|
Ένα πολύ παλιό έθιμο θέλει το διάβασμα του πρώτου χριστουγεννιάτικου βιβλίου να γίνεται κάτω από το στολισμένο δέντρο, δίπλα στο αναμμένο τζάκι...κι ας είναι κι από τον προτζέκτορα. Κλείστε τις κουρτίνες καλά, να μείνει έξω ο μαρτυριάρης ήλιος κι αφήστε το σκοτάδι να βοηθήσει τα θαύματα να ανθίσουν! Πάντα η μεγαλόφωνη ανάγνωση ξεκινά με το μικρό τελετουργικό της...πολύ περισσότερο η ανάγνωση των χριστουγεννιάτικων βιβλίων! Τα θαύματα ανθίζουν παντού αλλά πιο πολύ μέσα σε κύκλους φτιαγμένους με φροντίδα. Κάντε έναν ωραίο κύκλο κάτω από το δέντρο βάζοντας τις παλάμες σας μπροστά από τα πόδια. Μη βιαστείτε, είναι σημαντικό να το κάνετε σωστά, να μη μείνει κανείς απ' έξω γιατί τότε ο κύκλος χάνει τη δύναμή του. Αν δυσκολεύεστε και γκρινιάζετε και σπρώχνεστε και στριμώχνεστε, όπως κάναμε εμείς, δεν πειράζει. Αυτό είναι το μάθημά σας. Κι όταν ο κύκλος είναι έτοιμος και ρωτήσετε τα παιδιά, τι ήταν εκείνο που τα δυσκόλεψε και τι πρέπει να κάνουμε, σίγουρα θα βρεθεί μια μικρή Ελένη να σας πει " ο κύκλος φτιάχνεται μόνο όταν καταφέρουμε να κάνουμε όλοι χώρο σε όλους". Κι αν βρεθεί και μια Μαριέττα να προτείνει να πιαστείτε όλοι σε μια μεγάλη αγκαλιά, τότε το θαύμα σας είναι ήδη έτοιμο. Μια σταλιά στην αρχή, ίσα που φαίνεται, μα θα μεγαλώσει!  Μην ξεχάσετε να ξεκινήσετε από το περιτύλιγμα του βιβλίου, το εξώφυλλό του. Παρατηρήστε το προσεχτικά για λίγα λεπτά πριν αρχίσετε να το ξετυλίγετε. Τι να είναι το χριστούνεννο λοιπόν; Εσείς τι λέτε; Η Αιμιλία Κονταίου που έχει εικονογραφήσει το βιβλίο, το έχει κρύψει καλά... Οι δικές μας απαντήσεις ήταν "Το χριστούγεννο είναι παιδί, δέντρο ψυχή, ευχή, χριστουγεννιάτικη μπάλα, ζωάκι, παιχνίδι". Αυτό ήταν! Πάμε να δούμε τι είναι στ' αλήθεια... Αφού έχουμε δει όμως και λίγο πριν ακούσουμε έρχεται η ώρα να κλείσουμε τα μάτια και να το αγγίξουμε, γιατί "τα σπουδαία δεν τα βλέπει κανείς με τα μάτια..." Απο τον έναν στην άλλη κι από τη μια στον άλλον το βιβλίο κάνει κύκλο κι αυτό. Το αγγίζουμε, νιώθουμε την υφή του, τη ζεστασιά του και κάνουμε από μέσα μας μια μυστική ευχή. Κάνουμε απόλυτη ησυχία για να μην μπερδευτούν οι ευχές μας. Και να είστε σίγουροι πως η ευχή μας θα γίνει πραγματικότητα, αρκεί μόνο να μην την πούμε πουθενά και να έχουμε υπομονή, να μη βιαζόμαστε. Μερικές φορές οι ευχές χρειάζονται μήνες και χρόνια για να ετοιμαστούν και να πραγματοποιηθούν! Όταν όλοι και όλες θα έχουν κάνει τις δικές του προσωπικές ευχές μπορεί η ανάγνωση να ξεκινήσει! Κι όταν τελειώσει πασπαλίστε με λίγη σιωπή για να βρει τον χώρο της μέσα σας. Μοιραστείτε τις σκέψεις σας με τα παιδιά, οι μεγάλοι. Θυμηθείτε φορές που εσείς νιώσατε την παρουσία του Χριστούγεννου τον τελευταίο καιρό και πού ξερετε, ίσως και τα παιδιά να έχουν να σας πουν τα δικά τους. "Θέλω να σας εκμυστηρευτώ κάτι....