Αν κι εσείς, όπως κι εμείς, δε θα περιμένατε ποτέ να δείτε το πορτραίτο ενός γάτου σε ένα ναυτικο μουσείο, αν πιστεύετε πως "Αβύθιστος Σαμ" είναι το όνομα πλοίου ή τίτλος βιβλίου, αν πιστεύετε πως ένας γάτος έχει περισσότερες πιθανότητες να περάσει το τέλος της ζωής του σε ένα καταφύγιο ζώων κι όχι σε ένα γηροκομείο για απόμαχους ναυτικούς...τότε ήρθε η ώρα να ανοίξετε το βιβλίο "Η αληθινή ιστορία ενός θαλασσόγατου" της Μαρίας Ανδρικοπούλου και της Ελίζας Βαβούρη από τις εκδόσεις Καλέντη.   Κι όπως πάντα ξεκινάμε από το εξώφυλλο και συνεχίζουμε με τη φόδρα του βιβλίου. Τι πληροφοριες παίρνουμε; Ποιες απορίες μας γεννιούνται; Τι υποθέσεις κάνουμε; Απολαμβάνουμε την εικονογράφηση της Ελίζας Βαβούρη που "μοιάζει με πίνακες ζωγραφικής"! Κι όταν φτάνουμε στην εικόνα του θαλασσόγατου κάνουμε μια παύση. Την παρατηρούμε για ένα λεπτό προσεχτικά. Κλείνουμε τα μάτια και φανταζόμαστε πως βρίσκόμαστε δίπλα του. Τι βλέπουμε γύρω μας; Τι ακούμε; Τι μυρίζουμε; Πώς νιώθουμε; Αν βάζαμεε λόγια στην εικόνα τι θα έλεγε ο γάτος;  Στο τέλος του βιβλίου αναφέρεται ο ποιητής Derek Walcott. '"Η θάλασσα είναι Ιστορία" γράφει σε ένα ποίημά του. Πώς αντιλαμβανόμαστε αυτή τη φράση; Τι σημαίνει για καθένα και καθεμιά από εμάς; Για εσάς τι σημαίνει; "Η θάλασσα αλλοτε είναι ήρεμη και ειρηνική. Άλλοτε είναι τρμαχτική και επικίνδυνη. Το ίδιο είναι και η Ιστορία" "Όπως η θάλασσα είναι φτιαγμένη από κύματα έτσι και η Ιστορία είναι φτιαγμένη από άλλες μικρότερες ιστορίες." "Ο καθένας βλέπει την Ιστορία με τον δικό του τρόπο και γράφει τη δική του ιστορία." 'Η Ιστορια δε σταματάει ποτέ, είναι απέραντη όπως η θάλασσα. Δεν μπορεί κανείς να την μάθει ολόκληρη." "Η θάλασσα κρύβει μυστικά όπως η Ιστορία" "Η θάλασσα είναι τεράστια, έχει βάθος, έχει ζήσει πολλά. Και η Ιστορία το ίδιο." "Η Ιστορία, όσο καλά κι αν την ξέρει κανείς, κρύβει τόσα πολλά που δεν έχουμε ξαναδει." "Και η Ιστορία όπως και η θάλασσα είναι γεμάτη περιπέτειες." "Και τις δυο είναι δύσκολο να τις εξερευνήσεις" "Στη θάλασσα υπάρχουν πάρα πολλές ιστορίες. Ας πούμε όλων των ναυτικών που ταξίδεψαν σ' αυτήν και μπορεί και να πνίγηκαν. Στη Ιστορία υπάρχουν οι ιστορίες αυτών που πολέμησαν και πέθαναν." "Αυτοί που πνίγηκαν στη θάλασσα μπορεί να μην είχαν κανέναν να μιλήσει γι' αυτούς κι έτσι η ιστορία τους ξεχάστηκε. Κανέις δεν την ξέρει. Η Ιστορία στην επιφάνεια έχι τις ιστορίες των ανθρώπων που γνωρίζουμε στα βιβλία. Βαθιά όμως είναι κρυμμένες κι άλλες ιστορίες, μόνο που δε θα τις μάθουμε ποτέ." Η Ιστορία δεν είναι μόνο πόλεμοι και θάνατοι. Είναι και ειρήνη και ηρεμία όπως η θάλασσα." "Η θάλασσα είναι πολύ μεγαλύτερη από την ξηρά, σχεδόν τριπλάσια. Ετσι όσα δεν ξέρουμε για την Ιστορία είναι πολύ πιο πολλά από εκείνα που δεν ξέρουμε" "Τη θάλασσα και την Ιστορία δεν μπορείς ποτέ να τις γνωρίσεις ολόκληρες γιατί είναι τεράστιες και οι δυο." Σκεφτείτε τώρα κι εσείς όπως κάναμε κι