Ένας αρκούδος μια φορά..

Σήμερα στη Βιβλιοθήκη μας περίμενε μια έκπληξη! Το βιβλίο δε θα το διαβάζαμε μαζί με το βιβλιοφάγο δρακάκι, όπως πάντα αλλά μαζί με έναν ...αρκούδο!
Καθώς τον κοιτούσαμε για να τον παρατηρήσουμε και να συστηθούμε μαζί του, μας φάνηκε λίγο παράξενος. Δεν ήταν καινούριος. Έμοιαζε φθαρμένος, η κίτρινη κορδέλα του ήταν ξεθωριασμένη και το δεξί του παδαράκι ήταν σκισμένο. Σκεφτήκαμε τι θα θέλαμε να μάθουμε γι' αυτόν κι ένας ένας του κάναμε ερωτήσεις. Εκείνος μας τις απάντησε όλες... όχι μόνος όμως του αλλά μέσα από ένα βιβλίο.
Τη συγγραφέα του, την Ελένη Γερουλάνου, την γνωρίζαμε από παλιά. Δεν την ξεχνάμε ποτέ ούτε εκείνη ούτε το Library4all που μας έκαναν πρόπερσι το πιο υπέροχο χριστουγεννιάτικο δώρο: μια κούτα γεμάτη υπέροχα βιβλία! Την Ίριδα Σαμαρτζή την γνωρίζουμε και την αγαπάμε κι από άλλα βιβλία αλλά αυτή τη φορά μας φάνηκε πολύ διαφορετική κι ενδιαφέρουσα η εικονογράφηση! "Σαν να ήταν ζωντανή"!
Η Ελένη Γερουλάνου, μέσα από το βιβλίο της, μας σύστησε έναν αρκούδο, μια σπουδαία κυρία, τη Μαρία Αργυριάδη κι ένα υπέροχο μουσείο. Μέσα από αυτή την ιστορία μάθαμε μια καινούρια λέξη: "οραματίζομαι". Τι όμορφη λέξη! Όλοι μας μοιραστήκαμε τις σκέψεις μας. Τι οραματίζεται ο καθένας από εμάς άραγε;
​

Μιλήσαμε για τα δικά μας παλιά παιχνίδια που βαριόμαστε να παίξουμε πια μαζί τους ή για άλλα που συχνά βλέπουμε πεταμένα στα σκουπίδια. Ποιος ξέρει πού θα βρισκόταν ο αρκούδος της Βιβλιοθήκης μας και σίγουρα ο αρκούδος της ιστορίας  δε θα βρισκόταν στην προθήκη ενός σπουδαίου μουσείου για να τον καμαρώνουν όλοι ούτε θα γινόταν ο ήρωας του βιβλίου αν η Μαρία Αργυριάδη δεν τον έσωζε και δε του έδινε μια δεύτερη ευκαιρία κι αν ο διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, Άγγελος Δεληβοριάς, δεν αναγνώριζε την αξία του. Μάθαμε πως η Μαρία Αργυριάδη και ο Άγγελος Δεληβοριάς έχουν πεθάνει αλλά είμαστε σίγουροι πως από κάπου παρακολουθούν τα παιδιά και τους μεγάλους που επισκέπτονται το μουσείο και θα κλείνουν, χαμογελαστοί,  το μάτι στον αρκούδο!
Άλλωστε τα παλιά παιχνίδια μας για κάποιους μπορεί να είναι δώρα πολύτιμα. Θα μπορούσαμε λοιπόν να τα χαρίζουμε αντί να τα πετάμε.
Αναρωτηθήκαμε από πότε τα παιδιά παίζουν με παιχνίδια; Πώς θα ήταν τα παιχνίδια των πρωτόγονων παιδιών ή των παιδιών στα αρχαία χρόνια; Από τι είναι φτιαγμένα σήμερα τα παιχνίδια μας κι από τι φτιάχνονταν παλιά; Υπάρχουν άραγε παλιά παιχνίδια που παίζονται και σήμερα;
Τόσο πολύ μας άρεσαν όλα αυτά που συζητούσαμε που αποφασίσαμε να επισκεφτούμε και οι ίδιοι το μουσείο παιχνιδιών Μπενάκη στην Αθήνα, έστω και με τη βοήθεια του διαδικτύου. Φυσικά, όπως πάντα πριν από την επίσκεψή μας στο μουσείο, θυμηθήκαμε τους κανόνες που θα έπρεπε να ακολουθήσουμε. 

