Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης και Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού

Καλεσμένους μας είχαμε σήμερα τα παιδιά και τους δασκάλους της Ε' Τάξης. Ομολογούμε πως ήταν από τις ωραιότερες επισκέψεις που έχει δεχτεί η Βιβλιοθήκη και τους ευχαριστούμε όλους για το κέφι, τη ζωντάνια, τη δημιουργικότητα και το ενδιαφέρον τους να γνωρίσουν καινούρια πράγματα. Μπράβο παιδιά! Να μείνετε για πάντα έτσι! Πολύ σας καμαρώσαμε!

​

Ταξίδι μεγάλο κάναμε! Ωκεανούς και  θάλασσες περάσαμε! Αφήστε που στην αρχή δεν γνωρίζαμε καν τον προορισμό. Έπρεπε να τον μαντέψουμε αφού πρώτα περιηγηθούμε στο χώρο της Βιβλιοθήκης και ανακαλύψουμε τα σημάδια θα που μας τον αποκάλυπταν: βιβλία, μια παλιά καρτ ποστάλ, μια ζωγραφιά με ένα πολύ σε ένα κλαδί, έναν πίνακα που απεικόνιζε ένα τεράστιο κύμα.

Οι περισσότεροι καταλήξαμε πως ήταν η Ιαπωνία ή η Κίνα. Σ' εμάς οι χώρες αυτές μοιάζουν ίδιες και οι κάτοικοί τους επίσης. Μάλλον μας μπερδεύουν τα σχιστά μάτια. Άραγε κι εμείς οι λευκοί να μοιάζουμε όλοι στα δικά τους μάτια; Μια πολύ καλή ευκαιρία να μιλήσουμε για τις φυλές των ανθρώπων και να καταλήξουμε πως όλα εξαρτώνται από το περιβάλλον που έχουμε γεννηθεί εμείς και οι πρόγονοί μας καθώς η φύση μας έχει προικίσει με έφόδια για να επιβιώνουμε σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Ωστόσο, άσχετα από την εξωτερική μας εμφάνιση καθόλου δε διαφέρουμε στην κατασκευή, στις ανάγκες, στα συναισθήματα.
Τι θα σκεφτόσαστε για παράδειγμα αν σας λέγαμε πως τα κορίτσια της φωτογραφίας είναι δίδυμα; Σίγουρα θα ήσαστε λίγο δύσπιστοι... 

Πατήστε στην εικόνα για να διαβάσετε το άρθρο

Οι δάσκαλοί μας μάς βοήθησαν να σκεφτούμε έξω από τα στερεότυπα εξηγώντας μας τις διαφορές ανάμεσα στην Κίνα και στην Ιαπωνία αλλά και ανάμεσα στους Κινέζους και στους Ιάπωνες. Μας θύμισαν το τραγικό τέλος του Β΄Παγκόσμιου Πολέμου, τη Σαντάκο Σασάκι, τον Χάτσικο αλλά και τη Σαντόρο. Αυτή την τελευταία την γνωρίζαμε όλοι...ειδικά τα κορίτσια.

Έπειτα χωριστήκαμε σε τριάδες με ένα και μοναδικό κριτήριο: έπρεπε να σκεφτούμε με ποιον από τους συμμαθητές μας δε θα μας περνούσε ποτέ από τον νου  να κάνουμε ομάδα, και μ' αυτόν να την κάνουμε... Παραξενο; Κοιταχτήκαμε όλοι καλά καλά... και κάναμε ομάδες...

Κάθε ομάδα πήρε από ένα ποίημα μέσα από ένα καπέλο. Αφού το διαβάσαμε και συζητήσαμε γι' αυτό  μεταξύ μας, μοιραστήκαμε τις σκέψεις μας με τους συμμαθητές μας. Τι όμορφα πράγματα μοιραστήκαμε, θα το καταλάβετε από το βλέμμα της κυρίας Αναστασίας και της κυρίας Ειρήνης...
​

Διαπιστώσαμε ακόμη πως όλων τα τρίστιχα είχαν τον ίδιο αριθμό συλλαβών σε κάθε στίχο. Το μοτίβο που ακολουθούσαν ήταν...

Στη συνέχεια, με τη συνοδεία του γιαπωνέζικου φλάουτου κοιτάξαμε πολλές φωτογραφίες. Η οδηγία ήταν να τις παρατηρήσουμε προσεχτικά χωρίς να μιλάμε και με το τέλος της μουσικής να πάρουμε όποια μας είχε κάνει εντύπωση, όποια μας κίνησε το ενδιαφέρον, μας θύμισε κάτι ή μας προκάλεσε κάποιο συναίσθημα.

Παρατηρήσαμε καλά τις εικόνες μας και γράψαμε λέξεις που μας έφερναν στο νου: ουσιαστικά, ρήματα, επίθετα αλλά και συναισθήματα που μας προκαλούσαν. Μ' αυτές γράψαμε τα δικά μας χαϊκού. Μάλιστα ενθουσιαστήκαμε τόσο που δε μας έφτανε μόνο ένα και στο τέλος οι δάσκαλοι μας παρακαλούσαν να φύγουμε για να βγούνε διάλειμμα. Άλλο πάλι και τούτο!

Η ποιητική μας σοδειά; Απίστευτη! 

Στο τέλος, αξιολογήσαμε τη δράση μας, όπως πάντα... Μμ, δεκάρια βλέπουμε. Τι μας άρεσε περισσότερο; Κατ' αρχήν "που ξεφύγαμε λίγο από τα μαθήματα (μαζί σας παιδιά), έπειτα που μάθαμε κάτι καινούριο, που συνεργαστήκαμε τόσο όμορφα και μάλιστα με παιδιά που ποτέ δεν είχαμε σκεφτεί πως θα μπορούσαμε, που νιώσαμε τόσα πράγματα μέσα από ένα απλό ποίημα, που μας έφεραν τόσα πράγματα στο νου εικόνες που δεν είχαμε δει ποτέ!"
​Σας ευχαριστούμε πολύ, παιδιά! Είναι που εσείς μας εμπνέετε...
Ευχαριστούμε κύριε Γιώργο και κύριε Κώστα, κυρία Αναστασία!