εμείς, ανάλογα με το επίπεδο της τάξης σας πώς βλέπουν την ίδια θάλασσα οι Αχαιοί και οι Τρώες, οι Έλληνες και οι Τούρκοι, οι Βυζαντινοί και οι Οθωμανοί, οι Γερμανοί και οι σύμμαχοι. Πώς βλέπουν την Ιστορία οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί, οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι; Πώς βλέπουν τη Μεσόγειο θάλασσα οι παραθεριστές και πώς οι πρόσφυγες που προσπαθούν να τη διασχίσουν; Όλοι βλέπουν την ίδια θάλασσα μα τη βλέπουν από τη δική τους πλευρά. Να το θυμάστε πάντα πως για να μελετάτε σωστά την Ιστορία πρέπει να κοιτάζετε την ίδια θάλασσα από όσες περισσότερες πλευρές μπορείτε. Απολαύστε την "αληθινή ιστορία του θαλασσόγατου" και τις εικόνες και ψάξτε για την Ιστορία πίσω της. Αναζητήστε πηγές και συζητήστε. Ψάξτε στον χάρτη τα μέρη που αναφέρονται στο βιβλίο. Πατήστε στην εικόνα και δείτε μια παρουσίαση. Μελετήστε τις πηγές στο τέλος της και συζητήστε. Είναι πραγματικά αληθινή η ιστορία του θαλασσόγατου όπως υποστηρίζει η συγγραφέας, Μαρία Ανδρικοπούλου; Πώς επιβεβαιώνουμε ότι μια ιστορία είναι αληθινή; Ο Λουκιανός, ο αρχαίος συγγραφέας για τον οποίο διαβάσαμε στο βιβλίο της Γλώσσας έγραψε μια φανταστική ιστορία που της είχε δώσει τον τίτλο "Η αληθινή ιστορία". Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να κατασκευάσει κανείς ψευδείς ειδήσεις; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να διαδοθούν; Γιατί είναι τόσο σημαντικό να αναφέρουμε πάντα τις πηγές μας; Έχει σημασία ποιες πηγές επιλέγουμε;  Ξέρετε σε ποιες χώρες αγαπούν πολύ τις γάτες; Στην Αίγυπτο οι γάτες ήταν ιερές αλλά και στην Τουρκία και στην Ιαπωνία σήμερα είναι πολύ αγαπημένα ζώα. Δείτε μια παρουσίαση με τις γάτες στην τέχνη.  Ζωγραφίστε τις δικές σας γάτες και ετοιμάστε μια έκθεση ζωγραφικής. Κλείνουμε με δυο βιβλιοπροτάσεις για να συνεχίσετε το αναγνωστικό μονοπάτι σας! Διαλέξτε: Ιστορία ή Τέχνη; Τέχνη ή Ιστορία; Ή μήπως και τα δυο;
0 Comments
 Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σήμερα, της ισότητας των φύλων, των ίσων ευκαιριών. Ημέρα των Καταπιεσμένων επιθυμιών, των χαμένων ζωών, των αποκλεισμένων εξαιτίας του φύλου τους ανθρώπων. Τιμώντας αυτή τη μέρα διαβάσαμε ένα βιβλίο γραμμένο και εικονογραφημένο από τρεις γυναίκες. Η Χριστίνα Φλαμπούρη χάραξε την ιστορία της στο χιόνι, μαζί με τη Μαρία Ρουσάκη την έγραψαν στο χαρτί και τα χρώματα της Κιάρα Φεντέλε έντυσαν με εικόνες τις λέξεις τους. Μερικές φορές τα λόγια δεν αρκούν γι'αυτό επιλέξαμε να ξεκινήσουμε διαβάζοντας την εικόνα χωρίς να ξέρουμε τίποτα για την ιστορία. Εκείνο που αιχμαλώτισε το βλέμμα των παιδιών ήταν το αντικείμενο που κρατούσε το κοσρίτσι στο εξώφυλλο. Τι θα μπορούσε να είναι άραγε; Εσείς τι πιστεύετε;  Πριν ξεκινήσουμε να διαβάσουμε το βιβλίο προσπαθήσαμε να περιγράψουμε την εικόνα όσο καλύτερα μπορούσαμε. Φανταστήκαμε πως την περιγράφουμε σε έναν άνθρωπο που έχει προβλήματα όρασης και δεν μπορεί να τη δει. Το κάναμε πρώτα προφορικά όλοι μαζί. Καθόλου εύκολο δε είναι τελικά, κι ας μοιάζει έτσι, να περιγράψεις κάτι. Ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον κι όλο και κάτι είχαμε να προσθέσουμε για να ζωντανέψουμε την περιγραφή μας. Αφού βάλαμε ο καθένας και η καθεμιά τη δική μας πινελιά και πήραμε ιδέες, ήρθε η ώρα να κάνουμε την δική μας περιγραφή γραπτά με το δικό μας προορικό ύφος. Η ώρα που διαβάζουμε τα κείμενά μας μεγαλόφωνα είναι πολύ σημαντική! Περιμένουμε να σιγουρευτούμε πως όλοι και όλες είναι στραμμένες σε εκείνον ή εκείνη που μοιράζεται τη δουλειά του μαζί μας και ξεκινάμε όταν νιώσουμε πως όλοι είμαστε έτοιμοι για ενεργητική ακρόαση. Στο τέλος επιλέγουμε δύο παιδιά για μιλήσουν για το κείμενό μας ξεκινώντας από τα θετικά τους σχόλια. Μας λένε τι τους άρεσε, αν πήραν κάποια ιδέα, αν κάποιο σημείο έμεινε περισσότερο στη μνήμη τους. Τέλος μας κάνουν τις δικές τους προτάσεις για βελτίωση. Ετσι μαθαίνουμε να ακούμε προσεχτικά και με σεβασμό τον ομιλητή ή την ομιλήτρια, μαθαίνουμε να κρίνουμε και να κάνουμε εποικοδομητική κριτική αλλά και να δεχόμαστε την κριτική των άλλων χωρίς να ματαιωνόμαστε. Πολύ συχνά ακούγοντας τον εαυτό μας να διαβάζει, βλέπουμε και επισημαίνουμε μόνοι μας τα σημεία που χρειάζονται βελτίωση. Μαθαίνουμε ακόμη να υποστηρίζουμε τη δουλειά μας, να προετοιμάζουμε προσεχτικά την μεγαλόφωνη ανάγνωσή μας ώστε να είναι όσο πιο ζωντανή γίνεται! Κυρίως όμως συνειδητοποιούμε πόσοι διαφορετικοί τρόποι υπάρχουν να δούμε και να πούμε Φορά τη φορά βλέπουμε την πρόοδό μας, τη δική μας και των άλλων, και καμαρώνουμε για τις μικρές μας νίκες, για τις κορυφές που κατακτάμε. Σκεφτήκαμε τι θα θέλαμε να μάθουμε γι' αυτό το κορίτσι και καταγράψαμε τις ερωτήσεις μας. Ποια είναι; Πού βρίσκεται; Πώς βρέθηκε εκεί; Γιατί; Είναι μόνη της ή είναι κάποιος άλλος μαζί της; Πώς νιώθει; Πώς τη λένε; Βρέθηκε εκεί επειδή το ήθελε ή αναγκάστηκε; Τι είναι αυτό που κρατάει; Είναι κάτι που υπάρχει στ΄αλήθεια ή είναι συμβολισμός της εικονογράφου; Η ιστορία της είναι αληθινή; Απολαύσαμε την ανάγνωση του βιβλίου, τόσο τα λόγια όσο και τις εικόνες του. Παρατηρήσαμε πως το βουνό ήταν πάντα ζωντανό και είχε διαφορετική μορφή. Μάλλον "η φύση μας παρατηρεί, μας παρακολουθεί, ίσως και να μας μιλάει". Πολλές από τις ερωτήσεις μας απαντήθηκαν από το κείμενο αλλά έλα που μας γεννήθηκαν κι άλλες. Και τότε ήρθε η ώρα για έρευνα. Τι από όλα αυτά ήταν αληθινό και τι ανήκε στη σφαίρα της μυθοπλασίας;'Είδαμε μια παρουσίαση και συζητήσαμε για την ιστορία της Χριστίνας Φλαμπούρη.  Διαβάσαμε αποσπάσματα από την συνέντευξη της Χριστίνας Φλαμπούρη στο Mother's blog και τα συζητήσαμε. Τη στειλαμε μάλιστα και στους γονείς μας. Η ιστορία της ήταν γεμάτη έμπνευση! Μας έκανε μεγάλη εντύπωση που είπε πως δεν σταμάτησε να φοβάται τα ύψη αλλά προσπαθεί να ξεπερνάει τον φόβο της, να μην τον αφήνει να την τραβάει πίσω.