Με το που φτάσαμε στο μουσείο  είδαμε το κτίριο στο οποίο στεγάζεται μείναμε με ανοιχτό το στόμα! Σαν πύργος έμοιαζε, σαν κάστρο των παραμυθιών! Μην βιάζεστε να μπείτε μέσα. Σταθείτε λίγο να το θαυμάσετε! Κάναμε κλικ με το μαγικό ραβδί και μπήκαμε στο μουσείο. Κάντε κι εσείς κλικ στην εικόνα κι ακολουθήστε μας!

Είδαμε τα παιχνίδια, διαβάσαμε τις λεζάντες και συζητήσαμε πώς άλλαζαν τα παιχνίδια κάθε εποχή, Η Μαρία μας είπε πως ξέρει να παίζει πεντόβολα. Της τα έμαθε η γιαγιά της. Κάπου είδαμε και το τσέρκι που χρησιμοποιούσαν τα παιδιά στα αρχαία χρόνια για να παίξουν κρικηλασία, μόνο που στη λεζάντα του εγραφε κατρακύλι. Πολύ ταιριαστό όνομα!
Αν πηγαίνετε στην Α', τη  Β' ή στη Γ' Δημοτικού, μέσα από την επίσκεψη το μουσείο θα σας δοθεί η ευκαιρία να κάνετε εξάσκηση στις λεζάντες αλλά και στην περιγραφή αντικειμένων. 
Έτσι το κάναμε κι εμείς και συνδυάσαμε το μάθημα με την ψυχαγωγία! 
Αν πάλι είστε μεγαλύτεροι, μην νομίζετε πως το βιβλίο αυτό δεν είναι για εσάς. Όσοι πηγαίνετε στη Δ' Τάξη μπορείτε να ψάξετε στη συλλογή του μουσείου για τα παιχνίδια που έπαιζαν τα παιδιά στα αρχαία χρόνια. Πώς ήταν; Ερευνήστε αν κάποια από αυτά τα παίζουμε και σήμερα.
Αν πηγαίνετε στην Ε' και στη Στ΄το βιβλίο αυτό αποτελεί μια εξαιρετική αφορμή για να ασχοληθείτε με ένα σωρό θέματα: το δικαίωμα του παιδιού στο παιχνίδι, την αποτύπωση μιας εποχής στα παιχνίδια της, τα υλικά από τα οποία ήταν φτιαγμένα τα παιχνίδια παλιότερων εποχών αλλά και των ημερών μας, τα παιχνίδια του πολέμου, τα παιχνίδια σε διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς, τα παιχνίδια που έπαιζαν ή παίζουν τα παιδιά από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. 

Ένας αρκούδος μια φορά by on Scribd

Όταν επιστρέψαμε από το μουσείο, πήραμε αγκαλιά τον αρκούδο και προσπαθήσαμε να μπούμε στη θέση του. Πώς να ένιωθε άραγε όταν τον πέταξαν στα σκουπίδια; Πώς να ένιωσε όταν είδε από μακριά το σπίτι του, όταν συνάντησε τη Μαρία; Πώς να νιώθει τώρα που έγινε διάσημος; Μαζί με τους διπλανούς μας προσπαθήσαμε "να μπούμε στα παπούτσια του" και να του δώσουμε φωνή για να μας πει όσα θέλει.

Φανταστείτε μια συνάντηση ανάμεσα στο βιβλιοφάγο δρακάκι και τον αρκούδο! Πόσα θα είχαν να διηγηθούν για τη ζωή τους ο ένας στον άλλον! Μπορείτε με έναν φίλο ή φίλη σας να αναλάβετε το καθένας από έναν ρόλο και να φτιάξετε ένα διάλογο για να μας παρουσιάσετε; Δεν είναι ωραία ιδέα;

Εμείς πάντως τη Δευτέρα θα φέρουμε στην τάξη τα παιχνίδια μας και θα φτιαξουμε ένα μουσείο παιχνιδιών!
Για να διαβάσετε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με το βιβλίο και την ιστορία που κρύβεται πίσω απ' αυτό, κάντε κλικ στην εικόνα! Και φυσικά μπορειτε πάντα να περιηγηθείτε στο μουσείο, μαζί με τους γονείς σας και τους φίλους σας μέσα από το διαδίκτυο.