τον τελευταίο καιρό νομίζω πως ακούω κουδουνάκια αλλά είναι τόσο ανεπαίσθητος ο ήχος που λέω πως θα τον φαντάστηκα. Άλλες φορές πάλι, την ώρα που πάω να κοιμηθώ, νομίζω πως βλέπω μια λάμψη μα τόσο μακρινή και αδύναμη σα φλογίτσα κεριού. Ξέρετε πότε το ένιωσα αυτό τώρα τελευταία; Όταν βοηθήσαμε το γατάκι που βρέθηκε τραυματισμένο στην αυλή του σχολείου και το πήγαμε στο γιατρό, όταν η Χρύσα και η οικογένειά της ανέλαβαν να το περιθάλψουν, όταν η μαμά της Ράνιας ανέλαβε τα ιατρικά του έξοδα. Το ένιωσα ξανά όταν μαζέψαμε βιβλία για να στείλουμε σε σχολικές Βιβλιοθήκες της Λάρισας, που είχαν πλημμυρίσει αλλά και όταν ο Χάρης βοήθησε τον Αρτούρ να κάνει τα μαθήματά του, όταν ο Δημήτρης με τον Νίκο έλυσαν τις διαφορές τους και έπαιξαν τόσο όμορφα! Αλλά πάλι τι να πω..,ίσως και να'ταν η ιδέα μου" "Κυρία, να σας πω εγώ τι νομίζω; Νομίζω πως το Χριστούγεννο το έχετε μέσα σας!" Έπειτα κρατήστε απαλά στα χέρια σας το χριστούγεννο και κάντε μια ευχή για όλους φωναχτά! Δώστε το στον διπλανό ή στη διπλανή σας για να κάνουν τη δική τους. Η ευχή μπορεί να φορά το παιδί που είναι δίπλα σας ή όλους στην τάξη!  Να γίνεις καλός άνθρωπος! Να μην τα παρατάς! Να αγαπάς και να αγαπιέσαι! Να γελάς! Να έχεις πάντα φίλους! Να περάσεις όμορφα τις γιορτές! Να είμαστε όλοι αγαπημένοι! Να σταματήσουν οι πόλεμοι! Να είμαστε γεροί! Να μάθουν όλοι καλά την προπαίδεια! 
0 Comments
Χαρασκευή! Η ωραιότερη μέρα της εβδομάδας! Γεμάτη εκπλήξεις και βιβλία! Μετά το διάλειμμα μας περίμενε στην τάξη μια προθήκη με ένα ζευγάρι κατακίτρινα ποδοσφαρικά παπούτσια και με ένα ερώτημα στη λεζάντα της: τα παπούτσια του δασκάλου ή της δασκάλας; Σιγά το δύσκολο! τα 14 από τα 17 παιδιά που ήταν στην τάξη απάντησαν πως είναι τα παπούτσια του δασκάλου και μάλιστα του κυρίου Μιχάλη, του γυμναστή. Κάποιος είπε πως μπορεί να είναι και του υποδιευθυντή γιατί νομίζει πως τον έχει δει να φοράει αθλητικά παπούτσια. Οι τρεις είπαν πως θα μπορούσαν τα παπούτσια να ανήκουν στην κυρία Νατάσα, τη γυμνάστρια. Πάντως σίγουρα είναι κάποιου ή κάποιας που αγαπάει το ποδόσφαιρο. Κι αφού άκρη δε βγάζαμε, το αφήσαμε στην άκρη κι αναρωτηθήκαμε τι λένε τα παούτσια μας για εμάς. Αφού είδαμε παπούτσια από όλον τον κόσμο διαπιστώσαμε πως λενε πολύ περισσότερα για εμάς από όσα νομίζαμε. Μιλούν για τον τόπο που ζούμε και την εποχή μας, για την οικονομική και κοινωνική μας κατάσταση, για τα πράγματα που μας αρέσουν, για την ηλικία, το φύλο μας ή τη φυλή μας. Συζητήσαμε για τη φράση "μπαίνω στα παπούτσια των άλλων". Τι σημαίνει;Πώς είναι άραγε να μπαίνεις στα παπούτσια των άλλων; Τι είναι η ενσυναίσθηση;  Σκεφτήκαμε με τον διπλανό και τη διπλανή μας λέξεις που μας έρχονται στον νου όταν ακούμε τη