Κι αφού κάναμε την έρευνά μας και διαβάσαμε πολλά για τη Χριστίνα και ελέγξαμε τις πηγές μας σαν σοβαροί δημοσιογράφοι, ήρθε η ώρα να της πάρουμε και τη δική μας συνέντευξη και να ασκηθούμε σε ένα άλλο κειμενικό είδος. Πώς σκεφτόμαστε και επιλέγουμε τις ερωτήσεις; Ποιος είναι ο στόχος μας; Είναι όλες οι ερωτήσεις σωστές ή κατάλληλες για μία συνέντευξη; Ποια μορφή πρέπει να έχει μια συνέντευξη; Στο τέλος αποφασίσαμε πως το κορίτσι στου εξώφυλλο κρατά μια μπάλα από ελπίδα, συνεργασία, αφοσίωση, φροντίδα, αποδοχή κι άλλα πολλά... Το λες Εργαστήριο Δεξιοτήτων, το λες και άσκηση γραπτής έκφρασης, το λες μεγαλόφωνη ανάγνωση αλλά το λες και Γραμματική! Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα όταν είναι χαρούμενα, όταν συνθέτουν ολιστικά τη γνώση, όταν γνωρίζουν παράλληλα τον εαυτό τους και τον κόσμο τους. Σκεφτηκαμε κι εμεις απ' τη μερια μας σε ποια πραγματα νιωθουμε διαφορετικοι απ τους αλλους και πως νιωθουμε γι αυτο. Κι εκει μπηκε ο σεβασμος, το ποσο ωραιο ειναι να ειμαστε διαφορετικοι και να συμπληρωνει ο ενας τον αλλο και να σεβομαστε αυτη τη διαφορετικοτητα. Αφού διαβασαμε το βιβλιο, συζητησαμε για την ιστορια του Ελμερ, τη διαφορετικοτητα του σε σχεση με τους αλλους ελεφαντες, για το τι ενιωθε, γιατι εφτασε στο σημειο αραγε να σκεφτει να γινει οπως τους αλλους κτλ...γραψαμε με λιγα λογια και ζωγραφισαμε την αγαπημενη μας σκηνη απ το βιβλίο. Τελος, φτιαξαμε τον δικο μας χρωματιστο και παρδαλο Ελμερ σε μορφη πολύχρωμου ψηφιδωτου. Πολλά τα μετεωρα ερωτηματα, οι σκεψεις και οι προβληματισμοι πάνω στους οποίους θα χτιστεί αυτό το εργαστήριο. Γιατι να ειμαστε διαφορετικοι; Θελουμε; Μας αρεσει; Νιωθουμε ομορφα η ασχημα με τη διαφορετικοτητα μας; Νιωθουμε οτι καπου μειονεκτούμε η υπερτερουμε σε σχεση με τους αλλους και πως μας κανει να αισθανομαστε αυτο; Σεβομαστε τη διαφορετικοτητα του αλλου οπως θα θελαμε να σεβαστουν και τη δικη μας; Αποδεχομαστε ευκολα το διαφορετικο απο εμας; Σκεφτηκαμε ποτε οτι μπορει να ειμαστε διαφορετικοι σε κατι απο καποιους αλλους και να μη μας αρεσει αυτο, να νιωθουμε μειονεκτικα, αλλα ταυτοχρονα να ειμαστε καλοι σε πολλα αλλα πραγματα που μας κανουν να αισθανομαστε ομορφα;» Ένα πολύ παλιό έθιμο θέλει το διάβασμα του πρώτου χριστουγεννιάτικου βιβλίου να γίνεται κάτω από το στολισμένο δέντρο, δίπλα στο αναμμένο τζάκι...κι ας είναι κι από τον προτζέκτορα. Κλείστε τις κουρτίνες καλά, να μείνει έξω ο μαρτυριάρης ήλιος κι αφήστε το σκοτάδι να βοηθήσει τα θαύματα να ανθίσουν! Πάντα η μεγαλόφωνη ανάγνωση ξεκινά με το μικρό τελετουργικό της...