέτος θα είναι η γοργόνα Κοργιαλλένια, η κυρία Ελευθερία Καλούδη (Υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης), η κυρία Ειρήνη Τσάιμα, η κυρία Ελένη Μπαλταδάκη και ο κύριος Κώστας Χαλκιαδάκης. Archives
June 2019
Categories |