λέξη "διατητής" κι ύστερα τις μοιραστήκαμε με όλη την ομάδα. Ζωγραφίσαμε όλοι και όλες διαιτητές... εκτός από την Ελένη που έφτιαξε μια υπέρκομψη διαιτητή ! Και κάπου εκεί ήρθε η ώρα να ξεφουρνιστεί ζεστό, ζεστό και το βιβλίο! Πρώτα παρατηρήσαμε καλά το εξώφυλλο. Μας έκαναν εντύπωση τα υπέροχα, διαφορετικά χρώματα, το ότι βλέπαμε μόνο πόδια και παπούτσια και μπορούσαμε μόνο να μαντέψουμε σε ποιον ή σε ποιαν ανήκουν. Η κυρία Ελευθερία μας εξήγησε πως η εικονογράφος είχε μεγαλώσει στο Γιοχάνεσμπουργκ, μια χώρα της Αφρικής, και πως εκεί λατρεύουν τα χρώματα! Διαβάσαμε το κείμενο παράλληλα με τις εικόνες. Μας άρεσε πολύ που ψάχναμε τη δασκάλα στις εικόνες. Σταμάτησε η ανάσα μας όταν η δασκάλα έκρυψε πίσω από τον θάμνο τη βαλίτσα της και είχαμε ένα σωρό ιδέες για το περιεχόμενό της! Κι αν η δασκάλα ήταν κατάσκοπος, είπε ο Ιωάννης; Αν έκρυβε στη βαλίτσα ναρκωτικά, όπλα ή παρανομο υλικο; Ποτέ δεν ξέρεις μ' αυτές τις δασκάλες η αλήθεια είναι... Στο τέλος μείναμε με ανοιχτό το στόμα! Ουάου! Η δασκάλα ήταν διαιτητής; Ή μήπως διαιτήτρια; Η αναζήτηση σε δυο ηλεκτρονικά λεξικά μας μπέρδεψε αλλά και μας έδωσε την αφορμή για μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα. Κάποιοι λένε πως η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός και αλλάζει, εξελίσσεται. Λέξεις χάνονται και σβήνουν κι άλλες γεννιούνται ανάλογα με τις ανάγκες κάθε εποχής. Γιατί συμβαίνει αυτό; Εσείς τι πιστεύετε;  Μιλήσαμε για την πρώτη γυναίκα φοιτήτρια και την πρώτη γυναίκα υφηγήτρια της Ιατρικής Σχολής των Αθηνών, πολλά χρόνια πριν. Κι όμως πολλά από τα λόγια με τα οποία τις υποδέχτηκαν τότε ακούγονται ακόμη και σήμερα. Η κυρία Ντόρις, η δασκάλα του βιβλίου σίγουρα έχει ακούσει αρκετά από αυτά. Καλά όλα αυτά αλλά τα παπούτσια στην προθήκη τίνος είναι;  Όσο ψάχναμε στις φωτογραφίες των γυναικείων ομάδων να εντοπίσουμε την δασκάλα μας την προσφαιρίστρια, η κυρία Ροδάνθη, που ως τότε μας παρακολουθούσε φορώντας το χαμόγελο της Τζιοκόντα, σηκώθηκε αργά αργά στον πίνακα και αμς έδειξε τον εαυτό της. Μας μίλησε για το ελληνικό γυναικείο ποδόσφαιρο, για την προσωπική της εμπειρία, για όσα αλλάζουν σιγά σιγά ακόμη και στη χώρα μας. Μάλιστα βρήκε μια ισχυρή σύμμαχο στη φίλη μας την Ειρήνη που είναι κι αυτή ποδοσφαιρίστρια! Μας υποσχέθηκε πως θα μας κάνει προπόνηση και πως, μαζί με τον κύριο Μιχάλη θα φτιάξουν μια ομάδα ποδοσφαίρου κοριτσιών!  * Μπορείτε να κάνετε κλικ στην εικόνα για να σείτε και να αξιοποιήσετε την παρουσίαση μας για το βιβλίο "Τα παπούτσια της δασκάλας" της Δέσποινας Ηρακλέους και της Χρύσως Χαραλάμπους από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο!  |
Βιβλιοδρόμιο 2023-2024Να 'μαστε πάλι εδώ!Με μια πελώρια όρεξη για βιβλία! ArchivesCategories |
RSS Feed