πολύ περισσότερο η ανάγνωση των χριστουγεννιάτικων βιβλίων! Τα θαύματα ανθίζουν παντού αλλά πιο πολύ μέσα σε κύκλους φτιαγμένους με φροντίδα. Κάντε έναν ωραίο κύκλο κάτω από το δέντρο βάζοντας τις παλάμες σας μπροστά από τα πόδια. Μη βιαστείτε, είναι σημαντικό να το κάνετε σωστά, να μη μείνει κανείς απ' έξω γιατί τότε ο κύκλος χάνει τη δύναμή του. Αν δυσκολεύεστε και γκρινιάζετε και σπρώχνεστε και στριμώχνεστε, όπως κάναμε εμείς, δεν πειράζει. Αυτό είναι το μάθημά σας. Κι όταν ο κύκλος είναι έτοιμος και ρωτήσετε τα παιδιά, τι ήταν εκείνο που τα δυσκόλεψε και τι πρέπει να κάνουμε, σίγουρα θα βρεθεί μια μικρή Ελένη να σας πει " ο κύκλος φτιάχνεται μόνο όταν καταφέρουμε να κάνουμε όλοι χώρο σε όλους". Κι αν βρεθεί και μια Μαριέττα να προτείνει να πιαστείτε όλοι σε μια μεγάλη αγκαλιά, τότε το θαύμα σας είναι ήδη έτοιμο. Μια σταλιά στην αρχή, ίσα που φαίνεται, μα θα μεγαλώσει!  Μην ξεχάσετε να ξεκινήσετε από το περιτύλιγμα του βιβλίου, το εξώφυλλό του. Παρατηρήστε το προσεχτικά για λίγα λεπτά πριν αρχίσετε να το ξετυλίγετε. Τι να είναι το χριστούνεννο λοιπόν; Εσείς τι λέτε; Η Αιμιλία Κονταίου που έχει εικονογραφήσει το βιβλίο, το έχει κρύψει καλά... Οι δικές μας απαντήσεις ήταν "Το χριστούγεννο είναι παιδί, δέντρο ψυχή, ευχή, χριστουγεννιάτικη μπάλα, ζωάκι, παιχνίδι". Αυτό ήταν! Πάμε να δούμε τι είναι στ' αλήθεια... Αφού έχουμε δει όμως και λίγο πριν ακούσουμε έρχεται η ώρα να κλείσουμε τα μάτια και να το αγγίξουμε, γιατί "τα σπουδαία δεν τα βλέπει κανείς με τα μάτια..." Απο τον έναν στην άλλη κι από τη μια στον άλλον το βιβλίο κάνει κύκλο κι αυτό. Το αγγίζουμε, νιώθουμε την υφή του, τη ζεστασιά του και κάνουμε από μέσα μας μια μυστική ευχή. Κάνουμε απόλυτη ησυχία για να μην μπερδευτούν οι ευχές μας. Και να είστε σίγουροι πως η ευχή μας θα γίνει πραγματικότητα, αρκεί μόνο να μην την πούμε πουθενά και να έχουμε υπομονή, να μη βιαζόμαστε. Μερικές φορές οι ευχές χρειάζονται μήνες και χρόνια για να ετοιμαστούν και να πραγματοποιηθούν! Όταν όλοι και όλες θα έχουν κάνει τις δικές του προσωπικές ευχές μπορεί η ανάγνωση να ξεκινήσει! Κι όταν τελειώσει πασπαλίστε με λίγη σιωπή για να βρει τον χώρο της μέσα σας. Μοιραστείτε τις σκέψεις σας με τα παιδιά, οι μεγάλοι. Θυμηθείτε φορές που εσείς νιώσατε την παρουσία του Χριστούγεννου τον τελευταίο καιρό και πού ξερετε, ίσως και τα παιδιά να έχουν να σας πουν τα δικά τους. "Θέλω να σας εκμυστηρευτώ κάτι....τον τελευταίο καιρό νομίζω πως ακούω κουδουνάκια αλλά είναι τόσο ανεπαίσθητος ο ήχος που λέω πως θα τον φαντάστηκα. Άλλες φορές πάλι, την ώρα που πάω να κοιμηθώ, νομίζω πως βλέπω μια λάμψη μα τόσο μακρινή και αδύναμη σα φλογίτσα κεριού. Ξέρετε πότε το ένιωσα αυτό τώρα τελευταία; Όταν βοηθήσαμε το γατάκι που βρέθηκε τραυματισμένο στην αυλή του σχολείου και το πήγαμε στο γιατρό, όταν η Χρύσα και η οικογένειά της ανέλαβαν να το περιθάλψουν, όταν η μαμά της Ράνιας ανέλαβε τα ιατρικά του έξοδα. Το ένιωσα ξανά όταν μαζέψαμε βιβλία για να στείλουμε σε σχολικές Βιβλιοθήκες της Λάρισας, που είχαν πλημμυρίσει αλλά και όταν ο Χάρης βοήθησε τον Αρτούρ να κάνει τα μαθήματά του, όταν ο Δημήτρης με τον Νίκο έλυσαν τις διαφορές τους και έπαιξαν τόσο όμορφα! Αλλά πάλι τι να πω..,ίσως και να'ταν η ιδέα μου" "Κυρία, να σας πω εγώ τι νομίζω; Νομίζω πως το Χριστούγεννο το έχετε μέσα σας!" Έπειτα κρατήστε απαλά στα χέρια σας το χριστούγεννο και κάντε μια ευχή για όλους φωναχτά! Δώστε το στον διπλανό ή στη διπλανή σας για να κάνουν τη δική τους. Η ευχή μπορεί να φορά το παιδί που είναι δίπλα σας ή όλους στην τάξη!  Να γίνεις καλός άνθρωπος! Να μην τα παρατάς! Να αγαπάς και να αγαπιέσαι! Να γελάς! Να έχεις πάντα φίλους! Να περάσεις όμορφα τις γιορτές! Να είμαστε όλοι αγαπημένοι! Να σταματήσουν οι πόλεμοι! Να είμαστε γεροί! Να μάθουν όλοι καλά την προπαίδεια!  Χαρασκευή! Η ωραιότερη μέρα της εβδομάδας! Γεμάτη εκπλήξεις και βιβλία! Μετά το διάλειμμα μας περίμενε στην τάξη μια προθήκη με ένα ζευγάρι κατακίτρινα ποδοσφαρικά παπούτσια και με ένα ερώτημα στη λεζάντα της: τα παπούτσια του δασκάλου ή της δασκάλας; Σιγά το δύσκολο! τα 14 από τα 17 παιδιά που ήταν στην τάξη απάντησαν πως είναι τα παπούτσια του δασκάλου και μάλιστα του κυρίου Μιχάλη, του γυμναστή. Κάποιος είπε πως μπορεί να είναι και του υποδιευθυντή γιατί νομίζει πως τον έχει δει να φοράει αθλητικά παπούτσια. Οι τρεις είπαν πως θα μπορούσαν τα παπούτσια να ανήκουν στην κυρία Νατάσα, τη γυμνάστρια. Πάντως σίγουρα είναι κάποιου ή κάποιας που αγαπάει το ποδόσφαιρο. Κι αφού άκρη δε βγάζαμε, το αφήσαμε στην άκρη κι αναρωτηθήκαμε τι λένε τα παούτσια μας για εμάς. Αφού είδαμε παπούτσια από όλον τον κόσμο διαπιστώσαμε πως λενε πολύ περισσότερα για εμάς από όσα νομίζαμε. Μιλούν για τον τόπο που ζούμε και την εποχή μας, για την οικονομική και κοινωνική μας κατάσταση, για τα πράγματα που μας αρέσουν, για την ηλικία, το φύλο μας ή τη φυλή μας. Συζητήσαμε για τη φράση "μπαίνω στα παπούτσια των άλλων". Τι σημαίνει;Πώς είναι άραγε να μπαίνεις στα παπούτσια των άλλων; Τι είναι η ενσυναίσθηση;  Σκεφτήκαμε με τον διπλανό και τη διπλανή μας λέξεις που μας έρχονται στον νου όταν ακούμε τη λέξη "διατητής" κι ύστερα τις μοιραστήκαμε με όλη την ομάδα. Ζωγραφίσαμε όλοι και όλες διαιτητές... εκτός από την Ελένη που έφτιαξε μια υπέρκομψη διαιτητή ! Και κάπου εκεί ήρθε η ώρα να ξεφουρνιστεί ζεστό, ζεστό και το βιβλίο! Πρώτα παρατηρήσαμε καλά το εξώφυλλο. Μας έκαναν εντύπωση τα υπέροχα, διαφορετικά χρώματα, το ότι βλέπαμε μόνο πόδια και παπούτσια και μπορούσαμε μόνο να μαντέψουμε σε ποιον ή σε ποιαν ανήκουν. Η κυρία Ελευθερία μας εξήγησε πως η εικονογράφος είχε μεγαλώσει στο Γιοχάνεσμπουργκ, μια χώρα της Αφρικής, και πως εκεί λατρεύουν τα χρώματα! Διαβάσαμε το κείμενο παράλληλα με τις εικόνες. Μας άρεσε πολύ που ψάχναμε τη δασκάλα στις εικόνες. Σταμάτησε η ανάσα μας όταν η δασκάλα έκρυψε πίσω από τον θάμνο τη βαλίτσα της και είχαμε ένα σωρό ιδέες για το περιεχόμενό της! Κι αν η δασκάλα ήταν κατάσκοπος, είπε ο Ιωάννης; Αν έκρυβε στη βαλίτσα ναρκωτικά, όπλα ή παρανομο υλικο; Ποτέ δεν ξέρεις μ' αυτές τις δασκάλες η αλήθεια είναι... Στο τέλος μείναμε με ανοιχτό το στόμα! Ουάου! Η δασκάλα ήταν διαιτητής; Ή μήπως διαιτήτρια; Η αναζήτηση σε δυο ηλεκτρονικά λεξικά μας μπέρδεψε αλλά και μας έδωσε την αφορμή για μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα. Κάποιοι λένε πως η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός και αλλάζει, εξελίσσεται. Λέξεις χάνονται και σβήνουν κι άλλες γεννιούνται ανάλογα με τις ανάγκες κάθε εποχής. Γιατί συμβαίνει αυτό; Εσείς τι πιστεύετε;  Μιλήσαμε για την πρώτη γυναίκα φοιτήτρια και την πρώτη γυναίκα υφηγήτρια της Ιατρικής Σχολής των Αθηνών, πολλά χρόνια πριν. Κι όμως πολλά από τα λόγια με τα οποία τις υποδέχτηκαν τότε ακούγονται ακόμη και σήμερα. Η κυρία Ντόρις, η δασκάλα του βιβλίου σίγουρα έχει ακούσει αρκετά από αυτά. Καλά όλα αυτά αλλά τα παπούτσια στην προθήκη τίνος είναι;  Όσο ψάχναμε στις φωτογραφίες των γυναικείων ομάδων να εντοπίσουμε την δασκάλα μας την προσφαιρίστρια, η κυρία Ροδάνθη, που ως τότε μας παρακολουθούσε φορώντας το χαμόγελο της Τζιοκόντα, σηκώθηκε αργά αργά στον πίνακα και αμς έδειξε τον εαυτό της. Μας μίλησε για το ελληνικό γυναικείο ποδόσφαιρο, για την προσωπική της εμπειρία, για όσα αλλάζουν σιγά σιγά ακόμη και στη χώρα μας. Μάλιστα βρήκε μια ισχυρή σύμμαχο στη φίλη μας την Ειρήνη που είναι κι αυτή ποδοσφαιρίστρια! Μας υποσχέθηκε πως θα μας κάνει προπόνηση και πως, μαζί με τον κύριο Μιχάλη θα φτιάξουν μια ομάδα ποδοσφαίρου κοριτσιών!  * Μπορείτε να κάνετε κλικ στην εικόνα για να σείτε και να αξιοποιήσετε την παρουσίαση μας για το βιβλίο "Τα παπούτσια της δασκάλας" της Δέσποινας Ηρακλέους και της Χρύσως Χαραλάμπους από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο!  |
Βιβλιοδρόμιο 2023-2024Να 'μαστε πάλι εδώ, για δέκατη τρίτη χρονιά! Archives
April 2024
Categories |
RSS Feed
